Sorry, al een hele tijd niets meer geschreven. Veel gebeurd in die tussentijd.
Ik ben na 4 dagen naar huis gegaan, meer omdat het team dat wilde. Zelf voelde ik me nog niet zo veilig, maar zij wilden dat ik naar huis ging voor de gezinssituatie. Inderdaad vreemd en daar is het laatste woord ook nog niet over gesproken.
Hoe gaat het nu?
Met heel veel ups en downs. Er zijn momenten dat ik het best red, zeker met de hulp van mijn man, maar er zijn ook nog steeds momenten dat ik het niet red. En op die momenten schakel in geen hulp meer in van de PAAZ. Want het vertrouwen in hen is er niet meer.
Dus praat ik veel met mijn man en los het zelf op...
Ben weer begonnen met rijden en dat doet me ook erg goed. Ik ben er nog niet, maar ik kom er wel.