Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-24 21:13

Re: Ischias, is dit normaal?

Geplaatst: 05-03-24 21:13

Bij mij heeft de fysio met dry needling de piriformis ellende verholpen. De behandeling is niet bepaald een pretje, maar het heeft wel geholpen! Helaas steekt het nu weer iets de kop op, en zo zal het bij mij wel blijven. Maar de dry needling houdt mij wel gangs.

**Geplaatst**: 05-03-24 21:24

Geplaatst: 05-03-24 21:24

De rug kliniek in delden bied voor mijn man een stuk een oplossing maar 100% zal het niet worden {:)-:(

Al werkt hij wel weer toen we bij hun begonnen kon hij nog niet naar de brievenbus lopen

**Geplaatst**: 06-03-24 00:00

Geplaatst: 06-03-24 00:00

hoogendroog schreef:
Bij mij heeft de fysio met dry needling de piriformis ellende verholpen. De behandeling is niet bepaald een pretje, maar het heeft wel geholpen! Helaas steekt het nu weer iets de kop op, en zo zal het bij mij wel blijven. Maar de dry needling houdt mij wel gangs.

Dry Needling heeft hier helaas niks gedaan bij mijn fikse hernia 2 jaar geleden.

**Geplaatst**: 07-03-24 09:31

Geplaatst: 07-03-24 09:31

Da's ook logisch dat dry needling niets heeft gedaan bij een hernia. Dry needling ontkrampt de spieren. En bij piriformis zit er een grote spier continu in de kramp en dat geeft daardoor weer zenuwpijnen (omdat er een zenuwbaan die er tussen doorloopt bekneld komt te zitten). Is dus iets heel anders dan een hernia.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-24 12:48

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-24 12:48

Inmiddels vorige week de afspraak met de neuroloog gehad. Ze heeft allerlei tests gedaan. De reflexen in mijn linkerbeen werken niet en op sommige plekken is mijn been en voet compleet gevoelloos. Niet goed dus. Ik wacht nu op de verwijzing naar de neurochirurg. Normaliter zou een zenuwblokkade een optie zijn, maar in mijn geval niet zinvol omdat een gewricht dan rust krijgt om te herstellen maar dat kan bij mij niet (het kraakbeen is grotendeels weg, dat komt niet terug). Dit zal hoogstwaarschijnlijk een operatie worden om de zenuw vrij te leggen.

In de tussentijd wordt het er niet bepaald beter op helaas. Nog steeds zijn de pijnklachten heel wisselend per dag of zelfs per uur maar de slechte momenten worden steeds frequenter. Ik hoop dat ik snel terecht kan

**Geplaatst**: 25-03-24 20:30

Re: Ischias, is dit normaal?

Geplaatst: 25-03-24 20:30

Ga toch naar een osteopaat. Je loopt dan het risico dat de hele operatie niet door hoeft te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-25 23:49

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-25 23:49

Ik zal nog een update plaatsen. Inmiddels zijn we alweer een jaar en een paar maanden verder. Ik ben vorig jaar in juli bij de neurochirurg in het martini ziekenhuis in Groningen geweest (daar was in 2017 ook mijn hernia operatie gedaan). Helaas kreeg ik daar geen mooi bericht. Op de plek waar de operatie was gedaan (L5/S1) is artrose ontstaan en daar komen mijn hernia-achtige klachten vandaan.

Er is een operatie die hier iets aan kan helpen, namelijk een spondylodese, waarbij de wervels worden vastgezet met schroeven. Helaas werd mij deze operatie zeer afgeraden omdat ik scoliose heb en de kans 90% is dat de rest van mijn rug dan ook artrose ontwikkelt. Leer er maar mee leven was de boodschap...

Dat komt hard binnen kan ik zeggen. Als je iets mankeert, dan is je hele mindset dat je ervoor wilt gaan om te herstellen. En dan hoor je dat dat niet gaat gebeuren. Ik heb nog een second opinion aangevraagd bij de hernia-weg kliniek in Köln, maar daar was de conclusie hetzelfde.

Daarna kwamen maanden waarin het doel was, de pijn zo dragelijk mogelijk maken, want de uitstralingspijn in mijn linkerbeen was echt niet te doen.

Na toch een zenuwblokkade die niet werkte, verschillende soorten pijnmedicatie geprobeerd, opgebouwd en sommige weer afgebouwd, weer andere proberen, TENS-therapie enz. Ben ik nu enkele maanden "stabiel". Elke stap doet nog steeds pijn, langere tijd zitten, liggen, lopen en stilstaan is nog steeds onmogelijk en een nacht pijnloos doorslapen herinner ik me niet meer. Maar toch kan ik enigszins mn dag door komen en kleine beetjes doen. Om dit te kunnen slik ik nu dus blijvend een hele sloot aan medicijnen per dag. O.a. 3 x daags 1 diclofenac, 3 x daags 2 tramadol, voor het slapen iedere avond 2 amitryptiline, paracetamo en om mn maag een klein beetje heel te houden 40 mg omeprazol.

