Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-17 19:00

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-03-17 19:00

Ik denk dat ik wel mag concluderen ook in de overgang te zijn. Gelukkig vallen de klachten nog wel mee. Ben 53 jaar. Opvliegers zie ik niet zo zeer als een klacht behorende bij de overgang want ik had ze met name tijdens mijn zes zwagerschappen. Maar de laatste tijd dus ook weer (en nee ben niet zwanger). Tot een 1 1/2 jaar terug altijd precies iedere 3 weken een menstruatie. Het laatste jaar heel hevig. Maar afgelopen jaar dus maar 3 keer een menstruatie gehad in het hele jaar en de laatste was in sept.
Slaap de laatste tijd wel slecht door onrustige benen en een hart die op hol slaat. Maar of ik dat aan de overgang moet toeschrijven? Moeilijk hoor. Is ook echt pas va de laatste maanden. Ben hartpatiënt en heb regelmatig ritmestoornissen. In hoeverre dat de hormonale veranderingen hier nu ook invloed op hebben geen idee.
Stemmingswisselingen heb ik volgens mijn partner mijn hele leven al. Vind het zelf de laatste jaren juist heel erg meevallen want ik zit de laatste tijd eigenlijk toch prima in mijn vel.

**Geplaatst**: 07-03-17 19:04

Geplaatst: 07-03-17 19:04

Ik ben 27 jaar en nu sinds een maand in de overgang gebracht.

Ik merk dat ik sommige dagen echt beroerd ben, opvliegers, duizelig, misselijk. Verder is het lastig omdat je er niet over wilt praten met iemand omdat niemand snapt dat ik op m'n 27ste al in de overgang kom.

**Geplaatst**: 07-03-17 19:40

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-03-17 19:40

Toen ik 50 was werd ik heel hevig en vaak ongesteld en had daarom mijn hele koffer vol Tampax toen ik op vakantie ging naar een land waar ze dat misschien niet verkopen. Toen werd ik bij de bagagecontrole opgepakt omdat men dat verdacht vond en dacht dat ik drugs of zo aan het smokkelen was. Ze maakten alles open en gingen het x-rayen.Toen zagen ze allerlei draadjes enzo,ze dachten dat dat een bom was maar het was mijn reiswekkertje wat ik in een doos Tampax had gestopt tegen beschadiging!Iedereen keek en ik schaamde me dood.Daarna ben ik nooit meer ongesteld geweest.

**Geplaatst**: 07-03-17 20:55

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-03-17 20:55

wat een verhaal anjali. Kan me voorstellen dat je het op het moment van het helemaal niet leuk vond , maar je hebt nu wel een verhaal om een cabaret programma mee te vullen.

**Geplaatst**: 07-03-17 21:03

Geplaatst: 07-03-17 21:03

Ik denk dat ik een jaar geleden ook aan de overgang begonnen ben (was 46 jaar). In ieder geval werd ik heel onregelmatig ongesteld, maar dan vaker ipv minder vaak. Ik kreeg toen bloedarmoede en was heeeeel moe. Op advies van gynaecoloog een spiraaltje gekregen. Het duurde wel even totdat mijn lichaam er aan gewend was. Maar ik voel me nu veel evenwichtiger/stabieler....en nauwelijks bloedverlies meer. En minder last van hartkloppingen.

**Geplaatst**: 07-03-17 21:15

Geplaatst: 07-03-17 21:15

Als je aan de pil bent, merk je dan ook dat je in de overgang komt?

**Geplaatst**: 07-03-17 21:37

Geplaatst: 07-03-17 21:37

Suzanne F. schreef:
Als je aan de pil bent, merk je dan ook dat je in de overgang komt?

Wat ik heb begrepen is dat je er dan op zich niet veel van merkt. Je stelt het als het ware uit, zegt men. Ik weet niet precies wat hiermee bedoeld wordt om eerlijk te zijn..

Maar je kunt wel wat klachten krijgen maar dan in lichte mate.

Zelf ben ik 2 maanden geleden gestopt met de pil om na te gaan of ik al in de overgang ben.
Tot nu toe nog niet veel gemerkt. Weet iemand hoe lang het duurt voordat de "pil-hormonen" je lijf uit zijn en je eigen hormonen weer de dienst uitmaken?

