Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
)Victory-Boy schreef:Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster.
) jokari schreef:Lieve Eline... Mijn allerliefste is 2 weken geleden uit het leven gestapt. En hoewel ik het begrijp, vindt ik het onnoemelijk jammer dat hij geen andere oplossing meer zag. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij nooit meer zo diep komt, dat je het nooit meer zo zwart ziet, en dat je een gelukkige vrouw kan zijn. Ik wens je alle liefs en heel veel doorzettingsvermogen.
) en maak een diepe
Ik weet uit ervaring (wel andere situatie) hoe slopend, slepend en frustrerend een niet goed functionerend lichaam kan zijn. Maar ook hoe slopend, slepend en frustrerend een depressie en de daarbij behorende gedachten, gevoelens en emoties kunnen zijn....
Eloya schreef:Heel veel respect voor jou!
Wat een vooruitgang
Peelie schreef:Ik heb je andere topic een beetje gelezen. Wat een heftig verhaal.
Wat een mooie revalidatie maak jij door. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Ik hoop voor je dat je nooit meer tot zo'n punt komt en dat je de rest van je leven begeleiding blijft houden.
Gefeliciteerd met jou mijlpalen.
. Nadat ik het had gepost hielpen mijn pijnstillers al en viel in kort daarna lekker weer in slaap. Mijn dag/nacht ritme is eindelijk eens een keer oké, want ik was nogal een nachtvlinder en dat hielp mijn depressie toen ook niet. Dus het is nu wel heel belangrijk voor me om een goed ritme te hebben. Mondy schreef:Kanjer !!!
Heel mooi filmpje met veel mooie momenten waar jij retetrots op mag zijn![]()
(Brok in mn strot bij het moment dat jouw? hondje je begroet uit t ziekenhuis)
Storm schreef:Wat ben jij een powervrouw en een prachtige meid! Ik ben blij te lezen dat het zo goed met je gaat. En wat enorm sterk dat je voor de waarheid uit durft te komen.
Prachtig filmpje, tranen en kippenvel.
juval schreef:prachtig filmpje! je bent van zo ver gekomen. Ik ken je andere topic ook en heb heel veel bewondering voor je hoe je met alles omgaat. !
Yunomi schreef:Mondy schreef:Kanjer !!!
Heel mooi filmpje met veel mooie momenten waar jij retetrots op mag zijn![]()
(Brok in mn strot bij het moment dat jouw? hondje je begroet uit t ziekenhuis)
Hier kan ik me helemaal bij aan sluiten! Je bent een vechter.
Ik word er helemaal verlegen van
benangelique schreef:Eline, vanaf het begin ben ik 1 van je trouwe volgers. Meestal stil, heel soms geef ik een reactie.
Ik vind je enorm sterk en krachtig en het filmpje laat een groot deel van je herstel niet eens zien, namelijk je psyche. Ook dat kent inmiddels zoveel meer ups dan downs. Besef je dat en vier het leven!
Nant schreef:Kanjer!
Zo goed dat je de hoop nooit hebt opgegeven, kijk waar je nu bent,mee zit gewoon weer op je paard.
Prachtig filmpje heb je gemaakt van je revalidatie.
NatasjavE schreef:Wow.....die zag ik niet aankomen. Ik had het topic wel eens voorbij zien komen en af en toe wat mee gelezen. Maar dat is al een tijdje terug.
Ik wist niet beter dat je van je paard af gevallen was.
Maar goed,...wat fantastisch dat het nu lichamelijk zo goed met je gaat.
Gaat het geestelijk nu ook goed met je? Want het psychisch herstel lijkt me net zo'n zware revalidatie als de lichamelijke kant.
Trots mag je zeker zijn. Kreeg inderdaad kippenvel van het filmpje.
Ook heel dapper dat je het uiteindelijk toch verteld hebt in het topic. Het is heel makkelijk om het maar zo te laten. Het getuigt van heel veel kracht om het toch maar te zeggen.
kruimellover schreef:Wat een mooi filmpje! Wat een kracht straalt het uit en wat doe je het knap!
Ik heb het andere topic niet gevolgd, maar kom in mijn werk helaas regelmatig mensen tegen die het niet meer zien zitten. Ik heb alleen eigenlijk nog nooit meegemaakt dat ze daarna zo sterk zijn. Echt diep respect!
