Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-18 08:23

Geplaatst: 25-10-18 08:23

Lante schreef:
Elisa2 schreef:
Volgens mij richt de TS zich ook vooral op begeleiding en niet zozeer op behandeling.

Daarnaast vind ik dat een goede therapeut los staat van de hoeveelheid (reguliere) diploma's, maar dat eigen ontwikkeling, bepaalde zelfreflectie, emphatisch vermogen, kunnen verbinden en een ander mens holistisch kunnen bekijken zonder hokjes erg belangrijk is.
Uiteraard is bepaalde basiskennis wel noodzakelijk, maar kan ook juist een valkuil zijn om niet meer de "mens" maar alleen de diagnose te "zien". En daardoor niet meer open te staan voor wat er nu echt is..

Er worden veel "ziektes" gelinkt aan HSP, ik geloof daar niet in...ik geloof meer in een probleem met emotie regulatie. Want dat word ons niet geleerd in deze maatschappij en op school.

Als de basiskennis in orde is, dan zou je juist de mens achter de diagnose moeten kunnen zien. Het lijkt alsof jij denkt dat een gedegen opleiding slechts uit theorie bestaat. De eigen ontwikkeling, bepaalde zelfreflectie, emphatisch vermogen, kunnen verbinden en een ander mens holistisch kunnen bekijken zonder hokjes leer je dus juist bij gedegen opleidingen die erop gericht zijn om te werken met mensen met een psychische/emotionele kwetsbaarheid.
En daar is de opleiding van TS helaas juist niet op gericht. Die richt zich juist helemaal op mensen zonder psychische/emotionele kwetsbaarheid, die een ‘live event’ doormaken en stressregulatie nodig hebben voor een periode.

Nee dat denk ik niet, en ik ben het met je eens..maar uit eigen ervaring weet ik dat goede of slechte therapie vooral valt of staat met degene die het geeft en dat niet bij iedereen die basiskennis op orde is ongeacht de opleiding(en).

**Geplaatst**: 25-10-18 09:13

Re: Begeleiding HSP/eetstoornissen met paarden: jullie behoefte

Geplaatst: 25-10-18 09:13

Mogelijk is er juridisch een verschil tussen begeleiding en behandeling, maar wat je er als cliënt van merkt....?

En een degelijke opleiding, ongelijk aan de route ggz psycholoog schrijft niet op dat de opleiding zich richt op bijvoorbeeld trauma.
Persoonlijkhoop ik dat de opleiding verstandig genoeg is om het begeleiden van getraumatiseerde mensenmet gedegen te behandelen.

(Het zou mij toch wat zijn: meld ik mij ergens aan voor equine assisted begeleiding, meld mijn incestverleden en word acuut de deur uit gebonjourd....)

**Geplaatst**: 25-10-18 09:22

Re: Begeleiding HSP/eetstoornissen met paarden: jullie behoefte

Geplaatst: 25-10-18 09:22

Helaas hoort een begeleider jouw dan door te verwijzen naar een behandelaar. Dat wil niet zeggen dat de begeleiding stopt, maar een incestverleden behandelen hoort opgepakt te worden door, een WO opgeleide psycholoog.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-18 10:00

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-18 10:00

Hallo,
Bedankt voor de reacties weer

Ik ga even proberen kort te reageren

@Joolien
Ik heb niet het gevoel gehad dat ik persoonlijk afgekraakt heb hoor, maar toch dank je wel
Bij een top-GGZ kliniek hier in de buurt liggen mijn flyers en zijn ze bekend bij de therapeuten en ik heb ook zo al wel eens een cliënt doorverwezen gekregen. Ze mogen niet met me samen werken omdat het top-GGZ is maar flyers neerleggen mag dus wel.

