Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
jasmijn16

Berichten: 966
Geregistreerd: 19-11-14

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 11:49

Wat ben jij sterk.. ik vind het zo knap van je dat je je weer positief voelt en er 100% voor gaat.
Hoe jouw hondje je begroet, daar had je mij al aan het huilen hoor!
Heel erg veel succes en geluk nog veroer!

gerlindie

Berichten: 4805
Geregistreerd: 10-08-10

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 11:54

Jouw achtergrond liedje past ook echt helemaal bij je topic!

In (bijna) al je berichten bleef je doorgaan en doorvechten, zelfs tegen de verwachtingen van de dokters, of wie dan ook, in.
(Wat nou 'nooit meer zonder stok' :Y) )

Je mag enorm trots zijn!

Maartje1990

Berichten: 22358
Geregistreerd: 05-06-06
Woonplaats: Kessel (Limburg)

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 12:00

Eline: Ik heb vanaf half 6 vanmorgen je andere topic scannend doorgelezen. Tjonge wat een zwarte tijd heb jij gehad zeg!

Schrik overigens wel van het feit dat er toch mensen zijn die niet begrijpen dat depressie ook een ziekte is. Dat een ''schop onder de kont'' echt niet zo simpel is. Een depressie is net zo goed een ziekte als kanker. En aan beidde kun je dood gaan, en beidde is niet zo simpel als een ''keuze'', want ik denk dat je op een gegeven moment in zo'n diep dal zit dat er geen sprake meer is van een keuze. Al heb ik (goddank!) geen ervaring daarmee, wel met iemand verliezen aan kanker.

Afijn, ik hoop dat je binnenkort je eigen plekje hebt en je leven weer steeds meer op de rails hebt en je nooit meer in zo'n diep dal terecht zal raken!

Neon

Berichten: 5214
Geregistreerd: 03-07-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 12:00

Je bent al zo ver gekomen :D keep up the good work!

Shirley

Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 12:08

Victory-Boy schreef:
Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster. :)


Vind ik ook!

Hoop dat je net zo goed leert leven en genieten als dat je kunt schrijven!

(En net zo lang en uitvoerig :* )

Shirley

Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 12:10

jokari schreef:
Lieve Eline... Mijn allerliefste is 2 weken geleden uit het leven gestapt. En hoewel ik het begrijp, vindt ik het onnoemelijk jammer dat hij geen andere oplossing meer zag. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij nooit meer zo diep komt, dat je het nooit meer zo zwart ziet, en dat je een gelukkige vrouw kan zijn. Ik wens je alle liefs en heel veel doorzettingsvermogen.



Een heel dikke knuffel voor jou, Joke :(:)

bruintje123

Berichten: 14667
Geregistreerd: 30-06-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 12:14

Op een paar berichten na altijd een meelezer geweest.
Ik vind het knap dat je zo enorm hebt kunnen vechten terwijl je in zo'n diep dal zat.
Je hebt toen en vast nu nog dubbelop moeten vechten. Tegen je gedachte en de pijn en het minder kunnen met je lichaam.
En dan doe je dat zo enorm goed. Knap hoor!

Laibadji

Berichten: 1756
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 13:00

Ook altijd stille meelezer geweest.
Wat ben jij een sterke dappere vrouw!!!
Je mag heel fier zijn op wat je allemaal bereikt hebt op fysiek en psychisch vlak!

Een liefdevolle warme knuffel!! Xxx

The_Cat

Berichten: 7311
Geregistreerd: 04-11-15
Woonplaats: BE

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 13:22

Eline wat is de video trouwens ontzettend mooi!! om van te huilen

KimD

Berichten: 21118
Geregistreerd: 02-01-10
Woonplaats: Vijlen

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 13:33

Ik schrik me rot! Van die zelfmoordpoging had ik nog überhaupt niet gelezen, heb wel altijd met een schuin oog meegelezen, maar dit is me duidelijk ontglipt.

Wat ontzettend heftig, maar wat ontzettend knap dat jij je er zo doorheen hebt geslagen. +:)+

antje_vip

Berichten: 10001
Geregistreerd: 25-06-10
Woonplaats: Groningen

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 13:47

Mooi filmpje en wat goed dat je weer zoveel kan +:)+

bowena_84
Berichten: 2544
Geregistreerd: 11-10-03
Woonplaats: Enschede

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 14:08

Lieve Eline, ook ik ben trouwe, vaak stille, meelezer vanaf dag een.

Ik schrok toen ik zag dat het een jaar geleden is, wat gaat de tijd toch snel.

Ik heb heb niet droog kunnen houden bij je filmpje (en ik niet alleen ;) ) en maak een diepe _/-\o_ Ik weet uit ervaring (wel andere situatie) hoe slopend, slepend en frustrerend een niet goed functionerend lichaam kan zijn. Maar ook hoe slopend, slepend en frustrerend een depressie en de daarbij behorende gedachten, gevoelens en emoties kunnen zijn....

Je hebt niet alleen lichamelijk gerevalideerd maar ook mentaal en psychisch, dat jij nu op het punt staat waar je staat is bewonderenswaardig! Ik vind je een top wijfie en ik ben ENORM trots op jou!!!

Keep up the good work lady, je gaat nog prachtige (vele, vele) jaren tegemoet!!

@Jokarie, heel veel sterkte :(:)

ElineS
Berichten: 5507
Geregistreerd: 10-03-06

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-16 15:11

Eloya schreef:
Heel veel respect voor jou!
Wat een vooruitgang


Dankewel <3

Peelie schreef:
Ik heb je andere topic een beetje gelezen. Wat een heftig verhaal.

