Bokt.nl

meintje schreef:

Volkomen raar dat je dan dus bijna verplicht aan de hormonen moet om dat 100% zeker te voorkomen.

meintje schreef:

Plus, ik zie dat veel mensen zeggen, neem een omweg, laat je vriend het doen. Dat is leuk en aardig maar het gaat om een heel ander punt. Waarom mogen vrouwen niet zelf beslissen wat er met hun lijf gebeurd?

Tcm62 schreef:

Precies daarom, ik denk dat ze te vaak huilende vrouwen hebben gehad die nu toch in die roze wolk zijn beland met een andere partner...en dan de huilende vrouwen die het erg graag willen maar het niet zwanger kunnen worden, dat dat verschil voor hun te groot is...een soort beroeps ethiek..

Siesjuh schreef:

meintje schreef:

Plus, ik zie dat veel mensen zeggen, neem een omweg, laat je vriend het doen. Dat is leuk en aardig maar het gaat om een heel ander punt. Waarom mogen vrouwen niet zelf beslissen wat er met hun lijf gebeurd?

De reden dat ik zeg knoop erin bij je vriend, is omdat dit waarschijnlijk een strijdt gaat worden die je niet gaat winnen. Specialisten bepalen zelf wat ze wel en niet opereren en al ga je op je kop staan, dan nog niet. Je zult er dus 1 moeten vinden die het wel wil doen, maar die zoektocht kan wel eens heel lang zijn. Ivm het feit dat TS (en ik neem aan ook haar vriend) absoluut geen kinderen willen, zou ik in eerste instantie voor de makkelijkere weg kiezen, zodat er ook geen ongelukjes kunnen gebeuren.
Ik ben het volledig met je eens dat het van de zotte is dat het op die manier moet. Ik vind dat je gewoon moet kunnen bepalen over je eigen lijf. En de reden dat je spijt kunt krijgen...tsjah, das dan grof gezegd heel jammer en betekend dat je de gevolgen van je keuzes moet dragen. Daar heb je voor gekozen.

Citaat:

Ik wil geen rel schoppen met dit topic. Ik vraag me echt oprecht af waarom ik deze beslissing niet zelf mag nemen, terwijl we toch in de 21ste eeuw leven en we nooit meer zelf hebben mogen beslissen dan nu. Waarom dit niet? Wat maakt dat een dokter denkt dat ik niet goed wijs ben en tegen mezelf beschermd moet worden in deze beslissing?

meintje schreef:

Ik snap waarom mensen dat als alternatief geven. Echter vind ik dat je zo iets niet van een ander kunt vragen omdat jij als vrouw geen kinderen wilt. IK mag niet dus moet jij maar... Dat is ook een beetje de omgekeerde wereld.

Goof schreef:

meintje schreef:

Ik snap waarom mensen dat als alternatief geven. Echter vind ik dat je zo iets niet van een ander kunt vragen omdat jij als vrouw geen kinderen wilt. IK mag niet dus moet jij maar... Dat is ook een beetje de omgekeerde wereld.

Mwah, het is in een relatie nooit de beslissing van enkel de vrouw, maar van samen. Als je samen geen kinderen wil, de vrouw heeft moeite met het laten uitvoeren van een situatie omdat artsen daar niet aan willen, waarom dan niet de man laten steriliseren?

meintje schreef:

Siesjuh schreef:

meintje schreef:

Plus, ik zie dat veel mensen zeggen, neem een omweg, laat je vriend het doen. Dat is leuk en aardig maar het gaat om een heel ander punt. Waarom mogen vrouwen niet zelf beslissen wat er met hun lijf gebeurd?

De reden dat ik zeg knoop erin bij je vriend, is omdat dit waarschijnlijk een strijdt gaat worden die je niet gaat winnen. Specialisten bepalen zelf wat ze wel en niet opereren en al ga je op je kop staan, dan nog niet. Je zult er dus 1 moeten vinden die het wel wil doen, maar die zoektocht kan wel eens heel lang zijn. Ivm het feit dat TS (en ik neem aan ook haar vriend) absoluut geen kinderen willen, zou ik in eerste instantie voor de makkelijkere weg kiezen, zodat er ook geen ongelukjes kunnen gebeuren.
Ik ben het volledig met je eens dat het van de zotte is dat het op die manier moet. Ik vind dat je gewoon moet kunnen bepalen over je eigen lijf. En de reden dat je spijt kunt krijgen...tsjah, das dan grof gezegd heel jammer en betekend dat je de gevolgen van je keuzes moet dragen. Daar heb je voor gekozen.