@Lante
Bij mijn opleiding is er zeker veel aandacht geweest voor persoonlijke ontwikkeling, zelfreflectie ed.
Er is een onderscheid tussen mensen met DSM diagnose (zoals bv persoonlijkheidsstoornissen) en mensen met emotinele/psygische kwetsbaarheid en voor die laatste groep ben ik juist wél opgeleid.
Bijna iedereen maakt wel eens een rouwperiode door, een scheiding en/of verlies van baan o.i.d. door. Veel mensen komen daar met persoonlijk steun uit de omgeving en tijd door heen en juist mensen met emotionele/psychische kwetsbaarheid kunnen dan soms profesionele hulp gebruiken.
EMDR wordt idd hoofdzakelijk gebruikt bij trauma en door mijn bijscholing (verplicht bij de opleiding) kan ik hier ook in bijstaan. Waarbij ik zelf mijn grenzen weet wat wel en wat niet.

@Es18 en @ElviraWortel
Dankjewel voor jullie persoonlijke ervaringen. Human Concern spreekt mij ook erg aan. Zij werken echter alleen met ervaringsdeskundigen en dat ben ik niet. Maar idd kan ik toch eens contact met ze opnemen.
Ik zie de voor- maar ook de nadelen van werken in een groep en het gevaar van "elkaar aansteken" en je bent daar inderdaad niet altijd bij en dat maakt het lastig. Toch kan het je niet alleen voelen en samen zijn met mensen die je begrijpen ook positieve invloed hebben
Met paarden kan er mooie verbinding onstaan en wat ik ook mooi vind is dat dingen aan het begin niet kunnen lukken en na er over te praten en anders mee om te gaan wel. Dat is echt ervarings gericht leren.
De reden dat er vaak veel "verkeerde opmerkingen" gemaakt worden die triggeren is één vande redenen waarom ik me in eetstoornissen ben gaan verdiepen (door het lezen van studieboeken).
Het onbegrip wat er vaak heerst vind ik heel triest en kwetsend en daar wil ik graag mijn steentje in bijdragen door dit soort opmerkingen niet te maken en respect te blijven tonen en daarom wil ik graag met deze "doelgroep" werken en empatisch begeleiden.
Bij de serie "Beschadigd" hoorde je dit ook over opmerkingen die soms gemaakt worden als iemand met automutilatie op de EHBO komt. Heel verdrietig

@Belsje
In NL zijn ze bezig met een soort keurmerk maar er is nu ook alleen certificering. Ik heb diverse paardencoachings cursussen en dagen gevolgd maar mijn hoofdopleiding is dus ook zonder paarden en ik zou ook volledig zonder paarden kunnen werken maar ik vind het werken met paarden in de vrije natuur een hele waardevolle toevoeging die ook drempelverlagend kan werken voor mensen die moeite hebben met praten.

@Belle_boef
Heel veel feedback kan ik ook zeker waarderen, en dat mag ook best kritisch.
Waar ik moeite mee heb/had is conclusies die er getrokken worden dat ik me uitgeef voor iets wat ik niet ben en de discussie over regulier (GGZ) en alternatief en wat er wel/niet bij mijn opleiding hoort (dat weet ik zelf).
Ik neem mijn eigen grenzen in kunnen heel serieus en weet echt wel dat ik niet "in mijn eentje" iemand met een ernstige eetstoornis moet behandelen, en dit bespreek ik ook met cliënten.
Maar aanvullende begeleiding bieden met de waardevolle toevoeging van paarden vind ik een heel ander verhaal.
En voor de rest helpt dit topic zeker met waarvoor ik het bedoelt heb. Een nieuw concept helder en duidelijk krijgen in de tijd dat ik geen klanten kan begeleiden. Met de juiste terminologie

Chakra's kan bv een hele vage term zijn maar m.i. kun je hier heel concreet mee om gaan als levensgebieden om te bespreken (net als de basisbehoeften van Maslov). En dat ga ik voor mezelf
verder uitwerken.

@janneke2, @elisa2, anjali
Bedankt

**Geplaatst**: 25-10-18 15:30

Geplaatst: 25-10-18 15:30

Lante schreef:
Helaas hoort een begeleider jouw dan door te verwijzen naar een behandelaar. Dat wil niet zeggen dat de begeleiding stopt, maar een incestverleden behandelen hoort opgepakt te worden door, een WO opgeleide psycholoog.

Laat ik het hier wer-ke-lijk totaal niet mee eens zijn!

