Twijfelen over kinderen

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
IHN
Berichten: 2341
Geregistreerd: 12-02-11
Woonplaats: Geeste

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 14:53

Ik heb 1 dochter. Zou haar niet willen missen, en beslissen of ik haar weer zou nemen als ik het over kon doen is dus een vraag die je niet kunt stellen omdat ik haar ken, zielsveel van haar hou en me geen leven zonder haar kan voorstellen.

Maar..als ik wist wat ik nu wist weet ik niet of ik kinderen zou willen hebben. Dat is niet om de ergernisjes, en rollen behang die er door gaan. Wat ik zwaar vind is het feit dat je nooit meer geheel onbevreesd kan zijn...ik voel altijd de angst dat er iets met haar gebeurt, als ze eens gepest wordt op school breekt mijn hart, en ik ben zelf nooit bang geweest voor de dood, maar sinds ik haar heb ben ik doodsbang dat mij iets gebeurt..wat me zelfs een tijdje van het paard afgehouden heeft...wat als..daarbij de maatschappij waarin we leven..aanslagen, steeds minder natuur etc. Dat gaat in zo'n razend tempo dat ik bang ben dat de wereld over 20 jaar geen fijne plek meer is om te leven. Totaal irreel misschien maar ja..zo voel ik dat.

sneeuwpop

Berichten: 4407
Geregistreerd: 19-10-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 14:56

IHN schreef:
Maar..als ik wist wat ik nu wist weet ik niet of ik kinderen zou willen hebben. Dat is niet om de ergernisjes, en rollen behang die er door gaan. Wat ik zwaar vind is het feit dat je nooit meer geheel onbevreesd kan zijn...ik voel altijd de angst dat er iets met haar gebeurt, als ze eens gepest wordt op school breekt mijn hart, en ik ben zelf nooit bang geweest voor de dood, maar sinds ik haar heb ben ik doodsbang dat mij iets gebeurt..wat me zelfs een tijdje van het paard afgehouden heeft...wat als..daarbij de maatschappij waarin we leven..aanslagen, steeds minder natuur etc. Dat gaat in zo'n razend tempo dat ik bang ben dat de wereld over 20 jaar geen fijne plek meer is om te leven. Totaal irreel misschien maar ja..zo voel ik dat.


Herkenbaar. Helaas...

Joltsje

Berichten: 9515
Geregistreerd: 10-03-06
Woonplaats: in mijn huis

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 14:59

Leuk topic.

Ik ben ook echt geen kleine kinderen mens. Vroeger met een vriendin liepen we over straat. Als er een kinderwagen voorbij ksam was ze helemaal blij en happy en schattig oooh... ik niet.. en als er dan vervolgens een puppy langsliep *smelt*.

Toen ik wat ouder werd vond ik kids steeds leuker. Toen mijn broer een dochter kreeg was ik om. Helemaal verliefd. Mijn man moest nog even aan het idee wennen. Maar was ook om.

Inmidddels 2 zonen. 1 en 3 jaar. Ik zou hrt voor geen goud willen missen. Wat een liefde voor de kids.

Daarnaast is ons levsn nog niet over. Ik rij 2 a 3x in de week en inmidddls weer wedstrijden. Mijn man voetbalt en we werken beide. Ik heb niet het idee dat de kids wat ontbreekt. Al zou ik zelf wat consequenter mogen zijn. Het huishouden daarentegen.. hopeloos.

Ik ben dan ook van mening dat 'alles' niet kan. Je moet keuzes maken. Maar er is wel een keuze. Je hoeft biet te stoppen met paardrijden. Maar dan doe je andere dingen minder.

Ook zie ik veel jonge moeders die het zwaar hebben. Het is niet niks. Heb er zelf ook wel last van. Je wilt graag alles goed doen. Dat kan dus niet.

Elisa2

Berichten: 44835
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 15:01

IHN schreef:
Ik heb 1 dochter. Zou haar niet willen missen, en beslissen of ik haar weer zou nemen als ik het over kon doen is dus een vraag die je niet kunt stellen omdat ik haar ken, zielsveel van haar hou en me geen leven zonder haar kan voorstellen.

