Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
pinkie87 schreef:@Janine1990 haha als wij ons ziek melden kun je de arboarts of hoe die gasten ook heten binnen 2dagen verwachten! of dat je expres ziek wordt
Hutcherson schreef:Let er wel mee op.
Iemand die een hernia heeft en in de ziektewet zit, die vervolgens wordt gezien als ie zware boodschappen tassen tilt. Dat wordt gezien als fraude.
Overleg goed wat je wel en niet kunt doen
Veraaaaah schreef:Ik heb vorig jaar mijn ribben gebroken. En ook ik werd er op aan gesproken dat ik 5/10 minuten op stal was om mijn paard te knuffelen. Dat ik daarna de hele dag op bed lag deed er niet toe![]()
Dit vond ik persoonlijk absurt, aangezien het duidelijk was dat ik 3 ribben had gebroken, en ik maar een parttime baantje heb (1 uur op contract) waardoor ze me nieteens hoefde te betalen
Veraaaaah schreef:Ik heb vorig jaar mijn ribben gebroken. En ook ik werd er op aan gesproken dat ik 5/10 minuten op stal was om mijn paard te knuffelen. Dat ik daarna de hele dag op bed lag deed er niet toe![]()
Dit vond ik persoonlijk absurt, aangezien het duidelijk was dat ik 3 ribben had gebroken, en ik maar een parttime baantje heb (1 uur op contract) waardoor ze me nieteens hoefde te betalen
Blue_Eyes schreef:Ocean_Child schreef:Tenzij je extreem zwaar lichamelijk werk hebt, zou ik het als werkgever niet accepteren dat je wel vindt dat je kan paardrijden en shoppen, maar niet kan werken. Zou ik er achter komen dat een werknemer op deze manier met zijn/haar door mij betaalde (!) ziektedagen omgaat, zou diegene heel snel een andere baan kunnen gaan zoeken...
Edit: als je je goed en energiek genoeg voelt om naar je paard te gaan, waarom gebruik je dan niet eerst die energie om vaker te gaan werken?
Als werkgever ben ik het hiermee hartgrondig oneens. Je hebt ziek en ziek. Ze is aan het opbouwen, dat gaat goed, daartegenover moet ook ontspanning staan. Een uurtje naar je paard is van een heel andere orde qua energieverbruik dan een uur werken.
Blue_Eyes schreef:Ocean_Child schreef:Tenzij je extreem zwaar lichamelijk werk hebt, zou ik het als werkgever niet accepteren dat je wel vindt dat je kan paardrijden en shoppen, maar niet kan werken. Zou ik er achter komen dat een werknemer op deze manier met zijn/haar door mij betaalde (!) ziektedagen omgaat, zou diegene heel snel een andere baan kunnen gaan zoeken...
Edit: als je je goed en energiek genoeg voelt om naar je paard te gaan, waarom gebruik je dan niet eerst die energie om vaker te gaan werken?
Als werkgever ben ik het hiermee hartgrondig oneens. Je hebt ziek en ziek. Ze is aan het opbouwen, dat gaat goed, daartegenover moet ook ontspanning staan. Een uurtje naar je paard is van een heel andere orde qua energieverbruik dan een uur werken.
Janine1990 schreef:Momenteel zit ik gedeeltelijk ziek thuis, ziekte van Pfeiffer. Ik voel me niet ziek, werk deze week 3 x 5 uur, en zo bouwen we steeds een beetje verder op.
Dit houdt in dat ik op dinsdag en donderdag vrij ben.
.......
En nu voel ik me gewoon relatief goed. De vermoeidheid waar iedereen het over heeft, het écht niet meer kunnen, niet herkenbaar voor mij.
verootjoo schreef:Dat TS geen bedrijfs/arboarts heeft gezien is niet haar schuldDan moeten ze zorgen dat ze daar terecht kan.
Tot die tijd neemt de casemanager verzuim waar, en die heeft dit voorgesteld. Maar met Pfeiffer moet je nu eenmaal niet te vroeg weer volledig aan het werk + je eigen leven, de kans op verder verzuim daarna wordt dan veel groter. En daar heeft de werkgever dan alleen zichzelf mee.
verootjoo schreef:Dat TS geen bedrijfs/arboarts heeft gezien is niet haar schuldDan moeten ze zorgen dat ze daar terecht kan.
Tot die tijd neemt de casemanager verzuim waar, en die heeft dit voorgesteld. Maar met Pfeiffer moet je nu eenmaal niet te vroeg weer volledig aan het werk + je eigen leven, de kans op verder verzuim daarna wordt dan veel groter. En daar heeft de werkgever dan alleen zichzelf mee.
Ocean_Child schreef:verootjoo schreef:Dat TS geen bedrijfs/arboarts heeft gezien is niet haar schuldDan moeten ze zorgen dat ze daar terecht kan.
Tot die tijd neemt de casemanager verzuim waar, en die heeft dit voorgesteld. Maar met Pfeiffer moet je nu eenmaal niet te vroeg weer volledig aan het werk + je eigen leven, de kans op verder verzuim daarna wordt dan veel groter. En daar heeft de werkgever dan alleen zichzelf mee.
