Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-16 21:37

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-16 21:37

Zojuist weer een heftig aanval gehad...

In 20 minuten tijd ging het van een kleine irritatie naar een oorlogsgebied.. echt weer absurd dit.

Dit is een terugkomend probleem. Een probleem wat ik zelf keer op keer creeer.
Iedereen heeft wel te maken met een partner wat voor jou al andere relaties heeft gehad. Dat is ook logisch. 9 van de 10 keer gaan mensen op een vervelende manier uit elkaar. Je creeert een bepaalde haat tegen je ex, daarom is het je ex. Maar in bijzondere gevallen ga je op een andere manier uit elkaar. Misschien uit elkaar gerukt door iets waardoor je geen hard feelings tegen elkaar opbouwt.

Zo heeft mijn vriend dat met zijn ex vriendin. Ze zijn op een domme manier uit elkaar gegaan en hij heeft ook niks tegen haar. Nu dat ik rustig ben kan ik daar ook goed inkomen. Als ik zo de verhalen hoor was zij er altijd voor hem. Ze is knap en ook nog lief ook, een combi wat je niet vaak tegen komt.

Rond de tijd dat wij onze relatie aan t opbouwen was wou hij eigenlijk graag terug naar haar. Na meerdere keren met mij afgesproken te hebben is hij toch voor mij gegaan, wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet begrijp. Hij verzekerd mij keer op keer dat ik de enigste voor hem ben en niemand anders.

Maarja.... dan komt die borderline kant weer. Die kant van mij wat ieder onlogisch argument in een ruzie MOET gebruiken. Om de boel alleen nog maar erger op te fokken ofzo. Ik weet niet waarom ik dit weer gedaan heb maar tevens heb ik me weer in mn benen lopen snijden. Iets wat ik al even niet gedaan heb maar wat voor mij op een of andere manier zo fijn en "bevrijdend" voelt. Het is gewoon slecht en hartstikke zonde. Die lelijke littekens wat je ervan krijgt gaan nooit meer weg. Echter... heeft hij me hard gezegd dat als ik het nog eens zou doen het over zou zijn tussen ons. Wederom is het gebeurd en momenteel heeft hij me geblokt en kan ik hem op geen mogelijke manier bereiken.

Ja, dit is ronduit mn eigen schuld. Zoals iemand al in dit topic benoemde is dit weer een vorm van mentale mishandeling naar hem toe en misschien was het wel de druppel dit keer. Ik weet het niet, ik hoop van niet maar ben bang van wel.

En wat is dan nu weer de volgende stap... Weer een nutteloze sorry zeggen waar hij toch niks aan heeft. Ik zit hier nu vanaf mn laptop huilend te schrijven terwijl ik verdomd goed weet dat hij even veel verdriet heeft als ik, misschien nog wel meer.

Momenteel... ben ik echt compleet radeloos, leeg, verdoofd, gevoelloos. Alsof mn hele toekomst ff voor mn neus is weggeveegd door mn eigen domme schuld. Ergens hoop ik dat die me vergeeft en we doorgaan maarja, wanneer gaat het dan weer mis? Ergens hoop ik ook, alleen uit zijn belang, dat hij door gaat met zn leven en gelukkig word met iemand die zijn liefde wel waardeert. Want dat is wat hij uiteindelijk echt verdient.

**Geplaatst**: 30-05-16 22:12

Geplaatst: 30-05-16 22:12

AnoniemSA123 schreef:
Zojuist weer een heftig aanval gehad...

In 20 minuten tijd ging het van een kleine irritatie naar een oorlogsgebied.. echt weer absurd dit.

Dit is een terugkomend probleem. Een probleem wat ik zelf keer op keer creeer.

Balen hoor!!!!
Maar respect hebben voor jezelf heeft ook wel iets: borderline gedrag is niet iets wat je bewust eens even gaat vertonen. Het is - hoe oliebol ook - eerder iets dat jou overkomt. Er wordt somehow iets getriggerd in een hersengebied waar je met je bewuste mind (cgt, mentaliseren, vers, etc.) geen controle over hebt.
(Gelukkig zijn er wel manieren, therapieën om dit te beïnvloeden, maar voor jou is dat nu nog toekomstmuziek.)

Blijft natuurlijk wel staan dat "iets jou dit laat doen" en dat is heel naar!!!

Citaat:
Maarja.... dan komt die borderline kant weer. Die kant van mij wat ieder onlogisch argument in een ruzie MOET gebruiken. Om de boel alleen nog maar erger op te fokken ofzo. Ik weet niet waarom ik dit weer gedaan heb maar tevens heb ik me weer in mn benen lopen snijden. Iets wat ik al even niet gedaan heb maar wat voor mij op een of andere manier zo fijn en "bevrijdend" voelt. Het is gewoon slecht en hartstikke zonde. Die lelijke littekens wat je ervan krijgt gaan nooit meer weg. Echter... heeft hij me hard gezegd dat als ik het nog eens zou doen het over zou zijn tussen ons. Wederom is het gebeurd en momenteel heeft hij me geblokt en kan ik hem op geen mogelijke manier bereiken.

