Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-11-18 09:07

Geplaatst: 30-11-18 09:07

Als het zo heftig is zou ik melding gaan maken bij de daarvoor bevoegde instanties.
Want als je bang bent dat dit uit de hand kan gaan lopen moet je zeker niet wegkijken.

**Geplaatst**: 30-11-18 09:10

Geplaatst: 30-11-18 09:10

Ik vind het helemaal niet een gek idee om te opperen of het zou helpen als je dan aanbelt in zo’n ruzie, wel na overleg met moeders uiteraard.
Maar ik vermoed dat zij ook wel graag een oplossing wil.
Misschien doorbreekt dat het wel. Heel veel erger kan het toch ook niet worden -O-

**Geplaatst**: 30-11-18 09:12

Geplaatst: 30-11-18 09:12

capopjekop schreef:
@mysa. Dat was mijn idee idd. Ze vindt onze hond geweldig dus ik zou het dan tegen haar willen zeggen dat zina bang wordt van haar gegil en gespring. Maar ik wil eerst overleggen met haar moeder hoe die erin staat. Niet dat ik het straks juist erger maak

@gwen: dit gaat wel wat verder dan leefgeluid. Als er herrie is omdat ze leuk staat te dansen dan vinden we dat geen enkel probleem. Net als muziek, stofzuigen etc. Dat hoort erbij. We wonen in een flat waar iedereen elkaar met rust laat en het accepteert. Deze woedeaanvallen zijn echter heel intens. Toen ik hier net woonde heb ik veilig thuis gebeld voor advies omdat ik me zorgen maakte omdat het geschreeuw soms door merg en been gaat. Als je niet beter weet denk je dat ze mishandelt wordt dan. Het lijkt me geen gezonde situatie. Een andere bewoner heeft weleens tijdens zo'n bui tegen moeder gezegd dat ze rustig moet doen en dat het nog maar een kind is. En voor een keer een woedebui heb ik ook echt wel begrip. Het is echter bijna dagelijks raak, soms meerdere keren en soms ook als we al slapen. Ik snap best dat het lastig is alleen. We hebben ook aangeboden best een keer te willen helpen als ze eens tijd voor zichzelf wil of haar mee te nemen als we met de hond gaan lopen maar daar is ze niet meer op terug gekomen.

Wat verschrikkelijk, zeker als het zo intens is. Ik zou echt gillend gek worden denk ik. Ik ben gek op kinderen hoor maar ruzie's, schreeuwen enz. kan ik niet tegen.

Tja ik zou ook het gesprek proberen aan te gaan en inderdaad hulp bieden, is het een huurwoning? Anders zou je altijd nog bij de verhuurder om advies kunnen vragen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-18 09:13

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-18 09:13

Ik heb eerder al eens gebeld met veilig thuis voor advies. Die vrouw gaf het advies om in gesprek te gaan en het advies te geven om hulp te vragen bij opvoeding bij het wijkteam van de gemeente of om zelf hulp aan te bieden. Dat laatste heb ik al gedaan en daar ging ze niet op in. Wat ik ook wel snap. Er is vaak tijd voor een praatje maar uiteindelijk zijn we maar buren en dus relatief vreemden. Ik zou dan ook niet zo snel hulp aan nemen.

Dus ik wil nu iig het wijkteam aanbevelen. Dat ze daar altijd terecht kan voor hulp.

Een melding maken kon niet zei de mevrouw van veilig thuis. Omdat het mijn woord tegen die van de buuf is. Ze hadden daar ook regelmatig te maken met pesterijen dat mensen onterecht melding maakten. Dus het alternatief is de politie bellen op zo'n moment. Dan sta je sterk. Maar dat vind ik dan weer te heftig. Ik wil eerst nog zelf het gesprek aan gaan. Daarna kan de politie altijd nog gebeld worden.

**Geplaatst**: 30-11-18 09:25

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 09:25

Ik zou ik eerst zelf nog eens langsgaan..
Politie bellen als laatste redmiddel. Als je echt denkt dat het mis gaat met moeder of het meisje

**Geplaatst**: 30-11-18 09:32

Geplaatst: 30-11-18 09:32

Kinderen zijn geen robots dus je moet het maar uitzitten? Als in dit verhaal het een blaffende hond was geweest, is de buurvrouw een aso omdat ze niets doet om overlast te beperken...