Maar..als ik wist wat ik nu wist weet ik niet of ik kinderen zou willen hebben. Dat is niet om de ergernisjes, en rollen behang die er door gaan. Wat ik zwaar vind is het feit dat je nooit meer geheel onbevreesd kan zijn...ik voel altijd de angst dat er iets met haar gebeurt, als ze eens gepest wordt op school breekt mijn hart, en ik ben zelf nooit bang geweest voor de dood, maar sinds ik haar heb ben ik doodsbang dat mij iets gebeurt..wat me zelfs een tijdje van het paard afgehouden heeft...wat als..daarbij de maatschappij waarin we leven..aanslagen, steeds minder natuur etc. Dat gaat in zo'n razend tempo dat ik bang ben dat de wereld over 20 jaar geen fijne plek meer is om te leven. Totaal irreel misschien maar ja..zo voel ik dat.


Ook goed om dit te lezen..zoiets had ik helemaal niet bij stil gestaan.

Grapjasjes12

Berichten: 18642
Geregistreerd: 01-09-09

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 20:20

Ik kan me ook heel goed vinden in wat IHN zegt. De angst dat je kind overlijdt is ook erg aanwezig, maar de angst dat ze haar moeder ineens kwijt kan zijn en dan zonder haar mammie moet is vele malen erger.

verootjoo
Berichten: 36763
Geregistreerd: 19-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 20:24

Oh, dat zorgen maken ja. Slaapt je kind eindelijk lekker lang, vraag je je continu af of ie nog wel leeft :o

Ik keek regelmatig of ie nog wel ademde of gaf hem een por om te kijken of ie het nog deed waardoor ie per ongeluk weer wakker werd. Lekker dan als je eindelijk lekker zou moeten kunnen slapen 's nachts. -O-

Ik kan ook geen zielige tv-programma's kijken waar zieke kinderen in voorkomen. Ik ben spontaan hypochonder geworden. Haast ergerlijk. Ik herken dit ook totaal niet van mijn eigen ouders, ik had nl de minst bezorgde ouders van mn vriendinnetjes :+

Anoniem

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 20:34

Ik ben nog maar 22 maar twijfel heel erg. "Vroeger" wou ik altijd kinderen maar mijn inziens is dat meer in verband met gewoonte binnen de familie dan dat ik het zelf beslis. Rond je twintigste zit je toch in een fase dat je gaat denken van he...hoe gaat mijn toekomst zijn? Enerzijds wil ik graag kinderen, vind ze ontzettend leuk. Anderzijds ben ik ontzettend gehecht aan mijn vrijheid en weet ik niet of ik die op wil geven. Daarnaast zou ik ook graag carrière maken en dat lijkt me heel lastig met kinderen. Maar ja, dat denk ik nu. Ben ook vrijgezel dus wie weet verandert alles nog. Voor mijn dertigste iig niet :D

IHN
Berichten: 2341
Geregistreerd: 12-02-11
Woonplaats: Geeste

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-17 20:36

Ow verootjoo...herkenbaar idd!! De 1e weken heb ik nauwelijks geslapen..kind huilde vreselijk veel maar als ze dan eindelijk sliep tikte ik haar ook idd aan omdat ik dacht dat ze dood was..dan begon het riedeltje weer opnieuw :D. Heeft wel een aantal jaar geduurd want wiegendood was ik ook zo bang voor. En nu is ze 11 en gaat volgend jaar naar het gymnasium in de grote stad..laten we het maar niet hebben over de zorgen die dan weer ontstaan. (Gelukkig wilde ze naar een priveschool en is daar ook aangenomen...ligt niet middenin de stad dus beeeeetje minder zorgen).

Nele80
Berichten: 578
Geregistreerd: 25-01-06
Woonplaats: België - Oost-Vlaanderen

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 10:15

Enkele mensen vroegen waarom ik mezelf niet sterk genoeg vind voor het ouderschap. Voor ik kinderen had was ik energiek, optimistisch en had ik een positieve ingesteldheid. Nu heb ik het gevoel dat het opvoeden van de kinderen al mijn energie opvreet. Ik heb 3 normale jonge kinderen, dwz veel gekibbel, veel terechtwijzen, gewoon veel ruzie. Ik klaag helemaal niet over mijn kinderen hoor, ik ben blij dat ik gezonde kinderen heb. Hoe ik me voel is niet de schuld van de kinderen. Voor mij is het opvoeden gewoon een zware job. Tegen de middag ben ik meestal fysiek en mentaal op en dan ik de dag nog maar halfweg.

