Bokt.nl

Varekaj schreef:

Je kan altijd opperen dat ze even een echo maken om te bekijken of er niks gescheurd is bij je spieren/pezen, en eventueel zien ze daar ook op of er niks geklemd zit of afgekneld.

Onthou wel, rust is goed, maar teveel rust roest. Wat je zelfstandig kan bewegen zonder lam te liggen van de pijn, probeer dat te behouden. Je kan altijd even bekijken met een fysio wat die zegt. Hij kan misschien advies geven of het van je beenderen komt of vanuit de spieren, en doorverwijzen voor extra beelden of onderzoek.

Regenpier schreef:

Dit verhaal komt me erg bekend voor... Ik ben 2 maanden terug van mijn paard gevallen. Ik had dezelfde klachten als jij, maar ik kon echt geen stap zetten zonder steun, ik zakte dan echt door mijn rechterbeen heen. De huisarts dacht aan een gekneusde heup en gekneusde zenuwen. Diclofenac + paracetamol mee en met krukken lopen. Na 2 dagen was de pijn nog niet minder, dus heb ik foto's laten maken. Bleek dat ik een bekkenfractuur had... Advies: diclofenac + paracetamol en zo'n 4 weken niet belasten. Daarna rustig aan opbouwen, maar goed naar lijf blijven luisteren. Met behulp van de fysio ben ik weer kracht gaan opbouwen zodat de krukken steeds minder nodig waren. Ik ben nu precies 2 maanden verder, en heb gisteren voor het eerst een hele dag geen krukken nodig gehad. Vandaag heb ik ook weer voor het eerst even op mijn paard gezeten

Je hebt al foto's laten maken, maar ik vertrouw de pijn die je hebt niet. Laat er goed naar kijken en pak je rust, anders houdt je blijvende pijn! En geloof me, rust doet wonderen!

Dit dus. Bij mij heeft leren stappen zonder hulp zo'n 3 maanden geduurd, omdat ze pas na 2 weken de spierscheuren en zenuwschade hebben gezien. Dat heeft de boel flink vertraagd (en dan mag ik blij zijn dat het überhaupt nog hersteld is...).
Als je plat ligt op bed, op je rug, kan je dan je been zelfstandig optillen? Kan je het gestrekt optillen, en kan je je knie nadien ook naar je toe plooien? Als dat niet meer lukt is een bezoekje HA meer dan de moeite waard. Ik kon het ook niet meer, de arts kon wel mijn been optillen en naar mijn buik plooien. Ik voelde hier niets meer van, de zenuw was er immers aan...