. Aan bed gekluisterd zijn had dat tenminste als voordeel, dat dat niet kon.. Verder had zowel in het ziekenhuis als later revalidatie centrum intensief en veel begeleiding. Zonder had ik het niet gered denk ik. Ik ben sterk geworden dankzij de goede begeleiding en dankzij de steun van mijn familie en vrienden. Ik had het geluk een groot vangnet te hebben
. kwita schreef:Ik ga zo verder lezen ook het oude topic, gelukkig ben je al weer zo ver gekomen!
boyca schreef:Heel mooi gemaakt. Lekker gewoon doorgaan en genieten van wat je kan.
Geryon schreef:Jeetje wat ben jij prachtigwist helemaal niet hoe je eruit zag.
Mooi filmpje heb je ervan gemaakt! Wat ben jij sterk. En daar moet je elke keer aan denken als je je wat minder voelt!
Haha, grapje. Maar dankjewel, lief van je
lotteElb schreef:Trouwe volger van je andere topic. Kan alleen maar respect voor je hebben!
Arjan1983 schreef:Respect!
jansje73 schreef:Respect ! Wow wat ben jij een doorzetter zeg !

Corelli schreef:Ik kan alleen maar meegaan met mijn voorgangers: wat een prachtig filmpje en wat doe je het dapper! Zeer toepasselijk liedje ook erbij, het komt wel binnen.
Ik wens je alle goeds en veel kracht, zet 'm op!
Cynthia82 schreef:Ik heb je andere topic ook gevolgd, maar nooit gereageerd.
Ik ga mijn best doen om hier wat actiever te zijn, want was was ik onder de indruk van je verhaal en van je moed.
Ik ben er dus bij
Captain schreef:Ik wist van het andere topic en de wending die het had gekregen. Maar wat een prachtig filmpje heb je gemaakt. En wat een lach heb jij nu op je gezicht! Enorm fijn dat het zo goed met je gaat, en wat heerlijk dat je weer kunt rijden.
Ja, rijden is wel echt datgene waar ik het meest blij om ben, dat het weer kan. Voel ik me niet zo fijn, dan ga ik gewoon even naar Josje en dan is het altijd weer goed. milatje schreef:Wat een vooruitgang heb jij geboekt!
Je bent echt een kanjer!
RoosTinker schreef:Ik ben ook een stille meelezer van het andere topic.
Maar dit filmpje was echt een kippenvel momentje.
Je laat zien wat voor vechter je bent!
Een woord schitterend!
pmarena schreef:Je topic wel langs zien komen en ik schrik ervan wat de werkelijke oorzaak was!
En poeh wat een ritssluitingen....
Wat een ontzettend leuke meid op dat filmpje zeg! Het filmpje gaat in zo'n stijgende lijn dat ik bijna zat te wachten tot je jonglerend op een 1-wieler voorbij zou komen, hihi.
Voel je je nu echt in de kern een stuk sterker en gelukkiger....? Je komt in het filmpje over als een super fijne meid
Ik moest echt even lachen. Ik kon wel altijd op een eenwieler fietsen. Misschien weer oppakken
Maar ja, ik ben sterker en zeker gelukkiger. Als ik het terug kon draaien dan zou ik niet springen, want wat er allemaal van gekomen is, brr.. En de rest van mijn leven pijn is ook geen picknick. Maar vreemd genoeg heeft het ook veel positiefs gebracht. Namelijk dat met de mensen om me heen een veel sterkere band is ontstaan en dat toen nadat ik dicht bij de dood was geweest ik besefte dat dit niet was wat ik wilde en dat me de kracht af om te vechten beter te worden, zowel fysiek als geestelijk. essie_blue schreef:Wauw wat een ontroerend filmpje. En je bent bijna het hele filmpje door ben je aan het lachen, je lijkt me een ontzettend leuke en vrolijke meid. Ik heb respect voor je hoe ver je bent gekomen!
FennaK schreef:lotteElb schreef:Trouwe volger van je andere topic. Kan alleen maar respect voor je hebben!
+1 inderdaad, ben ik het helemaal mee eens!
KoudbloedKim schreef:Je bent zo ongelooflijk dapper!
