Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-02-21 22:04

Geplaatst: 04-02-21 22:04

Wat stoer dat iedereen hier zo open over durft te praten.

Tieneke schreef:
Kimmie, de oorzaak kan echt wel mentaal (trauma) zijn. Maar fysiek kan inderdaad ook. Ik ga er alleen niet vanuit dat dat bij TS het geval is, de seksuoloog gaat niet zomaar EMDR aanraden nadat de fysiotherapeut al ingeschakeld werd en de seksuoloog zelf niet meer veel kan doen.

De angst komt ergens vandaan.

Hier ook pas na mijn achttiende ontstaan. Zelfs na een EMDR voor een dus eerder voorval (wat er buiten staat).

Ik lees even mee. Heb niet zoveel te delen, maar vind het wel interessant om jullie ervaringen omtrent huisartsen/gunaecologen etc te lezen.

Edit; hier door scheve hormoonverhouding (anticonceptie pil etc) begonnen met droge huid waardoor ik ook zalf ging smeren. Wat een droge huid die scheurt ed (ook met lopen, maandverband, noem het) is echt geen pretje, laat staan enig seksueel contact... Denk dat dit een beetje het begin is geweest van 'dit is niet fijn'. Nu geen droge huid meer, maar nu zit op opgescheept met 'dit gaat pijn doen'. Dat helpt niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-21 08:36

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-21 08:36

Hoi allemaal, al weer een poosje niks geplaatst.

Ik heb nu 2 emdr sessies gehad. De 1e keer hebben de psycholoog en ik gefocust op negatieve trauma beelden. Dit vind ik zwaar maar ging er goed. Gister hebben we eerst een gesprek gehad om vervolgens weer een 2e emdr sessie te doen. Ik kijk niet met angst terug naar het verleden. De (trauma) beelden roepen geen stress op bij mij als ik denk aan die momenten. Als ik aan die momenten denk krijg ik angstige gevoelens omdat ik bang ben dat het in de toekomst nog een keer gebeurd. Emdr is erg gefocust om negatieve gebeurtenissen uit het verleden. De psycholoog is bang dat als ik daar te veel op ga focussen, de angst voor de seks in de toekomst groter wordt. Ik ben het hierin met haar eens. We hadden dan gister ook een sessie gefocust op de toekomst. En wat vond ik dat zwaar. Ik moest omschrijven wat voor mij een fijne seks sessie betekend en welke woorden ik daar aan kom koppelen. “Ik zie mezelf seks hebben en daarvan genieten.” “Ik zie dat ik van voorspel naar penetratie ga,zonder dat daar allemaal voorzorg maatregelen bij moeten genomen worden.” “Zonder zorgen die stap zetten.” “Ik heb nog nooit zorgeloos seks gehad of echt me kunnen laten gaan.” Ik werd hier wat emotioneel van. Door dit soort woorden / zinnen te zeggen, kwam het wel even binnen.

We hebben besloten om de emdr even te stoppen. Het werkt, maar we gaan nu eerst kijken waar ik sta en hier met mijn partner over hebben. We gaan dit stapje voor stapje doen en misschien pakken we het later weer op.

Ik schrijf dit trouwens op mijn mobiel, er kunnen dus wat foutjes in de tekst zitten

**Geplaatst**: 27-02-21 09:03

Geplaatst: 27-02-21 09:03

Blijgeestig schreef:
Wat een ontende lieve reacties. Ik zal wat dieper op de vragen ingaan.

Ik ben zelf experimenteel als het op seks aan komt. Ik wil graag van alles proberen. Dit heeft ook zo zijn voordelen. Attributen kunnen ervoor zorgen dat de seks spannend en afwissel blijft. Ook ben ik bekend met de beginselen van de BDSM-wereld. Ik geil absoluut niet op pijn, het gaat mij dus niet om het gebruik van een zweepje bijv. Ik heb bij de fysio altijd geleerd om mij te concentreren op de seks en wat er gebeurt. Loslaten en opgaan in de seks ging dus moeilijk. Bandage en bijvoorbeeld oogkapjes zorgen ervoor dat ik me wel moet overgeven. De bdsm seks gaat bij mij en mijn vriend niet om elkaar grens op te zoeken of om dominant tegen elkaar te doen. Straffen enz doen we niet. Door mij gewoon verplicht over te moeten geven heb ik veel stappen kunnen maken. Ik kon opeens genieten van de aanrakingen en penetratie werd leuker. Mijn vriend kan gelukkig zichzelf inhouden, dus ik ka hem helemaal vertrouwen.

