Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-07-19 09:23

Geplaatst: 15-07-19 09:23

LoveGlove schreef:
Het lijkt me echt klote als je pas zo laat erachter komt dat je asperger hebt
Maar dan denk ik ook wel weer: beter laat dan nooit

Bij vrouwen met een normaal tot hoog iq gebeurt het vaker dat het pas laat ontdekt wordt. Wij leren onszelf 'social masken' en draaien mee tot je veilige wereldje instort en het elastiek breekt.

School heb ik mijn hele leven een verschrikkelijk instituut gevonden, een soort gevangenis waar je verplicht 5 dagen per week naartoe moest. Lagere school was nog wel te doen, want dorpsschooltje dichtbij huis en kon 's middags ook thuis bij m'n moeder gaan eten en na half 4 kon ik afschakelen van de sociale drukte. Gelukkig heb ik geen siblings die de rust thuis konden verzieken!

Ik groeide op in een tijd dat je als kind nog niet onder digitale controle stond dus op het middelbaar was ik er meer niet dan wel. Ik ging wel voor de proefwerken, dus ben daar ook doorgeen gekomen.
En m'n jeugd bracht ik door op de manege, een ultieme autistenhobby, snapte ik een paar jaar geleden.

Lange tijd op een klein bedrijfje gewerkt waar ik veel vrijheid en verantwoordelijkheid had en een eigen kantoor had. Na faillissement begon het af te glijden, want ik was opeens veroordeeld tot de hel van kantoortuinen en ik dacht als ik dit nog 20 jaar moet, laat er dan nu alsjeblieft een eind aan komen!

Toen m'n vader kanker kreeg stortte ik finaal in, ondertussen kreeg ik zelf ook kanker en dat kwam me niet eens zo slecht uit want zie alleen op psychisch maar in de ziektewet te kunnen blijven. Helaas is m'n vader inmiddels overleden maar dankzij een slimme psych die door mijn rouw, depressie en burnout heen wist te kijken heb ik mijn autismediagnose. Ohja, en ook nog dystyme stoornis (chronische depressie) En ondertussen ook een bak aan lichamelijke klachten.

Op zich ben ik wel blij dat mijn ASS niet op jonge leeftijd al ontdekt is, want dan hadden m'n ouders me wellicht minder vrijheid gegeven en (heel lief bedoeld) allerlei behandelingen voor me willen uitzoeken.
Nu ben ik vastgelopen, de maatschappij is gewoon poedersuiker. Sinds ik jong was is de bevolking van Nederland met 7 miljoen toegenomen. Er is steeds minder ruimte, altijd drukte om je heen waar je ook naartoe gaat. Ik vlucht liever weg in internet en als ik het geld ervoor heb naar Amerika om daar te roadtrippen in de zalige uitgestrekte landschappen met nauwelijks bebouwing en vooral heel veel natuur.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 09:28

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 09:28

Oh ja dan snap ik wel dat je blij bent dat je nu pas weet dat je ASS hebt. Oh vrijheid. Dat heb ik ook nodig. Ik haat het als mensen me gaan vertellen hoe ik mijn leven moet lijden. Sorry, maar dat kan ik zelf ook wel uitzoeken

**Geplaatst**: 15-07-19 09:28

Geplaatst: 15-07-19 09:28

Ik werk met mensen met ADHD/autisme/ADD en ODD.

Ik ben wel erg nieuwsgierig. Hoe reageren de paarden op jullie? Als je lekker zelf bezig bent met de paarden zonder een psychisch doel?

**Geplaatst**: 15-07-19 09:35

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst: 15-07-19 09:35

Wij hebben trouwens sinds zaterdagavond een kitten en ik ben vanochtend, juist de dag dat ik statistiek ga bespreken met mijn begeleider van mijn project, opgestaan met mega hoofdpijn. Ik voel mezelf verplicht de kitten constant in het oog te houden zodat ze zich geen pijn doet en niks stouts uitvoert. Gok dat ik wat overprikkeld ben vandaag en dat is geen goede combi met statistiek.

