Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-19 19:18

Geplaatst: 18-12-19 19:18

Wat naar dat je ook nog met het financiële deel zit Sannert. Maakt het extra ingewikkeld.

Laat ik me hier ook maar melden. Een kleine maand geleden is mijn emmer overgelopen. Een paar diensten minder kunnen werken en neventaak neergelegd. Na een week leek het iets beter te gaan, iig qua huilbuien maar nog veel stress en gekaagd gevoel. Mijn leidinggevende vond dat ik daarvoor betaald werd, daarmee is wel een deur dichtgevallen bij mij. Buiten leidinggevende om coach van werk geregeld, had gisteren gesprek. Daardoor begin ik het nu wel serieuzer te nemen, dat zoals het nu gaat het echt niet goed is. Op aanraden van coach ook afspraak gemaakt met bedrijfsarts.
Ik trek echt geen prikkels meer, dag werken betekent volgende dag alleen maar drama. Veel piekeren en somberheid, slecht slapen. Ook moeite met de prikkels van leuke dingen helaas.
Ik sport en wandel me een ongeluk, dat is het enige wat me echt even rust geeft in mijn hoofd.
En ik werk dus nog wel 'gewoon' als één vd weinigen hier merk ik. Weet ook gewoon niet waar ik goed aan doe. Zoveel vragen in mijn hoofd maar moeite met knopen doorhakken. Ik zou eigenlijk na de Kerst op een intensieve vakantie gaan, maar durf ik dat wel aan?
En morgen zie ik leidinggevende weer, zal ik wat vertellen over coach en BA of niet? Voor mijn gevoel is leidinggevende ook echt een deel van mijn frustraties, dat helpt niet echt.

@Janneke2: dit komt vast heel bot over, sorry. Maar kom je hier alleen alternatieve geneeswijzen promoten of heb je zelf ook ervaring met dit onderwerp?

**Geplaatst**: 18-12-19 19:27

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 18-12-19 19:27

Je wordt in ieder geval gesteund door je werk, daar merk ik hier helaas weinig van

Werk moet me deze week met rust laten van de bedrijfsarts, maar verkoop directeur presteerde het om me vandaag te bellen dat ze me maandag op kantoor willen voor een gesprek. Want ze leven zo mee en ze willen helpen en zijn er van geschrokken. Toen ik aangaf dat ik dat best wil (in overleg met de bedrijfsarts) maar dat ik niet kom om mijn medische toestand of evt werk hervatting te bespreken was het gesprek ineens niet zo positief meer
Toen ik de opmerking kreeg 'Bel me morgen maar terug als je je wat beter voelt' brak echt mn klomp en heb ik gezegd dat het zo helaas niet werkt met een burn out

**Geplaatst**: 18-12-19 19:30

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 18-12-19 19:30

Orthomoleculaire arts heb ik 5 jaar geleden een jaar bij gelopen, was vooral vreselijk duur maar hielp helaas niets.

Emotioneel ben ik wat stabieler nu dus dat scheelt. Wel was ik vanmorgen om 12 uur zo moe dat ik echt niet meer kon focussen op wat dan ook terwijl ik toch 10 uur slaap heb gehad vannacht. Ook alleen de vaatwasser gedaan daarvoor en de stal even gemest. Maar weer op bed gaan liggen dus.

Mijn lijf dwingt me wel echt rustig te doen, en ik deed al niet veel

**Geplaatst**: 18-12-19 19:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 18-12-19 19:50

Hier in november 2018 de diagnose burn out gekregen. Mijn reactie " daar heb ik geen tijd voor".
Maar, omdat mijn lijf duidelijk aangaf dat het niet goed ging, afspraak voor diezelfde week gemaakt met een psycholoog.
Sociale leven stop gezet. Blijven werken maar wel met een totaal andere intensiteit. En therapie. Uren therapie.
Begonnen met 1x pw, uiteindelijk in januari en februari 2x pw. Een emdr sessie en een praatsessie.
Het probleem ligt eigenlijk nooit in je baan, je gezin of in stress maar heeft alles te maken met hoe je omgaat met al deze verschillende prikkels en factoren in je leven.
In maart ben ik gaan afbouwen en in april was ik "uitgepraat" met mijn psycholoog.
Ik wou het alleen gaan proberen.
En man. Wat heb ik vaak de spiegel gepakt. Patronen doorbroken. Andere keuzes gemaakt. Afscheid genomen van heel veel "vrienden".
Ik functioneer op dit moment goed, t blijft wel een aandachtspunt merk ik maar dat is niet erg.
Ik ben gelukkiger en ontspannender dan ervoor.
Het hele traject heb ik als interessant, zwaar maar ook leuk ervaren.
Ik vond het fantastisch om "met mezelf aan de slag te gaan", ook omdat ik vrij vlot resultaat bemerkte.
Overigens zie ik in mijn directe omgeving veel mensen terugvallen of niet écht genezen omdat ze niet tot het gaatje zijn gegaan met zichzelf.
Ik omschrijf het wel eens als "je moet op je rug gaan liggen. De verandering willen omarmen. Als je dat niet doet, kom je uiteindelijk geen cm verder."