**Geplaatst**: 08-03-17 10:13

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 08-03-17 10:13

Zelf begon ik eind vorig jaar mezelf te verdenken van de overgang. Had begin 2016 mijn spiraaltje laten verwijderen (had er al eerder een gehad van 2009-2014 en toen een nieuwe laten zetten), omdat ik veel last had van erg lange menstruatie, welke ook nog eens om de twee weken kwam. Na het verwijderen was ik vrij regelmatig, om de 24 tot 28 dagen, totdat het ineens helemaal wegbleef. En ik wist zeker dat ik niet zwanger was.

Toen maar eens gaan googlen, vooral nadat ik in de gaten kreeg dat die "koortsaanvallen" helemaal geen koorts waren en ik inmiddels ook al diverse perioden volkomen lamlendig en uitgeput op mijn bank had doorgebracht (want ja, ook slecht slapen deed ik ineens). Terwijl ik normaal gesproken behoorlijk uithuizig ben en overal voor te porren.

Ook schreef ik het toe aan alle ellende die de afgelopen jaren over mij en mijn familie heen gestort is (en nog steeds gestort wordt), dacht dat ik zelf gek aan het worden was of misschien een burnout, voelde me waardeloos, nutteloos en zag nergens meer de lol van in. Totdat ik bij de huisarts zat en hem het verhaal voorlegde en er bloed getest ging worden. Toen was het ineens zo klaar als een klontje. Waarde FSH 76. En inmiddels dus in het medische circuit beland. Ik slik dus nu Femoston 1/10 om te kijken of dat verlichting biedt en zo niet, dan ga ik op zoek naar iets wat wel helpt. Liefst met zo min mogelijk pillen.

**Geplaatst**: 08-03-17 16:33

Geplaatst: 08-03-17 16:33

Herkenbaar Moska :(:)

Ook ik had erg veel last van mentale en lichamelijke overgangsklachten. Nog steeds maar minder frequent.
In 2011 vertelde een professor dat ik met 1 been in de menopauze stond. Ik was 40.
Toen merkte ik nog niets (nou ja ik herkende het niet), aansluitend wist ik toch nog zwanger te raken.
Wat voelde ik me toen goed! Na de geboorte leek ik (achteraf gezien) in de overgang te donderen.
Uit die periode herken ik de zogenaamde koortsaanvallen, ik heb lang gedacht dat ik aan het ontzwangeren was Door alle klachten, maar de klachten verdwenen niet. Ze verergerden juist heel erg. Het werden 4 zware jaren.

Nu lijken alle klachten minder en milder te worden. Ik menstrueer pas sinds een jaar echt onregelmatig. Rond de eisprong en/of menstruatie (denk ik want er zit geen herkenbaar patroon meer in) lijkt het lichaam moeite te hebben en zijn de klachten weer even bijna als vanouds. Maar de verschillende klachten zijn gelukkig niet meer constant aanwezig. Dat geeft echt moed.

Tijdens die onvoorziene (waarom leren we hier niets over??) zware overgangsjaren had ik dus een baby/peuter. Dat had ik me zo anders voorgesteld. Ik bleek daarnaast "plots" astma te hebben na een hele zware astmaaanval, moest 3 operaties ondergaan en stond even onder verdenking van een hele nare ziekte. Een moeilijke periode, maar vooral de overgangsklachten belemmerden me enorm. De andere medische problemen werden verholpen. Ik heb na de geboorte van mijn kind niet meer gewerkt. Mijn beetje energie ging eerst naar mijn kind en dan naar het huishouden. En daarvoor was de energie al onvoldoende. Werken ging gewoon niet. Dat zou niet fair zijn geweest tegenover een werkgever.

Het gaat nu veel beter. De lichamelijke klachten nemen af. En weten dat het beter wordt, is een enorme opsteker.
Mentaal heb ik het nog moeilijk. Het heeft me veel zelfvertrouwen gekost. Vechten tegen mezelf zo voelt het. Verstandelijk weet ik gewoon dat ik alles aankan (op werkgebied), maar het gevoel blijft daarbij achter op momenten. Gebrek aan zelfvertrouwen door stemmingswisselingen. Je kunt ze perfect herkennen en benoemen. Maar je schuift een negatieve bui desondanks niet zomaar aan de kant. De volgende dag is het weer optimisme ten top