En nu ga ik doen alsof ik slaap in de bus, want ik kan onmogelijk slapen in rijdende voertuigen. Maar mijn ogen dichtdoen haalt de prikkel van het licht in ieder geval even weg.

**Geplaatst**: 15-07-19 09:41

Geplaatst: 15-07-19 09:41

Gizeppie schreef:
Ik werk met mensen met ADHD/autisme/ADD en ODD.

Ik ben wel erg nieuwsgierig. Hoe reageren de paarden op jullie? Als je lekker zelf bezig bent met de paarden zonder een psychisch doel?

Ik wist dus niet dat ik ASS had toen ik paardenmeisje was en heb jaren op de manege gewerkt en gereden. Ik mocht de jonge paarden zadelmak maken, pensionpaarden bij rijden. Had altijd 't meest een klik met bloedjes, dat matchte het best. Springen en buiten rijden deed ik 't liefst. Toen ik m'n eigen paard kreeg (ze was 4) hadden we wel gelijk een klik. Ze werd gereden door de stagaires (w.o. ik) en de instructeur zei me dat ze voor mij meer haar best deed. Zij koos dus eigenlijk ook voor mij. We hebben ook wel afgezien want ze had best nogal wat kuren, maar het is een heerlijk paard geworden waar ik zowel een ontspannen buitenrit mee kon rijden als 'n Z-parcoursje kon springen.

**Geplaatst**: 15-07-19 09:46

Geplaatst: 15-07-19 09:46

muiszje schreef:
Ik krijg ook vaak de vraag of ik opgeleid/training wil volgen om ervaringsdeskundige bij ggz te worden;
Robijntjah; kan je me meer vertellen hoe dat is en hoe je het ervaart? Wat doe je dan zoal en hoe ziet jouw functie hierin uit?(werkuren,etc)
Hoe was jouw leerweg?

Je hebt pb

**Geplaatst**: 15-07-19 09:47

Geplaatst: 15-07-19 09:47

Gizeppie schreef:
Ik werk met mensen met ADHD/autisme/ADD en ODD.

Ik ben wel erg nieuwsgierig. Hoe reageren de paarden op jullie? Als je lekker zelf bezig bent met de paarden zonder een psychisch doel?

Ik heb een rustgevende uitwerking op paarden. Zet me op de grote druktemaker en binnen een kwartier lopen ze heerlijk ontspannen aan een lang teugeltje. Maar als ik slecht in mijn vel zit, nemen mijn shetlanders dit over en worden het onhandelbare krengen. Dus ik ontspan zelf van de pony's en daar worden zij weer chill van, maar moet niet teveel willen als ik zelf gestresst ben.

**Geplaatst**: 15-07-19 09:50

Geplaatst: 15-07-19 09:50

Ik heb ASS, dit is op mijn 20ste gediagnostiseerd na een aantal hele zwaren jaren te hebben gehad. Ik had/heb last van gewrichtsklachten en deze werden behandeld, maar de behandelaar vond dat er geestelijk beter gekeken moest worden. Van de een naar de ander en uiteindelijk bij het GGZ de diagnose gekregen, waarvan mijn ouders het op jonge leeftijd al dachten maar ze het niet wilde testen. Zit nu alweer 3 naar thuis, start na de zomer met nieuwe begeleiding.

**Geplaatst**: 15-07-19 10:31

Geplaatst: 15-07-19 10:31

Hier ook een adhd'er :wave:

Mijn vriend heeft t ook, dus het is soms erg gezellig hier in huis :')

Ik weet het pas sinds mijn 18e maar daardoor begrijp ik wel ineens veel meer dingen uit mijn jeugd.

Momenteel overspannen thuis, en ik kan je vertellen, dat is een bijzondere combinatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 10:57

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 10:57

EllaBellaah schreef:
Hier ook een adhd'er
Mijn vriend heeft t ook, dus het is soms erg gezellig hier in huis

Ik weet het pas sinds mijn 18e maar daardoor begrijp ik wel ineens veel meer dingen uit mijn jeugd.