Brrr! Naar hoor, allemaal!
Ten eerste: jaloezie is een naar monster. Jaloezie is in principe de angst om iemand te verliezen en als je niet tactisch omgaat met deze angst is het risico om je relatie te verspelen :(:)

extra hoog.
(Een soort self fulfilling profecy.)

En jezelf snijden omdat dat oplucht.... - Als ex snijster kan ik melden, dat bij mij de nood dan fiks hoog was.
Zonde - ja, sommige littekens trekken idd slecht weg en dat kan een hoge prijs zijn.
Maar slecht...? :(:)

Heremijntijd nog aan toe - als alleen nog fysieke pijn kan helpen, hoeft er in principe geen mentale pijn bij, hoor! Het is hartstikke akelig, maar niet slecht in de betekenis van verdorven.

Citaat:
Ja, dit is ronduit mn eigen schuld. Zoals iemand al in dit topic benoemde is dit weer een vorm van mentale mishandeling naar hem toe en misschien was het wel de druppel dit keer. Ik weet het niet, ik hoop van niet maar ben bang van wel.

Ik zou het heel erg banketstaaf vinden als dit voor hem de druppel is.
Maar 'dat dit je eigen schuld is', daar valt wel iets op af te dingen.
En wat betreft zelfrespect : gooi alle noties van mentale mishandeling met een grote boog over je schouder. Hij is volwassen, hij weet hoe de vlag er bij hangt, uiteraard kan en mag hij zo zijn ideeën hebben, maar van mishandeling is geen sprake.

Citaat:
En wat is dan nu weer de volgende stap... Weer een nutteloze sorry zeggen waar hij toch niks aan heeft. Ik zit hier nu vanaf mn laptop huilend te schrijven terwijl ik verdomd goed weet dat hij even veel verdriet heeft als ik, misschien nog wel meer.

Aangezien het jou spijt en je volwassen omgaat met borderline zou ik niet weten wat er nutteloos is aan sorry.
Accoord, de borderline gaat niet weg van sorry (maar dat hoeft ook niet).
(Uiteraard zou dat leuk zijn, maar daar gaat het nu even niet om.)

Het is je weer gebeurd, dat is balen, je wilt dat niet en sorry is daar een uitstekend woord voor.
En wellicht is iemand totaal blokkeren wel zijn manier om met verdriet om te gaan (a funny way of showing that. - maar och, "het is een man", zullen wij maar zeggen).

Citaat:
Momenteel... ben ik echt compleet radeloos, leeg, verdoofd, gevoelloos. Alsof mn hele toekomst ff voor mn neus is weggeveegd door mn eigen domme schuld. Ergens hoop ik dat die me vergeeft en we doorgaan maarja, wanneer gaat het dan weer mis? Ergens hoop ik ook, alleen uit zijn belang, dat hij door gaat met zn leven en gelukkig word met iemand die zijn liefde wel waardeert. Want dat is wat hij uiteindelijk echt verdient.

Mogelijk speelt er jaloezie en het heeft zin om dat goed door te spreken.

En wat ik er ook in hoor :(:)

is schaamte van het kaliber "ik hoor geen borderline te hebben". :(:)

Het is rotgedoe, ik wens het niemand toe, maar aangezien het nu helaas zo is, is die schaamte (...het gevoel niet acceptabel te zijn...) ook een hinderpaal van jewelste.

**Geplaatst**: 30-05-16 22:53

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 30-05-16 22:53

Misschien is dit niet de druppel, maar eens gaat het wel de druppel worden.

Natuurlijk is het niet compleet jouw schuld, want borderline is iets wat jouw is overkomen. Daar ben ik het ook wel mee eens. Als je in zo'n borderline bui bent is er ook niets wat je ertegen kan gaan doen. Dat lukt dan gewoon niet meer.

Maar voordat je in die bui gaat, dat is de beslissende factor. Daar heb jij wel invloed op... De makkelijkste weg is gewoon op dat punt je bui in te gaan, daar wil je aan toegeven.. Maar je moet echt proberen daar tegen de vechten. Dat kan met een set oefeningen, die je op therapie bijvoorbeeld kan gaan leren. Het is echt niet makkelijk, daar weet ik alles van, maar niet onmogelijk. Je kan dus degelijk wel invloed hebben hoe jij je naar hem gaat gedragen... En ik vind dan ook niet dat je 100% kan zeggen "Ja, maar het was de borderline" Die gedachtegang wil je sowieso niet hebben, want als je je zelf niet verantwoordelijk maakt voor je eigen doen en laten, des te makkelijker het is voor de borderline om naar boven te komen. Immers je kan er niets aan doen, dus waarom zou je ertegen vechten. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, want ik bedoel het niet negatief. Ik als geen ander weet dat je aan borderline echt niets kunt doen en hoe sterk die drang is om er gewoon aan toe te geven. Alleen kun je er ook niet tegen strijden. Zonder mijn therapie en de oefeningen die ik heb meegekregen, had ik dat ook niet gekund.

