Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-19 08:22

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 08:22

Je bent zo oud als je je voelt. Ik ben een groot voorstander van een beetje hulp en vind dat je 60+ nog rustig over kinderen na mag denken. Mocht ik ooit spijt krijgen dan kan het dus nog, want ik vind 40 bij mij te jong, ik moet nog te veel doen.
Dus als je nu 39 bent en het jeukt en het voelt goed, go for it. Je bent nog jong en mensen worden ouder. Risicos zijn er steeds minder en screening op afwijkingen is ook steeds beter.

**Geplaatst**: 12-12-19 08:28

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 08:28

Ik vind dat tm 40 voor mezelf een goede leeftijd is. Liefst nog voor 35, dit omdat het ook risico's voor het kind mee brengt.

**Geplaatst**: 12-12-19 08:35

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 08:35

Ik beweer toch niet dat dat een gegeven is Yvje? Een bokker vraagt mijn idee er achter en dat deel ik.

**Geplaatst**: 12-12-19 08:56

Geplaatst: 12-12-19 08:56

Hier zijn de opa’s en oma’s gepensioneerd en genieten juist extra van hun kleinkinderen, ze passen beiden een dag op mijn dochter, mijn ouders ook een dag op de kinderen van mijn zusje, en regelmatig extra. Juist omdat ze niet meer werken hebben ze die tijd, en hebben ze een bijzondere band. Jonge grootouders willen zie ik niet perse als voordeel wat dat betreft.
65 jaar en niet meer naar de dierentuin willen, wat ik eerder las, lijkt mij meer een persoonlijk iets dan leeftijdgerelateerd. Heb in een eerder topic ook wel eens gelezen dat je met 40+ niet meer mee kon zwemmen of voetballen

.

Ik ben zelf 40, mijn dochter 3 jaar. Ik had voor mezelf wel de grens op 40 (bij geboorte) gezet en daar is ook de beslissing genomen dat er geen 2e zou komen. Ik weet wel zeker dat ik nu een leukere moeder ben dat als ik tien jaar eerder aan kinderen begonnen was.

**Geplaatst**: 12-12-19 09:16

Geplaatst: 12-12-19 09:16

Je vriend is 60 als je nu zwanger zou worden en jullie kind is 13, dan heb je een puber in huis. Het is nu niet te zeggen hoe hij dat vind dan.

Laatst bijgewerkt door marleen_usar op 12-12-19 09:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-12-19 09:18

Geplaatst: 12-12-19 09:18

Ik zou het niet doen omdat je bij een kind er zeker 22 jaar bij moet doen, en dan nog ben je nodig al zijn ze volwassen!( dan heeft dat kind best al oude ouders.) zijn broers zussen zijn ook veel ouder en het kind zal daar geen aansluiting bij vinden!

zelf had ik ook oude ouders en dat ik jong was viel hun vaak zwaar en ook dingen die ze niet begrepen omdat hun er geen binding mee hadden etc. Ook mijn 7 jaar oudere broer ik kon hem niet begrijpen en hij mij niet.
Ik had altijd de oudste ouders, en ja die waren ouderwets!. Ook hadden ze als eerste zware ziekten en waren ze als eerste overleden......

bedenk goed of je dat wilt voor je kind, ik heb het niet als prettig ervaren.

Laatst bijgewerkt door kwita op 12-12-19 09:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-12-19 09:18

Geplaatst: 12-12-19 09:18

Ik had het bij twee uitersten, op mijn 16e mijn eerste zoon, en twee weken voor mijn 42e verjaardag, manneke nummer 6...gewoon je gevoel volgen en je niet laten leiden door wat anderen ervan vinden

**Geplaatst**: 12-12-19 09:21

Geplaatst: 12-12-19 09:21

Voor mezelf heb ik de grens gelegd op 35. Maar dat kan ik ook doen, omdat ik mijn partner ruim op tijd heb ontmoet en ik op natuurlijke manier zwanger kon worden. Geen idee hoe ik er in had gestaan als dat niet zo was geweest.

35 is voor mijn de grens ivm toenemende risico’s. Ook vind ik het leuk als onze ouders onze kind(eren) goed leren kennen.

**Geplaatst**: 12-12-19 09:23

Geplaatst: 12-12-19 09:23

Als ik jou was zou ik niet om mijn leeftijd denken maar juist om de omstandigheden.
Je hebt al drie kinderen en nu wil je miss een kind van iemand die je net kent/ waar je nog superverliefd / roze bril van op hebt.
Ik zou eerst een langere en dus stabielere relatie willen hebben voordat ik aan een kind zou denken.