De manier die je omschreef TS lijkt me wel verstandig. Eventueel zou je ook tijdens zo een bui eens naar boven kunnen gaan en aanbellen. Misschien beseft ze niet hoe luid ze zijn?

**Geplaatst**: 30-11-18 12:22

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 12:22

Ik vind dat je het netjes probeert te doen (ik heb even de reactie op mijn bericht weggelaten, scheelt weer een lap tekst).
Schrijf op wat jou zorgen zijn en blijf het melden, wat je eventueel kan doen is naar het CJG bellen en daar je zorgen uiten, die kunnen hulp aanbieden en als dat niet wordt geaccepteerd zullen hun er meer mee kunnen doen dan jou meldingen naar het AMK.

Ik ben trouwens ook geen voorstander van stempeltjes plakken, dat blijkt uiteindelijk toch minder in het voordeel van het kind te werken dan de standaard ideeën erover.

Het kan zijn dat ze er alsnog niets mee kunnen, bij mijn buurvrouw en haar dochter deden ze ook niets ondanks jarenlange strijd en heftige ruzies en onwijs veel meldingen uit de flat van verschillende adressen.

En je verhuurder? Overlast moet tot minimum worden beperkt, blijf klagen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-18 12:31

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-18 12:31

Ik heb nog geen melding gemaakt bij de huurstichting. Dat vind ik ver gaan op de een of andere manier. Ik probeer liever eerst zo tot een oplossing te komen.

Daarnaast zal zij ongetwijfeld ons ook weleens horen of onze hond. Ik ben bang dat het dan een vete wordt waarbij op iedere slak zout gelegd gaat worden. Dat wil ik voorkomen als het even kan.

Cjg ga ik even naar googlen. Dat ken ik niet

**Geplaatst**: 30-11-18 13:07

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 13:07

CJG is het Centrum van jeugd en gezin die zijn er voor de leeftijd 0-18 jaar, voor je ze belt kan je het best eerst al je zorgen op papier zetten, in hoofdlijnen.
Vaak gaat dat sneller dan een jeugdzorg of een AMK en soortgelijke instellingen.
Die weten vaak iets makkelijker binnen te komen, maar het ligt eraan in hoeverre je buurvrouw goed kan praten.
Bij een verhuurder kan ook gewoon je ook gewoon een gesprek aangaan, uitleggen hoe jullie al anderhalf jaar last hebben ervan. Hun kunnen bemiddelen en anders misschien voor een andere woning zorgen, ze zijn verplicht om te werken aan overlast vermindering, is dat op welke wijze niet mogelijk dan moeten ze je aan een andere woning helpen (dus ze zullen vast alles proberen om de overlast te beperken).
Als je niks meld kunnen ze niet helpen, na 1 melding doen ze vaak ook nog niets maar het kan meewerken als het nog jaren zo doorgaat.

**Geplaatst**: 30-11-18 14:52

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 14:52

Ik ben ook een ontzettende moeilijke peuter én kleuter geweest. Heb mijn moeder zelfs ook vaak aan het huilen gebracht. Ze wist oprecht niet meer wat ze met me aan moest op een gegeven moment. En dat waren inderdaad driftbuien waarbij ze me beter met rust liet, anders werd het alleen maar erger.

Gelukkig bij ons nooit gebeurd dat de buren kwamen klagen. Dat had mijn moeder niet veel goeds gedaan.

Overigens snap ik je wel echt heel goed hoor ts. Ik snap dat je daar helemaal gek van wordt en je klinkt heel meegaand.

Ik zou geen melding doen bij jeugdzorg o.i.d. maar misschien wel vertellen dat het wijkteam haar misschien wat kan helpen bij dit probleem en handige tips kan geven. Maak er iets moois van, maar ook lekker luchtig, zodat ze niet het idee heeft dat ze iets fout doet of ergens aan vast zit. Want waarschijnlijk voelt ze zich al rot genoeg.

Het klinkt alsof buurvrouw begint te schreeuwen, omdat ze niet meer weet wat ze moet doen. Aanbellen en het gesprek aangaan hoe je dat eerder beschreef, lijkt me een heel goede stap. Het zou nog best kunnen werken om een keer aan te bellen als ze een woedeaanval heeft. En dan proberen zo rustig mogelijk te blijven.