Het is vandaag maandag. Heb je al gebeld? Zo niet, ga dat meteen morgen doen. Van uitstel komt afstel. Vandaag blijkt wel weer dat je het echt nodig hebt. Niet alleen voor je relatie en je familie en vrienden, maar ook voor jezelf.

Vervelend deze bui... Maar zeg je sorry en zeg er ook bij dat je dit niet langer wilt, dat je dankbaar bent voor dat hij je het niet kwalijk neemt en je altijd weer vergeeft. Dat je hem niet langer op zo'n manier pijn wilt doen, en dat je morgen gaat bellen voor een afspraak met de huisarts voor een doorverwijzing.

Ik denk dat hij je er dan wel voor vergeeft. Zeker als hij weet dat je serieus bent om er iets aan te gaan doen

.

**Geplaatst**: 31-05-16 06:26

Geplaatst: 31-05-16 06:26

ElineS schreef:
Maar voordat je in die bui gaat, dat is de beslissende factor. Daar heb jij wel invloed op... De makkelijkste weg is gewoon op dat punt je bui in te gaan, daar wil je aan toegeven.. Maar je moet echt proberen daar tegen de vechten.

Please, niet meer frustratie dan strikt noodzakelijk!
Waar je invloed op kunt hebben is je basisconditie of hoe je het noemen wilt.
Dat is dat je goed eet, slaapt, geen fysieke pijn hebt en nog wat van dat soort zaken. En, moeder natuur is dol op dubbelfuncties: hetzelfde geldt voor je psyche. Liefst geen ruzie, krenking van je ego, vernedering, etc.
Als je basisconditie goed is, is de kans dat een willekeurige prikkel een giga trigger blijkt, kleiner.
Daar heb je invloed op.

Dan, zo gaat het dus vantijd tot tijd, treedt er een prikel op, die dus helaas een trigger blijkt, daar doet geen mens iets tegen. Punt. De amygdala heeft geen mogelijkheid om bewust gecontroleerd te worden.
Niet tegen vechten, er is al ellende genoeg.
Wel is het zo, dat de amygdala van een getraumatiseerd iemand heftiger, sneller reageert. - Dus dat is een punt van aandacht. (Daar zijn vaak veel dingen te verhelpen of verzachten.)(Borderline is dan wel geen ptss, maar wel een reactie op pijn.)

En wat kan: nadat de amygdala de "aanval!!!" heeft ingezet, zijn er hersengebieden die kunnen reguleren, kalmeren, etc. Maar daar zitten bij mensen met borderline nu krek de littekens, beschadigingen - dus dat is voor borderliners nog lastiger dan voor andere mensen. (Het kan, maar is een weinig efficiënte aanpak.)

Citaat:
En ik vind dan ook niet dat je 100% kan zeggen "Ja, maar het was de borderline" Die gedachtegang wil je sowieso niet hebben, want als je je zelf niet verantwoordelijk maakt voor je eigen doen en laten, des te makkelijker het is voor de borderline om naar boven te komen.

Het feit is, dat de borderline er is. Dat is geen smoes of excuus, dat is een feit.
Je verantwoordelijkheid nemen begint met de feiten onder ogen te zien. Daar hoort helaas bij, dat het leven niet voor 100% maakbaar is en dat je als mens niet alle controle kunt hebben.

Citaat:
Immers je kan er niets aan doen, dus waarom zou je ertegen vechten.

Ja, zou dat aan de orde zijn, dan wordt het het smoezenboek.
Dit is een slachtofferrol, annex vervolger erbij. - (huuuu....)

Maar gelukkig ligt het niet zo zwart wit als het smoezenboek stelt.

**Geplaatst**: 31-05-16 12:01

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 31-05-16 12:01

Mij is altijd geleerd in therapie dmv oefeningen om kalm proberen te blijven als ik werd getriggerd. Dat daar dus wel iets aan te doen is en dat je daar invloed op kan hebben, die momenten voor je zon bui in gaat.

Denk jij daar anders over?

Ritme, op tijd naar bed en eruit, gezond eten etc inderdaad belangrijk. In balans blijven, lichamelijk en geestelijk, dan komen triggers minder hard of helemaal niet binnen. Dar ben ik met je eens.

Maar mij is wel geleerd dat als er dan wel een trigger binnen komt, dat ik nog altijd invloed heb. Dat ik wel controle heb over mijn borderline en zelf 'kies' die controle af te geven en een bui in te gaan. Ja, dan is er niets meer aan te doen. Maar de momenten ervoor heb je de controle over je handelingen en moet je die controle niet weggeven.