Wat een mooie revalidatie maak jij door. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Ik hoop voor je dat je nooit meer tot zo'n punt komt en dat je de rest van je leven begeleiding blijft houden.

Gefeliciteerd met jou mijlpalen.


Dankjewel!

Ik weet zeker dat ik nooit meer tot zo'n punt zal komen. Ik bedoel, ik heb niet al dat vechten om weer normaal te kunnen functioneren gedaan om het weer weg te kunnen gooien.

Ik weet niet wat het zegt dat ik zo laat nog wakker was? Ik was 's nachts wakker geworden omdat ik veel zenuwpijn had en dan heeft het gewoon geen nut om te blijven liggen met mijn ogen dicht, ik val toch niet in slaap en het doet verrekte zeer. Dan ga ik liever even bezig, dan ben ik er afgeleid. Daarom dat ik dit gisternacht af heb gemaakt (het was al een heel eind af) en heb gepost :+ . Nadat ik het had gepost hielpen mijn pijnstillers al en viel in kort daarna lekker weer in slaap. Mijn dag/nacht ritme is eindelijk eens een keer oké, want ik was nogal een nachtvlinder en dat hielp mijn depressie toen ook niet. Dus het is nu wel heel belangrijk voor me om een goed ritme te hebben.

Mondy schreef:
_/-\o_ Kanjer !!!
Heel mooi filmpje met veel mooie momenten waar jij retetrots op mag zijn :j

(Brok in mn strot bij het moment dat jouw? hondje je begroet uit t ziekenhuis)


Mijn hondje is ook echt... Mijn alles. Dat was de eerste keer in weken dat ik haar weer zag, dus we waren beide zo blij.. En nu nog altijd is ze aan mijn kont geplakt en niet van mijn zijde te wijken. Toen ik eindelijk weer thuis was na het revalidatiecentrum sliep ik beneden in de woonkamer en ze lag de hele dag bij me op bed. Weigerde met mijn vader mee te gaan om te wandelen. Hij moest haar dan echt de riem om doen en meenemen, anders deed ze het nog in huis, zo bang was ze dat ik straks weer weg was. Ik heb wel de hele video ergens.

Hij staat in deze map. Hier staan ook alle andere video's die ik gebruikt heb in dit filmpje en een paar niet gebruikte.
https://www.dropbox.com/home/Eline's%20herstel

Storm schreef:
Wat ben jij een powervrouw en een prachtige meid! Ik ben blij te lezen dat het zo goed met je gaat. En wat enorm sterk dat je voor de waarheid uit durft te komen.
Prachtig filmpje, tranen en kippenvel.


juval schreef:
prachtig filmpje! je bent van zo ver gekomen. Ik ken je andere topic ook en heb heel veel bewondering voor je hoe je met alles omgaat. !


Yunomi schreef:
Mondy schreef:
_/-\o_ Kanjer !!!
Heel mooi filmpje met veel mooie momenten waar jij retetrots op mag zijn :j

(Brok in mn strot bij het moment dat jouw? hondje je begroet uit t ziekenhuis)


Hier kan ik me helemaal bij aan sluiten! Je bent een vechter. +:)+


Dankjulliewel :j <3 Ik word er helemaal verlegen van :o

benangelique schreef:
Eline, vanaf het begin ben ik 1 van je trouwe volgers. Meestal stil, heel soms geef ik een reactie.
Ik vind je enorm sterk en krachtig en het filmpje laat een groot deel van je herstel niet eens zien, namelijk je psyche. Ook dat kent inmiddels zoveel meer ups dan downs. Besef je dat en vier het leven!


Inderdaad, dat laat het filmpje niet zien, maar ook daarin is er behoorlijk wat groei geweest. Gelukkig kent het inmiddels veel meer ups dan downs en kan echt genieten van het leven. Dit ongeluk heeft me heel wat slechts gebracht... Maar ik heb wel mijn zin in het leven terug gevonden, mede door wat er is gebeurd.. En dat zou ik voor geen goud meer willen ruilen. Want hoe donker het nu soms ook word, als ik weer met mijn lichaam zit, zo donker als toen daar komt het niet eens bij in de buurt.

Nant schreef:
Kanjer!
Zo goed dat je de hoop nooit hebt opgegeven, kijk waar je nu bent,mee zit gewoon weer op je paard.
Prachtig filmpje heb je gemaakt van je revalidatie.


Op mijn paard rijden was mijn belangrijkste doel. Ik dacht, zelfs al kan ik niet meer lopen, mijn paard is braaf en slim, ik koop een speciaal zadel, vind een manier om mezelf erop te hijsen, misschien laat ik haar wel leren liggen etc etc, ik moet en zal weer paard gaan rijden. En dat is gelukt. In het begin alleen maar stappen, stappen en stappen en later heb ik al het andere er langzaam bij gepakt. Nu kan ik het toch al weer zo'n 2x in de week een heel uur volhouden (met veel stap) en dat is heel wat.

NatasjavE schreef:
Wow.....die zag ik niet aankomen. Ik had het topic wel eens voorbij zien komen en af en toe wat mee gelezen. Maar dat is al een tijdje terug.
Ik wist niet beter dat je van je paard af gevallen was.

Maar goed,...wat fantastisch dat het nu lichamelijk zo goed met je gaat.

Gaat het geestelijk nu ook goed met je? Want het psychisch herstel lijkt me net zo'n zware revalidatie als de lichamelijke kant.

Trots mag je zeker zijn. Kreeg inderdaad kippenvel van het filmpje.