Ondanks dat de seks pijn doet kan ik er ook van genieten. De “lekkere” kanten van seks worden wel gestimuleerd en ik kan ook klaarkomen daarvan. Het is bij mij dus een kwestie dat het niet meer pijn mocht doen dan het fijne gevoel. Deed het meer pijn, stopte we. Penetratie voegt dus wel iets toe aan de seks.
Voor de persoon die zei: Als het niet kan, kan het niet. Het is niet een kwestie van niet willen, maar niet kunnen. Ik word ook gewoon geil en dan wil ik seks.

Ik heb al langere tijd geen seks. De seksuoloog vond het slim om daar even mee te stoppen. Mijn lichaam moest weer even tot rust komen. Helaas heb ik de laatste tijd steeds heel veel buikpijn als ik geil word. Lijkt op extreme ongesteldheid krampen. Ik word daar ontzettend misselijk van. Helaas betekent dit dat ik weer zo bang word van seks (dat het pijn gaat doen) dat mijn lichaam al van tevoren het probeert te stoppen. De angst wordt dus groter, daarom ga ik misschien beginnen met EMDR.

Ik kan er gelukkig goed over praten en voel geen schaamte hierover. Ik vind het helemaal niet erg om intieme vragen te beantwoorden.

Bedankt!

Ben je wel eens getest op verkleving van je baarmoederwand? Dit geeft ook de krampachtige pijn die jij aangeeft bij bv een orgasme of opgewondenheid, ik ben ervoor geopereerd. Succes

**Geplaatst**: 27-02-21 10:24

Re: Vaginisme - lotgenoten?

Geplaatst: 27-02-21 10:24

Fijn dat de emdr werkte, geen stess meer op oude narr beelden is al heel wat!
Begrijp ik nou dat jullie de tweede emdr mbt de toekomst hebben gedaan...? ('Ik zie mijzelf sex hebben - zonder zorgen de stap naar penetratie; ik word er emotioneel van'; links recht links...)

En nu zogezegd het experiment : 'dit eas goed, maar wat is er nu wel of niet veranderd...?'

Ik ben benieuwd....!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-21 16:47

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-21 16:47

Janneke2 schreef:
Fijn dat de emdr werkte, geen stess meer op oude narr beelden is al heel wat!
Begrijp ik nou dat jullie de tweede emdr mbt de toekomst hebben gedaan...? ('Ik zie mijzelf sex hebben - zonder zorgen de stap naar penetratie; ik word er emotioneel van'; links recht links...)

En nu zogezegd het experiment : 'dit eas goed, maar wat is er nu wel of niet veranderd...?'

Ik ben benieuwd....!

Dat heb je goed !

**Geplaatst**: 27-02-21 17:19

Geplaatst: 27-02-21 17:19

daphne_xxx schreef:
Ik word stiekem blij van iedereens verhalen. Het voelt alsof ik niet alleen ben met mijn 'angst voor seks', ofja de pijn. Misschien dat het ooit goed komt

Ja, met jou komt het ook wel goed!
Er zijn meerdere manieren hoe het goed kan komen, jouw weg daar naar toe vind je nog wel!

Ik heb er zelf geen last van. Maar vind het erg mooi te lezen dat zo’n lastig onderwerp eens wat minder in die taboe hoek blijft staan.

Dus TS.. mijn respect heb je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-21 20:02

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-21 20:02

Hoi hoi allemaal,

Ik heb al lang niets geplaats. Er is ondertussen heel veel gebeurd, maar eigelijk ook niet.

De vaginisme problemen zorgden voor veel ellende binnen de relatie. De constante pijn tijdens de seks zorgde voor een domper. Mijn vriend zijn libido ging helemaal weg, voor maanden lang. Ik werd hierdoor erg bang dat de vaginisme nog erger zou worden. Doordat de seks zo'n groot ding werd, werd alles een groot ding. Er ontstonden allemaal ergernissen en ruzies. Hierdoor werd de intimiteit ook minder. Dit brak beide ons hart. We willen zo graag, maar alles ging zo moeilijk. We hebben maanden lang in een grote dip gezeten. Doordat ik ongelukkig met mezelf en de situatie werd ben ik behoorlijk depressief geworden. Gelukkig krijg ik hier nu ook hulp voor. Langzaam gaat het beter. Met mij en de relatie.