Dat is anders dan,controle over je emoties. Daar heb je weinig controle oveee. Je voelt wat je voelt. Maar je kan wel veranderen hoe je ernaar gedraagt. En ik merkte dat mijn gevoel op den duur wel meekwam met w as te ik zei of heel snel weg was uit her boze gebied als ik mijzelf kalmeerde.

Ik hamer er best op, dat je wel die controle kan vinden en er wel iets aan kan doen. Dat komt omdat ik twee mensen ken met borderline. Mijn moeder en een vriend... En alles wat ze verkeerd doen, elke belachelijke woede aanval of huilbui en iedereen uitschelden voor van alles wat. Tja, dat ligt aan,de borderline he, kunnen ze niets aan doen. vervokgens veranderd er daardoor niets en herhaLL en ze hun patronen waar ze 'niks aan kunnen doen'. Die slachtofferrol vind ik verschrikkelijk.

Natuurlijk ben je een slachtoffer als je borderline hebt. Je hebt er niet om gevraagd dit te krijgen. Je bent een slachtoffer en dus mag je er best over klagen, huilen, gefrustreerd zijn dat je dit hebt.

Maar een slachtoffer zijn is in mijn ogen dan de slachtofferrol keihard aanpakken en naar zich toe trekken. Zo, een dekentje slachtofferrol over hun heen die hun beschermt tegen alles wat ze zelf doen en waar ze vaak dan ook mee wegkomen.

Daarom zeg ik altijd dat je wel verantwoordelijk bent voor wat je doet en dat je er iets aan kunt doen. Ja, als er iets gebeurd, het is de borderline daar kan ik niets aan doen. Nee, het is de borderline, en daar kan ik wel wat aan doen, daar ben ik nu keihard mee aan het werk in therapie

**Geplaatst**: 31-05-16 12:19

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 31-05-16 12:19

TS waar ik heel nieuwschierig naar ben, heb je ook hobby waar je je Ei in kweit kant en ook samen deelt met anderen?

Ik zelf ben 100% afgekeurd(lichamelijke beperkt) helaas is mijn geest geen match met mn lichaam. Ik mag graag anderen helpen en bezig houden. 15 Jaar heb ik op een stal gewerkt maar door Black Out moeten stoppen; Nu 2 jaar laters heb ik mijn weg gevonden met mn eigen paarden wat ik deel met kinderen die bij mij komen rijden, doen alles samen en maken veel uitjes met of zonder paarden. Kids leren en groeien door mijn paard-kunde, daar krijg ik een boost van + het wordt ook zeer gewardeerd door ouders en dorps genoten. Het is zo belangrijk dat je iets hebt wat je goed ligt en bij je past qua hobby en structuur!

De basis is een goede familie/kennissen/vrienden kring waar je mee voort kunt bouwen in de toekomst!

**Geplaatst**: 31-05-16 13:45

Geplaatst: 31-05-16 13:45

Hoi,

Ik herken je probleem helaas . Ik heb ook borderline. Therapie gehad, alleen had ik daar het geduld niet meer voor. Iedere week erheen kleppen en weer praten. Ik ben absoluut geen prater. Nu slik ik anti-depressieva. Het helpt wel. Heb nu minder last van driftbuien en stemmingswisselingen. Helaas nog wel steeds een negatief zelfbeeld. Daar kom ik waarschijnlijk nooit meer vanaf. Ik kreeg de tip om een hobby te zoeken waar je je ei in kwijt kan. Heb het haken ontdekt en het helpt wel idd.

**Geplaatst**: 31-05-16 13:53

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 31-05-16 13:53

Idd afleiding helpt heel erg.
En structuur,structuur en nog meer structuur.
Dat is zo belangerijk

**Geplaatst**: 31-05-16 22:16

Geplaatst: 31-05-16 22:16

ElineS schreef:
Mij is altijd geleerd in therapie dmv oefeningen om kalm proberen te blijven als ik werd getriggerd. Dat daar dus wel iets aan te doen is en dat je daar invloed op kan hebben, die momenten voor je zon bui in gaat.

Denk jij daar anders over?

Ik benoemde het expres neurologisch, omdat veel psychologendat overslaan (of wellicht niet weten).
Hoe heftig de trigger is, daar kan uiteraard verschillen. Per keer, per persoon, etc. Maar het feit dat je getriggerd wordt, op het moment dat het gebeurt, is dat zo. Uiteraard heeft de ene mens meer zelfbeheersing (of geluk - wel of niet gillen, dat beslis je zogezegd niet altijd zelf) dan de ander.
En in principe zijn er dus ook wel hersendelen, die verantwoordelijk zijn voor deze zelfbeheersing.
....en wees niet verbaasd, de definitie van borderline zou kunnen zijn, dat deze hersendelen maar moeizaam werken.