Hannanas
Berichten: 14391
Geregistreerd: 21-01-06
Woonplaats: Gelderland

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 14:16

Nele80 schreef:
Enkele mensen vroegen waarom ik mezelf niet sterk genoeg vind voor het ouderschap. Voor ik kinderen had was ik energiek, optimistisch en had ik een positieve ingesteldheid. Nu heb ik het gevoel dat het opvoeden van de kinderen al mijn energie opvreet. Ik heb 3 normale jonge kinderen, dwz veel gekibbel, veel terechtwijzen, gewoon veel ruzie. Ik klaag helemaal niet over mijn kinderen hoor, ik ben blij dat ik gezonde kinderen heb. Hoe ik me voel is niet de schuld van de kinderen. Voor mij is het opvoeden gewoon een zware job. Tegen de middag ben ik meestal fysiek en mentaal op en dan ik de dag nog maar halfweg.


Heb je al eens gedacht aan praten met een prof, een coach of haptonoom bijvoorbeeld? En wellicht met een boek kinder-communicatie dat het makkelijker wordt? Ik noem zomaar wat. Iedere situatie is een mogelijkheid tot groeien.

Elisa2

Berichten: 44835
Geregistreerd: 31-08-04

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 14:38

Pfft kan ik me voorstellen Nele..

Mavelle

Berichten: 4747
Geregistreerd: 30-03-08
Woonplaats: VS

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 15:55

Ik weet niet of dit onder twijfelen valt, maar jarenlang heb ik gedacht "we zien wel". Ik zou ook zonder kinderen best heel gelukkig zijn geweest. Toen ik mijn man ontmoette kreeg ik ineens een heel sterk huisje boompje beestje gevoel (en hij ook) en zodoende is er nu toch een baby overweg.


Zoals je zelf zegt laat je je vooral tegenhouden door externe factoren. En dat vind ik best gevaarlijk want dat klinkt voor mij als een recept voor spijt. Ik zou die externe factoren eens buiten beschouwing laten en kijken wat je diep van binnen wil. Overigens ken ik genoeg kinderen zonder telefoon of tv verslaving hoor. Ligt volgens mij maar net aan hoe makkelijk je zelf bent.

TinkerTreas

Berichten: 4025
Geregistreerd: 03-08-04

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 17:05

Ik heb nooit echt een kinderwens gehad, ik had ook niets met kinderen van een ander (nog steeds niet trouwens).
Maar toen ik mijn man leerde kennen ging het toch kriebelen. Hij wilde graag kinderen en ik inmiddels ook. En toen was ik in 1x zwanger, dat was toch wel even schrikken. Ineens kon ik niet meer terug.

Inmiddels hebben we 3 heerlijke kinderen en ik geniet er echt enorm van. De oudste is 6, de middelste 2,5 en de jongste bijna 10 maanden. Maar ondanks dat ik er enorm van geniet, kun je nooit meer onbezorgd zijn. Over het algemeen ga je er vanuit dat je een gezond kind krijgt. Wij hebben een jongetje met een achterstand. We weten niet hoe hij zich in de toekomst gaat ontwikkelen, maar de kans is groot dat hij nooit helemaal zelfstandig gaat worden. Dat benauwd me wel eens.

pmarena

Berichten: 51966
Geregistreerd: 09-02-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 17:39

Even inhaken op het amper wakker worden 's nachts want helaas herkent deze moeder dat niet :P


verootjoo schreef:
Elisa2 schreef:
Dat klinkt ergens "hoopvol"..ik heb het gevoel dat je met een kind ook wel zo moe gaat worden/ zijn dat je s"nachts toch wel slaapt/ instort/ verder slaapt als je wakker word.

Hormonen hebben een grote invloed inderdaad en het besef dat je niet eeuwig kunt twijfelen..