**Geplaatst**: 18-12-19 22:15

Geplaatst: 18-12-19 22:15

Astorga schreef:
@Janneke2: dit komt vast heel bot over, sorry. Maar kom je hier alleen alternatieve geneeswijzen promoten of heb je zelf ook ervaring met dit onderwerp?

De westers opgeleide arts (hoezo: alternatief?) was de enige die een verhaal met kop en staart had mbt zaken als geen prikkels kunnen verdragen.
Ik vond dat toch wel een verademing na tijdenlang psychotherapie, keurig doen wat de psycholoog zei en geen meter voortgang boeken.
Dus uit eigen ervaring.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-19 22:20

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-19 22:20

@ wildgirl..ja het is een hele reis om zo met jezelf aan de slag te gaan.. maar we zijn het waard!!! Je moet het jezelf ook unnen

**Geplaatst**: 19-12-19 15:08

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 19-12-19 15:08

Heb net de huisarts gebeld om iets kalmerends te krijgen, gaat echt niet goed zeg maar... wordt besproken en wordt morgen terug gebeld

**Geplaatst**: 19-12-19 15:15

Geplaatst: 19-12-19 15:15

Joanne1987 schreef:
Heb net de huisarts gebeld om iets kalmerends te krijgen, gaat echt niet goed zeg maar... wordt besproken en wordt morgen terug gebeld

Jeetje wat naar, sterkte.

Ik heb juist het gevoel dat mijn escitalopram al werkt, dat kan helemaal niet eigenlijk dat duurt normaal een paar weken. Misschien een fijn placebo effect :Y)

Verder wel doodmoe, echt helemaal gevloerd. Kan eigenlijk niet eens meer een film kijken of lezen.

Krijg aan alle kanten te horen dat ik het maar moet zeggen als mensen kunnen helpen. Heb alleen geen idee wat ze voor me zouden kunnen doen, hoe gaan jullie daar mee om?

**Geplaatst**: 19-12-19 22:59

Geplaatst: 19-12-19 22:59

Ik ben vandaag bij bedrijfsarts geweest. Ik moet vanaf week 1 gaan opbouwen.
Heb al de hele dag hoofdpijn en hartkloppingen. (Eigenlijk de hele week al omdat ik me zo druk maakte om het gesprek.) Ik moet die week ook naar de poh en ik wil eigenlijk eerst naar haar voordat ik weer aan het werk moet. Poh gaf advies om eerst boventallig te gaan werken, maar dit was ik helemaal vergeten. Kwam na het gesprek pas in me op. Ook sta ik niet sterk in mn schoenen om wat te durven zeggen op zo'n moment.
Heb wel aangegeven dat ik ander werk wil gaan doen, maar volgens haar moet ik eerst weer mn uren op mn oude werk helemaal opgepakt hebben en dan pas kan ik wat anders gaan zoeken. Terwijl ik bang ben dat als ik weer volledig aan het werk ga het weer fout gaat, omdat ik dan weer stress krijg van al het op en neer gereis.

**Geplaatst**: 19-12-19 23:13

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 19-12-19 23:13

Uiteindelijk ben jij zelf degene die bepaald hoe je het wil hebben en wat je aan kan.

**Geplaatst**: 19-12-19 23:18

Geplaatst: 19-12-19 23:18

belle_boef schreef:
Uiteindelijk ben jij zelf degene die bepaald hoe je het wil hebben en wat je aan kan.

Ze vroeg of ik nog contact had gehad met de manager. Ik zeg ja eind november geloof ik. Ze vroeg wat we besproken hadden. Ik gaf aan dat de manager gevraagd had hoe het ging en of ik al kon werken. Ze vroeg hoe ik daar over dacht en toen heb ik aangegeven dat ik het gevoel had nog niet zo ver te zijn met wat voorbeelden van afgelopen dagen/week. Ze gaf aan dat hoe langer ik thuis zat hoe groter de drempel zou worden en dat ik dan per week 1 met 1 cliënt zou moeten gaan opbouwen. 2 weken 1 cliënt en dan nog 1 erbij tot ik aan mn normale uren zit.
Op zo'n moment sla ik dicht, en word ik een emotionele jaknikker.