Ik moet nu echt weer op korte termijn aan het werk (en eigenlijk wil ik dat ook heel erg graag), het thuisblijven heeft veel spaargeld gekost. Maar doodeng vind ik het. Bang om te falen door de klachten. En ik moet er niet aan denken dat ik tijdens het werk een oververhitte dag meemaak (zo vies) of plots wordt overvallen door de welbekende deken van acute vermoeidheid en slaap.Of letterlijk niet vooruit of overeind kom door de spierpijnen of spierkrampen. Of het allemaal niet meer weet door geheugen- en concentratieverlies. Of iets anders, mogelijkheden genoeg helaas :')

Gelukkig zijn er ook heel veel vrouwen die nauwelijks iets merken van de overgang. Maar voor de vrouwen die door de overgang een stuk levenskwaliteit verliezen, is te weinig (professionele) aandacht en erkenning.

Overigens heb ik er bewust voor gekozen om geen hormoonbehandeling in welke vorm dan ook te ondergaan.
Ik hoop dat ik het ergste heb gehad en dat ik op korte termijn mezelf weer helemaal heb teruggevonden $*\o/*$

**Geplaatst**: 08-03-17 18:01

Geplaatst: 08-03-17 18:01

Het is toch ook verschrikkelijk: levenskwaliteit en spaargeld verliezen omdat je in de overgang geraakt...!
Naar de letter van de wet niet eens een ziekte, maar het proces kan ingewikkeld zijn.

Ik ben uitstekend begeleid door mijn natuurgeneeskundige, maar het ging niet vanzelf. Bijnieren met te weinig kracht, een schildklier die een paar keer stopte en gewrichten die artrose kregen.
Vervangende huisarts: "Waarom is uw lichaamstemperatuur belangrijk voor u?" Ik had 34.9 ipv 36.6 - ruim anderhalve graad te koud, moe, ik viel rücksichtlos in slaap en had het op een typische manier koud.('Alsof er geen warmte meer bestond.') Als ik niet zo ziek geweest was had ik geantwoord "*vuist op tafel* dat is hoofdstuk 4 van mijn fysiologie boek!!"

De meeste opvliegers vind ik een soort van grappig (= mijn moeder was een koukleum, ik heb een geschiedenis met kouvatten - en mijn lijf kan fiks wat hitte maken, dat is best knap).

Schildklier, bijnieren en gewrichten functioneren weer netjes, ik mis alleen mijn cyclus.
(Such is life, maar die laatste paar dagen voor de menstruatie vond ik altijd bijzonder.)

Veel sterkte aan wie maar in dat diepe wordt "gepleurd"!!

**Geplaatst**: 08-03-17 18:20

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 08-03-17 18:20

Ik ga er geestelijk gelukkig redelijk doorheen, alleen af en toe opeens een vlaag onzekerheid en onstabiel gedrag wat niks voor mij is. Zijn korte vlagen gelukkig van bijvoorbeeld een paar uur. Kwa warmte ik hd het voorheen altijd koud. Maar sinds schildklier op orde is (was wat mis mee erfelijk gezien) ben ik net een kachel. Heb het op zich ook rap koud maar warm ook snel weer door. S nachts ben ik net een kachel ook.

Nu weer ongesteld, vanuit het niks weer en dan drie dagen minimaal dankzij mirena. Cyclus is duidelijk nog niet klaar.

**Geplaatst**: 08-03-17 21:00

Geplaatst: 08-03-17 21:00

Ik ook helaas.
Wanneer is onbekend maar kwam erachter toen we begonnen aan onze kinderwens.
Op dit moment 34 jaar.
Via eiceldonatie nu 30 weken zwanger.
Spannende tijd.

Ik heb ook femoston gekregen.
En ik zou inderdaad een scan aanvragen voor botontkalking
Femoston houdt dat als het goed is wel tegen.
En verder eet elke dag zuivel producten.

Ik heb zelf een genetisch onderzoek gehad ivm mijn zusjes. Maar daar is niks uitgekomen.
Misschien zijn ze tegenwoordig daar ook alweer verder mee.

Ze zeggen dat bewegen ook erg belangrijk is.

Moska schreef:
Het is al even geleden dat er gereageerd is in dit topic, maar misschien zijn er inmiddels nieuwe lotgenoten bijgekomen? Vandaag officieel te horen gekregen dat ik in de overgang ben (beetje te vroeg, ben 37, geen kinderen en ook geen kinderwens). Tevens vandaag ook begonnen met Femoston in de hoop mijn klachten te verminderen (opvliegers/stemmingswisselingen/hartkloppingen). Voor de komende weken staat er nog een botdichtheidsmeting en een mammografie op het programma.

