
Dat je het damestoilet prettiger vindt kan ik me voorstellen


Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Nikass schreef:WithinYuuri schreef:Wat fijn dat ik dit topic tegenkom! Ik ben zelf namelijk de laatste tijd best aan het twijfelen over mijn gender. Ik ben afab, maar ik voel me gewoon heel ongemakkelijk als er naar me gerefereerd wordt met vrouw, of met zij/haar pronouns. Mijn vriendin noemt me nu ook afwisselend haar vriendin of haar partner, en ik moet zeggen dat ik nog niet zeker weet wat ik van partner vind, maar vriendin voelt zeker niet beter haha. Anyways, ik twijfel dus over nonbinary zijn, dus ben blij dat ik dit topic nu tegenkom! Ik ben ook inderdaad wel benieuwd welke pronouns jij nu gebruikt in het Nederlands, want in lijn met they/them zou je iets van zij/hen verwachten, maar ik weet nog niet hoe goed dat werkt in het Nederlands. In het Engels is singular they natuurlijk een ding, maar in het Nederlands naar mijn weten niet. Oh, nog wel een ding (en wil niet overkomen als zeur nu maargoed), maar zeggen dat hokjes en labels niet zo nodig zijn wanneer je zelf cishet bent, vind ik persoonlijk niet helemaal op zn plaats. Voor mij (en andere lgbt+-mensen die ik spreek) zijn al die labels een soort bewijs dat we mogen bestaan, een stukje (h)erkenning. En vooral nonbinary is in mijn ervaring ook niet echt een hokje, want er zijn zoveel verschillende invullingen aan te geven
Maar imo is het jammer dat je die erkenning dan op die manier zoekt. Het komt op mij over alsof je je dus wil verantwoorden, terwijl ik het juist heel cool zou vinden als je daar boven zou staan.
Als men iedereen als mens/gelijkwaardig behandeld maakt het toch geen zier uit hoe je je identificeert?
Daarbij vraag ik mij af: wat is eigenlijk "je vrouwelijk/mannelijk" voelen? Wat houdt dat dan in?
ruitje schreef:Boeiend om te lezen.
Ik ken iemand die inmiddels de borsten heeft laten verwijderen( en dat overigens ook genoeg vind) .
Wat betreft het aanspreken, we gebruiken altijd de voornaam. Is wel wennen maar lukt 8 van de 10 keer wel.
LuffB schreef:Ik vind het genderkoekje fantastisch en heel leerzaam. Is die er ook in scherpere resolutie? Hihihi
Sizzle schreef:Misschien een naieve vraag, maar in hoe verre speelt kleding überhaupt een rol in het man vrouw zijn?
Kun je je niet mannelijk voelen maar toch vrouwelijk kleden of omgekeerd?
Je kunt je als man misschien wel vrouw voelen maar er gewoon erg goed uitzien in een pak bijvoorbeeld en je daar dan ook comfortabel bij voelen.
Er zijn ook vrouwen die echt ultiem vrouwelijk zijn en toch mannelijk kleden.
Ik vraag me dus veel meer af wat je merkt als je niet focussed op kleding. Kleding is maar een laagje stof uiteindelijk.
Ik zag ergens kinderwens langs komen. Dat lijkt me ook los staan van je gevoelde geslacht toch?
Als man kan een kinderwens ook enorm groot zijn.
Voor mezelf? Nooit over nagedacht eigenlijk.
Ik betrapte alleen laatst mezelf erop dat ik zei dat we een vrouw moesten zien te recruteren omdat ons team enkel mannen heeft. Was even stil...toen moest ik zelf hard lachen omdat ik inderdaad mezelf vergeten was
Foaly schreef:Rangeela: dat klinkt wel alsof het in de buurt komt ja. Dat je het niet verder wilt specificeren is natuurlijk helemaal prima, iedereen gaat daar anders mee om
En dan kom ik gelijk op de reactie van Nikass: ik vind het eigenlijk een beetje jammer dat je het 'jammer vindt dat het op die manier moet' op iemand die aangeeft met diens identiteit in de knoop te zitten. Het heeft namelijk echt helemaal niets met verantwoorden te maken. Ik weet dat ik naar de buitenwereld niets hoef te bewijzen, en dat ik mag zijn wie ik ben. Maar voor mij voelt het zoveel fijner om me te identificeren met een bepaald, specifiek label dan als 'gewoon mens'. Voor jou maakt het inderdaad niet uit hoe je je identificeert. Jij identificeert je namelijk waarschijnlijk, bewust of onbewust, als cisgender en hetero, dus hetzelfde als de overgrote meerderheid van de bevolking. Maar voor iemand die niet bij die meerderheid hoort, kan een specifieke identificatie juist houvast bieden.