Let wel: ik verzet mij tegen discriminatie.
Ik heb het over 'dat ik mijn incestverleden meld', gewoon omdat ik geen zin heb om stukken geschiedenis te verzwijgen.

En dan zou een "begeleider" mij naar een "behandelaar" moeten verwijzen?
Ga toch gauw!

Zou iemand zich melden die actief behoefte heeft aan traumatherapie ivm incest is het een ander verhaal.

(Maar dit soort slordigheid in dit topic hangt mij eerlijk gezegd de
keel uit.... Eerder vroeg ik om wetsteksten waaruit een en ander zou blijken, tot nu toe niets gezien.)

**Geplaatst**: 25-10-18 21:53

Geplaatst: 25-10-18 21:53

Als jij bij mij zou komen met de melding dat je komt voor begeleiding voor je incestverleden, dan zou ik je moeten doorverwijzen. Dat kan je heel vervelend vinden, maar daar ben ik als hbo social worker niet voor opgeleid en ik vind het niet fair (en onverantwoord) om te pretenderen dat ik dat wel kan.
Als je voor iets anders komt, dan kan het mogelijk wel, maar als het incest verleden de effectiviteit van de begeleiding in de weg staat, dan zou ik je alsnog adviseren om naar een behandelaar te gaan. Dat is wat ik probeer te zeggen in de tekst die jij gequote hebt.

En ik kan er helaas niks anders van maken.
Ik kan je proberen te begeleiden naar behandeling toe, maar het is niet aan mij om meer dan dat te doen, en de keuze wel/geen behandeling ligt uiteindelijk niet bij mij, maar bij jou. Voor de rest zal mijn begeleiding ‘slechts’ ondersteunend zijn.

En dat past precies bij wat ons beroepsprofiel voorschrijft.
Bladzijde 74 uit het Beroepsprofiel van de Maatschappelijk werker (BPSW, 2016)
4. ‘De maatschappelijk werker werkt cliënt- en situatiegericht aan planmatige hulp. De maatschappelijk werker is in staat om in te schatten welke hulpverleningsdoelstelling zowel voor de cliënt als voor hemzelf als professional gewenst en haalbaar is, ...
‘-stelt de cliënt een plan van aanpak voor, met uitleg over praktische en normatieve afwegingen en professionele grenzen, zodat de cliënt weet wat de maatschappelijk werker voor ogen staat en wat wel en niet onderhandelbaar is’.

**Geplaatst**: 26-10-18 09:46

Geplaatst: 26-10-18 09:46

Lante schreef:
Als jij bij mij zou komen met de melding dat je komt voor begeleiding voor je incestverleden, dan zou ik je moeten doorverwijzen.

Ik schreef over:
1) mij melden bij een equine assisted coach
2) en in het kader van elkaar leren kennen meld ik mijn incestverleden.
Waarbij ik met melden dus ook gewoon bedoel melden. Geen huilbuien.

Incest is namelijk niet ""alleen"" een trauma, het is gewoon een deel van mijn geschiedenis en daar wens ik niet over te zwijgen.
Incest is voor mij dus geen klacht, laat staan een aanmeldklacht.

Er werden dingen geschreven - zonder vermelding van wetsteksten - die letterlijk stelden dat ik als incestvrouw gewoon niet begeleid mag worden door iemand die geen gggz psycholoog is.

Dat vind ik een buitengewoon slordige bewering. Discriminatie moge een groot woord zijn, het is het wel.

Citaat:
En dat past precies bij wat ons beroepsprofiel voorschrijft.
Bladzijde 74 uit het Beroepsprofiel van de Maatschappelijk werker (BPSW, 2016)
4. ‘De maatschappelijk werker werkt cliënt- en situatiegericht aan planmatige hulp. De maatschappelijk werker is in staat om in te schatten welke hulpverleningsdoelstelling zowel voor de cliënt als voor hemzelf als professional gewenst en haalbaar is, ...
‘-stelt de cliënt een plan van aanpak voor, met uitleg over praktische en normatieve afwegingen en professionele grenzen, zodat de cliënt weet wat de maatschappelijk werker voor ogen staat en wat wel en niet onderhandelbaar is’.

Dank je wel voor dit citaat.