**Geplaatst**: 12-12-19 09:27

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 09:27

Het leven komt zoals het komt. Neem de beslissing voor jezelf weloverwogen, de ‘mening’ van anderen doet er niet zoveel toe. Zeker bij een kinderwens is het heel persoonlijk allemaal.

Niet iedere moeder van 45 is een halve bejaarde met opvliegers. Niet iedere moeder van 25 wild de hele dag met haar kinderen ravotten.

De risico’s van een zwangerschap op latere leeftijd zijn er, maar tegenwoordig ook vaak al in een vroeg stadium duidelijk te maken met testen.

**Geplaatst**: 12-12-19 10:03

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 10:03

Ik ben nu 26, bijna 27. Ik heb altijd geroepen dat ik voor mijn 30e 2 kinderwn wil hebben. Mijn man wil ook heel graag kinderen, maar nu nog niet. Voor mijn 30e, 2 kinderen gaat dus hoogstwaarschijnlijk niet lukken (want wil niet 2 kinderen binnen een jaar). Wel heb ik voor mezelf als bovengrens 35. Ik ga na mijn 35e niet meer beginnen aan een zwangerschap enz. Bij de man houd ik 40 aan (mijn man is 3 jaar ouder).

Mijn schoonvader was 44 toen mijn man geboren werd. Hij had daarnaast op best jonge leeftijd al last van ouderdomskwaaltjes (op z'n 50e een tia enz). Hierdoor was hij al best snel te oud om bijvoorbeeld met hem te kunnen voetballen, tennissen of een hele dag op pad te kunnen gaan. Ondanks dat mijn man zegt het nooit echt gemist te hebben, wil ik dat toch niet voor mijn eigen kinderen (er kan uiteraard altijd wat gebeuren, maar op latere leeftijd is de kans nou eenmaal groter).

Daarnaast vraag ik mij af hoe actief hij straks kan zijn in het leven van zijn kleinkinderen... Vasthouden op schoot is denk ik het maximaal haalbare. Terwijl mijn vader (nu 65, 55 toen hij voor het eerst opa werd) echt actief op pad kan met zijn kleinkinderen (mijn neefje en nichtje).

Kortom; mijn grens ligt bij de 35 om echt zwanger te willen worden.

**Geplaatst**: 12-12-19 10:20

Geplaatst: 12-12-19 10:20

Ik ben geboren toen mijn vader 49 was en nee ik heb er nooit last van gehad of het gemerkt maar op zijn 73e overleed hij en was ik dus 24, ik weet kan altijd gebeuren maar de kans dat je als kind je ouder of ouders niet heel lang kan hebben is voor mij toch echt wel een ding.
Mijn ouders scheelde 17 jaar en helaas overleed mijn moeder op haar 60e en ben je wees op je 28e terwijl eigenlijk het leven dan pas begint een soort van.
Mijn vriend heeft mijn vader nooit gekend en mijn moeder maar kort.

Ik weet jongere ouders is geen garantie om ze langer bij je te houden maar de kans is toch wel groter dan dat je vroeg geen ouder(s) meer hebt als ze op latere leeftijd kinderen krijgen en ik leef nu langer zonder ouders dan ik mijn ouders heb gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-19 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-19 10:44

Alja schreef:
Als ik jou was zou ik niet om mijn leeftijd denken maar juist om de omstandigheden.
Je hebt al drie kinderen en nu wil je miss een kind van iemand die je net kent/ waar je nog superverliefd / roze bril van op hebt.
Ik zou eerst een langere en dus stabielere relatie willen hebben voordat ik aan een kind zou denken.

Hier heb je inderdaad gelijk in. Dan zouden we er eigenlijk overhaast voor gaan vanwege de leeftijd.
We kennen elkaar wel al 20 jaar, maar niet als stel natuurlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-19 10:52

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-19 10:52

Het is natuurlijk iets waar we alleen samen over kunnen beslissen. En in alle meningen van jullie zit wel iets.
Het blijft lastig, maar goed we moeten er nog maar eens rustig over nadenken en alle voors en tegens bespreken.
Het scheelt denk ik wel dat mijn kinderen nog jong zijn, wat dat betreft is het niet zo dat ik weer helemaal opnieuw zou moeten beginnen. Als ik op mijn 40e nog een kindje zou krijgen, zou die zo'n 4 a 5 jaar schelen met mijn jongste. 6 a 7 jaar met de middelste en rond de 10 jaar met de oudste.
Het is niet dat er dan nog een baby bij komt in een huis vol pubers.