De oefeningen om kalm te blijven tijdens triggers (...het schrik/vertrouwenparcours in de ruitersport...) kan zin hebben, maar is een inefficiënte manier van doen. (Zonder de andere twee elementen lijkt het mij vooral loeizwaar.)

Citaat:
Maar mij is wel geleerd dat als er dan wel een trigger binnen komt, dat ik nog altijd invloed heb. Dat ik wel controle heb over mijn borderline en zelf 'kies' die controle af te geven en een bui in te gaan. Ja, dan is er niets meer aan te doen. Maar de momenten ervoor heb je de controle over je handelingen en moet je die controle niet weggeven.

....er zijn mensen met niet aangeboren hersenletsel, die deze controle werkelijk compleet nul hebben. Die wonen in een inrichting met een op een begeleiding.
....zo wild en stuurloos is niet iedereen met borderline.
Maar de mate van invloed die je als mens hebt, is bij borderline per definitie klein. Accoord, niet nul, maar klein, zolang de littekens er zitten.

Maar de rest van deze alinea neem ik niet voor mijn rekening. Controle over borderline, zelf kiezen (ik zie de aanhalingstekens wel, maar....) ik ben het er mordicus niet mee eens.
(Als we het niet hebben over neurologie en over feiten - maar hebben over wensen en therapiedoelen en het richten van je aandacht, dan wordt het wel weer een ander verhaal.)

Citaat:
Dat is anders dan,controle over je emoties. Daar heb je weinig controle oveee. Je voelt wat je voelt. Maar je kan wel veranderen hoe je ernaar gedraagt. En ik merkte dat mijn gevoel op den duur wel meekwam met w as te ik zei of heel snel weg was uit her boze gebied als ik mijzelf kalmeerde.

Ik vind dat knap!
Uiteraard 'dat je in staat bent een moord te plegen' (ik heb het hier over mezelf) is iets anders dan gedrag. Daar kan ik ook mee uit de voeten.

Citaat:
Ik hamer er best op, dat je wel die controle kan vinden en er wel iets aan kan doen. Dat komt omdat ik twee mensen ken met borderline. Mijn moeder en een vriend... En alles wat ze verkeerd doen, elke belachelijke woede aanval of huilbui en iedereen uitschelden voor van alles wat. Tja, dat ligt aan,de borderline he, kunnen ze niets aan doen. vervokgens veranderd er daardoor niets en herhaLL en ze hun patronen waar ze 'niks aan kunnen doen'. Die slachtofferrol vind ik verschrikkelijk.

Ja, die afkeer begrijp ik ten enen male - verschrikkelijk, dat soort lui!
(En het is niet alleen de slachtofferrol, het is net zo goed in termen van de reddingsdriehoek vervolgen: "ik stel hier de wet en jij hebt je maar te voegen en als ik jou pijn deed/doe, nou, dan heb je pech.")

Citaat:
Natuurlijk ben je een slachtoffer als je borderline hebt. Je hebt er niet om gevraagd dit te krijgen. Je bent een slachtoffer en dus mag je er best over klagen, huilen, gefrustreerd zijn dat je dit hebt.

Maar een slachtoffer zijn is in mijn ogen dan de slachtofferrol keihard aanpakken en naar zich toe trekken. Zo, een dekentje slachtofferrol over hun heen die hun beschermt tegen alles wat ze zelf doen en waar ze vaak dan ook mee wegkomen.

Kleine uitweiding naar de reddingsdriehoek: ik wil nog wel eens het woord zielepiet gebruiken versus het echte slachtoffer.
Een rottige kwaal waar je niet om hebt gevraagd : dat is het echte slachtoffer - de zielepiet vindt het stiekem prachtig om "een" kwaal te hebben, dat is een machtig wapen om mensen (huuuuu) 'heerlijk' (wat een lol) mee te manipuleren.

Citaat:
Daarom zeg ik altijd dat je wel verantwoordelijk bent voor wat je doet en dat je er iets aan kunt doen. Ja, als er iets gebeurd, het is de borderline daar kan ik niets aan doen. Nee, het is de borderline, en daar kan ik wel wat aan doen, daar ben ik nu keihard mee aan het werk in therapie

**Geplaatst**: 31-05-16 22:24

Geplaatst: 31-05-16 22:24

TS, ik hoop dat het beter met je gaat.
Enige advies dat ik kan geven. Zoek professionele ondersteuning.

**Geplaatst**: 31-05-16 22:26

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 31-05-16 22:26

Borderline is niet op te lossen...je leert er vanzelf mee omgaan als je ouder word...

**Geplaatst**: 31-05-16 22:33

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 31-05-16 22:33

Oplossen, nee. Vanzelf mee om leren gaan? Ehhh, zelf geloof ik daar niet in omdat ik t heb gezien bij mijn moeder.