Ik snap waarom mensen dat als alternatief geven. Echter vind ik dat je zo iets niet van een ander kunt vragen omdat jij als vrouw geen kinderen wilt. IK mag niet dus moet jij maar... Dat is ook een beetje de omgekeerde wereld. Daarbij vind ik het nog een beetje vreemder dat mannen blijkbaar wel zonder veel moeite zo'n ingreep mogen laten uitvoeren. Die zijn wel wilsbekwaam in zo'n geval blijkbaar?
Evan als kant tekening, als je als stel beslist dat je geen kinderen wil en de man kiest er voor om zich te laten steriliseren, helemaal prima! Maar als je als stel kiest dat de vrouw dit laat doen en de artsen geven je eigenlijk geen andere mogelijkheid dan de man dit te laten doen, dat klopt in mijn ogen niet.

TS vraagt:

Citaat:

Ik wil geen rel schoppen met dit topic. Ik vraag me echt oprecht af waarom ik deze beslissing niet zelf mag nemen, terwijl we toch in de 21ste eeuw leven en we nooit meer zelf hebben mogen beslissen dan nu. Waarom dit niet? Wat maakt dat een dokter denkt dat ik niet goed wijs ben en tegen mezelf beschermd moet worden in deze beslissing?

DAT vind ik ook de interessante vraag in dit verhaal... Waarom mag dat niet? Ik heb daar namelijk nog geen steekhoudend argument voor gehoord/ gelezen. Wat is er belangrijker dan het recht om over je eigen lijf te beslissen?

Salsa schreef:

Daarbij denk ik niet dat veel mensen hier zonder kinderwens zich niet kunnen voorstellen hoe krachtig hormonen kunnen worden wanneer er toch een kinderwens ontstaat. Het kan een obsessie worden en je kan daar psychologische klachten aan over houden. Kijk maar naar mensen met kinderwens waar het helaas niet meteen lukt of nooit lukt. Ik heb er meerdere dames er bijna onderdoor van zien gaan. En dat waren gewone nuchtere dames.

Je denkt pffff ik ben nuchter genoeg dat overkomt mij niet. Maar hormonen zijn echt bizar sterke stofjes.

Het is dan echt geen "spijt is jammer dan"

Het percentage van spijt hebben die het niet los kunnen laten zal hoger zijn dat de mensen die gelukkig blijven met hun keuze.

Bij mannen zullen die voortplantingshormonen ook minder sterk hun psyche beïnvloeden.

Salsa schreef:

Daarbij denk ik niet dat veel mensen hier zonder kinderwens zich niet kunnen voorstellen hoe krachtig hormonen kunnen worden wanneer er toch een kinderwens ontstaat. Het kan een obsessie worden en je kan daar psychologische klachten aan over houden. Kijk maar naar mensen met kinderwens waar het helaas niet meteen lukt of nooit lukt. Ik heb er meerdere dames er bijna onderdoor van zien gaan. En dat waren gewone nuchtere dames.

Je denkt pffff ik ben nuchter genoeg dat overkomt mij niet. Maar hormonen zijn echt bizar sterke stofjes.

Het is dan echt geen "spijt is jammer dan"

Het percentage van spijt hebben die het niet los kunnen laten zal hoger zijn dat de mensen die gelukkig blijven met hun keuze.

Bij mannen zullen die voortplantingshormonen ook minder sterk hun psyche beïnvloeden.

