Vrijdag 22 maart was d day en ging hij alleen slapen in zijn eigen bed. Ik had er niet al te veel vertrouwen in, was ook zelf superoververmoeid maar dit was ook 1 van de oorzaken dus het moest.
Maar de crisis bleef uit, het was eigenlijk enkel moeilijk om hem naar bed te brengen, niet om het alleen slapen en sich.
Hij heeft een speciaal lampje voor in bed, ik blijf in de gang aan zijn deur op een stoel zitten en ga weg als hij slaapt.
Hij slaapt dus al 10 dgn in zijn ved alleen

Wel moet ik er s nachts soms is een keer er uit om hem gerust te stellen maar dat is zeker niet elke nacht. Gisteren moest ik hem zelfs wakker maken voor naar t school te gaan en vannacht heeft hij doorgeslapen.
Voor mijn geestelijke gezondheid zijn die paar uurtjes savonds voor mij zonder kinderen een hele verademing. Heb minder het gevoeldat ik helemazl opgeëist wordt.
Hebben het met een aftelkalender gedaan en elke avond dezelfde routine.