Ik vind het echt heel erg knap hoe je je hier doorheen hebt geknokt.
En ook voor het altijd volgen en posten in mijn topic. wendy1987 schreef:Ook hier een trouwe volger van je andere topic.. al een jaar terug.. Wat vliegt de tijd toch.
En wat heb je een mooi filmpje gemaakt zeg!
Ik vind het heel mooi om te zien wat voor verandering jij zelf hebt doorgemaakt. Van in het begin negatiever, naar op dit moment heel positief en mensen willen helpen!
Ik hoop dat je vooral blijft posten hoe het gaat met je, en hoop ook dat je gewoon weer kan genieten van alles om je heen, je hondje, je paardje en je vrienden en familie
En ik zal ook gewoon blijven posten. Ik vind dat altijd nog fijn om te doen, updates plaatsen. jokari schreef:Lieve Eline... Mijn allerliefste is 2 weken geleden uit het leven gestapt. En hoewel ik het begrijp, vindt ik het onnoemelijk jammer dat hij geen andere oplossing meer zag. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij nooit meer zo diep komt, dat je het nooit meer zo zwart ziet, en dat je een gelukkige vrouw kan zijn. Ik wens je alle liefs en heel veel doorzettingsvermogen.
Origineel schreef:In het begin heb ik je topic actief gevolgd, later kwijtgeraakt en laatst kwam ik het weer tegen.
Ik had niet verwacht dat het om een zelfmoordpoging ging, wat knap van je dat je daar later eerlijk over bent geweest. Dat het alweer een jaar geleden is, wat fijn dat je zo goed hersteld bent! En ontroerend om te zien hoe jouw hond op je reageerd. Ik hoop dat je weer van het leven kan genieten!
@jokari: Heel veel sterkte toegewenst
briitje schreef:Op 1 of andere manier moest ik janken bij het zien van je filmpje.
Meid wat mag jij trots op jezelf zijn!
Heel veel respect van een stille meelezer
Sleeper schreef:Jokari, wat verdrietig. Heel veel sterkte.
Elina, powergirl!
Fem schreef:Ja, ik was een stille meelezer in je topic een jaar geleden...
Wat mooi om te zien wat je tot nu toe allemaal al weer bereikt hebt!
Blijf vechten! Want het liedje past perfect bij jou... you ARE a fighter!
vuurneon schreef:Eline, wat heeft de wetenschap jouw lijf weer mooi bij elkaar geraapt en wat heb jij het geweldig overgenomen om jezelf bij elkaar te rapen tijdens de revalidatie! Ik zie je oprecht genietenen ik hoop ook dat je nog heel lang van je leven zal genieten en dat je littekens je positief eraan zullen herinneren dat het elk gevecht waard is. Op naar de volgende 80 jaar!
, maar die op mijn rug, daar wil ik graag iets mee bedenken voor een tatoeage omdat het inderdaad een soort 'battle scar' is. Maar die op mijn buik, mijn huid eromheen is heel los en flubberig erdoor en hij loopt best ver naar beneden en daardoor vind ik die niet zo leuk. Ik bedoel er groeit geen haar op, dus nu heb ik een scheidingstreepje daar
The_Cat schreef:Zoals ik in je vorige topic al schreef, ik vind dat je echt fier mag zijn vanwaar je komt! Ik vind het super boeiend om je verhaal te blijven volgen, en ik vind je echt een sterke vrouw
Lente schreef:Wauw Eline, ik ben halverwege je vorige topic ergens de draad kwijt geraakt. Je bekentenis heb ik dan ook niet meegekregen...
Ik wil je zeggen dat ik je enorm dapper vind en dat ik hoop dat je nu een jaar later kan genieten van de extra tijd die je gegeven is.
Mag ik vragen of je al eens terug bent geweest naar de plek? Dat lijkt me enorm heftig maar ook mooi...
Op_zoek schreef:Prachtig filmpje, Eline.
Jij moet niet een beetje trots zijn, maar HEEL ERG trots! Echt knap wat je in een jaar bereikt hebt.
Ik heb het het afgelopen jaar al vaker tegen je gezegd, maar dat geldt nog steeds: RESPECT!
