Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
moonfish13 schreef:*steekt hand op*
Bij mij is vrijdag onder invloed van Tramadol een diagnose fibromyalgie gesteld door een reumatoloog.![]()
Toen ik zei dat je geen diagnose stelt met tig pillen keek ie me nog verveeld aan ook.
Om verder onderzoek moest ik dus gewoon kwaad worden.
Hij vond het gek dat ik zo weinig pijn aangaf op dit formulier, terwijl ik vet onder de pillen zat, wat juist het idee was van mijn ha: eerst met medicatie, dan zonder.
Verder was ik zes jaar gewoon gek, achteraf bleek ik Lyme te hebben wat vrolijk zes jaar heeft gewoekerd, waar ik nu bijna 2,5 jaar mee loop te stoeien.
En dan loop je dus tegen muren aan omdat men het of niet weet, of niet gelooft.
Deze reumatoloog vond dat ik maar cognitieve gedragstherapie moest gaan doen en revalidatietherapie, terwijl ik nog vol in zware behandelingen zit.
Revalidatie is al lang geprobeerd in die 9 jaar, idem therapie.
Het mooiste is nog dat ik echt een zeer goede behandeling volg, en eigenlijk binnen mijn mogelijkheden heel goed weet wat ik wel en niet kan.
Echt, als ze het niet weten komt de arrogantie boven en zit het tussen je oren.
Zeggen dat je het niet weet kan natuurlijk niet, want we weten alles!
chanel1985 schreef:moonfish13 schreef:*steekt hand op*
Bij mij is vrijdag onder invloed van Tramadol een diagnose fibromyalgie gesteld door een reumatoloog.![]()
Toen ik zei dat je geen diagnose stelt met tig pillen keek ie me nog verveeld aan ook.
Om verder onderzoek moest ik dus gewoon kwaad worden.
Hij vond het gek dat ik zo weinig pijn aangaf op dit formulier, terwijl ik vet onder de pillen zat, wat juist het idee was van mijn ha: eerst met medicatie, dan zonder.
Verder was ik zes jaar gewoon gek, achteraf bleek ik Lyme te hebben wat vrolijk zes jaar heeft gewoekerd, waar ik nu bijna 2,5 jaar mee loop te stoeien.
En dan loop je dus tegen muren aan omdat men het of niet weet, of niet gelooft.
Deze reumatoloog vond dat ik maar cognitieve gedragstherapie moest gaan doen en revalidatietherapie, terwijl ik nog vol in zware behandelingen zit.
Revalidatie is al lang geprobeerd in die 9 jaar, idem therapie.
Het mooiste is nog dat ik echt een zeer goede behandeling volg, en eigenlijk binnen mijn mogelijkheden heel goed weet wat ik wel en niet kan.
Echt, als ze het niet weten komt de arrogantie boven en zit het tussen je oren.
Zeggen dat je het niet weet kan natuurlijk niet, want we weten alles!
Waarom ga je dan naar een reumatoloog als je zelf zegt dat de diagnose nooit sluitend kan zijn omdat je onder de pillen zit?
fokfanaat schreef:Dat iets tussen de oren zit, wil niet zeggen dat je het bewust of expres doet, maar dat er geen fysieke oorzaak is, maar dat de oorsprong ligt in spanning, stress of andere mentale issue's die kunnen meer fysieke klachten opleveren dat dat je je bewust bent.
LindyH schreef:Eigenlijk denk ik wel dat dit allemaal een beetje het gevolg is van ons zorgstelsel. In landen waar je nog 'gewoon' moet betalen voor je zorg heb je ook veel meer macht als patiënt. Je kun een bepaald onderzoek of behandeling gewoon kopen. Als je maar betaalt dan krijg je het.
Hier zijn de huisartsen een beetje de hoeder van het stelsel. Ze kunnen niet alles en iedereen naar een specialist doorverwijzen want dat wordt veel te duur. Het is aan hen om daar een selectie in te maken en ze moeten wel echt goede aanwijzingen hebben om je door te verwijzen. Hier zijn natuurlijk ook veel meer mensen die een beroep doen op bepaalde zorg, omdat het geld (meestal) geen rol speelt. Je hebt ook relatief meer patiënten die voor elk wissewasje bij de dokter zitten. Daarmee zijn patiënten wel steeds afhankelijker geworden van het oordeel van hun huisarts, en die is niet altijd capabel genoeg om bepaalde dingen goed in te schatten.
Ik wil zeker niet zeggen dat een ander stelsel (of geen stelsel) beter is, zeker niet, maar dit is wel een negatief gevolg ervan.
LindyH schreef:Eigenlijk denk ik wel dat dit allemaal een beetje het gevolg is van ons zorgstelsel. In landen waar je nog 'gewoon' moet betalen voor je zorg heb je ook veel meer macht als patiënt. Je kun een bepaald onderzoek of behandeling gewoon kopen. Als je maar betaalt dan krijg je het.
Hier zijn de huisartsen een beetje de hoeders van het stelsel. Ze kunnen niet alles en iedereen naar een specialist doorverwijzen want dat wordt veel te duur. Het is aan hen om daar een selectie in te maken en ze moeten wel echt goede aanwijzingen hebben om je door te verwijzen. Hier zijn natuurlijk ook veel meer mensen die een beroep doen op bepaalde zorg, omdat het geld (meestal) geen rol speelt. Je hebt ook relatief meer patiënten die voor elk wissewasje bij de dokter zitten. Daarmee zijn patiënten wel steeds afhankelijker geworden van het oordeel van hun huisarts, en die is niet altijd capabel genoeg om bepaalde dingen goed in te schatten.
Ik wil zeker niet zeggen dat een ander stelsel (of geen stelsel) beter is, zeker niet, maar dit is wel een negatief gevolg ervan.