Ook heel dapper dat je het uiteindelijk toch verteld hebt in het topic. Het is heel makkelijk om het maar zo te laten. Het getuigt van heel veel kracht om het toch maar te zeggen.


Het kwam omdat mensen begonnen over het paard van die vriendin, waar ik zogenaamd van was af gevallen, hoe het met de verzekering zat etc. Toen plaatste iemand er een dubieuze opmerking over die iets leek te insinueren. Ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen weer één of andere leugen te verzinnen en mezelf eruit te l*llen met een onzin verhaal. Dat voelde verkeerd. Dus kwam het hoge woord eruit.

Psychisch heb ik het inderdaad moeilijk gehad, maar ik had/heb veel hulp en begeleiding en ben eigenlijk al een hele periode niet depressief meer. Ik heb geen gedachtes, geen grote emotie schommelingen en ik heb mijn borderline veel meer in controle. Het is niet allemaal smooth sailing. Soms voel ik nog schaamte, schuld en verdriet... Maar dat is niet meer dan normaal. Ik ben best gelukkig eigenlijk.

kruimellover schreef:
Wat een mooi filmpje! Wat een kracht straalt het uit en wat doe je het knap!
Ik heb het andere topic niet gevolgd, maar kom in mijn werk helaas regelmatig mensen tegen die het niet meer zien zitten. Ik heb alleen eigenlijk nog nooit meegemaakt dat ze daarna zo sterk zijn. Echt diep respect! +:)+


Nou, de eerste maanden, als ik toen had kunnen lopen, dan had ik mezelf zo weer het raam uit geflikkerd denk ik :+ . Aan bed gekluisterd zijn had dat tenminste als voordeel, dat dat niet kon.. Verder had zowel in het ziekenhuis als later revalidatie centrum intensief en veel begeleiding. Zonder had ik het niet gered denk ik. Ik ben sterk geworden dankzij de goede begeleiding en dankzij de steun van mijn familie en vrienden. Ik had het geluk een groot vangnet te hebben :).

kwita schreef:
Ik ga zo verder lezen ook het oude topic, gelukkig ben je al weer zo ver gekomen!

Veel leesplezier dan maar :p Het is nogal wat.

boyca schreef:
Heel mooi gemaakt. Lekker gewoon doorgaan en genieten van wat je kan.


Ga ik zeker doen :D

Geryon schreef:
Jeetje wat ben jij prachtig :oo wist helemaal niet hoe je eruit zag.

Mooi filmpje heb je ervan gemaakt! Wat ben jij sterk. En daar moet je elke keer aan denken als je je wat minder voelt!


Nouja zeg, nooit in mijn profiel gekeken -O- Haha, grapje. Maar dankjewel, lief van je :j

lotteElb schreef:
Trouwe volger van je andere topic. Kan alleen maar respect voor je hebben!


Arjan1983 schreef:
Respect!


jansje73 schreef:
Respect ! Wow wat ben jij een doorzetter zeg !


Dankjulliewel <3

Corelli schreef:
Ik kan alleen maar meegaan met mijn voorgangers: wat een prachtig filmpje en wat doe je het dapper! Zeer toepasselijk liedje ook erbij, het komt wel binnen.
Ik wens je alle goeds en veel kracht, zet 'm op!


Ja, ik hoorde het nummer laatst en het nummer trok me meteen zo aan. Ik bedacht ook het filmpje bij het nummer en niet andersom. Het is ook gewoon een prachtig emotioneel lied. Nu zit ik hem de hele dag te luisteren, mijn broer word er gek van :D

Cynthia82 schreef:
Ik heb je andere topic ook gevolgd, maar nooit gereageerd.

Ik ga mijn best doen om hier wat actiever te zijn, want was was ik onder de indruk van je verhaal en van je moed.

Ik ben er dus bij :)


Joh, ik vind het allang leuk om eens te horen van een meelezer, maar je hoeft niet je best te doen om te posten hoor, voel je niet verplicht. Alleen meelezen mag toch ook en dat vond ik ook altijd wel leuk, meelezers te hebben :+

Captain schreef:
Ik wist van het andere topic en de wending die het had gekregen. Maar wat een prachtig filmpje heb je gemaakt. En wat een lach heb jij nu op je gezicht! Enorm fijn dat het zo goed met je gaat, en wat heerlijk dat je weer kunt rijden. +:)+


Dankje :D Ja, rijden is wel echt datgene waar ik het meest blij om ben, dat het weer kan. Voel ik me niet zo fijn, dan ga ik gewoon even naar Josje en dan is het altijd weer goed.

milatje schreef:
Wat een vooruitgang heb jij geboekt!
Je bent echt een kanjer!


RoosTinker schreef:
Ik ben ook een stille meelezer van het andere topic.

Maar dit filmpje was echt een kippenvel momentje.
Je laat zien wat voor vechter je bent!

Een woord schitterend!


Dankje. Daar was het ook een beetje voor, dit filmpje. Voor mezelf om gewoon op die manier terug te kunnen blikken naar hoe het was en hoe het nu is en om daar gelukkig mee te zijn.

pmarena schreef:
Je topic wel langs zien komen en ik schrik ervan wat de werkelijke oorzaak was!
En poeh wat een ritssluitingen.... :oo

Wat een ontzettend leuke meid op dat filmpje zeg! Het filmpje gaat in zo'n stijgende lijn dat ik bijna zat te wachten tot je jonglerend op een 1-wieler voorbij zou komen, hihi.