Vergelijk het even met paardrijden. Iemand die Engelse dressuur rijdt, zal waarschijnlijk zeggen: ik rijd paard, ik ben ruiter. Maar iemand die western of endurance rijdt, zal dat toch willen specificeren voor het geval mensen aannames over die persoon doen die niet kloppen met de werkelijkheid (vergelijkingen zijn niet mijn sterkste punt, maar ik hoop dat je het snapt)
En wat je 'vrouwelijk/mannelijk' voelen betreft: zo hoeft het natuurlijk niet altijd te zijn. In dit topic hebben meerdere mensen aangegeven zich niet per se vrouwelijk te voelen, maar zich wel 'goed' of iig 'OK' te voelen met het feit dat ze door de maatschappij als vrouw gezien worden. Het heeft niet echt met expressie te maken, met of je jurkjes draagt of lang haar hebt: het is eigenlijk heel simpel. Voel jij je goed als je op een online formulier het vakje 'vrouw' aanvinkt (of man, doorhalen wat niet van toepassing is). Dan is dat waarschijnlijk genoeg. Moeilijker hoeft het ook niet te zijn, tenzij dat vinkje dus niet goed voelt. Dan kan het soms juist heel moeilijk worden
Nikass schreef:En is het dan de bedoeling om alles op iedereens mogelijke emotie aan te passen?
Waarom voelen mensen zich toch zo snel aangevallen en gekwetst?
WithinYuuri: zoals jij het beschrijft is er sprake van een maatschappelijk probleem, niet van een identiteits probleem.
Sizzle schreef:Nikass schreef:En is het dan de bedoeling om alles op iedereens mogelijke emotie aan te passen?
Waarom voelen mensen zich toch zo snel aangevallen en gekwetst?
WithinYuuri: zoals jij het beschrijft is er sprake van een maatschappelijk probleem, niet van een identiteits probleem.
Nee hoor, dat is weer iets heel anders. Je hoeft niets aan te passen. Gewoon accepteren dat iemand daar iets bij voelt. Het feit dat TS aangeeft iets te voelen is niet hetzelfde als zeggen dat iedereen zich daar maar aan moet aanpassen dat is een conclusie die je zelf maakt.
Als tiener droeg ik jongensbroeken maar voelde me niet perse fijn als ik dan de mannenafdeling op moest. Het is is nooit in me opgekomen dat men daar iets perse moet veranderen het heeft immers ook voordelen met zoeken. Echter zou het al veel uitmaken als bijv het personeel zich daar bewuster van zou zijn en dus niet gelijk aan komt lopen met: dames is aan die kant hoor.
Mijn moeder werkt in een winkel waar vaak een travestiet langs komt. De persoon voelt zich goed in de kleding maar voelt die starende ogen bij het zoeken in het rek dameskleding. Ze helpen dus met uitzoeken zodat de tijd langs het rek verkort is en er gewoon meer tegelijk gepast kan worden zonder het hokje in en uit te hoeven. Win - Win
Blussem schreef:Hoe je voelt en gedraag is iedereen compleet vrij. Ik ben zelf erg verbaast dat zoveel mensen zich erg aantrekken van stereotypering en wat een ander vindt. De grootste zege is wanneer je leert om hier niks van te trekken.
Nikass schreef:Meelezer hier: Ik denk dat je oprecht interesse hebt, super tof. Maar het komt niet helemaal lekker over, misschien zou je daar iets meer rekening mee kunnen houden?Accepteren doe ik zeker. Het gaat hier niet om mij. Denk dat het erom gaat dat mensen zichzelf accepteren. Dan lig je er ook niet zo wakker van hoe een ander over je denkt.
Ik hoor hier toch zeggen dat mensen anders aangesproken willen worden, dat de bordjes op de toiletten anders moeten enz enz. Dat is toch aanpassen?
Misschien mijn vriendin die tegen de zestig loopt ook maar aanspreken alsof ze 20 is, en een jongeren toilet aanbieden, omdat ze zich daar beter bij voelt?
Is je goed voelen dan niet te afhankelijk van hoe anderen zich gedragen? Iets waar je nooit grip op zal hebben?