Maar goed, er zal dan wel een ander huis moeten komen. Al staat dit sowieso wel op de planning voor volgend jaar.

**Geplaatst**: 12-12-19 11:03

Geplaatst: 12-12-19 11:03

beatje schreef:
Mijn vriendin had een oude moeder,die moeder kon geen kinderen krijgen en met 45 dachten ze dat ze in de overgang was,maar verrassing ze was zwanger. Mijn vriendin was een heel gewenst kind,maar zelf vond ze het vreselijk zeker nadat ze ouder werd en mensen dachten dat haar moeder haar oma was.Je zit dan toch in een andere levens fase.Mijn vriendin is nu zelf moeder ze was 30 dus haar moeder was ook al behoorlijk op leeftijd toen ze klein kinderen kreeg en heeft ze ook maar kort mogen mee maken.
Persoonlijk denk ik dat rond je 35 ste en in ieder geval onder je 40ste oud genoeg is.
Ik zou er zelf echt geen meer willen hebben..

Deze mening deel ik. Iemand die ik ken is ook een 'nakomertje', beetje zelfde verhaal, dachten dat haar moeder in de overgang was. Haar moeder was 47 toen ze geboren werd en toen zij 30 was, overleed haar moeder. Veel te vroeg in haar ogen, maar haar moeder had met 78 toch een best mooie leeftijd. Het oudste kleinkind was toen 6, de jongste nog geen jaar en het laatste kleinkind heeft ze nooit gekend.
Ik vind dat toch wel iets om over na te denken.
Daarnaast is er natuurlijk de leeftijd van 35 gesteld, omdat daarna de risico's voor moeder en kind gewoon veel groter worden. Je hebt natuurlijk al 3 kinderen en de vraag is of je dat verhoogde risico moet willen lopen, in de zin van voor jezelf, maar zeker ook voor je kinderen.
Ik heb een medische afwijking waardoor mijn leeftijdsgrens op 30 gesteld is, maar ik zou natuurlijk altijd nog kunnen proberen. Maar alleen al voor mijn zoon, zou ik hier nooit voor kiezen. Als ik geen kind had gehad, misschien wel.
Daarnaast ken je je vriend al wel heel lang, maar heb je pas een korte relatie zoals je zelf zegt. Ik zou omwille van de leeftijd geen overhaaste beslissingen maken.

Ik zou het dus niet doen

**Geplaatst**: 12-12-19 11:04

Geplaatst: 12-12-19 11:04

Word jij er gelukkig van? Wordt jouw vriend er gelukkig van? Worden jullie er gelukkig van?

Ja? Doen! Nee? Dan niet!

Je leeft voor jezelf en niet voor de mening van anderen. Onze samenleving is zo bezig met wat anderen vinden. Lekker boeiend, jouw leven, jouw lichaam, jouw keuzes!

Natuurlijk moet je er goed over nadenken, maar baseer je beslissing niet op de mening van anderen.

**Geplaatst**: 12-12-19 11:08

Geplaatst: 12-12-19 11:08

Ik vrees dat ik heel anders denk. :')

Ik ben nu 38 (absoluut geen kinderwens) en voel me vreselijk jong en actief.

Dus iedereen die hier 35 als bovengrens noemt, en dan ben je een oude moeder, begrijp ik niet.

Met het oog op afwijkingen is het wel zo, maar zo jong (35) al je eigen leven opgeven en aanpassen lijkt mij een drama.

**Geplaatst**: 12-12-19 11:13

Geplaatst: 12-12-19 11:13

Mijn 1e kreeg ik op mijn 23e, de 2e op mijn (rekent even snel) 35e, wens voor een 3e is groot maar mijn lichaam heeft vorig jaar besloten dat het niet meer een zwangerschap wenst uit te dragen (3x miskraam & 1x buitenbaarmoederlijk), inmiddels al bijna jaar zonder anticonceptie maar ik word gewoon niet zwanger meer (waar ik voorheen zwanger werd door naar me te kijken, bij wijze van).