Siesjuh schreef:

Salsa schreef:

Daarbij denk ik niet dat veel mensen hier zonder kinderwens zich niet kunnen voorstellen hoe krachtig hormonen kunnen worden wanneer er toch een kinderwens ontstaat. Het kan een obsessie worden en je kan daar psychologische klachten aan over houden. Kijk maar naar mensen met kinderwens waar het helaas niet meteen lukt of nooit lukt. Ik heb er meerdere dames er bijna onderdoor van zien gaan. En dat waren gewone nuchtere dames.

Je denkt pffff ik ben nuchter genoeg dat overkomt mij niet. Maar hormonen zijn echt bizar sterke stofjes.

Het is dan echt geen "spijt is jammer dan"

Het percentage van spijt hebben die het niet los kunnen laten zal hoger zijn dat de mensen die gelukkig blijven met hun keuze.

Bij mannen zullen die voortplantingshormonen ook minder sterk hun psyche beïnvloeden.

Maar waarom is het dan anders als je wel bewust voor kinderen 'kiest'? Als je daar spijt van krijgt, is het in principe ook onomkeerbaar. En wat denk je van de psychische rompslomp die een zwangerschap met zich mee kan brengen...

Willemina_L schreef:

Ik heb de essure methode gedaan op 29 jaar. Stond met 10 minuten weer buiten! Ik ben nu 35 en geen seconde spijt van gehad. Ik wil echt geen kinderen, nooit gewild ook. En geen onnatuurlijke hormonen meer via pil of andere middelen, heerlijk!

Flux schreef:

Belachelijk hea. Ik zou ook zeggen; knoopje bij je vriend. Maar dan zit jij nog steeds met de ellende. Tenzij je dat maandelijkse ongemak niet perse erg vind.

Rare wereld.

Liannetje86 schreef:

Ik heb het op mijn 19e ooit gevraagd. Ik wist zeker dat ik geen kids wilde, en denk er nu nog steeds zo over. Maar hij wil het pas na mijn 30ste doen...

Voor mij zou het gewoon ideaal zijn geweest. Dat ze het op je 19e niet doen, snap ik aan de ene kant nog wel, je mening kan nog veranderen. Maar hoop binnenkort wel van al het gezeik af te zijn

Ik roep al vanaf mijn 15e dat ik geen kinderen wil, dat gaat ook nooit veranderen:) Heb gewoon echt een hekel aan baby's (Hekel aan is te sterk, maar ze huilen, ik snap ze niet, ze zijn zo klein, ze kunnen niets, zijn zo afhankelijk en heb altijd het "hou ze maar lekker ver weg uit mijn buurt" )

Anoli schreef:

Salsa schreef:

Daarbij denk ik niet dat veel mensen hier zonder kinderwens zich niet kunnen voorstellen hoe krachtig hormonen kunnen worden wanneer er toch een kinderwens ontstaat. Het kan een obsessie worden en je kan daar psychologische klachten aan over houden. Kijk maar naar mensen met kinderwens waar het helaas niet meteen lukt of nooit lukt. Ik heb er meerdere dames er bijna onderdoor van zien gaan. En dat waren gewone nuchtere dames.

Je denkt pffff ik ben nuchter genoeg dat overkomt mij niet. Maar hormonen zijn echt bizar sterke stofjes.

Het is dan echt geen "spijt is jammer dan"

Het percentage van spijt hebben die het niet los kunnen laten zal hoger zijn dat de mensen die gelukkig blijven met hun keuze.

Bij mannen zullen die voortplantingshormonen ook minder sterk hun psyche beïnvloeden.

Niet aanvallend bedoelt maar:
Wat voor mij het grootste punt is: Waarom zijn zoveel mensen er toch van overtuigd dat die kinderwens uiteindelijk toch altijd zal komen? Waarom is het niet mogelijk dat een vrouw 150% zeker weet geen kinderen te willen en hier ook nooit verandering in te brengen?

Ja, er zijn genoeg verhalen van vrouwen die toch ineens kinderen willen. Maar er zijn ook zat vrouwen die echt nooit veranderd zijn van gedachten. Waarom is het toch zo moeilijk om te geloven dat een vrouw het echt meent als ze zegt geen kinderen te willen?

Ik ben 30, in mijn hele leven nooit kinderen gewild (zelfs als klein meisje al niet) en toch word ik aangekeken alsof ik een dom onwetend meisje ben dat absoluut wel kinderen wil als ik vertel dat ik bewust kindervrij ben en blijf.

