Wat voor soort pijn wil jij in jouw leven?

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Mungbean

Berichten: 36335
Geregistreerd: 21-04-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 17:57

Het is natuurlijk ook niet zo dat je uit iedere tegeslag beter komt. Het moet wel in verhouding blijven, niet voor niets zijn er ook veel mensen die zelfmoord plegen.

Ik kan rustig zeggen dat ik geen echte grote tegenslagen gekend heb in mijn leven. Ik ben een zeer gelukkig persoon en hoop dat het nog lang zo blijft. Ik heb er daarom ook moeite mee om te beweren dat ik een bepaalde pijn op zoek door bijvoorbeeld een relatie aan te gaan. Iedereen gaat immers vroeger of later dood, dus dat is geen abnormale situatie.
Een kind verliezen daarentegen is veel heftiger en maakt dat je al veel sterker moet kunnen zijn en potentieel sterker uitkomt. Een garantie is het echter niet, met zo goed gaat iemand in een chronische depressie.

Als ik dan hoor van een situatie waarin iemand ziek wordt (US, dus geen sociaal systeem), de partner diegene daarom verlaat, diegene dan vanwege de ziekte de baan verliest, vervolgens met kinderen op straat komt te staan en dan de kinderen ter adoptie moet afgeven en zelf nergens terecht kan en fysiek kapot is dan kun je amper nog spreken van een situatie waar je sterker uit gaat komen.

Berdien

Berichten: 65721
Geregistreerd: 19-09-04
Woonplaats: Groningen

Re: Wat voor soort pijn wil jij in jouw leven?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 19:11

Je hebt pijn en pijn. Ik heb een krakkemikkig lichaam, en daardoor regelmatig pijn. Soms wat meer, soms wat minder. Maar als ik zie wat ik allemaal nog wél kan, in tegenstelling tot andere mensen.. Klagen doe ik niet :n Soms vervloek ik het wel, een dag een zere arm omdat je paard te dik is voor haar singel en je dus moet sjorren is wat minder praktisch :+ Maar ik ben me er ook van bewust dat ik -gelukkig!- nog zoveel kan..

En dan is er meer geestelijke/relationele pijn. Ik ben heel lang bang geweest om gekwetst te worden, mijn hart te (laten) breken of om iemand dichtbij te laten komen. Met als gevolg dat ik vooral mijn leven met mezelf leefde. Genoeg lieve vrienden en familie om me heen, maar steunen deed ik op mezelf. Veilig :j maar ook wel... behouden. Saai? In ieder geval haal je er zo niet het maximale uit. Op dit moment is er iemand in mijn leven die wel echt dichtbij staat, me kan kwetsen (en dat ook echt wel doet..) maar ook zoveel mooie, grappige en toffe momenten oplevert. Ik zou het niemand aanraden :D en soms doet het echt verdomd veel zeer maar wat we hebben is ook wel écht heel erg fijn. Dus ja, moet je dan maar die pijn ontlopen? Moet je kiezen voor veiligheid? Of zoals we hier zeggen 'kop d'r veur' en dan stoot je je neus maar eens?

Ik heb wel geleerd dat het leven niet maakbaar is, niet valt te plannen en je soms gewoon domweg moet overleven. Dat maakt wel dat ik me meer bewust ben van élke dag. We gebruiken bij ons op het werk veel deze quote 'niet elke dag is een goede dag, maar er zit iets goeds in elke dag'. Lekker cliché :D maar imo ook echt wel waar.