Voel je je nu echt in de kern een stuk sterker en gelukkiger....? Je komt in het filmpje over als een super fijne meid :)


:)) :)) _O- Ik moest echt even lachen. Ik kon wel altijd op een eenwieler fietsen. Misschien weer oppakken :+ :D Maar ja, ik ben sterker en zeker gelukkiger. Als ik het terug kon draaien dan zou ik niet springen, want wat er allemaal van gekomen is, brr.. En de rest van mijn leven pijn is ook geen picknick. Maar vreemd genoeg heeft het ook veel positiefs gebracht. Namelijk dat met de mensen om me heen een veel sterkere band is ontstaan en dat toen nadat ik dicht bij de dood was geweest ik besefte dat dit niet was wat ik wilde en dat me de kracht af om te vechten beter te worden, zowel fysiek als geestelijk.

essie_blue schreef:
Wauw wat een ontroerend filmpje. En je bent bijna het hele filmpje door ben je aan het lachen, je lijkt me een ontzettend leuke en vrolijke meid. Ik heb respect voor je hoe ver je bent gekomen!


Na heel lang niet oprecht te hebben gelachen toen ik depressief was, kon ik niet meer stoppen met oprecht lachen :P

FennaK schreef:
lotteElb schreef:
Trouwe volger van je andere topic. Kan alleen maar respect voor je hebben!


+1 inderdaad, ben ik het helemaal mee eens!


Dankjewel!

KoudbloedKim schreef:
Je bent zo ongelooflijk dapper!
Ik vind het echt heel erg knap hoe je je hier doorheen hebt geknokt.


Dankjewel KBK :D En ook voor het altijd volgen en posten in mijn topic.

wendy1987 schreef:
Ook hier een trouwe volger van je andere topic.. al een jaar terug.. Wat vliegt de tijd toch.
En wat heb je een mooi filmpje gemaakt zeg!

Ik vind het heel mooi om te zien wat voor verandering jij zelf hebt doorgemaakt. Van in het begin negatiever, naar op dit moment heel positief en mensen willen helpen!

Ik hoop dat je vooral blijft posten hoe het gaat met je, en hoop ook dat je gewoon weer kan genieten van alles om je heen, je hondje, je paardje en je vrienden en familie :)


Ik geniet zeker :) En ik zal ook gewoon blijven posten. Ik vind dat altijd nog fijn om te doen, updates plaatsen.

jokari schreef:
Lieve Eline... Mijn allerliefste is 2 weken geleden uit het leven gestapt. En hoewel ik het begrijp, vindt ik het onnoemelijk jammer dat hij geen andere oplossing meer zag. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij nooit meer zo diep komt, dat je het nooit meer zo zwart ziet, en dat je een gelukkige vrouw kan zijn. Ik wens je alle liefs en heel veel doorzettingsvermogen.


Jeetje... Jokari, wat heftig. Wat erg. Ik weet niet wat te zeggen. Je bent dan zo ver van de gewone wereld. Zo zwart, zo donker, zo alleen, ondanks dat mensen je proberen te helpen, je ziet zelf geen uitweg meer. Was ik toen geslaagd in mijn poging, dan had ik dat ook niet erg gevonden voor mezelf. Wel voor mijn familie en vrienden, maar niet voor mezelf, want op dat moment wilde ik het echt en was ik blij geweest (als er nog een bewustzijn is na de dood) als het gelukt was. Misschien troost het je om te weten dat hij in ieder geval... Tenminste, ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik had een soort van rust over me heen toen ik het deed. Ik voelde me eindelijk oké, wetende dat de rust die ik wilde eraan kwam. De laatste minuten voor mijn poging waren niet ongelukkig of verdrietig, maar ik was tevreden en kalm. Blij zelfs, dat ik eindelijk niet meer zou hoeven lijden. Ik nam de sprong zonder angst en zonder vrees. Ik heb niet eens veel pijn gevoeld. Even, heel kort, nog niet eens een seconde en toen zwart. Weg. Ik kreeg een tweede kans op het leven en werd later wakker, want ik was niet dood... Maar was ik door de sprong gestorven dan was ik gestorven zonder te lijden. Want die seconde pijn woog niet op tegen de pijn die ik al jaren in mijn hoofd had. Ik weet niet hoe hij het heeft gedaan of wat er gebeurd is, maar kans is groot dat ook hij misschien wel zulke gevoelens had. Misschien put je daar wat troost uit... Maar hoe dan ook, wat een onmenselijk verdriet moet je hebben. En dat je in je eigen verdriet nog de kracht hebt om iemand anders moed in te spreken. Dat is pas kracht. Ik wens je heel veel sterkte in alles.

Origineel schreef:
In het begin heb ik je topic actief gevolgd, later kwijtgeraakt en laatst kwam ik het weer tegen.
Ik had niet verwacht dat het om een zelfmoordpoging ging, wat knap van je dat je daar later eerlijk over bent geweest. Dat het alweer een jaar geleden is, wat fijn dat je zo goed hersteld bent! En ontroerend om te zien hoe jouw hond op je reageerd. Ik hoop dat je weer van het leven kan genieten!

@jokari: Heel veel sterkte toegewenst Y;(


Dankjewel. Mijn hond is echt mijn steun en toeverlaat. Nog altijd. Ze was al dol op me, maar nu is ze zo beschermend... En heb ik een slechte dag op bed, ligt ze zo de hele dag naast me of wakend voor de deur. Dan laat ze niemand naar binnen, totdat ik zeg dat het goed is. Ze is echt mijn beste vriendin in dit alles.

briitje schreef:
Op 1 of andere manier moest ik janken bij het zien van je filmpje.

Meid wat mag jij trots op jezelf zijn!
Heel veel respect van een stille meelezer


Sleeper schreef:
Jokari, wat verdrietig. Heel veel sterkte.

