Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-05-18 22:47

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 18-05-18 22:47

Achteraf gezien heb ik zeer waarschijnlijk de eerste 2 jaar PND gehad. Na de eerste week bleek ze al een huilbaby en door mijn faalangst/perfectionisme vond ik mezelf de slechtste moeder die er kon zijn. Ik kon mijn eigen kind niet eens troosten en huilde meestal net zo hard mee.Zeker toen er in het ziekenhuis bleek dat er medisch niets aan de hand was voelde het alsof ik gefaald had als moeder.

Het grootste gedeelte van de tijd ging op de automatische piloot al heb ik wel bewust dingen gedaan om de hechting te bevorderen.Buiten zat ze 95% van de tijd in een draagdoek of draagzak, we hebben babymassage gedaan en bij mij is tegen alle verwachting in de borstvoeding wel gelukt dus dat heb ik zo lang mogelijk gegeven.

Ik heb wel wat gesprekken gehad, maar ik ben nogal van de schone schijn ophouden en omdat ik geen heftige negatieve gedachten had heb ik het niet doorgezet.

Uiteindelijk is het langzaam weggeëbd, ik heb een goede band met onze dochter, maar vind het jammer dat de eerste jaren zo zijn verlopen. dat is helaas niet terug te draaien.

Wat mij echt geholpen heeft was bewust een eigen leven hebben (werk/vriendinnen/vrijwilligerswerk), niet alleen maar mama zijn. Verder zou je kunnen kijken of er een mama-café of speelgroep is in de omgeving, contact met andere mama's is echt heel fijn en je zult zien dat het nergens over rozen gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-18 13:37

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-18 13:37

Hoe gaat het vandaag? Ik voel mij zo nikserig. niet blij, niet verdrietig, niet gefrustreerd, niet opgelaten, niet ontspannen, niet gestressed. Gewoon.. niks. De dag begon aardig, kleintje wilde om 6 uur eten, heeft daarna geslapen tot 8:30. Mijn man ging eruit, ik wilde graag nog wat slapen.. alleen stond hij na een half uur weer aan mijn bed. Kleintje was zo onrustig.. of ik wist wat er was. ok ok ik kom er al uit. Bleek honger te zijn

Ze ligt nu alweer vanaf 10 uur te pitten.

Krijgt mijn man een belletje of hij kan komen helpen met een kast. Tuurlijk, hij zou meteen komen! Ik meteen chagrijnig wat ik niet mocht zijn van mezelf. Kleintje ligt toch te slapen en als ze wakker wordt kan ik prima voor haar zorgen.. het is denk ik meer: ik ben al de hele week mom-on-duty en dan IS er een keer iemand in huis die haar kan overnemen.. gaat ie weg! Hij zag mijn boosheid en ik heb eerlijk gezegd dat ik het niet leuk vond maar dat het natuurlijk ook niet zo is dat hij veprlicht thuis moet zijn. En het komt bijna nooit voor hoor.. dat hij gevraagd wordt te helpen. Waarom voel ik me daar dan zo rot over?
Positief: Ik heb de brief van de GGZ binnen gekregen, maandag meteen bellen om een afspraak te maken, en ik heb vannacht goed geslapen.

Reactie op jullie berichten:

Karuna- ik maak kleintje wakker uit dutjes als er meer dan 4 uur tussen de voedingen dreigt te komen. Dit om het dag-ritme vast te houden zodat ze haar lange blok slaap in de nacht doet. Dit werkt goed voor ons en haar

Ook vind ik het gewoon fijn me aan een schema te houden, het geeft houvast.

Kaygee- Wat een moeilijke situatie. Jouw dochter kan er niks aan doen dat de hechting niet goed is gegaan, en jij kunt niet veel doen aan je gevoelens tegenover haar. Lijkt me erg lastig en ook wel sneu voor je dochter. Wat doe je om daaraan te werken? Doe je leuke dingen met haar alleen bijvoorbeeld?

_lautje_- hormonen laten nakijken ga ik naar kijken. En inderdaad. Een baby/kind/puber hebben is gewoon niet altijd leuk. Streng voor mezelf zijn probeer ik niet te doen, het huishouden laat ik bijvoorbeeld echt voor wat het is.

