

Het houd me op de been! Ik ben van nature best negatief ingesteld al zal dat zo niet overkomen haha. Maar zit echt in moeders kant in de familie. Ik heb al vroeg besloten dat ik zo niet wilde leven en ben vanaf 2012 gaan knokken. Het kost me soms veel moeite en het lukt heus ook niet altijd maar ik probeer altijd het positieve te zien.
Op de momenten dat het écht slecht gaat leef ik niet meer in deze realiteit, dat zien maar weinig mensen en zal dan hier waarschijnlijk ook niet snel gezien worden. Dat zijn de akelige momenten die voor mijn gevoel constant op de achtergrond loeren



Het zijn zoveel zaken die door elkaar lopen, trauma's, gebrek aan basisveiligheid, niet gehoord geworden, depressie en een soms niet mee werken hoofd dat het soms voelt dat als het een 'opgelost' is het ander de kop weer opsteekt haha.
Ik wil gewoon graag blij zijn met mezelf en me redelijk stabiel voelen en in principe is er maar één iemand die dat kan bereiken en dat ben ik zelf, met de nodige ondersteuning natuurlijk

Janneke, ik ga jou van de week nog even pb'en, ik zag een post van jou in een ander topic wat bij mij een gevoelige snaar raakte (op een goeie manier!) Zou hier even met je over willen sparren als je daar open voor staat

Ik hoor het idd vaker, die opmerking en als ik zie hoe de tijd vliegt geloof ik dat onmiddellijk