Elina, powergirl!


<3

Fem schreef:
Ja, ik was een stille meelezer in je topic een jaar geleden...
Wat mooi om te zien wat je tot nu toe allemaal al weer bereikt hebt!
Blijf vechten! Want het liedje past perfect bij jou... you ARE a fighter! :)


Alweer een jaar inderdaad... Toen in het begin zei iemand dat ook, een jaar is zo voorbij en dan kijk je hierop terug, dus houd vol. Ik kon het me toen niet voorstellen. Dit ging nooit voorbij, dacht ik... Maar natuurlijk wel en nu kan ik terugblikken op een afgesloten hoofdstuk en weer vooruit blikken.

vuurneon schreef:
Eline, wat heeft de wetenschap jouw lijf weer mooi bij elkaar geraapt en wat heb jij het geweldig overgenomen om jezelf bij elkaar te rapen tijdens de revalidatie! Ik zie je oprecht genieten :) en ik hoop ook dat je nog heel lang van je leven zal genieten en dat je littekens je positief eraan zullen herinneren dat het elk gevecht waard is. Op naar de volgende 80 jaar!


Ja, de doktoren hebben wonderen verricht. Dat ijzerwerk wat ik erin heb zitten is niet normaal. Ik ben mijn traumachirurg heel dankbaar. Mijn littekens, hmm die op mijn buik haat ik :+ , maar die op mijn rug, daar wil ik graag iets mee bedenken voor een tatoeage omdat het inderdaad een soort 'battle scar' is. Maar die op mijn buik, mijn huid eromheen is heel los en flubberig erdoor en hij loopt best ver naar beneden en daardoor vind ik die niet zo leuk. Ik bedoel er groeit geen haar op, dus nu heb ik een scheidingstreepje daar := :=

The_Cat schreef:
Zoals ik in je vorige topic al schreef, ik vind dat je echt fier mag zijn vanwaar je komt! Ik vind het super boeiend om je verhaal te blijven volgen, en ik vind je echt een sterke vrouw


Dankjewel, leuk dat je met me hebt meegeleefd en me blijft volgen :)

Lente schreef:
Wauw Eline, ik ben halverwege je vorige topic ergens de draad kwijt geraakt. Je bekentenis heb ik dan ook niet meegekregen...
Ik wil je zeggen dat ik je enorm dapper vind en dat ik hoop dat je nu een jaar later kan genieten van de extra tijd die je gegeven is.

Mag ik vragen of je al eens terug bent geweest naar de plek? Dat lijkt me enorm heftig maar ook mooi...


Dat mag. Ik ben er niet meer bovenop geweest, maar wel er onder door met de auto. Dit omdat mijn paard toen in Sauwerd stond (ik woonde in Groningen) en mijn paard heeft er tijdens mijn revalidatie nog altijd gestaan. Ik ging altijd via die fietsbrug naar stal. Pensioneigenaresse heeft super voor haar gezorgd, alsof het haar eigen paard was. Dekens wisselen, hoefsmid, nieuwe dingen kopen wanneer nodig etc. Als ik dan bij haar op visite ging kwamen we met de auto onder de brug langs. Elke keer kreeg ik meteen een naar gevoel in mijn buik en een brok in mijn keel. Ik vind het geen prettige plek om langs te komen, maar het is niet dat ik het zal ontwijken als ik er langs moet.

Op_zoek schreef:
Prachtig filmpje, Eline.
Jij moet niet een beetje trots zijn, maar HEEL ERG trots! Echt knap wat je in een jaar bereikt hebt.
Ik heb het het afgelopen jaar al vaker tegen je gezegd, maar dat geldt nog steeds: RESPECT!


Ik ben ook best trots :D Maar ik vind het een beetje arrogant om te zeggen dat ik heel trots op mezelf ben :+ Maar dankjewel.

Atent schreef:
Hier nog 1 die je andere topic van begin al gevolgd heb. Ik reageer niet vaak. Wat ben ik supertrots op je!


Broccoli schreef:
briitje schreef:
Op 1 of andere manier moest ik janken bij het zien van je filmpje.

Meid wat mag jij trots op jezelf zijn!
Heel veel respect van een stille meelezer

Ik ook :o



Tilmar schreef:
Wat een prachtig filmpje! Dan zie je hoe je vooruit gegaan bent! Lichamelijk, maar ook geestelijk.
Je andere topic lees ik ook, dus veel van de filmpjes had ik al gezien. Erg mooi om het hele jaar zo achter elkaar te zien, goed bewaren!


_Nynke schreef:
Veel, heel veel respect voor jou!
Heb toen ook eea meegekregen van je topic en de wending die het kreeg, wat super dat je revalidatie zo verloopt :)

@ jokari: heel veel sterkte.. ;( ;( Y;(



Dankjulliewel allemaal. Ik ga het zeker goed bewaren. Al die video's zijn me dierbaar. Ik heb er niet heel veel, want tja, je bent zo druk met alle andere dingen, dat je niet snel denkt, laat ik dit even filmen :P Maar wat ik heb ben ik blij mee.