**Geplaatst**: 19-12-19 23:18

Geplaatst: 19-12-19 23:18

Azmay schreef:
Joanne1987 schreef:
Heb net de huisarts gebeld om iets kalmerends te krijgen, gaat echt niet goed zeg maar... wordt besproken en wordt morgen terug gebeld

Jeetje wat naar, sterkte.

Ik heb juist het gevoel dat mijn escitalopram al werkt, dat kan helemaal niet eigenlijk dat duurt normaal een paar weken. Misschien een fijn placebo effect
Verder wel doodmoe, echt helemaal gevloerd. Kan eigenlijk niet eens meer een film kijken of lezen.

Krijg aan alle kanten te horen dat ik het maar moet zeggen als mensen kunnen helpen. Heb alleen geen idee wat ze voor me zouden kunnen doen, hoe gaan jullie daar mee om?

Ja daarom wilde mn werk dat ik op kantoor verscheen, om te kijken hoe ze me kunnen helpen
Echt, daar wil ik geeneens hulp van

maar gaat denk ik ook niet meer gebeuren nar voorval van gisteren. Ik zie wel waar het schip strand

@sannert, ik zou contact opnemen met je poh en evt daarna de bedrijfsarts contacten. En ben sterk!
Ik voel me enerzijds onwijs klote dat ik op mn strepen heb gestaan, niet voor niks de huisarts weer gebeld, maar ben ook trots. Trots dat ik eindelijk eens mn grenzen aan heb gegeven

**Geplaatst**: 20-12-19 10:03

Geplaatst: 20-12-19 10:03

Joanne1987 schreef:
Ik voel me enerzijds onwijs klote dat ik op mn strepen heb gestaan, niet voor niks de huisarts weer gebeld, maar ben ook trots. Trots dat ik eindelijk eens mn grenzen aan heb gegeven

Probeer je er niet rot om te voelen, je hebt het goed gedaan!
Ik weet dat het een enorm gevecht kan zijn op deze manier. Het is misschien een harde les maar je leert er heel veel van!

Ik heb de uitslag van het bloedonderzoek. Alles was goed. Ik mankeer dus gelukkig niets aan m’n schildklier. Heel dubbel want hoopte dat ik misschien een vitamine- of ijzertekort zou hebben en daar aan kon werken.

**Geplaatst**: 20-12-19 10:32

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-12-19 10:32

Enerzijds balen idd, maar je weet wel waar je aan moet werken nu!

Ik voel me nog steeds echt heel rot... was het maar gewoon griep die na 3 dagen over is

**Geplaatst**: 20-12-19 14:38

Geplaatst: 20-12-19 14:38

Klopt. Ik wil wat dingen bespreken met POH over hoe nu verder, maar heb pas 7 januari een afspraak. -O-

Gelukkig voel ik me wel beter dan vorige week. Precies een week geleden zat ik bij de huisarts omdat ik het echt niet meer zag zitten. :oo

Griep, gebroken arm... zo veel dingen zouden beter zijn maar ik bedenk me ook dat het heel veel erger had gekund.

**Geplaatst**: 20-12-19 15:18

Geplaatst: 20-12-19 15:18

@Hafje81 - als je paniekaanvallen krijgt lijkt mij dat je echt al in de burn-out zit en er niet meer tegenaan. En dus zit jij al ruim over het: " Het is genoeg punt heen". Naar mijn idee ten minste.

Zelf erg dicht tegen een burn-out gezeten (werkgerelateerd). Vervolgens nog een hoop gebeurd, maar toen ik op een dag op mijn werk kwam en in huilen uitbarstte om wat ik daar op mijn bureau aantrof ben ik, al huilend, naar huis gefietst, me ziekgemeld en zijn we in goed overleg uit elkaar gegaan (had een goede advocaat gevonden dankzij een collega).
Niet naar de arts geweest toen, want ik wist de oorzaak en de remedie: maken dat ik daar weg kwam. Daardoor was ik de volgende dag alweer op mijn werk toen en kon ik het volhouden totdat het beëindigingscontract getekend was.
De crisis begon toen net en heb heerlijk een jaar prépensioen (ww

) gehad, en dus kunnen bijkomen en weer gaan genieten van alles, voordat ik weer een parttime baan kreeg - minder uren en een makkie vergeleken met de vorige baan.
Ik weet nog hoe heerlijk en wat een opluchting het elke dag was om bij mijn werk weg te gaan en te weten dat ik de boel daar de boel kon laten omdat alles af was.