Je wordt ook heel anders wakker 's nachts. Als kind huilt word ik amper wakker. Op de automatische piloot ff speentje erin en weer verder tukken. Of kind bij mij in bed nemen en verder slapen, of ff een flesje erin.
Ik word er amper wakker van en kan de volgende ochtend niet eens vertellen hoe vaak ie wakker geworden is.

En natuurlijk heb je af en toe echt dagen en nachten dat het heel erg pittig is. Maar die zijn hier gelukkig wel in de minderheid en dat overleef je echt wel weer.
Het gaat ook weer voorbij :)



Of je kind wil geen speen en is uren achter elkaar wakker en blijft dat ook... dat was bij ons heel lang het geval ;) Meestal tegen een uur of 4 's ochtends lukte het slapen ineens weer. Maar als hij dan om 2 uur 's nachts begon te janken en ondanks flesje toch niet meer in slaap kwam...dan zit je dus anderhalf uur lang met een kind dat jammert van vermoeidheid.

En als we pech hadden dan begon het feest al om 1 uur. Of half 12....en dan nog steeds tot een uur of 4 hè :=

Waren het geen tandjes / kiezen dan was het wel een sprongetje of buikpijn. En nee knuffelen dat hielp niet want dat wilde hij de eerste 9 maanden eigenlijk niet. (Ik ben er van overtuigd dat dit te danken is aan de ellende, stress en ingeleide bevalling en de verschrikkelijk nare weken daarvoor en daarna, die de verloskundigen ons bezorgd hebben) Bij ons in bed was alleen maar draaien en later ook klauteren en doen, dan sliep dus niemand. Een flesje hielp wel....maarja dat is na een (half) uurtje ook wel op en je kan niet blijven tanken, dus dan moest je toch minstens een uur lang toch hopen dat het in slaap vallen lukte (deed het eigenlijk nooit) en dan tot een uur of half 4 afzien omdat het volgende flesje dan hopelijk wel in slaap vallen met zich mee zou brengen.

Maargoed zo 's nachts 2-4 uur wakker zijn en daarvoor en erna even een goede dut kunnen doen was al beter dan het begin toen die nog elke 2-3 uur voor een flesje kwam en elke voeding een uur rechtop zitten betekende, waardoor er dus na de voeding nog max. 2 uur over bleef om zelf nog even te plassen, in slaap te vallen en te slapen....en als je dan nèt een beetje in de diepere slaap terecht kwam dan begon het gejank weer. Ook niet zachtjes brabbelen of een beetje jammeren, nee: meteen volle paniek groot alarm :=

Dus je kan ook pech hebben zal ik maar zeggen ;)

riegje
Berichten: 842
Geregistreerd: 14-05-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 18:12

Nele80 schreef:
Enkele mensen vroegen waarom ik mezelf niet sterk genoeg vind voor het ouderschap. Voor ik kinderen had was ik energiek, optimistisch en had ik een positieve ingesteldheid. Nu heb ik het gevoel dat het opvoeden van de kinderen al mijn energie opvreet. Ik heb 3 normale jonge kinderen, dwz veel gekibbel, veel terechtwijzen, gewoon veel ruzie. Ik klaag helemaal niet over mijn kinderen hoor, ik ben blij dat ik gezonde kinderen heb. Hoe ik me voel is niet de schuld van de kinderen. Voor mij is het opvoeden gewoon een zware job. Tegen de middag ben ik meestal fysiek en mentaal op en dan ik de dag nog maar halfweg.



kids vreten idd een berg energie, maar je bent misschien ook een paar jaartjes ouder geworden.
En het zou kunnen dat er ook iets anders aan de hand is?

verootjoo
Berichten: 36763
Geregistreerd: 19-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 18:14

Volgens mijn man was dat idd in het begin bij ons ook zo, pmarena... Tot een maand of 5 zegt ie.
Ik heb dat geloof ik verdrongen :+
Nu 10mnd en als ie snachts gaat huilen of keten dat leg ik hem bij mij in bed en gaat ie weer slapen gelukkig <3

TinkerTreas

Berichten: 4025
Geregistreerd: 03-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 18:28

Mijn kinderen zijn tot nu toe juist erg makkelijk. 's Nachts slapen ze. Mijn dochter sliep met een week of 3 door. Mijn zoontjes allebei met een maand of 4/5. Daarvoor alleen wakker voor een fles en daarna gelijk weer verder pitten.