Hier staat dat Ik gewoon begeleiding van een maatschappelijk werker kan krijgen.

(En in 1986, toen de vereniging tegen sexueel kindermishandeling binnen het gezin begon met gericht opleiden/ bijscholen van hulpverleners zonder eigen ervaring mbt incest stond het maatschappelijk werk centraal. ... "Het kan verkeren".)

**Geplaatst**: 26-10-18 10:14

Re: Begeleiding HSP/eetstoornissen met paarden: jullie behoefte

Geplaatst: 26-10-18 10:14

Natuurlijk kan je begeleiding krijgen. Het gaat er mij met name om dat de verwachtingen over en weer goed helder zijn en de maatschappelijk werker weet welke positie hij/zij in neemt. Die van begeleider en niet die van behandelaar.

**Geplaatst**: 27-10-18 10:51

Geplaatst: 27-10-18 10:51

Het gedrag van mijn paard helpt mij enorm met het realiseren van wat er nou echt is als het niet zo goed met mij gaat. Zij spiegelt dat enorm.
Ik heb de basis van het ‘aflezen’ van haar gedrag geleerd in een aantal coachingsessies en pas die vaardigheden dus dagelijks toe. Ik heb de coaching als enorm waardevol en confronterend ervaren.
Bij mij maakten de vragen van mijn coach het meeste los. Zij verklaarde de lichaamstaal van mijn paard in eerste instantie niet gelijk, maar vroeg aan mij waarom ik dacht dat ze bepaald gedrag liet zien. Met het uitspreken van wat ik dacht kwamen, daarmee samenhangend, ook veel gedachtes los uit de kern van mijn anorexia, die ik in mijn hoofd heus al wist maar nooit uitsprak/durfde te spreken.
Het uitspreken gaf mij, hoe eng ik het ook vond, heel veel rust en gaf mijn coach aan de andere kant handvaten om mee verder te gaan.
Ik weet natuurlijk niet hoe jij werkt, wie weet doe je het al precies zo. Maar ik wilde het toch melden.

Verder ben ik bang dat een groep niet erg helpend is. Het steunende effect is fijn, maar de kans dat er bijvoorbeeld onderlinge concurrentiestrijd ontstaat (als in: wie is de dunste.. klinkt zo ziek, maar is wel hoe het gaat) of dat de ene eetstoornis de andere negatief beinvloed (bijv boulimia voelt zich minderwaardig onder anorexia) is groot. Ik weet niet of je dat moet willen, je wilt de mensen ten slotte helpen. Natuurlijk is dit vast niet in elke groep zo, maar zo heb ik het zelf ervaren en daarbij hoor ik vaak vergelijkbare verhalen.
Verder zou je de onderdelen van shakra’s best in je begeleiding kunnen verwerken zonder ze specefiek te melden. Het klinkt vrij zweverig en dat kan mensen afschrikken, terwijl hetgeen er achter zit wel helpend/nuttig kan zijn imo.
Als iemand regelmatig naar jou komt voor begeleiding, zou je diegene bijvoorbeeld ook een simpel, vast taakje kunnen geven. Dan kun je, steeds als diegene dat heeft uitgevoerd, je waardering uitspreken of bedanken. Ik heb daar, hoe klein het ook was wat ik moest doen, ook baat bij (gehad). Ik vind het ten eerste fijn om te merken dat ik iets kan en daarbij groei ik als persoon als ik waardering van iemand krijg. Die taakjes moeten zeker in eerste instantie echt heel simpel zijn, zoals het hek controleren, een stukje vegen of de paarden voeren. Juist dat soort kleine dingen kunnen iemand een gevoel van waarde geven. Ik hoop dat ik het duidelijk heb kunnen verwoorden..
Succes!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-18 21:14

