Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-10-15 12:52

Geplaatst: 26-10-15 12:52

Blijheid schreef:
Dit kan best als opstandigheid begonnen zijn, maar na 4 jaar kan het haast niet anders of er zit iets anders bij. Zeker dat hij zelf aangeeft dat hij het eng vind om te eten is wel een trigger om eens verder te kijken.
Ik ken bijvoorbeeld een kindje dat nauwelijks meer wat durfde te eten na een grapje van Oma; 'Als je een appel eet, groeit er straks een appelboom in je buik!'. Doodeng vond ze dat! Het duurde lang voor het boven tafel kwam, maar pas toen het haar werd uitgelegd, dat dat niet kan en dat het gewoon een grapje was van Oma, durfde ze langzaam weer te gaan proeven

Dit dus.. ken dus ook iemand die nooit rundvlees meer heeft gegeten enz omdat een oom het lollig vond om bij elk beestje een uitleg te geven welk geluid enz dat dier maakte en hoe zielig het wel niet was.. Kinderen koppelen meer dingen aan elkaar dan wij kunnen weten..

**Geplaatst**: 26-10-15 12:53

Geplaatst: 26-10-15 12:53

Monster_tos schreef:
Misschien zou je toch eens met een kinderpsycholoog kunnen praten? Als ik je verhaal zo lees denk ik niet dat het opstandigheid is maar dat er echt wat speelt. Of misschien gespeeld heeft wat hij nu niet los kan laten.
Een tijd terug was er op Rtl5 een serie over moeilijke eters, hier zat ook een man bij die zich ooit heel erg verslikt heeft en hierdoor bang is geworden voor vast eten. Hij at alleen nog maar vla.
Ook heb ik ooit een artikel gelezen over kinderen met autisme die extreem gevoelig in de mond waren, hierdoor voelde bepaalde producten als stenen in de mond of extreem heet.

Ik wil hiermee niet zeggen dat je kind zich verslikt heeft of autisme heeft, maar er zit soms meer achter dan een opstandig kind. Vooral omdat hij al eens gezegd heeft dat hij niet durft. Een goeie psycholoog kan hier misschien achter komen en jullie verder helpen.

Daar dacht ik ook aan, daarom vraag ik of er verder dingen zijn die opvallen.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:56

Geplaatst: 26-10-15 12:56

Irritant!

Ik heb/had twee van zulke.
Enya is nu vijf en begint nu wel goed te eten. Hoe meer strijd, hoe meer blokkade dus ik heb er na de samenkoken, beloningsstickers, leuke vormpjes en andere fases geen woord meer aan vuil gemaakt. Mijn zoontje leeft op brood. Die laat ik mooi doen hoor, rond zijn vijfde gaat hij wel eten hahaha.

Het ik ben bang heb ik ook gehoord en dat was bij slimme Enya gewoon manipulatie want dat leverde aandacht op.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:57

Geplaatst: 26-10-15 12:57

Bij ons was het eerst ook altijd een gejengel aan tafel. Wil je je bord niet leeg eten? Nou dan blijf je maar aan tafel zitten tot dat je het op hebt. Eet je het niet op, dan niet, maar dan moet je 's avonds niet verwachten dat je nog brood mag eten of een koekje mag. Jij wilt niet eten als je mag eten, dan krijg je na die tijd ook niet meer.

Mijn zus wou vroeger ook nooit slapen, mijn vader er een keer mee in de kamer gaan zitten en toen wou ze opeens wel slapen, jammer dan nu blijf je maar wakker, jij wou niet. Daarna nooit meer gebeurt.

Niet te veel jou probleem van maken, hij wilt niet.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:58

Geplaatst: 26-10-15 12:58

Eet hij wel bij anderen? (en dan bedoel ik niet bij opa of oma want daar is weigeren ook vaak wel makkelijk, maar bij een vriendje thuis)

**Geplaatst**: 26-10-15 13:00

Geplaatst: 26-10-15 13:00

Ik heb tot mijn 26ste geleefd op brood, patat en pannenkoeken. Toen ik klein was ook wel eens dat ik dol was op paprika chips maar een week later gewoon echt niet meer luste. En dat met verschillende dingen, durfde ook niks nieuws te proberen, als mijn ouders er druk op zette kwam het er 's avonds gegarandeerd weer uit zetten.

Mijn ouders hebben het opgegeven en ik at gewoon brood. Maar wat ben ik verdrietig geweest als mijn ouders weer eens tegen andere zeiden dat ik toch niks at en dat ik toch niks lustte. Ik baalde verschrikkelijk dat ze niet verder gezocht hebben waarom ik niks at en dat zij er zo'n (onbedoeld) negatief iets van hadden gemaakt.

Op een gegeven moment wilde ik wel gaan leren eten maar durfde er bij mijn ouders niet over te beginnen omdat zij er zo'n ding van hadden gemaakt.

Toen ik op mijzelf ging wonen (22 jaar) wilde ik het wel veranderen maar wist niet waar ik moest beginnen.
Ik was uiteindelijk 26 jaar toen ik mijn man leerde kennen, aan hem mijn probleem uitgelegd en samen stapje voor stapje begonnen met eten, in het begin smaakte alles hetzelfde voor mijn idee (knoflook bleek later), maar nu 5 jaar later lust ik bijna alles.