Wij zeiden bij de eerste:"een volgende kan alleen maar tegen vallen, want Thirza is zo makkelijk". Maar de jongens zijn nog makkelijker, die zijn wat gemoedelijker dan hun zus.

@pmarena: wat ontzettend vervelend dat het bij jullie allemaal zo zwaar is geweest. Hoe oud is je kindje nu?

pmarena

Berichten: 51966
Geregistreerd: 09-02-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 18:58

Ik heb het echt heel bewust onthouden want wil er echt niet nog een keer intuinen := Maar des te gekker hoe sterk die natuur is, dat ik nu weer genegen ben om net zo naïef als voorheen te denken dat het allemaal wel losloopt met zo'n babietje, ze veel slapen en je ze gewoon overal mee naartoe moet nemen omdat ze dan makkelijk worden. Je ze toch gewoon in een draagdoek kan knopen en overal mee naartoe kan nemen en ach eens in de 3 uur even een flesje er in dat valt toch ook wel mee.

En dan moet ik echt heel bewust denken: NEEEEEEJ zo was het ab-so-luut niet! Was een aaneenschakeling van problemen en jammeren en op je tandvlees lopen en constant heel veel stress om alles voor elkaar te krijgen voor het luchtalarm weer aansloeg voor de volgende ronde :P

Dreumes is nu 2 en slaapt af en toe door. Meeste nachten nog een fles die gretig op gaat terwijl hij overdag gewoon goed eet en dat al lang deed voor hij een jaar oud was. Dat had ik ook echt nooit gedacht, dat ik nog flesjes zou maken voor een kind van 2 :P

Maar nu is het zo ontzettend veel makkelijker dan eerst. Nu houdt hij zelf zijn fles vast en dat scheelt al enorm ;) En nu slaapt hij gewoon normale nachten. We kruipen er wel vaak bij (gezellig ;) ) maar als hij dan slaapt dan gaan we gewoon weer lekker naar ons eigen bed.

Maar nu slaapt hij ook gewoon en als hij even wakker wordt dan is het even brullen en zodra hij de fles heeft dan is het weer een zoet mannetje dat direct weer lekker gaat liggen en zo in slaap valt dus dan hoef je idd. amper wakker te worden :)

En toevallig was hij vorige week even zielig en mocht hij een keer tussenin slapen in ons bed en dat ging nu ook gewoon top +:)+

Het is nu echt 100.000 keer makkelijker dan voorheen en als het zo al in het begin was geweest wat je vaak hoort, dan had het echt een makkie geweest :P

Kan me voorstellen dat mensen die niet anders weten dan "af en toe even een fles / speen er in en ik hoef amper wakker te worden" het allemaal maar aanstellerij vinden als iemand het als zwaar omschrijft want die mensen hebben vaak geen idéé hoe het ook kan zijn :=

Gelukkig maar overigens voor hen :j Hihi.

wapitie

Berichten: 202
Geregistreerd: 26-08-14
Woonplaats: in Dromenland...

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 19:08

Kinderen...ik heb drie meiden. ik heb niets genomen, zij hebben mij genomen! (hihi) Ik ben alleen en heb gezeik met de ex. Mocht je aan kinderen beginnen, vergeet niet dat je ook moet kiezen of je dat samen doet of alleen. Als je het samen doet en je gaat uit elkaar kun je er een hoop gezeik extra bij krijgen. Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik het wel mijn kinderen gewild, maar geen man, dus geen ex. Succes met je keuze.

Joltsje

Berichten: 9515
Geregistreerd: 10-03-06
Woonplaats: in mijn huis

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-17 20:54

@nele. Ik ben soms ook helemaal uitgeblusd hoor. En halverwege de dag denkn.. omg ik ben nog maar op de helft herken ik ook. Dus schaam je daar niet voor. Iedereen heeft dat wel eens.