Ermee om leren gaan door middel van therapie en evt. medicatie.. Dat geloof ik dan weer wel en hopelijk gaat dat ook mij ondersteunen. Maar dat moet ik zelf nog eerst ondervinden.

**Geplaatst**: 31-05-16 22:42

Geplaatst: 31-05-16 22:42

Ik begrijp je probleem, zelf heb ik geen borderline maar ben op 16jarige leeftijd gediagnoseerd met hoogfunctionerend autisme, ondertussen ben ik er 20.
Bij mij barste de bom altijd als er iets gebeurde dat niet verliep zoals het anders verliep (relationeel is dit ook een groot probleem). Hoe vaak ik al wenend van mijn tak aan het maken was omdat eigenlijk heel simpele dingen mij zwaar vielen...
Ik heb in deze periode echt geleerd wie mijn echte vrienden waren.
Probeer ook niet teveel waarde te hechten aan dat label. Als mensen mij vragen of ik "een autist ben" zeg ik altijd neen. Ik ben namelijk geen autist, ik heb gewoon autisme. Je diagnose definieert jou als persoon niet. Tuurlijk speelt het her en der een rol in je karakter maar het definieert niet alles!

Voor mij heeft gewoon praten echt wel geholpen. Weten dat ik tegen mijn psycholoog kon praten over wat ik voelde op dat moment. Na een tijd leerde ik mijn tong te bijten tegen de juiste mensen en dan achteraf schreef ik het eerst eens af en dan achteraf luchtte ik nog eens tegen mijn psycholoog.
Verder zoals al gezegd is. Structuur helpt echt

Hoewel ik geen borderline heb, begrijp ik je frustratie wel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-16 08:09

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-16 08:09

Ik heb wel hobbies maar niet iets wat ik kan uitoefenen

Ben 40 uur per week aan het werk en als ik vrije tijd heb ben ik bij mn vriend of doe ik leuke dingen met vrienden en vriendinnen.

De situatie is de gehele week nog steeds niet verbeterd... Voel me echt leeg. Er is gewoon geen toekomst meer. De drive om mezelf te verbeteren is ook compleet weg want waarom zou ik het nog doen.

**Geplaatst**: 02-06-16 08:40

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 02-06-16 08:40

Lieve ts, pak nu de telefoon en maak een afspraak bij de huisarts.
Er is zeker een toekomst, ook voor jou, ook op dit moment.
Hoe zwaar het ook gaat worden, ik acht de kans groot dat therapie eventueel in combinatie met medicijnen jou gaat helpen.

Het is tijd om actie te ondernemen.

**Geplaatst**: 02-06-16 09:05

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 02-06-16 09:05

Als eerste: Ik heb het topic (nog) niet doorgelezen.

Ts, echt, van mij krijg je heel veel waardering! Ik ben met een zus met borderline en een moeder met gedragsstoornissen opgegroeid. Beiden zijn gediagnotiseerd, behandeld of worden nog behandeld. Jaren (+10) hebben ze ontkent dat er ook maar iets met hun is en dat doen ze nog steeds. Dit is zodanig ver gekomen en het manipuleren rees zo de pan uit, dat ik 2 jaar terug definitief met mijn zus brak en een maand terug met mijn moeder. Ik heb jaren gesmeekt dat ze hun probleem gingen erkennen, maar dit heeft geen van beide ooit gewild. Wij, in het geval van mijn moeder ik, waren het probleem. Ik ben van mening dat je pas kunt behandeld worden als je ook aanvaard dat er een probleem is. Je kan daarvoor al ondersteuning krijgen om naar die aanvaarding te werken en als je het aanvaard ga je meestal veel sneller vooruit.

Dus echt, voor mij betekend het heel veel dat je het al beseft. Meer nog, je bent zelfs al een stap verder. Na een aanval weet je de pijnpunten bloot te leggen en weet je dat het fout ging en waarom. Wat ik als tip kan geven is om ontspanningstherapie te volgen. Hierin leer je op een manier die bij jou past een techniek aan waarbij je bij stress de rust kunt terug vinden. Dit is geen wondermiddel maar kan wel uitbarstingen voorkomen, of deze aanzienelijk verkorten of afzwakken.

Verder wil je niet aan de medicatie zie ik? Ik kan het enkel aanraden. Medicatie bestaat in verschillende soorten. De kans is groot, aangezien je gewoon functioneerd grotendeels, dat het de scherpe kantjes eraf haalt. Veel sterkte Ts, je bent echt goed bezig!