Momenteel overspannen thuis, en ik kan je vertellen, dat is een bijzondere combinatie.

Lijkt me leuk als jullie allebei boos zijn op elkaar. Boos + 2 ADHD’ers. Geen mooie combinatie _O-

Maar als jullie allebei vrolijk zijn moet het toch wel gezellig zijn of niet?

**Geplaatst**: 15-07-19 11:19

Geplaatst: 15-07-19 11:19

LoveGlove schreef:
EllaBellaah schreef:
Hier ook een adhd'er
Mijn vriend heeft t ook, dus het is soms erg gezellig hier in huis

Ik weet het pas sinds mijn 18e maar daardoor begrijp ik wel ineens veel meer dingen uit mijn jeugd.

Momenteel overspannen thuis, en ik kan je vertellen, dat is een bijzondere combinatie.

Lijkt me leuk als jullie allebei boos zijn op elkaar. Boos + 2 ADHD’ers. Geen mooie combinatie
Maar als jullie allebei vrolijk zijn moet het toch wel gezellig zijn of niet?

Precies wat je zegt. We kunnen allebei intens boos zijn, dat is een emotie die we allebei blijkbaar niet zo goed kunnen reguleren

maar we weten van elkaar dat het allemaal niet zo gemeend is en 3 minuten later zijn we het allebei vergeten.
Als we allebei vrolijk zijn staan we te dansen en te huppelen in de kamer en dan zeggen we altijd lachend dat het maar goed is dat er geen camera's hangen :')

Oh en dan nog even voor de beeldvorming. Zijn broertje heeft het ook, en zijn ex ook, je kan je voorstellen hoe dat voor mijn schoonouders is als we allemaal daar zijn

en als je dan goed kijkt zijn we allemaal anders, dat is wat ik zo mooi vind aan adhd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 11:21

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 11:21

Whahahaha

Het leven met ADHD’ers is keimooi. Wel lastig, maar mooi. Want ze zijn 9 van de 10 keer hartstikke vrolijk en enthousiast $*\o/*$

**Geplaatst**: 15-07-19 11:26

Geplaatst: 15-07-19 11:26

Gizeppie schreef:
Ik werk met mensen met ADHD/autisme/ADD en ODD.

Ik ben wel erg nieuwsgierig. Hoe reageren de paarden op jullie? Als je lekker zelf bezig bent met de paarden zonder een psychisch doel?

Oudere paarden reageren eigenlijk altijd beter op mij dan jongere paarden.
Ik kan bij onbekende paarden erg onzeker zijn in het begin, daar kan niet elk paard mee omgaan.
Ik rijd/help/word begeleid op een zorgmanege, maar niet elk paard word voor de zorg gebruikt en dat verschil zie je heel mooi.
De twee oudste paarden reageren het best op mij, die hebben ook het meest meegemaakt. Maar ze handelen het ook anders dan de jongeren, die weten niet altijd wat ze ermee moeten.

karuna schreef:
Ik ben inmiddels 51. Ver voorbij de het is nog jong en fris stuiterig leeftijd dus. zo tot pakweg een jaar of 30/35 wordt het nog soort van geaccepteerd. Daarna wordt dat heel snel minder .
*knip*

Mijn moeder is een paar jaar ouder dan jij, heeft het energie niveau van een adhd’er, maar ze heeft niet. Ik kan je vertellen, oude vrouwtjes hoeven echt niet saai te zijn

En vind iemand dat wel, dan hebt ie mooi pech!