**Geplaatst**: 30-11-18 15:26

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 15:26

Ik ben ook zo'n moeder die haar kind negeert in zulke situatie's, of dat nou thuis is of in de winkel. Kind moet gewoon leren dat een driftbui niet werkt, thuis niet, in de winkel niet, nergens niet. Die van mij wordt 3 dalijk en heeft een heule sterke eigen wil van z'n moeder geërfd. Tot nu toe werkt mijn 'sst de buurvrouw slaapt nog' als ik de bui aan zie komen. Maar er komt een moment dat ie daar doorheen gaat vrees ik.

In jouw geval las ik dat er al eens geopperd is om kind te laten testen, dan is er een vermoedde van meer dan een simpele peuterdriftbui, en ik vind dat je daar best op aan mag sturen bij de moeder. Die zal uiteindelijk daar veel meer rust bij krijgen.

**Geplaatst**: 30-11-18 15:33

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 15:33

Ik ben gezegend met een vrij makkelijke peuter als ik wel eens om mij heen hoor. Driftbuien ken ik nauwelijks en als ze er zijn blijf ik rustig en erken dat het ook heus niet leuk is als hij geen koek/snoep/whatever mag op dit moment. En dan troost ik hem en dan is het klaar. Zo kun je ook rustig blijven en de situatie onder controle krijgen zonder toe te geven om dan maar weer zijn zin te geven.

Het lijkt me wel erg lastig als alleenstaande moeder om te dealen met zo’n temperamentvol kind en zo te horen lukt het haar ook niet goed. (Lijkt mij zo uit het schreeuwen tegen het kind, werkt meestal averechts)

Ik zou het ook ergens melden, misschien idd bij CJG, die houden de kinderen onder controle, ook op de basisschool enzo en kunnen ook hulp bieden bij de opvoeden mbv videocoaching of cursussen oid.

**Geplaatst**: 30-11-18 16:02

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 16:02

Ik heb ook een driftkikker in huis, die op de meest onmogelijke momenten een "aanval" kan krijgen.
Negeren werkt niet, ermee praten werkt niet, belonen werkt niet en straffen werkt niet. Enkel toegeven, en dat kan nu eenmaal niet altijd. Dat zal hij toch moeten leren.
Dus ja, soms negeer ik hem, zelfs in de winkel.
Wat ik natuurlijk zelf ook heel ongemakkelijk vind, maar opgroeien is een leerproces, en moeder zijn ook. Ik blijf wel rustig en probeer duidelijk te maken wat kan en niet, maar dat helpt niet altijd. Vind het zelf bijvoorbeeld ook heel moeilijk om te zien wat bij hem gewoon "tegen doen" is, en wat echt een driftbui is.

Ook ik heb de magische oplossing voor deze buiten nog niet gevonden, dus wie een gouden tip heeft: graag

TS, ik snap dat het vervelend voor je is, en je woongenot zou er echt niet onder mogen lijden. Misschien is toch nog een gesprekje aanknopen geen slecht idee, al is het maar om haar aan te tonen dat jullie er echt last van hebben. Het is haar recht dat te weten. En dan kan zij verder gaan kijken naar oplossing, met of zonder hulp. Dat kan je ook nog is aanbieden, maar als ze er weer niet op ingaat, kan je natuurlijk niet veel doen. Hopelijk begrijpt ze jouw kant van het verhaal wel, en gaat ze hiermee verder.

**Geplaatst**: 30-11-18 19:50

Geplaatst: 30-11-18 19:50

Ik zou toch contact zoeken met de verhuurder, alleen zou ik daarbij dan niet specifiek klagen over het gekrijs en het geruzie tussen moeder en kind, maar over het feit dat jullie flat wel erg gehorig is en dat dit zorgt voor overlast. In principe moet er bij geluidsoverlast door bovenburen als gevolg van onvoldoende geluidsisolatie een geluiddempende ondervloer gelegd worden. Ik weet zo niet of de huurder (jouw bovenbuurvrouw) of de verhuurder de kosten daarvan zou moeten dragen, dat zou je uit moeten zoeken. Als de verhuurder niet thuis geeft, zou ik contact opnemen met de rechtswinkel om te vragen wat voor weg je moet bewandelen om de verhuurder dan wel je bovenbuurvrouw tot actie te bewegen.
Klagen bij de bovenbuurvrouw zelf heeft denk ik weinig zin, dat kan de situatie zelfs verergeren. Ze weet neem.ik aan ook wel dat jullie er last vam hebben. Het hier m.i. gaat ook niet direct om de opvoedkundige situatie, maar om de overlast.
Als je echt geluiden hoort die wijzen op serieuze escalatie en fysiek geweld, dan moet je uiteraard wel alarm slaan bij de daarvoor bedoelde instanties.