SuzanneF- Toen je ging werken ging het beter met je, fijn! Het is alleen zo dat ik voor inbepaalde tijd thuis kan blijven.. ik denk dat het vanzelf weer echt gaat kriebelen om te gaan werken of iets voor mezelf te beginnen. Het nieuwe leven in je maag gesplitst krijgen.. tja, dat weet ik niet. We zijn er zo lang mee bezig geweest en wilde zo graag, kan er dan sprake zijn van 'een nieuw soort leven in je maag gesplitst krijgen'?

anjali- als het lekker weer is probeer ik inderdaad te gaan wandelen. Ook ga ik nu eens in de week babyzwemmen en eens in de week naar het weeguurtje van het CB. Er zijn ook mamacafé's waar ik eens wil gaan kijken of dat wat is.

DiantaM- lief berichtje, zal het onthouden!

Liselot- fijn dat het weer goed gaat en je de juiste hulp hebt gekregen, dat hoop ik ook zo voor mezelf!

Verootjoo- het. gaat. over. is iets wat ik vaak tegen mezelf zeg. Het is inderdaad dubbel, ik ben gelukkig dat ik mama ben mogen worden maar ben soms ook zo verdrietig. Het schuldig voelen als ik haar wegbreng is nog niet voorgekomen, nu ben ik ook nog maar één keer echt weggegaan toen oma hier was. De 26e brengen we haar naar oma toe voor een logeerpartijtje.. ik kijk er nu al naar uit dat ik maandag de 28e zonder baby wakker kan worden. uitslapen, geen gehuil, geen luiers verschonen, geen flesjes geven.. gewoon even niks.

joolien- inderdaad, ondanks deze gevoelens zorg ik prima voor mijn kindje

Ze is ook echt een makkelijke baby en een droppie. Het uitzoeken van de juiste outfit voor de dag is ook iets wat ik echt leuk vind

Lekker tutten

tiggs- bedankt voor je uitleg over de medicijnen, maakt een hoop duidelijk!

Sizze- zijn er echt mensen die je een slechte moeder hebben genoemd? Dat moet vreselijk zijn om te horen.. niet leuk. Ik ben blij dat kleintje bijna nooit huilt, alleen als er écht iets aan de hand is. Je vertelt dat de pil je heeft geholpen, alleen wil ik liever geen hormonen meer in mijn lijf. Na al die fertiliteitsbehandelingen met hordes hormonen ben ik er wel even klaar mee..

Zonnetje - ik zeg nergens dat ik mensen iets verwijt

Wat ik al eerder zei, ik reageer meestal met: Genieten? Daar doen we ons best voor

Dan blijft het een beetje in het midden of dat het genieten ook echt lukt

kaka- (je naam doet me wel denken aan iets wat kleintje meerdere keren per dag doet

) erover praten .. ja. Er zijn niet veel mensen die het weten, misschien in de nabije toekomst kan ik familie erover vertellen.. eerst maar eens het eerste gesprek met de ggz afwachten, kijken wat daaruit komt.

Liezel- pb is verstuurd

Brainless- het er gewoon zijn van mensen is vaak al een heel verschil inderdaad. En mensen die zeggen dat ze weten waar ik doorheen ga.. tja. Ene oor in, andere uit.

Zonnebloem- schone schijn ophouden is iets wat ik ook zeker doe. Familie gaat ook echt shocked zijn als ik hiermee aankom -O-

ben benieuwd hoe ze gaan reageren.. Er zijn inderdaad mama café's waar ik eens ga kijken, als ik me ertoe kan zetten :')

Ondertussen is mijn man ook weer thuis, heb ik het overleefd en heeft kleintje de hele tijd geslapen

**Geplaatst**: 19-05-18 13:52

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 13:52

TS, heel dapper dat je hier je verhaal doet. Dat is een goede stap. Op moederschap en het niet zitten op een roze wolk heerst helaas nog altijd een taboe. Goed dat je hulp zoekt en krijgt!
Veel sterkte de komende tijd

**Geplaatst**: 19-05-18 15:26

Geplaatst: 19-05-18 15:26

Hopelijk kan de hulpverlening iets voor je betekenen!
Niemand zegt uiteraard recht in je gezicht dat je dingen slecht doet, maar het zijn die akelige toespelingen als je zegt dat je hummel al jong naar een kdv gaat. Dan hoor je al snel dat mensen niet snappen waarom je dan een kind zou willen en dat je een goede relatie met je kind dan ook wel kan vergeten.
Voor mij was weer gaan werken het omslagpunt dat alles weer op de rails was.