Victory-Boy schreef:
Hier nog een trouwe (stille) volger van je andere topic.
Wat een prachtig filmpje, ik kreeg er kippenvel van. Je mag echt trots zijn dat je al zo ver bent gekomen en ik hoop voor je dat je nooit meer zo diep hoeft te gaan. Maar volgens mij ben je mentaal zo veel sterker als dat je toen was. :j
Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster. :)

Jokari: Heel veel sterkte! :(:)


:o Ik ben begonnen met schrijven. Ik zit op bijna 100 pagina's nu. Ik weet niet of ik er ooit iets mee ga doen, maar het helpt me heel erg bij het verwerkingsproces, mezelf te begrijpen en het een plekje te leren geven.

horselover22 schreef:
poee wat een verhaal zeg en wat dapper dat je later toch heb vertelt wat er echt was gebeur
en wat goed dat het nu zo goed met je gaat hoop dat je zo verder kan gaan de rest van je leven


geerte schreef:
Ik volg je andere topic ook, en ik ben echt onder de indruk hoe goed jij het doet. Ik hoop dan ook dat je nooit meer zo diep komt en dat je gewoon de volgende 80 jaar gelukkig bent.


Zoals ik eens in het topic zei, ik wil pas sterven wanneer ik oud in bed lig en lekker wegval in mijn slaap. Tot dan ga ik leven tot het volste van mijn kunnen.

Jessix schreef:
Mooie samenvatting Eline. En een ontroerend filmpje. Wat een jaar... Wat heb je het ontzettend goed gedaan! Wees trots op jezelf!


Dankje <3

jasmijn16 schreef:
Wat ben jij sterk.. ik vind het zo knap van je dat je je weer positief voelt en er 100% voor gaat.
Hoe jouw hondje je begroet, daar had je mij al aan het huilen hoor!
Heel erg veel succes en geluk nog veroer!


Ik huil zelfs nog als ik die video zie :').. Hier staat de hele video wel tussen https://www.dropbox.com/home/Eline's%20herstel

gerlindie schreef:
Jouw achtergrond liedje past ook echt helemaal bij je topic!

In (bijna) al je berichten bleef je doorgaan en doorvechten, zelfs tegen de verwachtingen van de dokters, of wie dan ook, in.
(Wat nou 'nooit meer zonder stok' :Y) )

Je mag enorm trots zijn!


Precies! Ik heb nog altijd een 'hekel' aan die arts. Eigenlijk zou ik hem dit filmpje moeten opsturen }:) Muahaha. Nee, geintje. Ze geven sowieso nooit veel weg over wat je nog kan verbeteren, want het is nog zo'n onbekend terrein voor de medische wereld, het zenuwstelsel. Dus hoever ik zou komen, dat kon niemand zeggen, en ze willen je geen beloftes doen die misschien niet waar worden gemaakt.

Maartje1990 schreef:
Eline: Ik heb vanaf half 6 vanmorgen je andere topic scannend doorgelezen. Tjonge wat een zwarte tijd heb jij gehad zeg!

Schrik overigens wel van het feit dat er toch mensen zijn die niet begrijpen dat depressie ook een ziekte is. Dat een ''schop onder de kont'' echt niet zo simpel is. Een depressie is net zo goed een ziekte als kanker. En aan beidde kun je dood gaan, en beidde is niet zo simpel als een ''keuze'', want ik denk dat je op een gegeven moment in zo'n diep dal zit dat er geen sprake meer is van een keuze. Al heb ik (goddank!) geen ervaring daarmee, wel met iemand verliezen aan kanker.

Afijn, ik hoop dat je binnenkort je eigen plekje hebt en je leven weer steeds meer op de rails hebt en je nooit meer in zo'n diep dal terecht zal raken!


Wat was je vroeg wakker ja :D. Werk? Ja, er zijn heel veel mensen die me niet begrijpen of begrepen hebben... Maar dat is nou eenmaal zo. Sommigen krijgen er (gelukkig) nooit mee te maken, maar daardoor weet niet iedereen precies wat het allemaal inhoud. Daarom ben ik ook erg open over alles, want ik hoop dat ik daarmee in ieder geval een aantal mensen soort van informeer, over dat dit een ziekte is en geen aandachttrekkerij of onzin, maar een echt groot probleem waar je weinig keuze in hebt. Maar jeetje, kanker is ook zo'n slopend iets. Daar heb ik gelukkig dan weer geen ervaring mee, dat er iemand overleden is aan kanker in mijn familie en vriendengroep. Iets wat tegenwoordig zeldzaam is.

Shirley schreef:
Victory-Boy schreef:
Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster. :)


Vind ik ook!

Hoop dat je net zo goed leert leven en genieten als dat je kunt schrijven!

(En net zo lang en uitvoerig :* )


Hihi, en dat terwijl ik al voordat ik post vaak heel wat inkort :')... Ik ben in het echte leven ook een vreselijke prater. Ratel maar door. Maar gelukkig heb ik die zelfkennis en het wel vaak door wanneer ik teveel praat.. Maar typen, iedereen kan stoppen met lezen wanneer die wilt, dus kan ik lekker lang en uitvoerig over van alles ratelen :D }> Zoals ik ook al antwoordde op een ander, ik ben aan het schrijven hierover en heb bijna 100 pagina's. Maar of ik er wat mee ga doen, dat weet ik nog niet. Het is nu vooral als verwerkingsproces en om mezelf te leren begrijpen. Hoe ben ik erin gekomen, hoe kwam ik eruit en hoe kan ik zorgen dat het nooit weer gebeurd.

Neon schreef:
Je bent al zo ver gekomen :D keep up the good work!


I will :D

bruintje123 schreef:
Op een paar berichten na altijd een meelezer geweest.
Ik vind het knap dat je zo enorm hebt kunnen vechten terwijl je in zo'n diep dal zat.
Je hebt toen en vast nu nog dubbelop moeten vechten. Tegen je gedachte en de pijn en het minder kunnen met je lichaam.
En dan doe je dat zo enorm goed. Knap hoor!


Bedankt voor het meelezen en meeleven... Dankje.