Maar voor mij winnen de positieve punten altijd nog

Elisa2

Berichten: 44835
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-04-17 12:45

pmarena schreef:
Ik heb het echt heel bewust onthouden want wil er echt niet nog een keer intuinen := Maar des te gekker hoe sterk die natuur is, dat ik nu weer genegen ben om net zo naïef als voorheen te denken dat het allemaal wel losloopt met zo'n babietje, ze veel slapen en je ze gewoon overal mee naartoe moet nemen omdat ze dan makkelijk worden. Je ze toch gewoon in een draagdoek kan knopen en overal mee naartoe kan nemen en ach eens in de 3 uur even een flesje er in dat valt toch ook wel mee.

En dan moet ik echt heel bewust denken: NEEEEEEJ zo was het ab-so-luut niet! Was een aaneenschakeling van problemen en jammeren en op je tandvlees lopen en constant heel veel stress om alles voor elkaar te krijgen voor het luchtalarm weer aansloeg voor de volgende ronde :P

Dreumes is nu 2 en slaapt af en toe door. Meeste nachten nog een fles die gretig op gaat terwijl hij overdag gewoon goed eet en dat al lang deed voor hij een jaar oud was. Dat had ik ook echt nooit gedacht, dat ik nog flesjes zou maken voor een kind van 2 :P

Maar nu is het zo ontzettend veel makkelijker dan eerst. Nu houdt hij zelf zijn fles vast en dat scheelt al enorm ;) En nu slaapt hij gewoon normale nachten. We kruipen er wel vaak bij (gezellig ;) ) maar als hij dan slaapt dan gaan we gewoon weer lekker naar ons eigen bed.

Maar nu slaapt hij ook gewoon en als hij even wakker wordt dan is het even brullen en zodra hij de fles heeft dan is het weer een zoet mannetje dat direct weer lekker gaat liggen en zo in slaap valt dus dan hoef je idd. amper wakker te worden :)

En toevallig was hij vorige week even zielig en mocht hij een keer tussenin slapen in ons bed en dat ging nu ook gewoon top +:)+

Het is nu echt 100.000 keer makkelijker dan voorheen en als het zo al in het begin was geweest wat je vaak hoort, dan had het echt een makkie geweest :P

Kan me voorstellen dat mensen die niet anders weten dan "af en toe even een fles / speen er in en ik hoef amper wakker te worden" het allemaal maar aanstellerij vinden als iemand het als zwaar omschrijft want die mensen hebben vaak geen idéé hoe het ook kan zijn :=

Gelukkig maar overigens voor hen :j Hihi.



Pfft en terugstoppen kan ook niet.. :+

Maar wapitie..dat weet je natuurlijk nooit van te voren..het is wel goed om extra over na te denken denk ik of je wel echt de juiste partner hebt.

Nymeria
Helen Langehanenberg fan

Berichten: 5656
Geregistreerd: 10-02-05

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-04-17 12:56

Hier altijd een beetje getwijfeld. Dat klinkt echt raar.. ik ben nu 30, maar mijn biologische klok hield zich redelijk stil, nooit echt last gehad van rammelende eierstokken. Heb ook nooit het gevoel gehad van 'ik MOET moeder worden'. Maar ik vind kinderen wel leuk! Toch die twijfel van hoe erg je leven zal veranderen...
Uiteindelijk ben ik in december gestopt met de pil, onder het mom van 'we zien wel of het überhaupt lukt' en zo niet dan niet. En natuurlijk in 1x raak :+ Ik ben nu 14 weken zwanger en vind het onwijs leuk, gelukkig voel ik me goed. Ben Pinterest helemaal aan het afstruinen en we zijn al aan het kamertje begonnen en namen aan het bedenken. Heb er helemaal zin in!
Ons idee is nu wel om het bij 1 kind te houden, zodat er ook nog voldoende tijd blijft voor andere zaken (zoals mijn paard). Klinkt misschien egoïstisch, maar dat is kinderen krijgen toch per definitie. Daarbij roept iedereen dat ik er na de 1e anders over zal denken, maar dat zien we dan ook wel weer!

bruintje123

Berichten: 14667
Geregistreerd: 30-06-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-04-17 13:04

Elisa2 schreef:
IHN schreef:
Ik heb 1 dochter. Zou haar niet willen missen, en beslissen of ik haar weer zou nemen als ik het over kon doen is dus een vraag die je niet kunt stellen omdat ik haar ken, zielsveel van haar hou en me geen leven zonder haar kan voorstellen.