**Geplaatst**: 15-07-19 11:31

Geplaatst: 15-07-19 11:31

Ik weet maar al te goed dat oudere dames niet saai hoeven zijn. Maar helaas de maatschappij "verwacht" dat je dat wel bent. En o wee als je daar vanaf wijkt _-:(

. Maak het vaak genoeg mee of hoor via via via via het roddelcircuit wel dat het ongepast gedrag is op mijn leeftijd. Scheelt denk ik of je in de grote stad woont in het westen of wat meer landelijk in het oosten. -O-

meeste jongeren vinden het wel best, maar mijn leeftijd of ouder

In frankrijk bv valt mijn gedrag meestal totaal niet op, daar is nagenoeg iedereen drukker en praat met zijn handen. Maar hier helaas

**Geplaatst**: 15-07-19 11:34

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst: 15-07-19 11:34

Daar zeg je inderdaad wat Karuna. Waarom is het bij jongere mensen normaal dat ze ADHD hebben en druk doen, terwijl dat bij wat oudere mensen ineens niet meer mag. Alsof dr ADHD na een bepaalde leeftijd ineens verdwijnt.
Ik merk het nu ook op een ander gebied, ik ben 26 en overspannen. Dat wordt op mijn leeftijd ook niet helemaal geaccepteerd ben ik achter. "Want je bent nog jong dus zet gewoon nog even door"

**Geplaatst**: 15-07-19 11:49

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst: 15-07-19 11:49

Ik snap die verwachtingen van de maatschappij ook niet. Maar die boeien me ook niet meer.
Ik zal er toch nooit aan voldoen. Zij snappen mij niet, en ik hun niet. Klaar.

**Geplaatst**: 15-07-19 11:56

Geplaatst: 15-07-19 11:56

karuna schreef:
In frankrijk bv valt mijn gedrag meestal totaal niet op, daar is nagenoeg iedereen drukker en praat met zijn handen. Maar hier helaas

Kan daar erg slecht tegen. Als iemand met z'n handen praat en/of wijst dan voelt dat voor mij of er telkens met naalden in m'n ogen wordt gestoken. Ben snel overprikkeld.

**Geplaatst**: 15-07-19 12:11

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst: 15-07-19 12:11

pooh heb je even tijd :p

hier een vroege self harm persoon, met annorexia/boulimia waar ik nog steeds tegen vecht (gaat wel goed hoor op dit moment, maar het zal nooit helemaal weg zijn). met ernstige depressie dat er toe leid naar zelfmoordpogingen/gedachtens. Bipolair stoornis, ptts

yeah that is it. vraag gerust door als je wilt

maar dit is kleine samenvatting.

**Geplaatst**: 15-07-19 12:33

Geplaatst: 15-07-19 12:33

Ik heb ADHD ingevuld maar ik ben niet officieel "getest".. Maar ooit zo'n zelf test gedaan, kreeg het advies om een arts te raadplegen.. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en de ha vroeg me wil je die bevestiging hebben? Het is een "stickertje" wat je opgeplakt krijgt.. Het veranderd niks aan je situatie, je kan dan eventueel medicatie krijgen om wat "rust" in je hoofd te krijgen.. Maar ik ken je je slikt toch niks..

Ik heb 1 zoon met ADHD en ODD en 1 zoon waar ze niet echt een stickertje op kunnen plakken omdat hij zoveel kenmerken heeft van andere "stoornissen". Maar ook bij hem springt ADHD eruit. En dat hebben ze echt niet van een vreemde.. Mijn man is de rust zelf maar ik daarintegen..
Toen we in het proces zaten om uit te zoeken of de kinderen ADHD hadden werd het me wel heel erg duidelijk dat het echt van mij af komt.
(zoveel herkenning van mij kant uit..)

Ik stuiter echt alle kanten op, ik ga van de hak op de tak, ben met 10 dingen te gelijk bezig.. Ik hoor alles en zie alles.. Gek genoeg hoe drukker het is hoe beter ik kan me kan concentreren (werk). Ik zeg wat ik denk en achteraf denk ik, oke had je misschien niet beter even je mond dicht kunnen houden of had je dat anders kunnen zeggen..