The_Cat schreef:
Eline wat is de video trouwens ontzettend mooi!! om van te huilen


Dankjewel. Dat nummer, dat doet het hem haha.

Laibadji schreef:
Ook altijd stille meelezer geweest.
Wat ben jij een sterke dappere vrouw!!!
Je mag heel fier zijn op wat je allemaal bereikt hebt op fysiek en psychisch vlak!

Een liefdevolle warme knuffel!! Xxx


Dankjewel. Een knuffel terug :)

KimD schreef:
Ik schrik me rot! Van die zelfmoordpoging had ik nog überhaupt niet gelezen, heb wel altijd met een schuin oog meegelezen, maar dit is me duidelijk ontglipt.

Wat ontzettend heftig, maar wat ontzettend knap dat jij je er zo doorheen hebt geslagen. +:)+


Kan gebeuren, het is ook een ontzettend groot topic geworden. Iets wat ik nooit verwacht had :P Maar zelfs ik raakte er soms in verdwaald, laat staan de meelezers.

antje_vip schreef:
Mooi filmpje en wat goed dat je weer zoveel kan +:)+


Dankjewel!

bowena_84 schreef:
Lieve Eline, ook ik ben trouwe, vaak stille, meelezer vanaf dag een.

Ik schrok toen ik zag dat het een jaar geleden is, wat gaat de tijd toch snel.

Ik heb heb niet droog kunnen houden bij je filmpje (en ik niet alleen ;) ) en maak een diepe _/-\o_ Ik weet uit ervaring (wel andere situatie) hoe slopend, slepend en frustrerend een niet goed functionerend lichaam kan zijn. Maar ook hoe slopend, slepend en frustrerend een depressie en de daarbij behorende gedachten, gevoelens en emoties kunnen zijn....

Je hebt niet alleen lichamelijk gerevalideerd maar ook mentaal en psychisch, dat jij nu op het punt staat waar je staat is bewonderenswaardig! Ik vind je een top wijfie en ik ben ENORM trots op jou!!!

Keep up the good work lady, je gaat nog prachtige (vele, vele) jaren tegemoet!!

@Jokarie, heel veel sterkte :(:)


De tijd gaat echt heel snel. Toen liggend in het ziekenhuisbed dacht ik dat dit nooit over zou gaan en een jaar leek me onmenselijk lang... En nu kijk erop terug en verbaas ik me dat het een heel jaar is al.

Bedankt voor je hele lieve woorden. Ik weet niet zo goed wat te zeggen, behalve dan bedankt.

Iedereen nogmaals bedankt.

Ik had nooit verwacht dat er zoveel mensen mijn topic zouden lezen en met me meeleefden. Ik had ook nooit verwacht dat ik zoveel steun kon hebben aan het internet... Ik had wel mensen om me heen in het echt, gelukkig, en die gaven me veel steun. Mijn bezoekuren waren altijd vol en ik kon altijd mensen bellen. Daarnaast had ik mijn therapie waar ik mijn ei ook in kwijt kon. Maar het was zo fijn dat op momenten dat ik alleen was en me rot voelde, ik me gewoon even terug kon trekken en mijn gevoelens kon opschrijven. Ik had nooit kunnen dromen dat ik mijn hele lief en leed zou gaan delen met 'vreemden' op het internet en daar soms door getroost kon worden. De bokkers met hun berichten, hun kaartjes, sommigen met telefoongesprekken en lieve cadeautjes <3 . Dus wederom bedankt.

Billy1970

Berichten: 408
Geregistreerd: 06-05-07
Woonplaats: Lelystad

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 15:21

Wat een kippenvel filmpje Eline, als je het zo achter elkaar in een paar minuten zet, besef je pas goed hoeveel je toch voor je kiezen hebt gehad en hoeveel je nu verder bent gekomen, zowel lichamelijk als geestelijk. Dat moment met je hondje.... ik kreeg echt even tranen in mijn ogen ondanks dat ik je niet ken, en het ook al wel eens gelezen heb in je topic. Want ik ben ook een meestal vrij stille meelezer op een enkel berichtje hier of daar na, maar vind het echt super goed van je dat je dit alles zo openlijk deelt en er zo ook voor jezelf misschien een stukje verwerking toepast. Ik heb het vast al eens ergens getypt, maar respect daarvoor!

pmarena

Berichten: 51630
Geregistreerd: 09-02-02

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 15:59

Gaaf dat je ook echt op een 1-wieler gereden hebt :D

Maar kan me voorstellen dat je nog wel interessantere doelen hebt om naartoe te werken? :)

ElineS
Berichten: 5507
Geregistreerd: 10-03-06

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-16 16:15

Ik wil kunnen rennen, zodat ik weer echt kan hardlopen. 's Ochtends met de hond door het bos heen, heerlijk.. En tikkertje en verstoppertje kunnen spelen met mijn nichtjes. Die lopen nu harder dan ik. Ik wil voorover kunnen bukken om mijn schoenen aan te trekken of mijn sokken. Nu moet ik zitten in een rare houding om erbij te komen omdat door het ijzerwerk mijn rug niet zo buigzaam is. Ik wil kleren kunnen passen in het pashokje van de winkel, zonder te vragen om een krukje omdat ik alleen zittend mijn broek uit kan doen. Ik wil langer kunnen lopen en staan. Ik wil kunnen springen, soepel van een steen of bankje af, zonder voorover te duikelen en te vallen. Ik wil weer normaal kunnen fietsen. Ik wil mezelf weer mooi vinden als ik in de spiegel kijk. Ik wil al het metaal uit mijn lichaam.

Ik wil weer zelfstandig wonen en ik wil een opleiding doen en afmaken. Ik wil gewoon lekker werken.