**Geplaatst**: 02-06-16 10:01

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 02-06-16 10:01

Heb alleen de eerste pagina gelezen en deze, maar ik denk dat het nu echt de tijd is om hulp te gaan zoeken. Niet morgen, maar vandaag nog. Ik vind het goed dat je zelf erkent dat het niet goed gaat, maar ik vind het niet goed dat je het liefst zonder medicatie wilt, terwijl er genoeg mensen hebben aangegeven dat dit ze wel echt geholpen heeft. Tegenover je omgeving en ook zéker tegenover je vriend die echt, als ik zo alles lees, een lot uit de loterij is en alles voor je over heeft. Dat moet je koesteren. Alleen al daarom moet je nu echt stappen ondernemen.

Je zegt dat de drive weg is, maar als je deze drive niet terugkrijgt, dan komt er een moment dat anderen die drive ook niet meer hebben. Help jezelf en gun jezelf ook die hulp. Je bent het jezelf verschuldigd, maar ook anderen. Je kan het!!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-16 10:23

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-16 10:23

Ik weet dat ik hulp moet zoeken maar momenteel voel ik me zo tegen de grond geslagen dat ik echt even geen behoefte heb de huisarts te bellen.

Het ging eventjes goed maar gisteren kreeg ik weer een aanval. Een kleine dit keer maar het was al genoeg hem hoog op de kast te krijgen. Dat begrijp ik zeer zeker na de laatste aanval.

Misschien gaan bokkers me hierdoor herkennen maarja f*ck it.. morgen ben ik jarig. Ik word morgen 20 jaar en ik voel me zo vreselijk k*t. Alsof ik het hele jaar weer niks vooruit ben gegaan want vorig jaar rond deze tijd vonden dezelfde dingen weer plaats.

Ik hoop straks met hem te kunnen praten. Alles hangt nu maar allemaal aan een zijden draadje en het lijkt alsof iedere stap een misstap is. Alles wat ik zeg komt negatief over.

Ff weer een dip periode. Hier kom ik ook wel weer uit maar ik moet eerst mn relatie terug op de juiste rails krijgen want op dit moment is er een communicatie van niks, we vallen elkaar alleen maar aan met woorden terwijl we het fatsoenlijk uit moeten praten.

Ronduit drama dit. Veroorzaakt door mezelf en nu klaag ik er ook nog over

**Geplaatst**: 02-06-16 10:43

Geplaatst: 02-06-16 10:43

AnoniemSA123 schreef:
Ik weet dat ik hulp moet zoeken maar momenteel voel ik me zo tegen de grond geslagen dat ik echt even geen behoefte heb de huisarts te bellen.

Ja, die snap ik.
Het is een drempel, dat telefoontje - en hoe akeliger je je voelt, hoe hoger de drempel dus hoe moeilijker je belt. :(:)

....vicieuze cirkel - graag doorbreken!

Citaat:
Het ging eventjes goed maar gisteren kreeg ik weer een aanval. Een kleine dit keer maar het was al genoeg hem hoog op de kast te krijgen. Dat begrijp ik zeer zeker na de laatste aanval.

.....of wellicht relatie therapie, of ten minste 'psycho educatie': "zo kan het gaan bij borderline en wat helpt wel en niet".

Citaat:
Misschien gaan bokkers me hierdoor herkennen maarja f*ck it.. morgen ben ik jarig. Ik word morgen 20 jaar en ik voel me zo vreselijk k*t. Alsof ik het hele jaar weer niks vooruit ben gegaan want vorig jaar rond deze tijd vonden dezelfde dingen weer plaats.

Twee dingen: first things first : :(:)

Een verjaardag "hoort"iets te zijn waar je je op verheugt, een fijne dag met mensen die simpelweg blij zijn dat jij er bent.
Balen, als het anders dreigt te lopen....!

2e: "Hmmm, most interesting....! Wat gebeurt hier nu precies...?"
Sommige mensen hebben ritmes, voelen zich ieder jaar om dezelfde tijd om *een bepaalde reden* telkens weer rot. (In termen van therapie : soms weet iemand het donders goed, soms niet. Soms kan praten helpen, zoals tips om het te verzachten, voor te zijn, etc. Maar een van de charmes van emdr is dat je niet hoeft te weten wat de oorzaak /aanleiding van zo'n ritme is, om het kreng de nek om te draaien.)

Citaat:
Ik hoop straks met hem te kunnen praten. Alles hangt nu maar allemaal aan een zijden draadje en het lijkt alsof iedere stap een misstap is. Alles wat ik zeg komt negatief over.

Even heel grof: misschien is dit idd zo, vraag het hem, of hij een pauze oid nodig heeft!
(Val niet samen in de valkuil dat jij heel graag wil praten, (=jij wilt hem nabij hebben) en hij geïrriteerd raakt en jou afstoot.)

Citaat:
Ff weer een dip periode. Hier kom ik ook wel weer uit maar ik moet eerst mn relatie terug op de juiste rails krijgen want op dit moment is er een communicatie van niks, we vallen elkaar alleen maar aan met woorden terwijl we het fatsoenlijk uit moeten praten.