En spijt? Tja dat is dan toch mijn eigen keuze waar ik mee moet leven?

Jolliegirl schreef:

1 simpele oplossing: je vriend het werk laten doen
Knoopje erin, klaar.

Doen ze vaak minder moeilijk mee.

Anoli schreef:

Salsa schreef:

Niet aanvallend bedoelt maar:
Wat voor mij het grootste punt is: Waarom zijn zoveel mensen er toch van overtuigd dat die kinderwens uiteindelijk toch altijd zal komen? Waarom is het niet mogelijk dat een vrouw 150% zeker weet geen kinderen te willen en hier ook nooit verandering in te brengen?

Ja, er zijn genoeg verhalen van vrouwen die toch ineens kinderen willen. Maar er zijn ook zat vrouwen die echt nooit veranderd zijn van gedachten. Waarom is het toch zo moeilijk om te geloven dat een vrouw het echt meent als ze zegt geen kinderen te willen?

Ik ben 30, in mijn hele leven nooit kinderen gewild (zelfs als klein meisje al niet) en toch word ik aangekeken alsof ik een dom onwetend meisje ben dat absoluut wel kinderen wil als ik vertel dat ik bewust kindervrij ben en blijf.

En spijt? Tja dat is dan toch mijn eigen keuze waar ik mee moet leven?

Salsa schreef:

Anoli schreef:

Salsa schreef:

Daarbij denk ik niet dat veel mensen hier zonder kinderwens zich niet kunnen voorstellen hoe krachtig hormonen kunnen worden wanneer er toch een kinderwens ontstaat. Het kan een obsessie worden en je kan daar psychologische klachten aan over houden. Kijk maar naar mensen met kinderwens waar het helaas niet meteen lukt of nooit lukt. Ik heb er meerdere dames er bijna onderdoor van zien gaan. En dat waren gewone nuchtere dames.

Je denkt pffff ik ben nuchter genoeg dat overkomt mij niet. Maar hormonen zijn echt bizar sterke stofjes.

Het is dan echt geen "spijt is jammer dan"

Het percentage van spijt hebben die het niet los kunnen laten zal hoger zijn dat de mensen die gelukkig blijven met hun keuze.

Bij mannen zullen die voortplantingshormonen ook minder sterk hun psyche beïnvloeden.

Niet aanvallend bedoelt maar:
Wat voor mij het grootste punt is: Waarom zijn zoveel mensen er toch van overtuigd dat die kinderwens uiteindelijk toch altijd zal komen? Waarom is het niet mogelijk dat een vrouw 150% zeker weet geen kinderen te willen en hier ook nooit verandering in te brengen?

Ja, er zijn genoeg verhalen van vrouwen die toch ineens kinderen willen. Maar er zijn ook zat vrouwen die echt nooit veranderd zijn van gedachten. Waarom is het toch zo moeilijk om te geloven dat een vrouw het echt meent als ze zegt geen kinderen te willen?

Ik ben 30, in mijn hele leven nooit kinderen gewild (zelfs als klein meisje al niet) en toch word ik aangekeken alsof ik een dom onwetend meisje ben dat absoluut wel kinderen wil als ik vertel dat ik bewust kindervrij ben en blijf.

En spijt? Tja dat is dan toch mijn eigen keuze waar ik mee moet leven?

Denk dat het de ervaringen zijn van mensen die het zeggen. Er zullen blijkbaar meer ervaringen zijn dat het wel gebeurd dan niet.

Denk dat artsen daarop ook hun risicopercentage berekenen. Hoeveel mensen krijgen spijt en hoeveel mensen blijven bij hun keuze? Dan heeft de kleinste groep "pech" zeker als er alternatieven zijn.

Klinkt heel hard en en kort door de bocht maar denk wel dat het zo zit.

Niet perse mij mening hoor

Draai het ook om; Hoe kan je zeker weten of je nooit die voortplantingshormonen de overhand krijgt?

Je weet het gewoon nooit 100% zeker biologisch gezien