Bokt.nl

_San87_ schreef:

Wat ga je doen als de bevriende donor toch vadergevoelens gaat ontwikkelen?

anjali schreef:

Wat ikzelf zou doen in het geval van grote kinderwens [waar ik goed kan inkomen!] is: een contactadvertentie plaatsen en daarmee zoeken naar een man die zelf ook een grote kinderwens heeft en daarbij ook nog met me wil trouwen, om zodoende een echt gezin te vormen. Maar ja, dat is heel persoonlijk dus,ik heb zelf liever dieren dan kinderen. Maar ik begrijp je wens wel.

_love12_ schreef:

sassefras schreef:

met of zonder partner je ritme veranderd, ik had twee ukkies in 12 maanden, en met of zonder papa, ik zou er voor gaan.

2 in 12 maanden? Hoe kan dat?

anjali schreef:

Wat ikzelf zou doen in het geval van grote kinderwens [waar ik goed kan inkomen!] is: een contactadvertentie plaatsen en daarmee zoeken naar een man die zelf ook een grote kinderwens heeft en daarbij ook nog met me wil trouwen, om zodoende een echt gezin te vormen. Maar ja, dat is heel persoonlijk dus,ik heb zelf liever dieren dan kinderen. Maar ik begrijp je wens wel.

suze_ schreef:

Moeder zijn is echt het allermooiste wat er is.
Ik zou er voor gaan!

Suzanne F. schreef:

Ik denk dat het zeker kan en als het jouw wens is moet je er voor gaan. Maar je moet wel een goed vangnet hebben aan familie/ouders etc. Helemaal alleen wordt heel erg moeilijk en frustrerend.

_Zsazsa_ schreef:

Vriendin van me heeft ook op haar 34E bewust alleen voor een kindje gekozen. Het is wel loodzwaar en zij heeft weinig vrienden/familie dus qua werk etc totaal afhankelijk van de crèche. Dat moet je willen. Haar kindje is nu 5 en ze zegt nu natuurlijk niet dat ze er spijt van heeft maar ik denk als ze de tijd terug kon draaien dat ze het misschien niet gedaan had. Met zo weinig hulp en steun plus fulltime werk is het zeker niet altijd een pretje. Kind mist ook echt een vader figuur. En zij heeft al 2 jaar een burn out.

Ik vind het moeder zijn met man ook al een flinke opgave. Dus denk er goed aan dat je jezelf de komende jaren weg moet cijferen. Ook hoe je omgeving je kan steunen, en of ze dat wel willen. Ik snap waarom je het wil. Maar je stapt wel een zware wereld binnen.

lisem94 schreef:

zonnetje1903 schreef:

Dank je wel voor jullie meningen en adviezen.
Over het feit dat er geen vader in beeld zou zijn...ja dat is zo, maar is dat een reden om geen kind te nemen. Nee voor mij niet. ik de kluts dat ik liefde kan geven voor twee. Mijn voorkeur gaat absoluut uit naar een liefdevol gezin met zowel een vader als een moeder, maar hoelang moet je daar op wachten.

Hier heb ik persoonlijk moeite mee. Ik zal uitleggen waarom en ik hoop dat je daar voor momentje bij stil staat.

Je geeft aan dat het voor jou persoonlijk geen goede reden is om een kindje te laten. Daar gaat het mis want het gaat helemaal niet om jou . Jij bent niet het uitgangspunt. Maak de fout niet om dus uit te gaan van jouw gedachtegang.

Daarnaast kan je geen liefde geven voor 2, onmogelijk. Een man/vader geeft een andere "vorm" van liefde, eentje die voor een vrouw/moeder niet te vervangen is.

Een kind heeft behoefte aan zowel een mannelijk als vrouwelijk rolmodel. Mannen, buiten de vader, zijn erg "schaars" in, zeker de eerste 12 jaar, van een leven van een kind. Weinig mannen in de opvang/basisonderwijs en ga zo maar door. Zeker bij zoon kan het vaderloos opgroeien best wel eens voor problemen zorgen. Jongetjes hebben "extra" behoefte aan een vader als rolmodel. Je kan er niet vanuit gaan dat dat bijvoorbeeld een familielid van jou kan zijn/worden. Het moet iemand zijn waar het kind een goede klik mee heeft en iemand die voldoende (dagelijks) bij het kind is. Daarnaast moet diegene ook een bepaalde "opvoedende" rol rond het kind hebben om "geschikt" te kunnen zijn als rolmodel. Er een paar keer per week, zoveel uur, een man naast zetten werkt dus niet.