**Geplaatst**: 19-05-18 15:46

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 15:46

Dapper dat je hier je verhaal doet. Het lijkt me ontzettend moeilijk om te erkennen dat je een post natale depressie hebt, en ik heb bewondering voor het feit dat je er zo snel bij was en gelijk hulp zoekt. Ik weet niet waar je woont, maar mocht het in de buurt van Tilburg zijn, dan mag je me altijd een PB doen.

**Geplaatst**: 19-05-18 16:15

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 16:15

Als je nou eens in Alkmaar bent kom je maar aanwaaien voor een kop koffie en taart.

**Geplaatst**: 19-05-18 17:14

Geplaatst: 19-05-18 17:14

Hoi Grijs Wolkje,

Alles wat je schrijft is zo ontzettend herkenbaar (ik heb d'r toentertijd met dit account ook een topic over geopend). Mijn zoontje is inmiddels 2 en de postnatale depressie een 'gewone depressie' geworden.

Ik heb nog steeds dat ik niet (volop) van mijn zoontje kan genieten. Wel van zijn oudere zus, wat ook weer schuldgevoelens losmaakt.

Ik vind het goed van je dat je naar je huisarts bent gegaan en een doorverwijzing hebt gekregen. Dit is zo moeilijk zelf op te lossen. Maar houd zeker hoop hoor! Ik geloof dat het beter kan worden, het heeft tijd nodig.

Heel veel sterkte!

(ps: ik mag met dit account reageren.)

**Geplaatst**: 19-05-18 17:32

Geplaatst: 19-05-18 17:32

Brainless schreef:
Zonnetje81 schreef:
Dat mensen zeggen dat je moet genieten is omdat men toch niet op de hoogte is!? Dus lijkt me dat je iemand niet kan verwijten.

Ohh ik (en manlief) heb dat echt wel regelmatig gezegd hoor.
Maar kreeg dan als antwoord: tja ik zou ook depressief worden als ik alleen maar thuis bleef zitten.
Doe gewoon eens wat leuks; dan zul je zien dat je snel opknapt.

Iemand die tegen zelfmoord aan zit, 100% hulp thuis heeft en amper weet hoe ze de dag door komt..
Daar kun je niet van verwachten dat zij degene is die begrip moet gaan opbrengen voor mensen die goed bedoelde, maar zeer slecht advies (blijven!) geven.

Ik moest ook eens denken aan mensen die helemaal geen kinderen konden krijgen; die wel blij met een kind zouden zijn.
Hoe kon ik niet houden van zo'n klein wondertje..
Hun tante/moeder/nicht/kennis was met een maand er ook weer door; dus ik moest ook ondertussen wel weer beter zijn.

Dat soort mensen heeft mijn man gelukkig kunnen wegsturen/afwimpelen, maar het was echt een heel moeilijke tijd. Ik heb gelukkig ook goede vrienden gehad die mij hielpen en er alleen maar voor mij waren, maar ook mensen kwijtgeraakt,
Mijn opa haalde mij af en toe op om naar de paarden te gaan, dat was "mijn" uitje.
Langzaamaan ben ik weer gaan verzorgen en later ook weer rijden.

Maar dat gaf ook weer schuldgevoel dat ik wel kon genieten van mijn paardje maar (nog) niet van mijn kind(eren).

Depressiviteit is een moeilijk iets omdat niemand ziet/voelt wat je meemaakt.
Alleen degene die het zelf hebben doorgemaakt weten vaak wel wat meer te begrijpen waar je tegenaan loopt.
En dan nog verloopt het vaak voor iedereen verschillend.

Ik geniet ook meer van mijn paard dan van mijn kinderen. ja daar voel ik mij wel schuldig over. Maar aan de andere kant, de paarden zijn altijd al onderdeel geweest van je leven en de kinderen kwamen later. Ja toch? Bovendien breng ik mijn paard na Het rijden en verzorgen naar de wei en kan hij zich daar prima vermaken, terwijl het met kinderen een 'never ending vragen om aandacht en opvoeding' is. Het wordt allemaal zo opgelegd door de maatschappij, tv etc hoe je je moet voelen en wat een goede moeder is.