Ik heb nu twee jaar hulp voor mijn vaginisme en het breekt mij op. Op het moment gaat er niet eens een pink in. Fysio, gesprekken, emdr geprobeerd en nog steeds geen oplossing. Samen met mijn vriend ben ik in gesprek gegaan met de seksuoloog. Botox is namelijk ook een mogelijke oplossing. Ze spuiten dan eigelijk de vagina plat. Het is dan de bedoeling dat je een half jaar seks hebt en hierdoor positieve ervaringen opdoet. Het enige nadeel hiervan. Botox verdooft.... Ik zou dan niks voelen. Omdat het dan een half jaar zo getraind wordt is de kans groot dat het daarna ook goed gaat, maar dat is niet zeker. De seksuoloog vind dit nog geen oplossing. Ik moet beginnen met pelotte training. Eigelijk zijn dat een soort dildo's van klein naar groot. 4 keer per week moet ik ze dan 10 minuten in doen en ontspannings oefenen doen. Wanneer het pijnloos is, moet ik een maat groter pakken. Er zijn 5 verschillende maten. Ik vind dit erg moeilijk. Ik wordt nu constant met pijn en verdriet geconfronteerd. Ik vind het erg eenzaam. Op het internet lees ik veel Positive verhalen en ervaringen. Dit doet mij goed en geeft mij weer een beetje hoop. Zelf iets inwendig inbrengen vind ik mentaal zwaar. Ik weet niet zo goed waar dat vandaan komt. Ik ben vrij open en houd niet van taboes. Toch voel ik een soort van schaamte en een vies gevoel, heel raar. De kleinste, waar ik nu mee bezig ben, doe ik alleen. Vanaf maat 2 ga ik samen met mijn vriend doen, dat vind ik erg fijn.

Ik merk dat ik erg behoefte heb aan een support groep. Een groepje met mensen die hier ook last van hebben. Zodat we elkaar kunnen helpen en ons ei kwijt kunnen. Ik kan alleen nergens deze mensen vinden. Ik weet dat heel veel vrouwen hier last van hebben, dus in mijn omgeving moeten er vast een paar zijn. Ik twijfel het nu om op mijn social media een oproepje te plaatsen, maar ik vind dit moeilijk. Ik vind dat hier gewoon open over gepraat moet worden en dat niet raar is om dit te delen. Toch durf ik het niet te vragen op social media hahaha

Dit was het weer voor nu :')

**Geplaatst**: 07-07-21 20:15

Re: Vaginisme - lotgenoten?

Geplaatst: 07-07-21 20:15

Wat sneu voor je dat je er nog steeds zoveel last van ondervindt. Persoonlijk (puur een mening van mijzelf) zou ik zeggen: nou dan niet. Seks ‘moet’ niet. Als dit jou zo ongelukkig maakt, waarom dwing je jezelf er dan toe? Het is nu zo’n groot ding geworden dat het je leven beïnvloedt. Waarom? Er zijn zoveel prachtige andere dingen in het leven en ook in de liefde. Probeer eerst eens van jezelf te houden en jezelf te accepteren om wie je bent met alles wat erbij komt. Ik krijg het gevoel dat je vind dat je faalt, een tekortkoming hebt. Maar je bent perfect zoals je bent. Dikke knuffel voor jou.

**Geplaatst**: 07-07-21 21:30

Geplaatst: 07-07-21 21:30

Suzanne F. schreef:
Wat sneu voor je dat je er nog steeds zoveel last van ondervindt. Persoonlijk (puur een mening van mijzelf) zou ik zeggen: nou dan niet. Seks ‘moet’ niet. Als dit jou zo ongelukkig maakt, waarom dwing je jezelf er dan toe? Het is nu zo’n groot ding geworden dat het je leven beïnvloedt. Waarom? Er zijn zoveel prachtige andere dingen in het leven en ook in de liefde. Probeer eerst eens van jezelf te houden en jezelf te accepteren om wie je bent met alles wat erbij komt. Ik krijg het gevoel dat je vind dat je faalt, een tekortkoming hebt. Maar je bent perfect zoals je bent. Dikke knuffel voor jou.

Precies!

Ik vind juist dat de maatschappij eens wat minder moet focussen op sex. Bedoel kan leuk zijn hoor. Maar we moeten niet doen alsof het altijd maar moet.

Als dit jou zoveel stress geeft. Waarom dan nog?

Zwanger worden etc daar zijn wel andere oplossingen voor. Elkaar bevredigen kan ook anders.

Je vriend vindt je de moeite waard. Anders was ie allang weg.

Sla een nieuwe weg in. Ga inderdaad eens meer van jezelf houden!

**Geplaatst**: 07-07-21 21:46

Geplaatst: 07-07-21 21:46

(dubbel gepost, sorry)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 07-07-21 21:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-07-21 21:49

Geplaatst: 07-07-21 21:49

Blijgeestig schreef:
Ik heb nu twee jaar hulp voor mijn vaginisme en het breekt mij op. Op het moment gaat er niet eens een pink in. Fysio, gesprekken, emdr geprobeerd en nog steeds geen oplossing.