Maar waarom ik hier post is eigenlijk omdat ik op zoek ben naar lotgenoten en dan met name, wie is er ook jong in de overgang gekomen? Hoe kwam je erachter? Waar moet ik op letten? Dat soort dingen.

**Geplaatst**: 08-03-17 21:04

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 08-03-17 21:04

Doerakje er is ook een fb groep pof vervroegde overgang.

Niet heel actief maar misschien heb je er wel wat aan.

**Geplaatst**: 08-03-17 21:39

Geplaatst: 08-03-17 21:39

Ivm de stevigheid van je botten is bewegen belangrijk.
Maar dan vooral je stal uitmesten, gewichtheffen - echt kracht zetten.

Zwemmen is beter dan niets, maar alleen buffelen helpt je botten.
Sierlijke slagen maken en je laten drijven, glijden - het is heerlijk, maar je botten ervaren het niet als een reden om extra kalk in te nemen.

En laat de zuivel liever staan.
Hoe meer zuivel, hoe groter de kans op botontkalking. De koeien halen hun kalk ook gewoon uit planten en dat kunnen wij ook.
(En als mens boven de 3 jaar kunnen we het maar zeer beperkt uit melk...)

**Geplaatst**: 09-03-17 14:34

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 09-03-17 14:34

Mits ik voldoende energie heb, waar het mij dus de afgelopen maanden regelmatig aan ontbrak, probeer ik twee keer per week te gaan hardlopen en zit ik zo af en toe nog op het paard (ook die zit in de lappenmand helaas) en ik heb de afgelopen weken schaatstraining gevolgd. Uitmesten doe ik zelden (sta volpension), tenzij mijn huis ook meetelt

Wel fijn dat er hier meer mensen zijn die min of meer hetzelfde meemaken, er over praten helpt toch wel. Dat rondjes draaien in mijn eigen hoofd niet...

**Geplaatst**: 07-04-17 11:47

Geplaatst: 07-04-17 11:47

niemand meer?

**Geplaatst**: 07-04-17 12:23

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-04-17 12:23

Jazeker wel! Hiero! Ikke ook!
Ik ben nu 49 en nog steeds aan de (vrij zware) pil, maar daar doorheen heb ik nog steeds klachten, gelukkig milde.
Wel heb ik de Ziekte van Graves gekregen en ik vermoed door de overgang. Gelukkig kan dit ook overgaan, maar ik heb nu dus dubbel hormoon pillen.

De Oncoloog adviseerde mij te stoppen met de pil in verband met verhoogd risico op borstkanker. Ik ga dus na de zomer stoppen terwijl ik midden in de overgang zit. Auw... Bewust na de zomer, omdat ik het steeds zo warm heb. Ik heb de zomer nooit echt fijn gevonden, maar met opvliegers lijkt me dat helemaal niet handig.

Ik las op de eerste pagina iemand die de portemonnee in de koelkast legt. Dat soort dingen heb ik ook. Ook korte termijn geheugen is minder goed en ik ben wel eens in de war. Vaak ben ik ook echt moe.

Door de pil zijn mijn klachten nu vrij mild en ik zit in de "standaard" overgang-leeftijd, dus ik laat het maar over me heen komen. Ik heb vriendinnen (die jonger zijn) gewaarschuwd dat ik soms vreemd uit de hoek kan komen.

Ik ben wel bang dat als ik stop met de pil, de klachten echt wel een flink stuk erger worden. Mijn moeder had 13 heftige opvliegers per dag... Daar kijk ik niet naar uit...

**Geplaatst**: 07-04-17 13:04

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-04-17 13:04

Ik ben ook 49 en kamp al 5 jaar met de overgang. Ik herken bijna alles van jou Agossie behalve dat van de portemonnee

en ik kamp niet met een ziekte. Bij mij helpen de pillen van de dokter ook niet helemaal en zij heeft het ook iedere keer over de verhoogde kans op borstkanker maar van de week las ik weer een onderzoek dat dat achterhaald is en dat de pillen voor de overgang niet zodanig hormonen bevatten zoals de gewone pil zodat het risico niet hoger is. Ik weet het ook niet maar ik weet wel dat ik absoluut niet kan functioneren zonder pillen. Dan slaap ik snachts door de opvliegers helemaal niet meer en als je 4 dagen werkt en een gezin, huishouden, paarden enz. hebt is dat niet te doen.
Ik heb ze dus toch nog aangevraagd voor het komende half jaar.