Edit: mijn tante heeft wel eens tegen mij gezegd: 2 keer een keizersnede gehad, dan voel je je toch ook geen echte vrouw?

moet ik me bijna ook nog gaan verantwoorden voor mijn 2 zware bevallingen die inderdaad in keizersnee eindigden. Man man

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-18 18:12

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-18 18:12

Goed. Ik kreeg de tip in een pb om huid op huid met haar te knuffelen, dank daar voor. Meteen in praktijk gebracht, na het boodschappen doen fles mee naar boven, deze huid op huid gegeven en daarna geknuffeld. Alleen kreeg ze krampjes, huilen huilen. Eindelijk viel ze in slaap, ik ook bijna alleen hield ze me wakker. Dat gaf frustraties, kind, laat me slapen! In haar eigen bedje gelegd, kindje slaapt, moeke is niet blij door vermoeidheid.

IK ga het huishouden doen, doe ik altijd als ik niet zo blij ben. Komt mijn man binnen, kijkt naar me en zegt:
' ben je nou ALWEER chagrijnig?!'
Trekt een boos hoofd en verdwijnt naar boven en daar is ie nog steeds.

Alsof ik dit wil, of er iets aan kan doen. Als ik zelfs thuis niet eens depri kan zijn..

Fijn. Nu zit ik weer te janken. Heerlijk hoor, fijn weekend:(

**Geplaatst**: 19-05-18 18:37

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 18:37

Sterkte TS! Maar vergeet niet dat dit voor hem ook zwaar is, hij ziet jou natuurlijk ook het liefst gelukkig. Ik denk dat hij straks z'n excuses wel komt aanbieden

**Geplaatst**: 19-05-18 18:42

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 18:42

Inderdaad TS.. even afgezien van jouw verschrikkelijke situatie.

Ik kan me heel goed indenken dat de meeste partners hier niet mee om kunnen gaan.. zou ik ook heel moeilijk vinden. Hij heeft wel alle liefdevolle gevoelens en kan zich waarschijnlijk heel moeilijk indenken dat jij dat niet kunt hebben.

**Geplaatst**: 19-05-18 18:43

Geplaatst: 19-05-18 18:43

Tiggs schreef:
Sterkte TS! Maar vergeet niet dat dit voor hem ook zwaar is, hij ziet jou natuurlijk ook het liefst gelukkig. Ik denk dat hij straks z'n excuses wel komt aanbieden

Ja maar hallo, dit is wel het laatste wat je nu kunt gebruiken...

**Geplaatst**: 19-05-18 18:45

Geplaatst: 19-05-18 18:45

TS wil je me pb'en waar je woont?

Echt superdapper dat je hier je verhaald doet!

**Geplaatst**: 19-05-18 18:53

Geplaatst: 19-05-18 18:53

Het geeft ook veel stress alles bij elkaar, en dan loop je soms echt tegen de muren op van frustratie. TS als iets niet goed voelt, dan hoef je het niet te doen of door te zetten. Slaapgebrek is a poedersuiker

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-18 19:08

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-18 19:08

Hij kwam vragen wat er was.. heb eerlijk verteld wat er was en wat ik voelde. Zelfs de gedachte dat ik zou willen dat ze er niet was. Hij luisterde geduldig en heeft zelf ook verteld waarom hij zo deed. Hij dacht dat ik boos was omdat hij ging helpen met de kast en dat hij in slaap was gevallen op de bank.. poepie toch..

Alles uitgepraat en ik ben opgelucht. wat dingen afgesproken; ik neem altijd de nacht voedingen op me omdat hij iedere dag om 5 uur op moet, iets wat ik echt zo wil houden. Nu kwam hij alleen vaak helpen, doekje pakken, fles omspoelen.. Alleen vind ik het niet nodig om met 2en wakker te zijn terwijl er maar één haar kan voeden. Ik heb gevraagd of hij gewoon lekker gaat slapen als hij wakker wordt, hij moet goed kunnen rusten om te werken. Hij zei dat hij me wil helpen om me te ontzien, super lief, maar ik ben toch wakker. Of ik wel of geen fles moet spoelen..beter dat hij slaapt en in het weekend kunnen we kijken wie haar eten geeft.
Ook gaan we vaker op tijd naar bed om wat bij te komen, op tijd als in 20:00

**Geplaatst**: 19-05-18 19:26

Geplaatst: 19-05-18 19:26

Joolien schreef:
Tiggs schreef:
Sterkte TS! Maar vergeet niet dat dit voor hem ook zwaar is, hij ziet jou natuurlijk ook het liefst gelukkig. Ik denk dat hij straks z'n excuses wel komt aanbieden

Ja maar hallo, dit is wel het laatste wat je nu kunt gebruiken...

