Geplaatst: 08-04-19 07:05 In mei viel ik van een paard en voelde gelijk dat het niet goed zat. Het werd niet dik, HAP gebeld: niet dik? Dan niet komen. Als het maandag niet beter zou zijn, dan zou ik maar langs moeten komen. Ze wuifden me zo weg en ik ga al niet makkelijk naar het ziekenhuis of HAP, dus ik ben niet gegaan. Zonder druk van anderen ga ik sws echt niet
Afgelopen maart alsnog gegaan en een foto laten maken, waar in eerste instantie niks op te zien was. Omdat een verpleger die toevallig langsliep iets raars zag is er een nog een foto gemaakt en bleek mijn bot niet gebroken, maar flink ‘verschoven’ te zijn. Loszittend botje of iets (?). Is toen recht gezet en mocht 2 weken niet veel doen. Maar nu wel redelijk van de pijn af, bijna een jaar verder.
Soms moet je je voor je gevoel wat aanstellen (oh wat voelde ik me een zeikerd toen ik na 10 maanden nog binnenkwam). Nu bleek het botje af en toe in een zenuw te duwen, waardoor ik er doorheen zakte en een pijnscheut via mijn scheenbeen tot aan mijn knie voelde.
Was uiteindelijk niks ernstigs, maar zonder zeuren en zeiken was er niks gebeurd...
Edit; bij mij was het mijn enkel