Waar ik vorig jaar naast lichamelijk ook psychisch een erg zwaar jaar heb gehad, omdat alles wat zo normaal is opeens niet meer vanzelfsprekend is, opeens (bijna) niet meer lukt, zoals traplopen, sokken aantrekken, je teennagels knippen, wandelen met de hond en voor mij heel naar, paardrijden. Ben ik sinds dit jaar weer vooruit aan het kijken. Kijken wat ik wel kan in plaats van wat niet. Dus ben ik fanatiek aan het mennen nu, ga ik naar de pedicure, wandel ik een kleiner rondje met de hond enz. Ook heb ik me weer gemeld op mijn werk en ben ik nu therapeutisch 2 x per week 3 uurtjes daar. Het stelt misschien weinig voor maar ik ben zo blij dat ik er weer ben, er weer een beetje bij hoor.

Vorige week heb ik eindelijk mijn eerste afspraak met de arbo arts gehad (werkgever is erg nalatig geweest) na heel veel aandringen van mij. Het is duidelijk dat ik niet meer 32 uur terug kan in mijn oude functie. Maar wat ik dan wel kan en hoeveel? Dat gaan we nu samen uitzoeken. Ik vind het heel spannend en ik ben ook bang dat ik niet meer volledig kan functioneren en wat dat financieel gaat betekenen? Maar ik ben ook blij dat er nu eindelijk "iets" gebeurt en ik hopelijk straks zelf ook een duodelijker beeld heb van hoe mijn toekomst eruit gaat zien.

Al met al.. wat begon als iets vervelends maar niet ernstigs is nu toch wel echt iets geworden dat mijn leven voor een groot deel dag in / dag uit bepaalt en bezighoudt.

**Geplaatst**: 27-05-25 04:09

Re: Ischias, is dit normaal?

Geplaatst: 27-05-25 04:09

Sterkte! Mijn tip is om niet in uren terug te gaan wbt contract, mocht je in de wia komen kijken ze naar je laatst gemaakte uren. Vaak gaan mensen eerst minder werken maar dat is uiteindelijk ongunstig, je kunt beter direct een keuringstraject ingaan zodat je evt deels wordt afgekeurd maar wel op het juiste aantal uren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-25 22:59

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-25 22:59

Dank je wel voor de tip. Hoewel ik daar eigenlijk helemaal niet aan wil denken is het wel realistisch. Ik ben nu 3 maanden therapeutisch bezig en inmiddels heb ik mn klachten anderhalf jaar. Ik red het nu om 6 uur per week te "werken" in plaats van 32. Mijn klachten verbeteren niet. De kans is groter dat het verslechtert dan verbetert. Dat besef is er nu steeds meer bij mij, dat ik nooit meer een stap pijnvrij zal lopen. Dat alle gewone dingen me lukken, maar werkelijk alles is met pijn en kost 10 x zoveel moeite dan voorheen. Hoe kun je daar nou aan wennen?

**Geplaatst**: 29-05-25 12:22

Geplaatst: 29-05-25 12:22

Oh wat een ellende Muronia, ik heb zelf gelukkig geen chronische rugklachten maar ben fysio en heb gezien wat het met een mens doet.. Je heb een nare diagnose en het klinkt inderdaad alsof echt beter worden er niet meer inzit.

Een optie is zoeken naar dingen die misschien een beetje verlichting kunnen geven, ik heb jarenlang een patiënt met chronische rugklachten gemasseerd, het was geen wondermiddel maar het bracht voor een paar dagen wat verlichting en dat was het waard voor haar. Deed dit overigens niet via de zorgverzekeraar die accepteren dat niet. Sommige hadden wat verlichting met het voorzichtig trainen in de Origene rug train machine of yoga. Je zult geen wondermiddel vinden maar misschien is het de moeite waard te kijken of je iets kunt vinden wat een beetje verlichting geeft. Zelfs met iemand praten die ervaring heeft met chronische pijnklachten kan wel eens helpen.

Heel veel sterkte, het moet enorm lastig zijn hier dag in dag uit mee te leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-25 18:10

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-25 18:10

Aangezien de pijnmedicatie steeds minder goed lijkt te werken, begint het "gerommel" in de medicatie weer. Deze week begin ik met een nieuwe pijnstiller, tapentadol. Dat houdt wel in dat ik de tramadol moet laten staan en aangezien ik daar al anderhalf jaar 6 per dag van krijg, vind ik het best heel eng om ze weg te laten. Ik hou een korte lijn met de huisarts en als het echt ondraaglijk wordt, schakelen we heel vlot terug. Dat wordt dus ook weer even niet autorijden want tapentadol is een opiaat. Hopelijk niet te veel bijwerkingen.

Ook heb ik mn tweede afspraak met de arbo arts gehad en hebben we vragenlijsten mbt functioneren ingevuld. Heel confronterend als je het verslag leest en ziet hoe weinig je nog kan

. Dit verslag gaat nu naar een arbeidsdeskundige en daar gaat het traject dan verder naar ik-heb-geen-idee-waar.

Ik merk aan mezelf dat ik mijn positieve instelling wat verlies. In plaats daarvan ben ik erg gefrustreerd, boos op mijn lichaam en verdrietig. Hoe moet ik nou nog 20 jaar of langer door in zo'n rotlichaam, dag in dag uit alleen maar pijn.

Mn linkerknie geeft sinds een tijdje ook vervelende klachten en daar krijg ik 14 juli een mri scan voor. Zal ook wel artrose zijn.