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-18 21:14

Joysieee schreef:
Het gedrag van mijn paard helpt mij enorm met het realiseren van wat er nou echt is als het niet zo goed met mij gaat. Zij spiegelt dat enorm.
Ik heb de basis van het ‘aflezen’ van haar gedrag geleerd in een aantal coachingsessies en pas die vaardigheden dus dagelijks toe. Ik heb de coaching als enorm waardevol en confronterend ervaren.
Bij mij maakten de vragen van mijn coach het meeste los. Zij verklaarde de lichaamstaal van mijn paard in eerste instantie niet gelijk, maar vroeg aan mij waarom ik dacht dat ze bepaald gedrag liet zien. Met het uitspreken van wat ik dacht kwamen, daarmee samenhangend, ook veel gedachtes los uit de kern van mijn anorexia, die ik in mijn hoofd heus al wist maar nooit uitsprak/durfde te spreken.
Het uitspreken gaf mij, hoe eng ik het ook vond, heel veel rust en gaf mijn coach aan de andere kant handvaten om mee verder te gaan.
Ik weet natuurlijk niet hoe jij werkt, wie weet doe je het al precies zo. Maar ik wilde het toch melden.

Verder ben ik bang dat een groep niet erg helpend is. Het steunende effect is fijn, maar de kans dat er bijvoorbeeld onderlinge concurrentiestrijd ontstaat (als in: wie is de dunste.. klinkt zo ziek, maar is wel hoe het gaat) of dat de ene eetstoornis de andere negatief beinvloed (bijv boulimia voelt zich minderwaardig onder anorexia) is groot. Ik weet niet of je dat moet willen, je wilt de mensen ten slotte helpen. Natuurlijk is dit vast niet in elke groep zo, maar zo heb ik het zelf ervaren en daarbij hoor ik vaak vergelijkbare verhalen.
Verder zou je de onderdelen van shakra’s best in je begeleiding kunnen verwerken zonder ze specefiek te melden. Het klinkt vrij zweverig en dat kan mensen afschrikken, terwijl hetgeen er achter zit wel helpend/nuttig kan zijn imo.
Als iemand regelmatig naar jou komt voor begeleiding, zou je diegene bijvoorbeeld ook een simpel, vast taakje kunnen geven. Dan kun je, steeds als diegene dat heeft uitgevoerd, je waardering uitspreken of bedanken. Ik heb daar, hoe klein het ook was wat ik moest doen, ook baat bij (gehad). Ik vind het ten eerste fijn om te merken dat ik iets kan en daarbij groei ik als persoon als ik waardering van iemand krijg. Die taakjes moeten zeker in eerste instantie echt heel simpel zijn, zoals het hek controleren, een stukje vegen of de paarden voeren. Juist dat soort kleine dingen kunnen iemand een gevoel van waarde geven. Ik hoop dat ik het duidelijk heb kunnen verwoorden..
Succes!!

Dankjewel voor je waardevolle ervaringsinput.
Idd vraag ik ook altijd wat het gedrag van het paard voor de persoon betekent en levert dat gespreksstof op. Er is ook een stroming in paardencoachwereld die het gedrag van het paard vertaald maar zo werk ik niet. (daarmee kraak ik trouwens die manier niet af maar zeg alleen dat ik het over het algemeen niet zo doe)
De reden die jij noemt is precies de reden waarom ik twijfel aan een groep. Het is hier al vaker genoemd dus ik ga dat niet doen bij eetstoornissen, intern op een kliniek is het misschien wat anders maar als je er voor de rest niet bij bent vind ik het risico toch te groot.
Bij HSP kan een groep m.i. wel heel waardevol zijn omdat dat als HSP'er toch vaak een uitdaging is, jezelf zijn in groepsverband, en dan kan je daar in een veilige omgeving ervaring mee op doen.
Het valt mij idd op dat er best veel weerstand tegen chakra's is (vaag/alternatief ect) terwijl het volgens mij een mooie manier is om snel bij diverse levensgebieden te komen. Nog even over puzzelen hoe ik dat in kan voegen. Eetstoornissen horen vaak bij de lagere chakra's waarbij er niet voldaan wordt aan bepaalde basisbehoeften.
Bij eetstoornissen is er heel vaak sprake van een laag zelfbeeld in combinatie met perfectionisme en het opbouwen van zelfvertrouwen is vind ik heel belangrijk en dat kan idd ook op de manier die jij aangeeft met taakjes. Bij paarden is er veel mogelijk om iets goed te doen en/of een goed gevoel te krijgen bij contact/verbinding