**Geplaatst**: 07-04-17 13:07

Geplaatst: 07-04-17 13:07

Ik slik nu een aantal weken Femoston en heb geen opvliegers meer gehad, ik slaap wat beter en heb veel minder last van stemmingswisselingen, echt heel fijn. Nu werken aan de rest.

De ziekte van Graves, daar heb ik vaker van gehoord. Een vriendin van mij en een collega hebben het beide. Heel vervelend, maar wel goed te behandelen toch?

**Geplaatst**: 07-04-17 14:17

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 07-04-17 14:17

Het is inderdaad vervelend, maar in de hand the houden met medicijnen. Ik ben net begonnen en het is nu vooral wennen.
Ik ben er van overtuigd dat het door de overgang komt!

Overigens slik de gewone pil, niet iets voor de overgang.

**Geplaatst**: 21-04-17 13:25

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 21-04-17 13:25

Hoorde gisteravond op radio 1 een interview met iemand die een boek heeft geschreven over de overgang. Ze was enorm tegen het slikken van hormonen en vond dat de overgang een levensfase was waar je persoonlijke groei mee bereikt. Maar wat als je er echt last van hebt of (erg) jong bent? Ze bracht mij enigszins aan het twijfelen. Want ja, ik doe natuurlijk liever niets wat niet goed is voor mijn lijf, maar om nu jarenlang last te hebben van diverse klachten, lijkt mij toch ook niet prettig. En heb natuurlijk een heleboel gelezen over de voors en tegens van het slikken van hormonen en heb besloten dat ik liever kwaliteit van leven heb, dan kwantiteit. Maar aan de andere kant, is de farmaceutische industrie er niet op gericht om zoveel mogelijk te verdienen? Het gaat niet om mensen maar om geld? Kortom, ik ben (weer) in verwarring!

**Geplaatst**: 21-04-17 15:51

Geplaatst: 21-04-17 15:51

Had deze vrouw het niet over de meerendeel van de bevolking?

Vrouwen vervroegd in de overgang op te jonge leeftijd gaan vaak aan de hormomen om de botontklalking stil te zetten en voor hart en vaat ziekten.
Je hoeft het niet te doen.

Ben je op een gewone leeftijd in de overgang gekomen is het natuurlijk ook niet nodig om hormomen te gaan slikken.
Of je moet zulke hevige klachten hebben.
In de bijsluiter staat bv ook meer kans op borstkanker.
Er zitten dus ook risico's aan.

**Geplaatst**: 21-04-17 16:06

Re: In de overgang- wie nog meer?

Geplaatst: 21-04-17 16:06

Klopt en als je hormoongevoelige borstkanker oid hebt gehad kun je het beste helemaal niks meer nemen met hormonen erin qua anticonceptie.

**Geplaatst**: 21-04-17 17:41

Geplaatst: 21-04-17 17:41

Ik heb mij alvast het boek '' Menopower '' van Martine Prenen aangeschaft...

**Geplaatst**: 21-04-17 19:13

Geplaatst: 21-04-17 19:13

Moska schreef:
Hoorde gisteravond op radio 1 een interview met iemand die een boek heeft geschreven over de overgang. Ze was enorm tegen het slikken van hormonen en vond dat de overgang een levensfase was waar je persoonlijke groei mee bereikt. Maar wat als je er echt last van hebt of (erg) jong bent? Ze bracht mij enigszins aan het twijfelen. Want ja, ik doe natuurlijk liever niets wat niet goed is voor mijn lijf, maar om nu jarenlang last te hebben van diverse klachten, lijkt mij toch ook niet prettig. En heb natuurlijk een heleboel gelezen over de voors en tegens van het slikken van hormonen en heb besloten dat ik liever kwaliteit van leven heb, dan kwantiteit. Maar aan de andere kant, is de farmaceutische industrie er niet op gericht om zoveel mogelijk te verdienen? Het gaat niet om mensen maar om geld? Kortom, ik ben (weer) in verwarring!

Dat is voor iedereen persoonlijk welke afweging je maakt.
Ik leef nu en als ik klachten zou krijgen die me belemmeren om normaal te leven dan ga ik serieus een hormoonpreparaat overwegen.
En die persoonlijke groei bereik ik ook wel zonder me beroerd te voelen.