Rot allemaal hoor!
De arts heeft wel gesteld 'dat je vagina wat rossig was', maar ik heb nergens gelezen dat je de 'touch test' hebt gehad.
Het zou dus kunnen, dat ook bij jou de diagnose vvs niet gesteld/ gemist is.
Dat gebeurt helaas wel vaker, maar het is en blijft balen...!

En als emdr fan gezegd: jullie hadden de hypothese dat het vaginisme 'angst gedreven' was. Ook frustratie en schaamte lenen zich uitstekend voor emdr.
Maar het ingewikkelde is, dat angst een reactie zijn op pijn. (En pijn zou de primaire oorzaak kunnen zijn.)

Citaat:
De vaginisme problemen zorgden voor veel ellende binnen de relatie. De constante pijn tijdens de seks zorgde voor een domper. Mijn vriend zijn libido ging helemaal weg, voor maanden lang.

Balen, dat iets wat leuk, intiem, opwindend en ontspannend kan zijn vooral stress wordt....

Citaat:
Ik werd hierdoor erg bang dat de vaginisme nog erger zou worden.

De zogeheten Amsterdamse school stelt vaginisme volledig gelijk aan een angststoornis.
Op zich zou vaginisme heus door angst veroorzaakt kunnen worden, maar er zijn nog veel andere redenen.
(En er is een psychologisch advies: als je iets spannend vindt, doe het vaak, dan wordt het iets gewoons. Op zich prima, maar bij een mogelijke lichamelijke reden voor vaginisme niet aan de orde. Ontstoken slijmvlies aanraken blijft pijn doen tot de ontsteking is opgelost. Of je met pijnstillers werkt.)

Citaat:
Doordat de seks zo'n groot ding werd, werd alles een groot ding. Er ontstonden allemaal ergernissen en ruzies. Hierdoor werd de intimiteit ook minder. Dit brak beide ons hart. We willen zo graag, maar alles ging zo moeilijk. We hebben maanden lang in een grote dip gezeten. Doordat ik ongelukkig met mezelf en de situatie werd ben ik behoorlijk depressief geworden. Gelukkig krijg ik hier nu ook hulp voor. Langzaam gaat het beter. Met mij en de relatie.

Fijn dat er een stijgende lijn in zit!

Citaat:
Samen met mijn vriend ben ik in gesprek gegaan met de seksuoloog. Botox is namelijk ook een mogelijke oplossing. Ze spuiten dan eigelijk de vagina plat. Het is dan de bedoeling dat je een half jaar seks hebt en hierdoor positieve ervaringen opdoet. Het enige nadeel hiervan. Botox verdooft.... Ik zou dan niks voelen. Omdat het dan een half jaar zo getraind wordt is de kans groot dat het daarna ook goed gaat, maar dat is niet zeker.

Ik vind als vrouw die vvs heeft gehad het een zegen dat niemand dit bij mij heeft geopperd.
Er is een definitie van vaginisme die puur beschrijvend is: "het is het reflexmatig aanspannen van de bekkenbodemspieren op een moment dat je wel degelijk sex wil".
Wat botox doet, is het aanspannen van de bekkenbodemspieren tegengaan.
(In termen van bovenstaande beschrijving is het probleem opgelost, maar de beschrijving is nu eenmaal geen diagnose.)
....gesteld dat je aanspant vanuit pijn: die pijn blijft gewoon.
Ondertussen zijn de bekkenbodemspieren wel nuttige spieren die bijvoorbeeld je wervelkolom intact houden tijdens het tillen. (Je zit er niet op te wachten om je te vertillen.)

Binnen de gedachte 'dat je moet leren om de bekkenbodemspieren niet aan te spannen' kan ik mij voorstellen dat spierverslapping een optie zou kunnen zijn - maar graag eerst duidelijkheid over de herkomst van de rossige vagina en de oorzaak van de pijn.

Citaat:
De seksuoloog vind dit nog geen oplossing. Ik moet beginnen met pelotte training. Eigelijk zijn dat een soort dildo's van klein naar groot. 4 keer per week moet ik ze dan 10 minuten in doen en ontspannings oefenen doen. Wanneer het pijnloos is, moet ik een maat groter pakken. Er zijn 5 verschillende maten. Ik vind dit erg moeilijk. Ik wordt nu constant met pijn en verdriet geconfronteerd.

Waarom moet het eigenlijk?
Wat was de evaluatie van jezelf insmeren en jezelf voorhouden 'dat het geen pijn doet'...?

Citaat:
Ik vind het erg eenzaam.