Ik wil, ik wil en ik wil heeel veel. Maar we doen het met telkens één stap naar voren en ik neem het zoals het kom. Ik wil heel veel, maar willen bepaalde dingen niet, dan is het maar zo, dat is ook goed, want ik ben al gezegend met wat ik heb... Maar dromen mag toch :P

pmarena

Berichten: 51630
Geregistreerd: 09-02-02

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 16:21

Dat bedoel ik, dat zijn nog zat mijlpaaltjes waar je naartoe kan werken +:)+

ontherun
Berichten: 5152
Geregistreerd: 24-05-07
Woonplaats: Niemandsland

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 16:42

Wow dit had ik misschien niet moeten lezen op het werk. Ook ik heb in het begin je andere topic gelezen, maar ergens kwijt geraakt en de echte reden nooit geweten... Helaas heb ook ik vaan zeer dichtbij zelfmoord meegemaakt (maar wel 'gelukt'). Het filmpje ga ik thuis maar even af kijken want anders zit ik met tranen in mijn ogen hier achter de balie :')

Wel wil ik even zeggen dat ik je echt een hele sterke en mooie meid vind! En super knap hoe ja hierover kunt praten, ik wens je echt alles toe wat je nog wilt. En met jou instelling nu en je doorzettingsvermogen in dit 'eerste' jaar... Ga je heus nog wel ver komen! +:)+

Op_zoek
Berichten: 336
Geregistreerd: 17-11-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 16:53

Dromen mag zeker :)
Maar ik weet ook zeker dat het jou gaat lukken om nog meer doelen te halen! Het blijft ongelooflijk wat jij in een jaar tijd allemaal bereikt hebt +:)+
Dus inderdaad: Keep up the good work!

_KiMbErLeY_

Berichten: 7556
Geregistreerd: 03-12-05
Woonplaats: Hier

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 16:58

Een jaar alweer? :oo

Wat een prachtig filmpje heb je gemaakt! Ik moest een traantje laten bij get laatste shot dat je de remake van je hondje aan het bekijken bent! En het nummer is zo toepasselijk! This is your fight song! Want een vechter ben je!


Hopelijk blijft sie stijgende lijn doorzetten, TOPPER dat je bent! :* :(:)

Willemina_L

Berichten: 1674
Geregistreerd: 31-03-08
Woonplaats: Zeeuws Vlaanderen

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 17:11

Ook ik ben de draad kwijtgeraakt en wist niet de echte reden. Meisje toch, wat heb jij een klap gemaakt en de dood daadwerkelijk in de ogen gekeken. Ik kan me er geen voorstelling bij maken wat jij allemaal doorgemaakt hebt. Zowel ervoor als erna en ook nu nog. Ik hoop met heel mijn hart dat je ooit weer alles kunt doen wat je wil. En dat je herstel wat pijnlozer zal worden uiteindelijk.

Je bent een heel bijzondere vrouw, en ik vind het toch een beetje een eer dat je mijn post zal lezen. Blijf altijd in jezelf geloven, je bent echt heel bijzonder!

Maartje1990

Berichten: 22358
Geregistreerd: 05-06-06
Woonplaats: Kessel (Limburg)

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 19:34

M'n vriendin moest de ochtendkrant doen, en toen kwam ik dit topic tegen en vervolgens 5 uur verder :p

Misschien een hele stomme vraag :o maar wat gebeurt er als jij op het vliegveld door zo'n douane poortje loopt?

jibberjabber

Berichten: 809
Geregistreerd: 12-02-11
Woonplaats: Achter m'n voorhoofd

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 20:03

Dank je wel ElineS, dank je wel voor je woorden. Zelf nooit gedachtes gehad zoals jij hebt gehad maar je woorden geven mij een klein beetje inzicht hoe het zou moeten zijn. En daar leer ik van. Dank je wel dat je mij, en wellicht anderen, een kijkje laat nemen in een wereld die ik niet ken. Dank je wel voor je strijd die je voert en daarmee laat zien dat het kan. Ik wil en zal ieders keuze respecteren, gewoon omdat het niet mijn keuze is maar daarom niet verkeerd. Maar begrijpen doe ik het niet omdat ik het niet ken, jouw woorden geven een beeld waar ik iets mee kan.
Ik bewonder jouw moed en bovenal je, immense, wilskracht. Jouw verhaal zal hopelijk voor sommigen een voorbeeld kunnen zijn, alhoewel ik snap dat een ieder zijn eigen strijd zal moeten voeren.
Die van jou leidt tot een fantastische overwinning die alleen maar groter zal worden.
Ik wil je eigenlijk feliciteren met een nieuw leven, mag ik dat zo zeggen ?

Nadine_S

Berichten: 3980
Geregistreerd: 02-06-08

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 21:05

Eline, ik heb veel respect voor jou en jouw revalidatieproces. Ik herken helaas veel van wat je schrijft. Knap dat je er zo over schrijft. Keep up the good work.

Ragdollcat
Berichten: 14795
Geregistreerd: 03-08-08
Woonplaats: Daar waar ik woon

Re: Eén jaar na mijn incomplete dwarslaesie

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-16 21:14

Wow, erg heftig dit!!!

En kijk eens.........wat een sterke vrouw ben jij zeg, ongelooflijk en ook erg moedig om je hele verhaal te vertellen.

Je mag heel erg trots zijn op jouzelf.

Ik weet nog dat ik het verhaal ergens voorbij zag komen over een val van een paard.......maar nooit verwacht dat er anders aan de hand was en je dus niet van een paard was gevallen.