Enige lastige nu is dat mijn huidige managers allemaal zien dat ik veel meer in mijn mars heb (qua intelligentie). Ik krijg elke 3 jaar een nieuwe manager en ze zien allemaal mijn potentieel en vragen me vervolgens voor andere functies waarbij je meer uren moet gaan werken en meer verantwoordelijkheid krijgt.
Ben als de dood om me weer zo moe te voelen en niet meer te kunnen denken/plannen, merk regelmatig dat ik zelfs met mijn "makkelijke" werk in combinatie met familiezorgen tegen mijn tax aanloop (stress/hartklopping bij plotselinge veranderingen in mijn (privé)agenda/geen puf hebben voor simpele dingen als mensen uitnodiging of ergens op bezoek gaan), dus heb het tot nu toe weten af te slaan. Maar het is wel lastig om dit elke keer weer opnieuw te moeten doen/uitleggen. Al is het ook wel fijn dat zij me zo waarderen.
Gelukkig begrijpen ze het allemaal (erg fijn bedrijf waar ik werk). Laatst vreesde ik een baanverzoek van een andere manager te moeten gaan afslaan, maar gelukkig hebben ze het me niet eens gevraagd - vermoedt dat mijn huidige manager dit heeft tegengehouden (had hem vorig jaar nl. al moeten uitleggen over die "bijna" burn-out). Hoe je opgelucht kan zijn dat een "promotie" je voorbijgaat

. Denk dat alleen mensen met burn-out zicht dat kunnen voorstellen.

Mijn ervaring is dat ik er vooral in mijn privéleven last van heb als ik tegen mijn tax aanloop. Geen zin/energie meer enz. Terwijl ik op mijn werk dan alles nog aan kan.
Dat vindt ik wel het echt gemene van zoiets.

**Geplaatst**: 20-12-19 19:57

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-12-19 19:57

Fijn dat je nu toch min of meer een balans hebt gevonden. Kan me inderdaad voorstellen dat dingen als promotie of extra uren werken je niks zeggen. Herken het ook, terwijl anderen op mijn werk staan te springen om vanalles erbij te doen en veel afwisseling te hebben zou ik het liefst gewoon elke dag hetzelfde doen zonder al teveel verantwoordelijkheden.

@ Mandyy: toch op zich fijn dat het niks lichamelijks is. Heb je nu wel nog een 'plan'? Want kan me wel voorstellen als je je richt op iets en dat blijkt het niet te zijn dat het weer moeilijk is ...

**Geplaatst**: 20-12-19 20:07

Geplaatst: 20-12-19 20:07

Nog niet helemaal. Had me nu idd vooral hier op gericht.

Toch ook eens proberen echt rust te vinden want ik ‘moet’ nog steeds veel van mezelf waardoor ik weinig tijd over hou voor ontspanning/rust.

**Geplaatst**: 20-12-19 20:12

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-12-19 20:12

Hier ook een prima resultaat op het bloedonderzoek van gisteren (helaas).
Ga nog wel naar de daadwerkelijke waarden van de B12 en de D vragen, daar is altijd nog veel discussie over.

Vandaag alleen even uitgemest, gisteren alleen bloed laten prikken. Echt helemaal niets doen dus, moeilijk maar blijkbaar even nodig want meer lukt echt niet.

**Geplaatst**: 20-12-19 20:53

Geplaatst: 20-12-19 20:53

Is er ook iemand hier die er een serieus gesprek over gehad heeft met z'n baas/bazin voor het noodlot toesloeg? Ik zit nogal in twijfel wat handig is vooral na ik dinsdag op mijn eerste vrije vakantiedag nog negatieve berichten van m'n bazin kreeg. Als iemand er voor open staat en wil kan ik er nog wat over pben.