Citaat:
Zelf iets inwendig inbrengen vind ik mentaal zwaar. Ik weet niet zo goed waar dat vandaan komt. Ik ben vrij open en houd niet van taboes. Toch voel ik een soort van schaamte en een vies gevoel, heel raar. De kleinste, waar ik nu mee bezig ben, doe ik alleen. Vanaf maat 2 ga ik samen met mijn vriend doen, dat vind ik erg fijn.

Ik werd destijds naar van de pijn. Een diep, akelig, naar verdrietig soort pijn.
Ik ben dus geneigd te zeggen dat het logisch is, dat je het mentaal zwaar vindt. :(:)

Schaamte kan ik me drommels goed voorstellen, want jouw pijn wordt niet echt serieus genomen :(:)

. (In plaats daarvan 'moet je "iets" leren en moet je oefenen'.)
Maar het vieze gevoel kan ik niet plaatsen. :(:)

En ach, je kunt natuurlijk ook meteen maat 1 samen doen, waarom tenslotte ook niet.

En ooit was er een vaginisme forum, met het troostende motto 'je bent niet alleen'. Ik weet niet of het nog bestaat.

**Geplaatst**: 07-07-21 23:34

Geplaatst: 07-07-21 23:34

Hé lieve TS,

Je hebt een hoop nare dingen meegemaakt, maar eigenlijk ben je hartstikke goed bezig! Jullie relatie heeft het gehouden. Je hebt een vriend die echt voor jou kiest, en niet zegt: "Doei, ik zoek wel iemand bij wie hij er wel in gaat."

En je kunt het je nu niet voorstellen, maar die staafjes werken echt. In de meerderheid van de gevallen wel. Dat je het samen met je vriend kunt gaan doen is echt heel mooi. Groot gelijk dat je niet naar de botox grijpt. Als je zelf niets voelt, lig je erbij als een opblaaspop en daar heeft je vriend ook niets aan. Dit is veel constructiever. Het gaat helemaal goed komen!

Ik zou in jouw plaats denk ik ook niets op sociale media delen. Dan kan iedereen er zomaar bij... Hier op Bokt zit je meer in een besloten gemeenschap. En eentje met duizenden vrouwen, dus genoeg lotgenoten.

Citaat:
Mededeling aan de nieuwe lezers: waarom doe ik als kerel aan dit topic mee? Dat leg ik hierboven uit, dus scrollen a.u.b.

**Geplaatst**: 08-07-21 00:35

Re: Vaginisme - lotgenoten?

Geplaatst: 08-07-21 00:35

TS geeft zelf aan dat ze een gezond functionerende vrouw is die bij opwinding ook gewoon nood heeft aan seks. Dus 'seks hoeft niet' gaat dan niet op. Het is een behoefte die dan bevredigd moet worden, al is het natuurlijk een goed bedoeld advies om seks te laten voor wat het is.

Ik vind het heel erg voor je TS, en alle andere vrouwen hier. Lijkt toch wel vaker voor te komen dan ik dacht. Had ooit een vriendin met vaginisme en vond het zo erg dat ik haar niet kon helpen.. haar relatie is ook stuk gelopen uiteindelijk, ondanks dat het zo'n mooie, leuke meid was.
Dus een nuttige tip heb ik niet.

Kan het bijboorbeeld erfelijk zijn?
Of komt het altijd door een psychische oorzaak? Of wat zijn nog mogelijke oorzaken?

**Geplaatst**: 08-07-21 08:24

Geplaatst: 08-07-21 08:24

AMCM schreef:
TS geeft zelf aan dat ze een gezond functionerende vrouw is die bij opwinding ook gewoon nood heeft aan seks. Dus 'seks hoeft niet' gaat dan niet op. Het is een behoefte die dan bevredigd moet worden, al is het natuurlijk een goed bedoeld advies om seks te laten voor wat het is.

Je begrijpt dat dit ook best een foute opmerking is? Dus vrouwen die niet perse nood hebben aan seks zijn geen gezond functionerende vrouwen?
En seks is meer dan penetratie hè? Waarom zo tegen je zin in toch proberen als het je zelfs depressief maakt? Dat is het niet waard. Laat het los, accepteer wat je wel en niet kan. Het leven is te kort om het zo te laten bepalen. En nee, ik bagatelliseer het niet, maar ik denk dat een stuk zelfliefde en acceptatie hier veel meer in doet dan gefrustreerd doorvechten.