Ook ik was nog maar heel recent met partner samen toen ik zwanger werd van de 2e (lees, 4 maanden

) puur op onderbuikgevoel gehandeld, nooit spijt van gehad, want nu 4 jaar later moet ik concluderen dat als ik wel had gewacht, kans groot was geweest dat het nooit meer gelukt was.

Anyway, simpel antwoord op je oorspronkelijke vraag; voor mij is dat 40 (zwanger worden)

**Geplaatst**: 12-12-19 11:40

Geplaatst: 12-12-19 11:40

Ik heb er geen (bewust kindvrij) maar toen ik nog niet gesteriliseerd was en ik nog last had van maatschappelijke druk, rond mijn 28-30e, vond ik voor mezelf 35 toch echt wel de laatste leeftijd om nog kinderen te willen krijgen.

Ik ben zelf kind van jonge ouders en (mede) daardoor ook grootouders. Ik heb altijd hele leuke dingen kunnen doen met mijn grootouders. Dat zou ik voor mijn kinderen dan ook gewild hebben. Mijn ouders zijn nu 58 en 63. Ze gaan al zeker 15 jaar hun eigen gang omdat mijn zusje en ik dus ook veel jonger waren toen we het huis uit gingen. Die vrijheid is ze ontzettend veel waard.

Als ik kijk naar mijn nichtje en neefjes, die geboren zijn toen ik 14-15-16 was, dan hebben die echt veel minder met mijn opa en oma kunnen doen als ik. En dat vind ik jammer. Je vriend is 'al' 47, ik vind dat persoonlijk te oud, met oog op kinderen.

Ik snap nooit zo goed waar die voortplantingsdrang vandaan komt om maar iets van jezelf te moeten hebben, wat is er mis met de kinderen die je nu al hebt, waarom kunnen die niet genoeg zijn, voor jullie samen? Of een pleegkind een goed thuis geven bijvoorbeeld?

En ja, dat is oprechte nieuwsgierigheid, ik ben nogal van de ' tweedehandsjes ' bijv met dieren, die geef ik liever een goed thuis dan dat ik ermee zou gaan fokken. Voor mij gaat dat voor kinderen dus ook op.

**Geplaatst**: 12-12-19 12:05

Geplaatst: 12-12-19 12:05

Prairy schreef:
Ik heb er geen (bewust kindvrij) maar toen ik nog niet gesteriliseerd was en ik nog last had van maatschappelijke druk, rond mijn 28-30e, vond ik voor mezelf 35 toch echt wel de laatste leeftijd om nog kinderen te willen krijgen.

Ik ben zelf kind van jonge ouders en (mede) daardoor ook grootouders. Ik heb altijd hele leuke dingen kunnen doen met mijn grootouders. Dat zou ik voor mijn kinderen dan ook gewild hebben. Mijn ouders zijn nu 58 en 63. Ze gaan al zeker 15 jaar hun eigen gang omdat mijn zusje en ik dus ook veel jonger waren toen we het huis uit gingen. Die vrijheid is ze ontzettend veel waard.

Als ik kijk naar mijn nichtje en neefjes, die geboren zijn toen ik 14-15-16 was, dan hebben die echt veel minder met mijn opa en oma kunnen doen als ik. En dat vind ik jammer. Je vriend is 'al' 47, ik vind dat persoonlijk te oud, met oog op kinderen.

Ik snap nooit zo goed waar die voortplantingsdrang vandaan komt om maar iets van jezelf te moeten hebben, wat is er mis met de kinderen die je nu al hebt, waarom kunnen die niet genoeg zijn, voor jullie samen? Of een pleegkind een goed thuis geven bijvoorbeeld?

En ja, dat is oprechte nieuwsgierigheid, ik ben nogal van de ' tweedehandsjes ' bijv met dieren, die geef ik liever een goed thuis dan dat ik ermee zou gaan fokken. Voor mij gaat dat voor kinderen dus ook op.

Dat heet biologie.

**Geplaatst**: 12-12-19 12:08

Geplaatst: 12-12-19 12:08

Nabster schreef:
Prairy schreef:
Ik heb er geen (bewust kindvrij) maar toen ik nog niet gesteriliseerd was en ik nog last had van maatschappelijke druk, rond mijn 28-30e, vond ik voor mezelf 35 toch echt wel de laatste leeftijd om nog kinderen te willen krijgen.