**Geplaatst**: 20-12-19 21:40

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-12-19 21:40

Ze hebben bij mij vaak gevraagd 'is het niet teveel, lukt het allemaal, heb je hulp nodig?' Ik antwoordde hier altijd positief op, wilde het niet prijsgeven
Dus denk dat mijn ziekmelding ook echt als verrassing voor hun kwam, enerzijds snap ik dus wel dat ze daar dan een gesprek over willen, maar ik zit niet te wachten op een gesprek 'hoe ze mij kunnen helpen'

Heb vanmiddag oxazepam gekregen van de huisarts. Alles vliegt me naar de keel als ik niks te doen/om me heen heb

**Geplaatst**: 20-12-19 22:29

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-12-19 22:29

Ik heb in de voorbije maanden een aantal gesprekken gehad, over mijn fysieke gezondheid (naja, ongezondheid) en de hoeveelheid werk. Er zouden aanpassingen komen, maar er bleek steeds wel iets waardoor dit nu nog niet kon. En intussen denderde ik maar door, door de pijn heen, geen rust vindend, ... Tot ik dus niet meer kon denderen. En toen viel mijn baas uit de lucht.

Ik vind het wel moeilijk om rust te vinden merk ik, gelukkig in mijn omgeving wel begrip en vooral huisarts en kiné zijn heel begripvol (kiné zei: eindelijk.. want je lichaam is al maanden op.. je bent eigenlijk veel te laat.. nu even alleen nog maar aan jezelf denken). Toch blijf ik nog steeds met mijn werk bezig, in de zin van: wat als ik terug ga .. hoe ga ik het aanpakken, is er een oplossing, etc. Terwijl ik nu even gewoon weer leuke dingen moet doen ... Moeilijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-19 22:39

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-19 22:39

Ik heb van te voren best veel gesproken met mn toenmalige bazin. Alleen had ik niet door hoe erg het al met me gesteld was pas toen het al te laat was.
Achteraf ben ik veel te,snel weer aan het werk gegaan.ze hebben bij ons het boventallig werken inmiddels afgeschaft omdat het vaak toch lastig is om aan te geven dat het teveel is en om je werk en belastbaarheid af te bakenen.
Gelukkig had ik een hele fijne bazin en heb ik ook bij terugkomst regelmatig met haar gesproken over hoe het ging, kreeg heel veel begrip

**Geplaatst**: 15-01-20 11:36

Geplaatst: 15-01-20 11:36

Mag ik dit topic weer even omhoog schoppen met de vraag hoelang het bij jullie duurde voor jullie je weer een beetje beter gingen voelen, thuis zittende?

Ik kreeg gisteren te horen (personeelsbegeleiding) dat ik PAS een maand thuis ben, terwijl het voor mijn gevoel AL een maand is en ik nog steeds geen oplossing heb .. Deels natuurlijk ook mijn probleem, dat ik voor alles een oplossing wil en liever nog gisteren dan vandaag, zodat ik weer verder kan. Maar nog steeds als ik erover moet praten barst ik in tranen uit en ik besef ook wel dat zolang dat zo is terug gaan werken geen optie is. Sowieso is terug gaan werken zoals het was geen optie, want het is niet voor niks mis gegaan, maar daar zijn we mee bezig. Het zou veel tijd nodig hebben ... maar ik vind het echt moeilijk dat ik me na een maand nog steeds zo voel .. ben wel minder moe ed, thuis is het wel beter, maar qua ondernemen zit ik nog op de bodem, nog steeds nergens zin in of energie voor of noem het maar. Als ik dan wel iets doe ben ik ook meteen weer uitgeput, zou nog steeds gewoon in een hoekje willen zitten niksen zeg maar..

Hoe is dat bij jullie verlopen de eerste tijd?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 15-01-20 11:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-01-20 11:40

Geplaatst: 15-01-20 11:40

Het eerste half jaar voelde ik me echt niet beter. Enkel toen ik verplicht thuis werd gezet door de BA en leuke dingen moest doen. Niet dat dat heel goed lukte maar in de zon koffie drinken voelde ik me wel goed bij. Ben nog nooit zo bruin geweest.

De vermoeidheid ging pas na een jaar echt beter en nu bijna 2 jaar later heb ik tot voor kort nog maar geen hartkloppingen meer. Echter we nog steeds zoekende waar mijn grenzen liggen en ookgewone vermoeidheid vind ik nog steeds spannend.

Ik ben niet depressief oid geweest en kan recht genieten van kleine dingen. Ook heel snel geaccepteerd dat de situatie zo was en dat doet veel met je humeur. Die periode thuis zonder druk vond ik eigenlijk heel erg fijn. Gewoon doen waar ik zin in heb.
Dat mis ik nu wel eens. Moet toch werken om geld te hebben en dan te doen wat ik leuk vind.