Bokt.nl

karuna schreef:

Eh wacht even ik ben de kluts even kwijt. Je vriend is ziek of niet en moet boven blijven van je moeder terwijl hij een keer heeft overgegeven?

En heeft je vader/broer/zus nu ook buikgriep/overgeven of ook de panische angst?

Enige dat je kan doen is hup in de benen je vriend helpen en of zelf schoonmaken en met hele gezin schouders eronder zetten. Verbannen worden omdat je ziek bent is niet leuk

En ik heb op mijn 12 e op vakantie voor zieke ouders en zus moeten zorgen. Die hadden verkeerde garnalen gegeten die ik niet lustte, gevolg drie keer voedselvergiftiging in een kleine caravan. Niet leuk heb er zelf heel wat naast gespuugd van het opruimen, maar hee ik was in een klap over mijn ieuw bah heen

genja schreef:

Best medelijden met je vriend hij voelt zich weer oké en krijgt nu boven eenzame opsluiting. Neem
Aan dat je vriend niet bij jullie woont? Ik was naar mijn eigen plekje gegaan. Als het buikgriep is zijn jullie toch al besmet.
Wordt wat jezelf al zegt wel tijd voor hulp voor meerdere in jullie gezin. Niet goed als er meerdere zo gaan stressen als iemand ziek is.

Kelly_ann schreef:

dalena schreef:

Maar het topic is niet bedoelt om te zeggen dat ik dit of dat moet doen of me nog schuldiger te laten voelen. Tenminste daar heb ik het niet voor geopend. Ik weet dat ik er vanaf moet, maar dat gaat niet zo ineens. Als dat toch eens kon met fobieën had niemand er last van!

Nee, natuurlijk open je het topic niet om dingen te horen die eng zijn of moeilijk zijn.
Maar dat duwtje in de rug kan jou wel helpen.
Een buikgriepje is echt iets heel normaals. En nee, niemand vind dat een pretje, niet als je zelf ziek bent en ook niet als jij de verzorging doet voor een zieke. Als je je leven laat leiden door angst en schuldgevoel dan is dat heel lastig.

Niet morgen of ooit. Maar nu en hier is het moment om een stapje te zetten in je eigen herstel.

Durf je hem geen knuffel te geven? Misschien een aai over zijn bol, of desnoods even aan het voeteneind va. Het bed gaan zitten en hem een zwaai kus geven.

Echt, het helpt hem en het helpt jou om sterk te zijn!

RoyceMack schreef:

Oke ik snap dat je bang bent om zelf over te geveb en dat dingen vies worden enzo, maar ik vind je topic heel erg gaan over ik ik ik ik. Je weet niet of JIJ buikgriep hebt, dat JIJ niet wilt kotsen, dat vriendlief maar boven moet blijven voor JOU, dat je je moeder vraagt je vriend te verzorgen en te gaan kijken.

Pfff hoe ga je dat doen als je ooit samenwoont? Of stel je vind iemand bewusteloos op straat.. Loop je die dan ook voorbij omdat ie misschien gaat overgeven?

Ten eerste is flauw vallen of niet goed worden geen voorteken voor buikgriep. Zeer onrustige darmen, diarree, overgeven en nonstop op toilet moeten zitten zijn symptomen van buikgriep. En dan ben je als omstander al telaat.
Overigens kun je overgeven vaak onderdrukken. Je lichaam geeft vooraf extra veel speeksel naar de mond. Als je dit gaat doorslikken, ga je kotsen. Ik heb het altijd kunnen onderdrukken door het uitte spugen ipv te slikken. Ging eigenlijk altijd goed.

Ik vind het echt sneu voor je vriend. Moet er niet aan denken dat mn partner me volledig uit de weg gaat omdat ik misschien iets heb waar die vanwege psychische redenen niet tegen kan.
Of dat ik hem maar aan zn lot overlaat in zn eentje boven. Als ik hem was was ik mooi naar huis gegaan.

anjali schreef:

Die partner heeft er toch geen probleem mee. Hij wist toch van de fobie van ts.Een vraagje aan ts: heb je die fobie ook voor honden of katten die overgeven? Want vooral katten doen dat vaker dan mensen naar mijn ervaring.

Sannens schreef:

Ik vind een heleboel reacties hier het toonbeeld voor het taboe op de psychiatrische ziektebeelden. Het zijn allemaal aannames over de fobie van TS, en pushen over ze dat moet overwinnen. Op het moment dat jij bang bent ergens voor, helpt het niet om dat toch te doen. Daar moet een persoon klaar voor zijn en dat kan iemand beter doen onder begeleiding van professionele hulp en niet onder het pushen van huis-tuin-keuken psychiaters en psychologen.