**Geplaatst**: 30-11-18 20:02

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 20:02

Jeetje, heftig. Het klinkt mij ook niet helemaal gezond in de oren. Ik denk idd eens bellen met de verhuurder en CJG. Heftig allemaal. Zo gillen en huilen is niet fijn, niet voor jullie, niet voor de moeder en vooral niet voor het kind, kinderen doen dat ook niet voor niets.

**Geplaatst**: 01-12-18 20:17

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 01-12-18 20:17

Weet je, wat jij beschrijft in je op is waar ik bang voor ben.
Ik ben gescheiden en moet verhuizen naar een flat omdat ik mijn huidige woning niet kan betalen. Mijn buren nu hebben heel veel begrip en hoor ik eigenlijk nooit, ik informeer wel of ze wel eens last hebben van mijn kinderen, maar gelukkig storen ze zich er niet aan.

Ik heb namelijk 3 kinderen, waarvan een jongen van 4,5 met ASS. Die kan volledig flippen, ook 's nachts helaas (al gaat dat de laatste tijd best goed). Maar ik weet gewoon bij voorbaat dat toekomstige buren best veel last van ons gaan krijgen.
En ik heb geen idee wat ik daaraan kan doen. Hij zit overdag op speciaal onderwijs en als hij thuis komt is hij gewoon moe en overprikkeld. Wat een recept is voor drama.
Hij kan compleet uit zijn plaat gaan omdat zijn zus bijvoorbeeld een lamp aan doet, terwijl hij dit had willen doen.

Ik zal waarschijnlijk wel een briefje in de brievenbus van de nieuwe buren doen met uitleg van de situatie. Maar ik zou het echt niet grappig vinden als ze aan mn deur komen klagen.

**Geplaatst**: 01-12-18 21:23

Geplaatst: 01-12-18 21:23

TinkerTreas schreef:
Weet je, wat jij beschrijft in je op is waar ik bang voor ben.
Ik ben gescheiden en moet verhuizen naar een flat omdat ik mijn huidige woning niet kan betalen. Mijn buren nu hebben heel veel begrip en hoor ik eigenlijk nooit, ik informeer wel of ze wel eens last hebben van mijn kinderen, maar gelukkig storen ze zich er niet aan.

Ik heb namelijk 3 kinderen, waarvan een jongen van 4,5 met ASS. Die kan volledig flippen, ook 's nachts helaas (al gaat dat de laatste tijd best goed). Maar ik weet gewoon bij voorbaat dat toekomstige buren best veel last van ons gaan krijgen.
En ik heb geen idee wat ik daaraan kan doen. Hij zit overdag op speciaal onderwijs en als hij thuis komt is hij gewoon moe en overprikkeld. Wat een recept is voor drama.
Hij kan compleet uit zijn plaat gaan omdat zijn zus bijvoorbeeld een lamp aan doet

TS en gelijkgestemden krijgen het nog druk met meegaan naar gemeenten voor urgentie omdat overlast gevende kinderen niet in een flat horen volgens hun

.
Ik snap jou angst ook heel erg, ik heb twee kinderen die ook zo in elkaar zitten. Klinkt vaak alsof er zware kindermishandeling plaatsvind.
Ik kreeg in het begin hier al snel een CJG over de vloer en dan begint het gelazer na een tijd al erg snel, uiteindelijk in een heel naar traject terecht gekomen door de jaren heen, gelukkig heb ik alle kinderen bij me kunnen houden maar als je weet hoe die instanties te werk gaan... Voor dit land echt heel schandalig.

Maar goed het gaat erom dat TS overlast ervan heeft en de eerste werkende stap is dan het CJG en je verhuurder. Ze heeft er recht op om zonder overlast te wonen, ik hoop dat haar buurmeisje ook bij haar moeder kan blijven, zodra instanties er geld voor kunnen moet je enorm goed uitkijken als ouder zijnde, en een onwijs goede advocaat hebben.