De casemanager heeft misschienj voorgesteld om rustig aan te doen met opbouwen van het hervatten van de werkzaamheden, toch niet om te gaan paardrijden op de dagen dat ze nog niet kan werken? Als de bedoeling is dat je je rust pakt op de dagen dat je niet werkt, dan is het naar mijn mening niet acceptabel om op die dagen te gaan paardrijden. Als je je dusdanig fit voelt om te gaan sporten op je vrije dagen, dan kan je imo ook proberen om op die dagen een paar uur naar je werk te gaan.
Shadow0 schreef:bigone schreef:Maar dan loop je dus bewust wel een risico, je paard al maar een lieve duw tegen je gebroken rib geven waardoor hij een long doorboort ??
Ben je arts en had je toegang tot de rontgenfoto's van Verah? Zo nee, hoe kun je dan beoodelen of dat een risico is?
Shadow0 schreef:bigone schreef:
Ben je arts en had je toegang tot de rontgenfoto's van Verah? Zo nee, hoe kun je dan beoodelen of dat een risico is?
Iets met logisch nadenken misschien?
ElviraKelan schreef:Ocean_Child schreef:De casemanager heeft misschienj voorgesteld om rustig aan te doen met opbouwen van het hervatten van de werkzaamheden, toch niet om te gaan paardrijden op de dagen dat ze nog niet kan werken? Als de bedoeling is dat je je rust pakt op de dagen dat je niet werkt, dan is het naar mijn mening niet acceptabel om op die dagen te gaan paardrijden. Als je je dusdanig fit voelt om te gaan sporten op je vrije dagen, dan kan je imo ook proberen om op die dagen een paar uur naar je werk te gaan.
En jij bent arts? Jij weet hoe intensief ze rijd?
Shadow0 schreef:Ocean-Child, wat wil je nou bereiken? Dat moet toch niet leuk zijn om zo met werknemers om te gaan. Niet iedereen is er op uit om de kantjes ervanaf te lopen en veel mensen vallen uit omdat ze te snel weer onder druk gezet worden. (Want ontspannen mag niet, alleen werken mag, en dat is een recept voor overbelasting.)
Bigone: ik vind dat je op basis van erg weinig erg stellige conclusies trekt (en dat is nou juist niet logisch.)
Shadow0 schreef:Ocean-Child, wat wil je nou bereiken? Dat moet toch niet leuk zijn om zo met werknemers om te gaan. Niet iedereen is er op uit om de kantjes ervanaf te lopen en veel mensen vallen uit omdat ze te snel weer onder druk gezet worden. (Want ontspannen mag niet, alleen werken mag, en dat is een recept voor overbelasting.)
Ocean_Child schreef:Shadow0 schreef:Ocean-Child, wat wil je nou bereiken? Dat moet toch niet leuk zijn om zo met werknemers om te gaan. Niet iedereen is er op uit om de kantjes ervanaf te lopen en veel mensen vallen uit omdat ze te snel weer onder druk gezet worden. (Want ontspannen mag niet, alleen werken mag, en dat is een recept voor overbelasting.)
Ts zoekt een aai over de bol en “doe maar lekker”. Maar je kán gewoon niet zelf bepalen wat acceptabel is om te doen als je ziekgemeld bent. Dit kan enorm verkeerd over komen en dan kan ts over een poosje echt 24/7 heerlijk ontspannen.
Mijn werknemers hadden overigens niets te klagen. Ik ben altijd een enorm coulante werkgever geweest, maar er gebeurde niets buiten mijn weten en toestemming. Zelf bepalen dat je kan gaan sporten terwijl ik je riant doorbetaal tijdens je ziektedagen ging er bij mij dus echt niet in.
stalxpaard schreef:Ik zit momenteel een beetje in het zelfde schuitje. Sinds kort heb ik na lange tijd dokteren een diagnose gekregen. Precieze situatie licht ik verder niet toe. Ik heb vooral veel pijn en gebruik daarvoor een zware dosis antiepileptica en ben onder behandeling bij een neuroloog. Begin februari ben ik 1 week thuis geweest. Daarna werkte ik halve dagen. Sinds 2 weken ben ik weer volledig thuis. Door bijwerkingen mag ik geen autorijden en kan ik mijn kantoorbaan niet uitvoeren. Er lopen nog onderzoeken en tot die zijn afgerond mag ik van de bedrijfsarts niet werken.
Vorige week heel de week in bed gelegen. Als ik een activiteit vericht moet ik er daarna ook echt van bij komen/slapen. Maar nu zit ik op het punt dan de muren op me af beginnen te komen.
Ik voel mij bezwaard om op dit moment 'leuke' dingen te doen, zoals een bezoekje aan de paarden etc. Maar ik ben ook van mening dat dat mij op dit moment niet zieker zal maken dan ik al ben. Aankomende zaterdag heb ik een etentje waar ik al heel lang naar uitkijk. Me weer even onder de mensen begeven. Maar het voelt 'crimineel' om daar naar toe te gaan.
Inmiddels heb ik me er bij neergelegd dat ik even niet kan functioneren zoals ik zou willen. Maar de balans vinden in wat wel en niet geoorloofd is. Ik vind dat het mijn situatie niet ten goede komt om me geheel te onttrekken aan mijn sociale leven. Het blijft lastig dit eeuwife dilemma.