Dat weet ik!
Maar hij is ook niet perfect he.

Goed dat jullie gepraat hebben, blijf dat zeker doen.

**Geplaatst**: 19-05-18 19:55

Geplaatst: 19-05-18 19:55

grijs_wolkje schreef:
Hij kwam vragen wat er was.. heb eerlijk verteld wat er was en wat ik voelde. Zelfs de gedachte dat ik zou willen dat ze er niet was. Hij luisterde geduldig en heeft zelf ook verteld waarom hij zo deed. Hij dacht dat ik boos was omdat hij ging helpen met de kast en dat hij in slaap was gevallen op de bank.. poepie toch..

Alles uitgepraat en ik ben opgelucht. wat dingen afgesproken; ik neem altijd de nacht voedingen op me omdat hij iedere dag om 5 uur op moet, iets wat ik echt zo wil houden. Nu kwam hij alleen vaak helpen, doekje pakken, fles omspoelen.. Alleen vind ik het niet nodig om met 2en wakker te zijn terwijl er maar één haar kan voeden. Ik heb gevraagd of hij gewoon lekker gaat slapen als hij wakker wordt, hij moet goed kunnen rusten om te werken. Hij zei dat hij me wil helpen om me te ontzien, super lief, maar ik ben toch wakker. Of ik wel of geen fles moet spoelen..beter dat hij slaapt en in het weekend kunnen we kijken wie haar eten geeft.
Ook gaan we vaker op tijd naar bed om wat bij te komen, op tijd als in 20:00

Klinkt als een fijne vent. Fijn dat jullie het samen kunnen doen.
Pas wel op dat je zelf ook voldoende rust krijgt, te weinig slaap is echt funest bij een (postnatale) depressie. Sterkte!

**Geplaatst**: 19-05-18 19:58

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 19:58

Slaapt je dochter in haar eigen kamer of bij jullie op de kamer?

**Geplaatst**: 19-05-18 20:02

Geplaatst: 19-05-18 20:02

Volgens mij heeft jouw man/vriend een goed hart als ik zo zijn reactie lees

Goed dat jullie het meteen uitgepraat hebben!

**Geplaatst**: 19-05-18 20:06

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 20:06

Idd, fijn dat jullie het meteen hebben uitgepraat. Praten is echt zo belangrijk, dat is echt de kern van een goede relatie, dus jullie komen er vast wel!

**Geplaatst**: 19-05-18 20:11

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 20:11

Heel fijn dat jullie er samen zo goed instaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-18 20:41

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-18 20:41

Britta, ze slaapt op haar eigen kamer omdat ze echt teveel lawaai maakte in de nacht!

En ik heb inderdaad een hele fijne vent!

**Geplaatst**: 19-05-18 20:50

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 20:50

Dat is ook de reden dat onze jongste dochter na 2 weken op onze kamer geslapen te hebben verbannen werdt naar haar eigen kamer.Ik lag de hele nacht alleen maar te luisteren naar het gekreun,gesnurk en schuifel geluiden van de beentjes onder de dekens.Dat gaf veel meer rust.Maar jullie dochter ligt al in haar eigen kamer dus die rust heb je al.

**Geplaatst**: 19-05-18 20:59

Geplaatst: 19-05-18 20:59

Britta31 schreef:
Dat is ook de reden dat onze jongste dochter na 2 weken op onze kamer geslapen te hebben verbannen werdt naar haar eigen kamer.Ik lag de hele nacht alleen maar te luisteren naar het gekreun,gesnurk en schuifel geluiden van de beentjes onder de dekens.Dat gaf veel meer rust.Maar jullie dochter ligt al in haar eigen kamer dus die rust heb je al.

Ik sliep juist veel rustiger als ik wist dat ik haar kon horen. Die geluidjes werkten bij mij eerder geruststellend. Ze heeft altijd bij mij op de kamer geslapen trouwens.

**Geplaatst**: 19-05-18 21:28

Geplaatst: 19-05-18 21:28

Ik wil alleen maar zeggen dat ik het echt knap vind hoe jullie er in staan, blijf praten met je man

zoals de rest ook zegt is dat zo belangrijk. Fijn om te horen dat het prettig was huid op huid te voeden. Heb je voorheen ook wel eens neerslachtige periodes gehad of was dit compleet nieuw voor je?