Maar..als ik wist wat ik nu wist weet ik niet of ik kinderen zou willen hebben. Dat is niet om de ergernisjes, en rollen behang die er door gaan. Wat ik zwaar vind is het feit dat je nooit meer geheel onbevreesd kan zijn...ik voel altijd de angst dat er iets met haar gebeurt, als ze eens gepest wordt op school breekt mijn hart, en ik ben zelf nooit bang geweest voor de dood, maar sinds ik haar heb ben ik doodsbang dat mij iets gebeurt..wat me zelfs een tijdje van het paard afgehouden heeft...wat als..daarbij de maatschappij waarin we leven..aanslagen, steeds minder natuur etc. Dat gaat in zo'n razend tempo dat ik bang ben dat de wereld over 20 jaar geen fijne plek meer is om te leven. Totaal irreel misschien maar ja..zo voel ik dat.



Ook goed om dit te lezen..zoiets had ik helemaal niet bij stil gestaan.


Dat is hier onder andere een reden om geen kinderen te willen.
De wereld vind ik al vol genoeg en naar mijn idee daarom ook steeds meer ellende.
Zowel bij mijn man als bij mij in de naaste familie vroege (erfelijke) sterf gevallen.
Het risico dat ik mijn kindje ook alleen achterlaat wil ik niet lopen.
Ik ben zelf zo al erg vermoeid, ik zou niet weten hoe ik daarin nog een kind kan bieden wat het nodig heeft.

MarliesV

Berichten: 16056
Geregistreerd: 24-06-08
Woonplaats: Hellendoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-04-17 13:52

Leo schreef:
Ai een pijnlijk herkenbaar onderwerp :o ik ben bijna 29 en weet het ook gewoon écht niet.
Ik heb mezelf altijd wel met kinderen gezien in de toekomst. Maar die toekomst was ver weg. Mijn ex wilde kinderen (ik was bijna 24) en ik wist op dat moment dat hij niet de juiste man was voor mij (om hele diverse redenen). Ik heb inmiddels een geweldige vriend die mijn liefde voor paarden deelt en met wie ik oud wil worden. Allebei voelen we wel de 'druk' van buitenaf wbt kinderen maar allebei voelen we absoluut nog niet dat we het nu of ooit willen. We weten het gewoon niet en dat gevoel is ook best eng. We zijn nog jong maar niet zo jong. Komt het gevoel nog wel of willen we het over 5 jaar nog steeds niet?
Nu besloten gewoon Nu Niet en misschien ooit. Ik weet oprecht niet of ooit wel komt.

Ik werk met kinderen en ben goed met kinderen voor zover je dat zelf kunt zeggen. Ik ben dol op mijn neefjes. Ik ben ook niet bang voor slapeloze nachten. Wel heb ik geen idee om de dingen die heel belangrijk voor me zijn, te kunnen blijven doen als er een kind in het spel is.

Ik hou het maar op misschien ooit, voor nu...


Dit zou ik geschreven kunnen hebben, inmiddels 36 en sta er nog steeds hetzelfde in.

Bewust op dit moment dus kinderloos maar geen harde nee. Misschien....ooit.....maar de biologische klok tikt door en ooit wordt mij de beslissing dus ontnomen.

Bij twijfel niet oversteken zeg ik altijd dus zolang er niets rammelt blijven wij met z'n tweetjes.

Nele80
Berichten: 578
Geregistreerd: 25-01-06
Woonplaats: België - Oost-Vlaanderen

Re: Twijfelen over kinderen

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-04-17 09:19

@hannanas: ik ben een tijdje terug enkele malen langs geweest bij een psycholoog, maar ik had geen klik met die mevrouw en ben er dan ook maar mee gestopt. Ik kan nogal goed toneelspelen zeg maar, waardoor het moeilijk is om echt tot de kern van het probleem te komen.
Ik heb me wel ingeschreven voor een cursus Bewuster communiceren met kinderen. Ik denk daar veel uit te kunnen leren.
Ik heb al regelmatig de HA aangesproken over het feit dat ik mijn niet super voel maar daar zeggen ze altijd dat het zal beteren al de kinderen ouder zijn.