Ik ben zelf kind van jonge ouders en (mede) daardoor ook grootouders. Ik heb altijd hele leuke dingen kunnen doen met mijn grootouders. Dat zou ik voor mijn kinderen dan ook gewild hebben. Mijn ouders zijn nu 58 en 63. Ze gaan al zeker 15 jaar hun eigen gang omdat mijn zusje en ik dus ook veel jonger waren toen we het huis uit gingen. Die vrijheid is ze ontzettend veel waard.

Als ik kijk naar mijn nichtje en neefjes, die geboren zijn toen ik 14-15-16 was, dan hebben die echt veel minder met mijn opa en oma kunnen doen als ik. En dat vind ik jammer. Je vriend is 'al' 47, ik vind dat persoonlijk te oud, met oog op kinderen.

Ik snap nooit zo goed waar die voortplantingsdrang vandaan komt om maar iets van jezelf te moeten hebben, wat is er mis met de kinderen die je nu al hebt, waarom kunnen die niet genoeg zijn, voor jullie samen? Of een pleegkind een goed thuis geven bijvoorbeeld?

En ja, dat is oprechte nieuwsgierigheid, ik ben nogal van de ' tweedehandsjes ' bijv met dieren, die geef ik liever een goed thuis dan dat ik ermee zou gaan fokken. Voor mij gaat dat voor kinderen dus ook op.

Dat heet biologie.

Nou, dat is echt het meest briljante antwoord ooit.

**Geplaatst**: 12-12-19 12:09

Geplaatst: 12-12-19 12:09

anoukwendy schreef:
Toen wij in de 4e zaten en dus 16 jaar waren zat ik met een meisje in de klas, haar vader was 65 toen en iedereen dacht dat ze met opa op stap was. Dat vind ik gemeen tegenover het kind.
Maar dat is aan jezelf wat jullie vinden toch?

Hoezo gemeen? Het is toch heel begrijpelijk dat mensen dat denken op die leeftijd.

Het is zoals het is. Er zijn kinderen met jongere vaders die 'ergere' problemen hebben. Gezond en gelukkig zijn met/in je gezin is belangrijker en meer waard dan een leeftijd (is uiteindelijk maar een getal).

**Geplaatst**: 12-12-19 12:12

Geplaatst: 12-12-19 12:12

Voor mannen is het qua leeftijd wat makkelijker dan voor vrouwen.
Ik denk dat ik vooral het risico op een kindje met een beperking een grotere isseu zou vinden dan of je een "oude"moeder bent.
Hoe zie je het voor je als je kind bijv down syndroom zou hebben of een andere ernstige beperking waardoor het levenslang begeleiding en verzorging nodig heeft. Is dat iets waar je geen probleem mee zou hebben of zou je een abortus overwegen.
Best zware kost om over na te denken maar op deze leeftijd is dat wel realiteit

**Geplaatst**: 12-12-19 12:38

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 12:38

Mijn moeder was net 27 toen ze mij kreeg en bijna 29 toen ze mijn zusje kreeg. Mn vader is een half jaartje ouder dan mijn moeder.

Nu zijn ze 52 mam en 53 pap en zijn sinds deze zomer alle 2 de kinderen het huis uit. Ze genieten hier echt van dat ze ook nog een tijd samen kunnen leven, met de kinderen regelmatig even op visite.

Mijn oom is met 50 nog een keer vader geworden, hij zal dus waarschijnlijk de rest van zijn leven een kind in huis hebben. Tegen de tijd dat mijn neefje 18 wordt, is mijn oom al 68..

Ik heb zelf geen kinderwens, maar 35 zou echt de maximale leeftijd zijn.

**Geplaatst**: 12-12-19 12:40

Geplaatst: 12-12-19 12:40

Denise_Storm schreef:
Word jij er gelukkig van? Wordt jouw vriend er gelukkig van? Worden jullie er gelukkig van?

Ja? Doen! Nee? Dan niet!

Je leeft voor jezelf en niet voor de mening van anderen. Onze samenleving is zo bezig met wat anderen vinden. Lekker boeiend, jouw leven, jouw lichaam, jouw keuzes!

Natuurlijk moet je er goed over nadenken, maar baseer je beslissing niet op de mening van anderen.

Word het kind er gelukkig van ?en de kinderen die er al zijn? Ik vind dit echt niet zomaar een ik wil louise vuiton handtas dingetje. Je praat over een levend wezen...