Nu heb ik geen behoefte om de bevestiging te krijgen dat ik ADHD heb, ik heb er mee leren leven. En ja mijn man, ouders en vrienden en collega's worden af en toe stapelgek van me.. Maar ja het is nu eenmaal niet anders.. En hoe meer ik me "rustig" wil houden hoe drukker ik word.. dus dat doe ik niet meer.. Ik zit dan alleen maar mezelf gigantisch in de weg.. Mijn zoon zei altijd, ik heb geen problemen zij hebben problemen.. Tegenwoordig denk ik daar ook zo over, take it or leave it.. What you see is what you get..

Mijn grootste valkuil is dat ik me vaak voor het karretje laat spannen om dingen/ problemen op te lossen.. Want ach ja laat haar dat maar doen want zij met haar "grote" mond regelt het wel..

**Geplaatst**: 15-07-19 14:14

Geplaatst: 15-07-19 14:14

flitzz schreef:
Ik stuiter echt alle kanten op, ik ga van de hak op de tak, ben met 10 dingen te gelijk bezig.. Ik hoor alles en zie alles.. Gek genoeg hoe drukker het is hoe beter ik kan me kan concentreren (werk). Ik zeg wat ik denk en achteraf denk ik, oke had je misschien niet beter even je mond dicht kunnen houden of had je dat anders kunnen zeggen..

Mijn grootste valkuil is dat ik me vaak voor het karretje laat spannen om dingen/ problemen op te lossen.. Want ach ja laat haar dat maar doen want zij met haar "grote" mond regelt het wel..

ADHD hier!

Maar dit, dit, dit dus. Ongelofelijke flapuit, soms denk ik de miliseconde erna nog "Moest dat nu echt, moést ik dat nu echt zeggen?" en altijd alle problemen van de wereld op te moeten lossen. Soms voel ik me daar zo gebruikt en rot bij dat ik de personen in kwestie altijd meen te negeren, maar dat lukt me nooit. Het gaat gelukkig telkens over advies dat ik moet geven aan hen, maar dan nog...

Ik kan perfect stilzitten voor een paar uur zolang ik iets kan doen, maar oftewel begin in met mijn kont wat te wiebelen of, als ik enorm mijn best toe stil en rustig te zijn, gaat mijn hart zo tekeer dat als je naar mijn borstkas kijkt, het met kleine schokken op en neer gaat. Alsof ik de energie wel kan proberen temmen, maar je het in een klein doosje steekt en het nergens heen kan. Voor de rest ben ik perfect gezond, mijn scoliose negerend.

En dat dat iemand hier zei over mensen niet kunnen verstaan - ja. Duizendmaal ja. Frustrerend en irritant, voor beide gesprekspartners. -O-

Na een tijdje geef ik het gewoon op. Ze kunnen nog zo luid en verstaanbaar spreken, de betekenis van sommige woorden komen soms echt pas later toe in mijn brein. Alsof er ruis op een gesprek staat. Daarnaast ook heel enthousiast en luid. Als ik blij over iets ben, zal iedereen in mijn directe omgeving het geweten hebben. En in de iets verdere omgeving, als ik (luid) erover spreek :')