Maar TS, buikgriep is inderdaad vaak anders. Bij buikgriep heb je veel diarree en moet je vaak overgeven. De buik is onrustig en vaak is er ook koorts aanwezig. Dit duurt meestal een dag of 5 en daarna gaat het beter.
Het is ook mogelijk dat het iets van voedselvergiftiging is. Dat is korter durend, heeft vaak dezelfde klachten, maar is meestal niet besmettelijk. Ook is het mogelijk dat jouw vriend heeft overgegeven doordat hij misschien gewoon een paar keer is flauwgevallen, waardoor het lichaam wat van streek is.

Eenmalig overgeven geeft dus lang niet altijd de diagnose buikgriep.

RoyceMack schreef:

'Ik heb mijn moeder gehaald om naar hem toe te gaan en toen ze terug kwam, zei ze dat ik beter niet terug kon.'

Even quote uit je startpost.

Hoe ga je dat doen als je ooit gaat samenwonen? Huis naast je ouders kopen zodat ze kan komen als je partner ziek is?
Wellicht handiger om te leren omgaan met je fobie. Expose is vaak een goede effectieve methode.

@sannens: nee dit is geen beeld over psychische ziektebeelden. Dit is mijn mening over Ts haar manier van schrijven in dit topic.
Ik lees heel weinig hoe schuldig zij zich hierdoor voelt maar vooral wat de mogelijkheid dat haar partner een griepjes/virusje heeft met HAAR doet.
Een betere vraag was geweest 'hoe kan ik hem, ondanks mijn fobie, helpen'. Zoals ik vaker typ... Hoe ga je dat in de toekomst doen? Als mama er niet is.

Als fobieen dermate beperkend zijn dat je er niet meer door kunt functioneren, en in dit geval vind ik het behoorlijk storend voor haar partner, moet je nadenken over een oplossing.
Ik denk dat ze nu nog wel kan functioneren maar het beter nu goed aan kan pakken zodat dit niet aanwezig blijft. Like i said, wat doe je als je iemand vind op straat en je bent alleenn.. Maar wegrennen? Omdat ie wellicht kan kotsen?
Kan toch niet.
Ik ben doodsbang voor naalden dus t begrip fobie ken ik. Echter probeer ik ook over die angst heen te stappen en probeer rationeel na te blijven denken.

SpeechLess schreef:

Vervelend ts. Ik herken het hebben van een fobie (en de irreële gedachten daarbij) wel (bij mij is het dan een kikker fobie). Ik denk echter dat de manier waarop je ouders hier mee omgaan jou niet verder helpt. Nu is er niet alleen de angst voor overgeven maar ook de angst om besmet te raken en dit wordt extra bevestigd door hem zo apart te houden. Ik snap dat je de kans op zelf overgeven zo klein mogelijk wilt houden, maar een eventuele besmetting was al lang gebeurd. Daarnaast heeft je vriend al urenlang niet overgegeven. Het is ook niet zo dat hij uit het niks ineens overgaf hè, hij viel eerst flauw, dus hij zal nu ook niet ineens uit het niets gaan overgeven. Dit zeg ik om je een meer rationele blik op de situatie te geven.
Ook je vriend is trouwens heel erg begripvol. Wat natuurlijk super lief is, maar het is denk goed om op te passen dat dit niet te veel wordt. Te veel begrip kan namelijk ook leiden tot bevestiging in je gedrag en dan maak je het wellicht juist alleen erger. Ik denk dat het goed is om naast begripvol ook mee te denken in oplossingen. Hoe je bijvoorbeeld in kleine stapjes weer wel naar je vriend kan (eerst alleen de trap op, dan alleen in de dezelfde kamer, dan aan eind van bed etc.).

RoyceMack schreef:

Ik zou direct naar mn vriend toe rennen om te kijken of hij bij kennis is, of hij zich bezeerd heeft en desnoods zal ik bekijken of ik hem bij kennjs krijg indien dit niet het geval is. Dit is geen inhoudelijke kennis maar algemene groep 8 EHBO.

Dus nee, zeker niet laten liggen maar actie ondernemen. Maar goed, blijlbaar vind jij je eigen reactie op dit voorval niet vreemd. Dus daar zullen we het niet over eens worden.

Ik denk dat dit topic gesloten kan worden toch?
Je hebt je antwoord. Het is waarschijnlijk geen buikgriep en je hoeft nket bang te zijn dat je vriend besmettelijk is. Hoop dattie zich snel beter voelt en nooit Noro ofzo krijgt.