Maar ik vind het een beetje arrogant om te zeggen dat ik heel trots op mezelf ben
Maar dankjewel. Atent schreef:Hier nog 1 die je andere topic van begin al gevolgd heb. Ik reageer niet vaak. Wat ben ik supertrots op je!
Broccoli schreef:briitje schreef:Op 1 of andere manier moest ik janken bij het zien van je filmpje.
Meid wat mag jij trots op jezelf zijn!
Heel veel respect van een stille meelezer
Ik ook![]()
Tilmar schreef:Wat een prachtig filmpje! Dan zie je hoe je vooruit gegaan bent! Lichamelijk, maar ook geestelijk.
Je andere topic lees ik ook, dus veel van de filmpjes had ik al gezien. Erg mooi om het hele jaar zo achter elkaar te zien, goed bewaren!
_Nynke schreef:Veel, heel veel respect voor jou!
Heb toen ook eea meegekregen van je topic en de wending die het kreeg, wat super dat je revalidatie zo verloopt![]()
@ jokari: heel veel sterkte..![]()
![]()
Maar wat ik heb ben ik blij mee. Victory-Boy schreef:Hier nog een trouwe (stille) volger van je andere topic.
Wat een prachtig filmpje, ik kreeg er kippenvel van. Je mag echt trots zijn dat je al zo ver bent gekomen en ik hoop voor je dat je nooit meer zo diep hoeft te gaan. Maar volgens mij ben je mentaal zo veel sterker als dat je toen was.![]()
Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster.![]()
Jokari: Heel veel sterkte!
Ik ben begonnen met schrijven. Ik zit op bijna 100 pagina's nu. Ik weet niet of ik er ooit iets mee ga doen, maar het helpt me heel erg bij het verwerkingsproces, mezelf te begrijpen en het een plekje te leren geven. horselover22 schreef:poee wat een verhaal zeg en wat dapper dat je later toch heb vertelt wat er echt was gebeur
en wat goed dat het nu zo goed met je gaat hoop dat je zo verder kan gaan de rest van je leven
geerte schreef:Ik volg je andere topic ook, en ik ben echt onder de indruk hoe goed jij het doet. Ik hoop dan ook dat je nooit meer zo diep komt en dat je gewoon de volgende 80 jaar gelukkig bent.
Jessix schreef:Mooie samenvatting Eline. En een ontroerend filmpje. Wat een jaar... Wat heb je het ontzettend goed gedaan! Wees trots op jezelf!
jasmijn16 schreef:Wat ben jij sterk.. ik vind het zo knap van je dat je je weer positief voelt en er 100% voor gaat.
Hoe jouw hondje je begroet, daar had je mij al aan het huilen hoor!
Heel erg veel succes en geluk nog veroer!
.. Hier staat de hele video wel tussen https://www.dropbox.com/home/Eline's%20herstelgerlindie schreef:Jouw achtergrond liedje past ook echt helemaal bij je topic!
In (bijna) al je berichten bleef je doorgaan en doorvechten, zelfs tegen de verwachtingen van de dokters, of wie dan ook, in.
(Wat nou 'nooit meer zonder stok')
Je mag enorm trots zijn!
Muahaha. Nee, geintje. Ze geven sowieso nooit veel weg over wat je nog kan verbeteren, want het is nog zo'n onbekend terrein voor de medische wereld, het zenuwstelsel. Dus hoever ik zou komen, dat kon niemand zeggen, en ze willen je geen beloftes doen die misschien niet waar worden gemaakt. Maartje1990 schreef:Eline: Ik heb vanaf half 6 vanmorgen je andere topic scannend doorgelezen. Tjonge wat een zwarte tijd heb jij gehad zeg!
Schrik overigens wel van het feit dat er toch mensen zijn die niet begrijpen dat depressie ook een ziekte is. Dat een ''schop onder de kont'' echt niet zo simpel is. Een depressie is net zo goed een ziekte als kanker. En aan beidde kun je dood gaan, en beidde is niet zo simpel als een ''keuze'', want ik denk dat je op een gegeven moment in zo'n diep dal zit dat er geen sprake meer is van een keuze. Al heb ik (goddank!) geen ervaring daarmee, wel met iemand verliezen aan kanker.
Afijn, ik hoop dat je binnenkort je eigen plekje hebt en je leven weer steeds meer op de rails hebt en je nooit meer in zo'n diep dal terecht zal raken!
