Janneke2 schreef:Citaat:Het draagt niet direct bij aan jullie discussie maar hier wil ik toch even op reageren. Ik studeer zelf geneeskunde en wij leren ook dat je altijd duidelijk moet hebben wat de patiën van jou wil / verwacht, ook met het hele idee dat patiënten meer betrokken moeten worden bij hun behandeling.
...hier ben ik het roerend mee eens.
Tegelijkertijd blijf ik het een idiote vraag van de assistente vinden.
Eerst triage, zodat bij spoed iemand snel gezien wordt, dan bij de arts de evaluatie/diagnose en dan de kwestie "wat nu te doen"/ het plan.
En iemand die vroeg belt omdat ze niet kan werken kan hopelijk dezelfde dag gezien worden.
Ik kan me idd wel voorstellen dat die vraag idioot over kan komen. Vooral als je al hebt verteld dat je er al een paar dagen tegen aan hebt gekeken maar nu hebt besloten dat het écht niet gaat en dat je niet kan werken met je enkel, zelfs niet met pijnstilling. De assistente had daar best uit kunnen concluderen dat 1. ze niet te maken heeft met iemand die voor elke pijntje bij de huisarts op de stoep staat en 2. dat het feit dat je er van baalt dat je niet kan werken betekent dat je graag wilt dat de huisarts je er zo snel mogelijk van af helpt. Als de assistente dan vervolgens gaat vragen wat jij al lang hebt duidelijk gemaakt dan zou ik ook het gevoel hebben dat ze gewoon niet goed heeft geluisterd / je niet sirieus neemt. Helemaal als dat alles gepaart gaat met een onsympatiek toontje. Maar goed uiteindelijk zijn assistenten en artsen ook maar mensen en de een is wat beter in zijn / haar beroep dan de ander.
En tot slot: over het algemeen nemen artsten / assistenten liever het risico je op de kast te jagen door alles 100x te vragen en te checken te vragen dan dat ze een aanname met het risico dat het later niet blijkt te kloppen. En ja jullie hebben gelijk, al dat gevraag en gelul kost veel tijd (die er soms niet is). Het blijft afwegen.