**Geplaatst**: 08-07-21 08:47

Geplaatst: 08-07-21 08:47

AMCM schreef:
TS geeft zelf aan dat ze een gezond functionerende vrouw is die bij opwinding ook gewoon nood heeft aan seks. Dus 'seks hoeft niet' gaat dan niet op. Het is een behoefte die dan bevredigd moet worden, al is het natuurlijk een goed bedoeld advies om seks te laten voor wat het is.

Als gezond functionerende oma heb ik idd ook behoefte aan sex. (Hoort mijn oor een Vlaams accent in 'nood aan'...?)
Jarenlang wegens vvs is aan deze behoefte niet voldaan via penetratie. Geeft niets, er zijn heel veel andere 'pret in bed' spelletjes. Dus ja, laat penetratie voor wat het is: een spelletje dat charme heeft, maar verder niet nodig voor Klaas en veel te ellendig voor mij. (Veel te pijnlijk om meer dan een beproeving te zijn.)

Citaat:
Ik vind het heel erg voor je TS, en alle andere vrouwen hier. Lijkt toch wel vaker voor te komen dan ik dacht. Had ooit een vriendin met vaginisme en vond het zo erg dat ik haar niet kon helpen.. haar relatie is ook stuk gelopen uiteindelijk, ondanks dat het zo'n mooie, leuke meid was.
Dus een nuttige tip heb ik niet.

Kan het bijboorbeeld erfelijk zijn?
Of komt het altijd door een psychische oorzaak? Of wat zijn nog mogelijke oorzaken?

Sommige artsen worden opgeleid 'dat het altijd een psychische oorzaak zou hebben' (de 'Amsterdamse' school) of dat het gelijk staat aan een fobie. Vandaar alle nadruk op oefenen, leren etc. Aangevuld met 'laten we twee keer emdr doen'.
(Ik ben een fan van emdr, maar als je de methode correct toepast, laat je het aantal open. Je doet emdr op alle angst, schaamte en wat de pijn etc etc voor jou betekent.)

Maar er zijn veel lichamelijke redenen. De drie letters 'vvs' (afko van vula plus vagina syndroom) waren op mij van toepassing en ik bofte: ik had die variant die makkelijk is op te lossen. (Variant te lage sIgA met de I van immuniteit. Er is een variant met te hoge sIgA, dan is het verwant aan allergie.)
Lichen Sclerotus is een andere optie, daarbij is het belangrijk dat je 1x per jaar controle van een deskundige krijgt (een gyn of dermatoloog - het kan doorgroeien naar kanker).
En de lijst is langer.

**Geplaatst**: 08-07-21 09:15

Geplaatst: 08-07-21 09:15

AMCM schreef:
TS geeft zelf aan dat ze een gezond functionerende vrouw is die bij opwinding ook gewoon nood heeft aan seks. Dus 'seks hoeft niet' gaat dan niet op. Het is een behoefte die dan bevredigd moet worden, al is het natuurlijk een goed bedoeld advies om seks te laten voor wat het is.

Ik vind het heel erg voor je TS, en alle andere vrouwen hier. Lijkt toch wel vaker voor te komen dan ik dacht. Had ooit een vriendin met vaginisme en vond het zo erg dat ik haar niet kon helpen.. haar relatie is ook stuk gelopen uiteindelijk, ondanks dat het zo'n mooie, leuke meid was.
Dus een nuttige tip heb ik niet.

Kan het bijboorbeeld erfelijk zijn?
Of komt het altijd door een psychische oorzaak? Of wat zijn nog mogelijke oorzaken?

Vaginale penetratie is natuurlijk een onderdeel van sex. Wanneer je dat deel niet doet, zegt niet dat je niet actief bent.

Tuurlijk mag ze er aan blijven werken. Maar ze moet zichzelf niet zien als iemand die faalt of incompleet is. Nu levert het haar heel veel stress op.

Dan zou ik zeggen, wees op een andere manier actief en leg die nadruk niet zo op vaginaal penetreren.

En wat betreft je eigen vriendin. Ik denk dat je een luisterend oor bent geweest. Ze heeft dit onderwerp (waar over het algemeen veeel schaamte op rust) wel met je gedeeld.
Waarschijnlijk heb je meer gedaan dan je denkt.

**Geplaatst**: 09-07-21 10:33

Re: Vaginisme - lotgenoten?