$*\o/*$
That's the spirit!

Citaat:
Ronduit drama dit. Veroorzaakt door mezelf en nu klaag ik er ook nog over

Klagen mag, hoor, leuk is anders!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-16 11:24

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-16 11:24

Het is niet echt een drempel want die ben ik al heel erg vaak over gegaan. Het enigste wat ik telkens doe ik een blokje om rijden zodat ik weer terug kom bij diezelfde drempel

Ik heb wel zin in mn verjaardag maar niet om deze zo in te gaan. Ruzie met hem en me dan ook nog blij voor moeten doen want anders krijg je die zeik van "waarom zo sip, je bent jarig" no oliebol sherlock dat begrijp ik ook wel :')

Ik ga niet aan pauzes doen. Dan ontwikkeld hij misschien in de tussentijd gevoelens voor een ander of gaat hij heel erg inzien dat hij me niet nodig heeft ofzo. Ik denk dat ik mezelf daar geen goed bij doe.

Het enigste wat ik graag wil is straks langsgaan. Buiten huis afspreken en een stuk wandelen en goed praten. Ik weet anders ook niet iets... Ben echt een beetje radeloos momenteel.

**Geplaatst**: 02-06-16 11:36

Geplaatst: 02-06-16 11:36

AnoniemSA123 schreef:
Het is niet echt een drempel want die ben ik al heel erg vaak over gegaan. Het enigste wat ik telkens doe ik een blokje om rijden zodat ik weer terug kom bij diezelfde drempel

...deze paradox begrijp ik niet.

Citaat:
Ik heb wel zin in mn verjaardag maar niet om deze zo in te gaan. Ruzie met hem en me dan ook nog blij voor moeten doen want anders krijg je die zeik van "waarom zo sip, je bent jarig" no oliebol sherlock dat begrijp ik ook wel

...als het zo loopt, valt daar wel beleid op te maken.

Citaat:
Ik ga niet aan pauzes doen. Dan ontwikkeld hij misschien in de tussentijd gevoelens voor een ander of gaat hij heel erg inzien dat hij me niet nodig heeft ofzo. Ik denk dat ik mezelf daar geen goed bij doe.

Het enigste wat ik graag wil is straks langsgaan. Buiten huis afspreken en een stuk wandelen en goed praten. Ik weet anders ook niet iets... Ben echt een beetje radeloos momenteel.

...misschien is hier toch meer je angst aan het woord
(....en dat mag, daar niet van!)
...dan dat het een verstandige aanpak is.

Accoord, er zit wel verschil tussen 'ik laat een tijd niets van me horen' dan overleg over de vraag of hij wellicht even tijd nodig heeft om deze twee aanvallen te laten betijen.
Jouw voorstel "let's walk and talk" klinkt erg zinnig! !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-16 11:41

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-16 11:41

Heb hem om we gaan straks praten

maarja next problem.. were to start?

Er zijn zoveel dingen maar ik krijg het echt nooit mn strot uit

**Geplaatst**: 02-06-16 22:17

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 02-06-16 22:17

Misschien hem dit topic laten lezen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-16 08:53

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-16 08:53

Even een weekje verder..

Het is een ontzettend drukke week geweest. Mijn verjaardag is moeizaam verlopen maar wel leuk geëindigd. Heb veel cadeautjes gekregen en heb mezelf ook verwend door mn eerste auto te kopen.

Ik voel me deze week ook een beetje vreemd. Heel erg rustig op een of andere manier maar wel ontzettend waakzaam. Een "bui" ligt op de loer en ik ben maar aan t afwachten tot t weer over me heen komt.

Gisteren verbaasde me enorm. Ik ging een hapje eten met mijn vriend. Hophop in de auto, tomtom aan maar het ging niet zo lekker. Auto reed niet lekker, sloeg me af etc. Ik was weer aan het stressen en ik wou gewoon niet dat onze gezellige avond mis ging. Ik stopte langs de weg, kwam tot mezelf en vanaf daar ging het gewoon goed. Iets wat me eigenlijk nog nooit overkomen is.

Ik wil niet zeggen dat therapie niet de oplossing is maar zijn er bokkers die hun "eigen" therapie toe hebben weten te passen?

**Geplaatst**: 09-06-16 09:58

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 09-06-16 09:58

....wat een goede, 'grappige' ervaring: "ik zet t malle ding even stil, een minuutje uitblazen - en dan loopt het opeens allemaal lekker"...!

Ik herken het ook wel. Als ik de dingen in mjn eigen ritme en tempo kan doen, gaat het doorgaans veel beter. (Soms word ik bij wijze van spreken wakker met het gevoel 'vandaag ga ik klussen x, y en z aanpakken'. En vraag me niet exact hoe het zit, maar iedereen die ik bel krijg ik aan de lijn, alles lukt en het is gewoon leuk om te doen...)