Als je wat onderzoek verricht kom je erg makkelijk aan onderzoeken waaruit blijkt dat kinderen zonder mannelijk rolmodel en dus eigenlijk altijd het gebrek aan een vader het eigenlijk altijd minder goed doen ten opzichte van een stabiel 2 oudergezin.

Je kind start dus sowieso met een "handicap" ten opzichte van kinderen uit stabiele 2 ouder gezinnen. Afhankelijk van het karakter van je kind en omgevingsfactoren eromheen zou dat dus erg nadelig kunnen zijn.

Ik snap dat zeker de laatste alinea een hoop of's zijn. Maar zeker realistisch scenario's. Mocht je nog twijfelen, na de vorige alineas, aan het belang van een vader.

Buiten het gemis van specifiek een vader. Is er ook het gemis van de structuur en het voorbeeld van een 2 ouder gezin.
Ouders hebben andere rollen in de opvoeding van een kind, het kind krijgt hierdoor 2 perspectieven van manieren van omgang, keuzes, verantwoordelijk etc. Daarnaast is het kind ook getuigen van de relatie tussen ouders die, bij een warme, liefdevolle en stabiele relatie, van onschatbare waarde is. Het kind heeft daarnaast ook een groter en hierdoor veiliger vangnet van tal van zaken die ertoe doen in de opvoeding en vorming. Voornamelijk door het voorbeeld wat je kunt stellen in een 2 ouder gezin.

Verder is ook nog een punt waar je, vind ik, rekening mee zou moeten houden. Het feit dat jij ervoor zou kiezen een kind te nemen maar in geval van ongeluk van jou kant, gehandicapt kind, tal van mogelijkheden. Het dus realistisch is dat je familie er, door loyaliteit en gevoel naar jou, deels voor opvoeding/verantwoordelijkheid "opdraait". En vergis je er niet in dat ze daar echt niet voor kiezen. Ze kiezen voor het scenario dat vrij vrijblijvend is want, en dat is heel logisch en begrijpelijk, het is hun keuze niet om een kindje te nemen het is jouw kind. Het is voor hun dus niet onvoorwaardelijk zoals het voor jou is. En natuurlijk, dat betekent niet dat ze je niet met alle liefde zullen ontlasten maar moet je dat nou willen?

Daarnaast zijn hier dus ook weer mogelijke negatieve gevolgen voor het kind.

Daarnaast wat ik je ook graag nog mee wil geven. Heel direct maar mogelijk toch goed om te horen.

Het feit dat je eierstokken rammelen zou ervoor kunnen zorgen dat je niet bijzonder objectief bent. Het is nou eenmaal onze eerste behoefte "voortplanten". Je kan vast genoeg ("ogenschijnlijk" positieve) ervaringen vinden van moeders die je voor zijn gegaan zowel gekozen als overkomen. Maar zeker voor de gekozen groep, dit maakt het nog geen positieve of verstandige beslissing!

Als je vanuit het oogpunt van een kind de beslissing wilt maken moet je dat ook echt vanuit het kind doen, niet vanuit jezelf en je, geloof ik helemaal, beste bedoelingen.

Succes met je beslissing!

_San87_ schreef:

Suzanne F. schreef:

Ik denk dat het zeker kan en als het jouw wens is moet je er voor gaan. Maar je moet wel een goed vangnet hebben aan familie/ouders etc. Helemaal alleen wordt heel erg moeilijk en frustrerend.

Ik denk juist dat je het ook zonder dat vangnet moet kunnen. Je kunt niet van je familie verwachten dat zij er altijd voor je zijn op ieder moment van de dag.

horsies5 schreef:

_San87_ schreef:

Ik denk juist dat je het ook zonder dat vangnet moet kunnen. Je kunt niet van je familie verwachten dat zij er altijd voor je zijn op ieder moment van de dag.

Niemand kan het in zijn eentje..
Een vangnet is natuurlijk ook iets anders dan dat je verwacht dat familie er altijd voor je moet zijn ieder moment van de dag.. dat kun je van niemand verwachten.. maar steun in welke vorm dan ook mag je altijd vragen als je dat nodig hebt..

Wat betreft een vader.. voor zonen is een vaderfiguur vaak wel wenselijk.. die rol kan echter ook Door een vriend of een oom vervuld worden..

Ik zou er gewoon voor gaan TS.. je hebt er goed over nagedacht en een netwerk dat achter je staat..

conejo schreef:

Volgens mij is het tegenwoordig zo in Nederland dat als het kind 12 jaar is het info of contact met de donor mag zoeken. Dat begreep ik van degene die ik ken die bam is. Kan het mis hebben hoor.