Geplaatst: 09-07-21 10:33

Ik snap je helemaal TS. Ik loop inmiddels al bijna 12 jaar met hetzelfde probleem helaas. (Vanaf moment van ontmaagden)
Echter is bij mij de complete zin van intiem zijn ook volledig weg.
Mijn partner vind dit wel erg lastig omdat ik ook helemaal niet van het knuffelen oid ben...mijn partner probeert er zo veel mogelijk rekening mee te houden uiteraard, hij is heel makkelijk daarin, zet zijn eigen zin opzij voor mij als het moeilijk/pijnlijk is of als ik weer eens zoals gewoonlijk geen zin heb...
Maar desondanks ben ik van mening dat hij toch ook wel wat aan zijn trekken moet/wil komen dus wij doen het wel gewoon maarja, dit doet mij in principe altijd pijn.
Wat wij wel uitgevonden hebben is dat de pijn veel minder is op het moment dat hij geen condoom gebruikt. Nou snap ik dat niet iedereen hier een fan van is ivm eventuele zwangerschap/soa oid...hier ben ik met mijn partner niet zo bang voor daar wij graag een kindje willen en wij allebij vrij zijn van soa's

De pil is uiteraard ook niet 100% betrouwbaar dus ik kan je verder helaas weinig tips geven over wat te doen.

Wel wil ik even melden dat ik bewondering voor je heb om dit openlijk te bespreken met anderen en hoeveel jij je best doet om een "oplossing" te vinden voor jou probleem tov je partner.
Ook heb ik bewondering voor je partner dat hij je blijft steunen in dit alles, het is voor hem ook niet makkelijk natuurlijk, menig jongen was al lang weg gelopen als ze niet aan hun trekjes kunnen komen door zoiets.

Ik wens jullie veel sterkte samen en hoop oprecht dat jullie een mooie tussenweg of oplossing vinden voor dit zeer vervelende probleem

**Geplaatst**: 29-08-23 11:59

Geplaatst: 29-08-23 11:59

Ik schop dit topic even omhoog..

Een dikke maand geleden kreeg ik ook de diagnose vaginisme. Eigenlijk weet ik al x aantal jaren dat er iets "mis" is met mij (iets inbrengen lukt niet of enkel met veel pijn), maar aangezien ik nog nooit een vriend had gehad heb ik het nooit laten onderzoeken. In april leerde ik mijn huidige (en eerste) vriend kennen, waar ik voor de eerste keer seks mee probeerde te hebben, wat niet lukte. Nu dacht ik dat het wel eens tijd was om dat te laten onderzoeken, ik ben door de huisarts doorgestuurd naar een gynaecoloog en een seksuoloog. Het bezoek aan de gynaecoloog stond als eerste gepland. Hij heeft me echter zeer hardhandig en pijnlijk onderzocht en gezegd dat er niks mis met mij was en het normaal is dat seks in het begin zoveel pijn doet. Zijn letterlijke woorden waren: "Als ik met goed doorduwen er 2 vingers in krijg moet seks ook wel lukken". Dat ik verging van de pijn boeide hem blijkbaar niet.
Enkele weken later stond het gesprek met de seksuoloog gepland, een hele lieve vrouw die veel begrip toonde en liet weten dat het absoluut niet oke is wat er bij de gynaecoloog gebeurd is. Van haar kreeg ik de diagnose vaginisme. Ik ben ondertussen op haar aanraden bij een kinesist begonnen voor oefeningen voor mijn bekkenbodemspieren (nu al 1x geweest, vanaf nu ga ik elke week). Er zit dus eindelijk "schot in de zaak".

Ik mag me echt heel gelukkig prijzen met mijn vriend. Hij is zeer begripvol naar mij toe en beseft dat ik er zelf niks aan kan doen. Hij vraagt mij nooit om iets te doen wat pijnlijk is voor mij.
En toch blijft het knagen aan mij, het feit dat ik hem geen seks kan "geven", want ik zou zelf zo graag hebben dat het wel lukt. Er zijn van mijn kant al vele tranen gevloeid en zoals ik al eerder in het topic las voel ik mij ook een beetje "gefaald" als vrouw. En alhoewel er nu stappen ondernomen worden om tot een oplossing te komen besef ik ook wel dat het in de eerste weken nog niet opgelost zal zijn. En ik heb het er echt een beetje mee gehad, waarom moet mij dit weer overkomen?

Gewoon het van me afschrijven is al een hele opluchting voor mij. En ik vraag me af hoe het nu met de TS en de andere lotgenoten gaat?

**Geplaatst**: 29-08-23 18:29

Geplaatst: 29-08-23 18:29

dollyspikkel schreef:
Een dikke maand geleden kreeg ik ook de diagnose vaginisme. Eigenlijk weet ik al x aantal jaren dat er iets "mis" is met mij (iets inbrengen lukt niet of enkel met veel pijn), maar aangezien ik nog nooit een vriend had gehad heb ik het nooit laten onderzoeken. In april leerde ik mijn huidige (en eerste) vriend kennen, waar ik voor de eerste keer seks mee probeerde te hebben, wat niet lukte. Nu dacht ik dat het wel eens tijd was om dat te laten onderzoeken, ik ben door de huisarts doorgestuurd naar een gynaecoloog en een seksuoloog.