Vroeger was ik erg druk en kon ik rokken niet dragen omdat ik dan "onzedig" was als kind. Tuimelen en rennen en vechten en vuil worden leent een rok zich niet zo toe. Dan ben ik intensief gepest geweest vanwege mijn gedrag van mijn 7 jaar tot ongeveer 15. Het pesten was over, dus ik kon heeeel langzaam mijn nestje terug uitkruipen dat ik uit pure defensie opgesteld had. Ik was heel erg stil en vertrok zodra iemand een te snelle beweging maakte. Dus dat resulteerde in een veiligere omgeving in soms heel uitbundig zijn en lol trappen, en soms heel stil uit een raam zitten staren of recht voor me uit. Als ik nadien mensen tegenkwam, noemden ze me bipolair. Dat kwetste enorm, maar ze konden ook niet weten wat er gaande was. Je kan niet jezelf jaren in kettingen zetten en ze er dan in een keer afgooien, dat gebeurt maar traag. Nu sta ik gewoon bekend als dat luide, enthousiaste meisje dat met handen en voeten alles probeert duidelijk te maken en soms ver in dromenland zit. Ik ben 22 en ben best gelukkig met waar ik ben nu, of ik was dat, en ik leefde in mijn ignorant bliss tot een professor aanstoot nam aan mijn persoonlijkheid en mijn manier van doen. Ik wist zelf niet dat ik ADHD had, maar ik vermoedde enkel. Dingen vergeten en jezelf er niet in kunnen trainen, chaos,... De professor keek telkens ik sprak erg teleurgesteld en tijdens mijn examen in juni gaf hij me een 20-minuten durende preek over mijn gebrek aan controle, dat ik mezelf moest kalmeren want ik studeerde een richting met "aanzien" en dat mensen terugdeinsden van me omdat ik "was zoals ik was". Hij heeft op elke onzekerheid zo gehamerd dat ik gewoon huilend naar huis gegaan ben. En dat was eigenlijk de motivatie om me te laten testen voor ADHD - want ik kon er écht niets aan doen dat ik zo ben.

Oh, en het belangrijkste misschien - Soms tegen je brein willen schreeuwen "ZWIJG, please!" Vaak 's avonds of als ik over negatieve dingen pieker en het erger en erger wordt. Ik wou dat er een snooze button of een stop-met-denken knop bestond :')

**Geplaatst**: 15-07-19 14:17

Geplaatst: 15-07-19 14:17

Ook jezelf voorstellen in een rondje nieuwe mensen, "Hoi ik ben Bizzybijtje" "Hoi ik ben *ruis ruis*" en dat 10x :')

Ik doe het uit netheid maar nut heeft het niet.

**Geplaatst**: 15-07-19 15:07

Geplaatst: 15-07-19 15:07

De lappen tekst die mn de ADHD'er neerzet is ook mooi tevoorschijn aan t komen he

Over burn-outs gesproken; op mijn 28ste bleek ik inderdaad een burn-out te hebben, en waarschijnlijk ook niet de eerste en enige geweest. Wat een opluchting als dat 'officieel'wordt vastgesteld, en ik thuis eindelijk ook niet meer alleen maar verwijten kreeg als gebrek aan intellegentie om dingen (huiswerk/opdrachten/afspraken) niet helemaal voor elkaar kreeg, of dingen zo onopzettelijk vergat dat er bijv op de dag van inleveren nog geen eens begonnen was aan het verslag (of die keer dat ik uit routine wel optijd op studie arriveerde en bleek dat ik presentatie-examen had en ik dus in mn eentje met enkel lecturers in het lokaal stond en ik moest melden dat ik eigenlijk niets wist van een examen en niets voorbereid had -O-

) Of ronduit uitgemaakt werd voor asociaal verwend nest dat alleen aan zichzelf denkt als ik bijv niet de afspraak avond gezamelijk eten thuis onthouden had. etc etc

vanaf de middelbare school (laatste 2 jaar atheneum) heb ik voor zover mijn herinnering altijd geworsteld met eindelijk achter de feiten aanlopen en vermoeidheids-klachten dat ik vaker in slaap viel tijdens les, thuiskwam en ging slapen, zolang en diep dat er soms een dag oversloeg of zelfs bijv. wedstrijden niet gereden heb want ik sliep door de wekker heen. Alleen mijn scheikunde leraar contasteerde dat ik onder de maat scoorde op so's en examens, terwijl bij een-op-een doornemen van de stof ik wel uit de verf kwam. Hij heeft mij doorgstuurd naar iemand die testen bij mij af nam, meerdere, en daaruit bleek ook nog eens hoger sensitief en hoger begaafd ofzo. Uiteindelijk niets mee gedaan (vanuit school of moeders) en ben ik gezakt voor eindexamen en ging ik naar volwassen-onderwijs om een paar vakken opnieuw te doen. Moest minimaal 4 vakken volgen, ondanks ik alleen gezakt was door een 3 voor natuurkunde. Dus natuurkunde, bio, scheikunde en wis b2 opnieuw gekozen omdat ik teleurgesteld was in die eindcijfers (3,7,6,6)en wist dat ik beter kon. Uiteindelijk alles, (op natuurkunde na =5) opgehaald naar een 8 $*\o/*$
Dat jaar op volwassenonderwijs was fijn; kleine klassen, leraren die eigenlijk pensioen mochten maar dit deden uit passie; ik kon eindelijk eens bloeien.