. Werk? Ja, er zijn heel veel mensen die me niet begrijpen of begrepen hebben... Maar dat is nou eenmaal zo. Sommigen krijgen er (gelukkig) nooit mee te maken, maar daardoor weet niet iedereen precies wat het allemaal inhoud. Daarom ben ik ook erg open over alles, want ik hoop dat ik daarmee in ieder geval een aantal mensen soort van informeer, over dat dit een ziekte is en geen aandachttrekkerij of onzin, maar een echt groot probleem waar je weinig keuze in hebt. Maar jeetje, kanker is ook zo'n slopend iets. Daar heb ik gelukkig dan weer geen ervaring mee, dat er iemand overleden is aan kanker in mijn familie en vriendengroep. Iets wat tegenwoordig zeldzaam is. Shirley schreef:Victory-Boy schreef:Misschien kun je er ooit eens een boek over schrijven? Je hebt een prettige stijl van schrijven en ik zou het boek zo kopen. Ik zie jou sowieso wel als een schrijfster.
Vind ik ook!
Hoop dat je net zo goed leert leven en genieten als dat je kunt schrijven!
(En net zo lang en uitvoerig)
... Ik ben in het echte leven ook een vreselijke prater. Ratel maar door. Maar gelukkig heb ik die zelfkennis en het wel vaak door wanneer ik teveel praat.. Maar typen, iedereen kan stoppen met lezen wanneer die wilt, dus kan ik lekker lang en uitvoerig over van alles ratelen
Zoals ik ook al antwoordde op een ander, ik ben aan het schrijven hierover en heb bijna 100 pagina's. Maar of ik er wat mee ga doen, dat weet ik nog niet. Het is nu vooral als verwerkingsproces en om mezelf te leren begrijpen. Hoe ben ik erin gekomen, hoe kwam ik eruit en hoe kan ik zorgen dat het nooit weer gebeurd. Neon schreef:Je bent al zo ver gekomenkeep up the good work!
bruintje123 schreef:Op een paar berichten na altijd een meelezer geweest.
Ik vind het knap dat je zo enorm hebt kunnen vechten terwijl je in zo'n diep dal zat.
Je hebt toen en vast nu nog dubbelop moeten vechten. Tegen je gedachte en de pijn en het minder kunnen met je lichaam.
En dan doe je dat zo enorm goed. Knap hoor!
The_Cat schreef:Eline wat is de video trouwens ontzettend mooi!! om van te huilen
Laibadji schreef:Ook altijd stille meelezer geweest.
Wat ben jij een sterke dappere vrouw!!!
Je mag heel fier zijn op wat je allemaal bereikt hebt op fysiek en psychisch vlak!
Een liefdevolle warme knuffel!! Xxx
KimD schreef:Ik schrik me rot! Van die zelfmoordpoging had ik nog überhaupt niet gelezen, heb wel altijd met een schuin oog meegelezen, maar dit is me duidelijk ontglipt.
Wat ontzettend heftig, maar wat ontzettend knap dat jij je er zo doorheen hebt geslagen.
Maar zelfs ik raakte er soms in verdwaald, laat staan de meelezers. antje_vip schreef:Mooi filmpje en wat goed dat je weer zoveel kan
bowena_84 schreef:Lieve Eline, ook ik ben trouwe, vaak stille, meelezer vanaf dag een.
Ik schrok toen ik zag dat het een jaar geleden is, wat gaat de tijd toch snel.
Ik heb heb niet droog kunnen houden bij je filmpje (en ik niet alleen) en maak een diepe
Ik weet uit ervaring (wel andere situatie) hoe slopend, slepend en frustrerend een niet goed functionerend lichaam kan zijn. Maar ook hoe slopend, slepend en frustrerend een depressie en de daarbij behorende gedachten, gevoelens en emoties kunnen zijn....
Je hebt niet alleen lichamelijk gerevalideerd maar ook mentaal en psychisch, dat jij nu op het punt staat waar je staat is bewonderenswaardig! Ik vind je een top wijfie en ik ben ENORM trots op jou!!!
Keep up the good work lady, je gaat nog prachtige (vele, vele) jaren tegemoet!!
@Jokarie, heel veel sterkte
. Dus wederom bedankt. 