Rot hoor...!
Naar de letter van de wet is 'vaginisme' een beschrijving.
Dat buiten jouw wil om, reflexmatig, om één of andere reden je bekkenbodemspieren zich spannen.
... de volgende vraag is uiteraard 'waar dit van weg komt' - daar zijn meerdere opties mogelijk.

Citaat:
Het bezoek aan de gynaecoloog stond als eerste gepland. Hij heeft me echter zeer hardhandig en pijnlijk onderzocht en gezegd dat er niks mis met mij was en het normaal is dat seks in het begin zoveel pijn doet. Zijn letterlijke woorden waren: "Als ik met goed doorduwen er 2 vingers in krijg moet seks ook wel lukken". Dat ik verging van de pijn boeide hem blijkbaar niet.

Herkenning hier.

Sommige vrouwen die niet vaginistisch waren zouden het acuut worden van zo'n ######.
Klacht indienen, hoor!
Is hij nou helemaal gek geworden...!

Citaat:
Enkele weken later stond het gesprek met de seksuoloog gepland, een hele lieve vrouw die veel begrip toonde en liet weten dat het absoluut niet oke is wat er bij de gynaecoloog gebeurd is.

Hiephoi.
Er is niets mis met jou, je bekkenbodemspieren doen soms om reflexmatige redenen iets wat jij niet wil.
Dat is irritant.
En een echt, fatsoenlijk onderzoek waard.

Citaat:
Van haar kreeg ik de diagnose vaginisme. Ik ben ondertussen op haar aanraden bij een kinesist begonnen voor oefeningen voor mijn bekkenbodemspieren (nu al 1x geweest, vanaf nu ga ik elke week). Er zit dus eindelijk "schot in de zaak".

Wat was de verklaring voor het ongewild aanspannen van de sexuologe...?
Je bekkenbodemspieren leren kennen is beslist nuttig...!

Citaat:
Ik mag me echt heel gelukkig prijzen met mijn vriend. Hij is zeer begripvol naar mij toe en beseft dat ik er zelf niks aan kan doen. Hij vraagt mij nooit om iets te doen wat pijnlijk is voor mij.

$*\%/*$
Hoera...!
Er zijn heel veel fatsoenlijke mannen. (Alleen de gynaecoloog niet, dus.)

Citaat:
En toch blijft het knagen aan mij, het feit dat ik hem geen seks kan "geven", want ik zou zelf zo graag hebben dat het wel lukt. Er zijn van mijn kant al vele tranen gevloeid en zoals ik al eerder in het topic las voel ik mij ook een beetje "gefaald" als vrouw. En alhoewel er nu stappen ondernomen worden om tot een oplossing te komen besef ik ook wel dat het in de eerste weken nog niet opgelost zal zijn. En ik heb het er echt een beetje mee gehad, waarom moet mij dit weer overkomen?

Gewoon het van me afschrijven is al een hele opluchting voor mij. En ik vraag me af hoe het nu met de TS en de andere lotgenoten gaat?

... dat is ook het frusterende: je lichaam, in dit geval je bekkenbodem, dat niet doet wat jij wil. Terwijl het toch echt je eigen lichaam is, en je echt sex met hem wil hebben.

Bij mij bleek de oorzaak lichamelijk te zijn. Bij goed opletten, bij fatsoenlijke artsen, bleek dat ik de oefeningen van de bekkenbodemfysio uitstekend kon toepassen - tot er 'een zeer plekje', qua gevoel een soort weerhaakje werd aangeraakt.
Dat plekje gaf gigantische pijn - en dus aanspannende spieren.
De eigenlijke diagnose luidde 'vvs', (vagina/ vestibule/ vulva syndroom - dan weet je nog niets) de moderne term :roll:

voor 'focale vulvitis' kleine plekjes in de vulva/ vestibule / vagina die ontstoken zijn.
Volgende vraag: hoezo dat dan...?
Reguliere artsen: geen antwoord.
Natuurgeneeskundige arts: laten we een ontlastingonderzoek doen, om te kijken hoe het is met sIgA (met de I van immuunsysteem). Ik had de makkelijke variant: te weinig sIgA om het slijmvlies te beschermen. (Dit klonk bekend, na jaren chronische verkoudheid en nog zo het één en ander aan 'buitenkant klachten'.)
Oplossing: spulletje slikken zodat mijn eigen darmflora het spul in voldoende mate gaat aanmaken.
.... een week of vijf na de eerste keer spulletje innemen was het over.