Helaas daardoor ook de buitenwereld de bevestiging gegeven 'zie je, als je maar even wat meer je best doet kan je het heus wel, je moet alleen niet zo lui doen' En onder druk gevoeld om direct een studie te beginnen; wel in andere provincie, maar ik had de middelen en kansen niet om op kamers te gaan, laat staan te regelen zelf> studie begonnen, viel me tegen in verwachtingen en moest elke dag 6.30 op de trein zitten, en veelal dagen dat ik 17-18u weer in amsterdam was. Dan paard, werk en studeren, projecten en thuis ging het van kwaad tot erger; mijn kamer (zelf zo veel werk aan gehad om t in te vullen als rustpunt; witte muren, laminaat geschuurd, geverft en gelakt om ook wit te krijgen, witte kasten gespaard, dikke donkere gordijnen zelf ingenaaid van stof van de markt,.,noem maar op..) werd aan mijn zusje vergeven, omdat ik toch nooit thuis was en als ik thuis was sliep ik alleenmaar, dus ik had voldoende aan een bed,.waar dan ook. mijn eigen gekochte kasten /kleding/spullen etc werden 'dit huis is van mij, en dus alles in dit huis ook. alle kleding heb je gekocht van kleedgeld wat ik je gegeven heb, dus is per defenitie niet van jou..' is dus van iedereen en mag iedereen gebruiken

Studie was al helemaal drama. thuissituatie verslechtere dusdanig dat ik ook geen gevoel van kunnen terug-trekken en rustpunt had. Naast studie altijd gewerkt om paard te kunnen houden, toen studie steeds zwaarder werd, nog een jaar proberen wel alle tentames te halen en te doen, maar meer gaan werken en verdienen dan colleges volgen. Werken vond ik fijner en was tenminste in thuis-stad, en bleef tot vaak middernacht nog, omdat ik maar niet naar huis wilde. Wat weer problemen gaf met voldoende energie voor volgende dag op werk of bij paard verschijnen en zo van kwaad tot erger. 3 jaar lang huis vermeden, maar als ik na paard en zo lang mogelijk werken en werk overnemen van iedereen, dan thuiskwam, was het slapen en afsluiten..

Zodoende uiteindelijk crisis-dienst en opvang ingelopen en daarna komen er inene duidelijkheden na lange tijd.. diagnoses en een soort van aanwijsbare oorzaak om te beginnen alles een plaats te geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 15:27

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 15:27

Ben vandaag naar de therapeut geweest. Ze gaan kijken of ik ADHD heb. Dus ze gaan er wat aan doen. Krijg ik eindelijk antwoord op mijn vraag.

Het ding is: ik heb wel degelijk en duidelijk veel symptomen. De vraag is alleen of het echt ADHD is, of dat dit allemaal komt uit een bindingsprobleem. En die heb ik sowieso

**Geplaatst**: 15-07-19 15:34

Re: Mensen met ADHD/autisme/OCD/iets anders?

Geplaatst: 15-07-19 15:34

Ik hoop dat je de antwoorden krijgt die je zoekt. Maar staar je er niet blind op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 15:35

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 15:35

purny schreef:
Ik hoop dat je de antwoorden krijgt die je zoekt. Maar staar je er niet blind op.

Ik hoop het ook. Ik staar me er ook niet blind op. Want er zijn ook nog andere dingen die de reden tot mijn gedrag kunnen zijn

Welke van de volgende heb jij?