In het begin heb ik het er nog erg moeilijk mee gehad om iets anders te eten, dan mijn ouders gewend waren dat ik at, in het bijzijn van mijn ouders. (en mijn ouders zijn echt geen monsters hoor)

Wat ik trouwens nog wel even wil melden, mijn man is een fantastische (hobby) kok, en het eten wat mijn ouders eten vind ik nog steeds niet te vreten haha, al eet ik het nu wel, bijzonder vind ik het niet. (wij eten bijvoorbeeld eigenlijk nooit uit pakjes en veel vers, mijn ouders zijn echt groente, vlees en aardappel fan en macaroni komt van de honig)

**Geplaatst**: 26-10-15 13:00

Geplaatst: 26-10-15 13:00

Onze jongste dochter (nu 15 jaar) eet ook slecht warm. Ze geeft aan dat ze brood veel lekkerder vindt. We hebben een tijd geleden afgesproken dat ze in principe minimaal aan zoetigheid op brood eet. Ik zorg dat er altijd genoeg in huis is om een lekker broodje gezond te maken zoals ijsbergsla,hardgekookte eitjes,komkommer, plakjes kipfilet, tomaatjes, tonijn zalm enz. Ze eet wel mee met het warme eten alleen niet veel maar ik ga die strijd niet aan ze gedijdt goed. Mijn oudste van 17 krijgt brood juist weer niet weg dat is een echte warme hap eter. Ik wil absoluut geen dwang op eten leggen dat werkt niet.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:01

Geplaatst: 26-10-15 13:01

bridgetF schreef:
eet hij wel vla of yoghurt?

Mijn dochter (3) is (was) ook zo'n lastige eten, warm eten ho maar, maar vla wilde madam wel.
Dus ik kwakte de vla op haar warm eten toen wij aan het toetje toe kwamen.
Gevolg was huilen en huilen, maar de volgende dag dus mooi haar bord leeg.
Af en toe nog een nee lust ik niet dag, maar gelukkig eet ze wel vaker warm.

Zo heeft mijn moeder vroeger haar bord leeg leren eten :))

Haar opa en oma waren échte boeren, je at daar eerst je groenten, dan je vlees en dan gebruikte je je aardappelen om het bord mee "schoon te vegen". Bord niet leeg? Dan word de vla er gewoon opgekwakt.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:02

Geplaatst: 26-10-15 13:02

Ik heb de rest niet gelezen, wat doet hij als hij meekoken Alle zelf in stukjes snijden en koken? En lust hij wel pasta. Ik verwerkt zo altijd veel groente in de saus,

**Geplaatst**: 26-10-15 13:02

Geplaatst: 26-10-15 13:02

Twee van mijn drie kinderen waren 'moeilijke' eters. Mijn tweede zoon lustte alles, maar toen hij 9 maanden was veranderde dat ineens. Hij kreeg driftbuien en gooide zijn eten op de grond. Consultatiebureau en huisarts namen het niet serieus. Hij wilde niets meer eten, behalve volkorenbrood met pindakaas en roosvicee met water. Ik ben toen overgestapt op roosvicee ferro en zo heeft hij ruim een jaar geleefd. Ik bood alles aan, maar hij wilde niks. Nu is hij een volwassen man, heeft een uitstekende gezondheid en er mankeert niets aan. Toen maakte ik me erge zorgen.

Heb van alles geprobeerd. Na dat jaar ging het heel langzaam beter, al bleef er veel wat hij niet lustte, vaak heel gewone dingen. Alle drie kinderen aten het beste als ik hun eten in kleine pannetjes deed, een kindertafel dekte en ze zelf liet opscheppen.

Mijn dochter had een ander probleem. Vanaf ongeveer haar derde at ze zo langzaam, dat ze soms wel drie-en-een-half uur over drie happen eten deed. Ze vergat gewoon te kauwen. Wat we ook probeerden, zelf laten koken, zingen, meekauwen, wedstrijdjes, aanmoedigen, bij blijven, alleen laten, niets hielp. Ook zij is nu volwassen en gezond. Het eetprobleem duurde bij haar tot haar elfde. Ook hier vonden huisarts en eerder consultatiebureau niet de moeite waard om serieus naar te kijken. We werden er soms horendol van. Gelukkig at ze wel tussendoortjes, zoals fruit, of een boterham, maar het bleef weinig. Ze was als kind ook altijd te licht en ze is kleiner gebleven dan verwacht.

Alle drie kinderen hadden een koemelkallergie. Nu eten ze alledrie normaal, ze lusten bijna alles, maar de jongste twee eten al heel lang geen vlees en vis omdat ze vegetariër zijn. Ze verdragen nog steeds geen melk, maar dat geldt ook voor mijzelf.

Maak het eten leuk, zit er niet te veel over in. Laat je kind eens in de supermarkt iets uitzoeken wat hij zelf kan klaarmaken (met jouw hulp), soms werkt dat.

Misschien zou hij wat hebben aan het 'eettrommeltje'. Ik had voor mijn dochter een mooi blikken trommeltje gekocht waarin ik dan dingen deed die ze lustte (zoals brood, een koekje of stukjes appel, aardbeien etc.). Ze kon ze dan nemen wanneer zij dat wilde en niet wanneer dat moest. Ze heeft er nog steeds goede herinneringen aan en wil dat zelf ook doen als ze ooit kinderen heeft.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:02

Geplaatst: 26-10-15 13:02

Ik heb dit als kind van deze leeftijd ook gehad. Had me eens verslikt in een snoepje en durfde daarna gewoon niet meer.
Geen hap meer naar binnen. Het kwam zo ver dat ik een en al bot was en het gewoon gevaarlijk was voor mijn gezondheid, zo dun dat ik was.
Mijn ouders hebben toen ook alles geprobeerd, van het leuk maken tot negeren tot dwingen. Maar niets hielp. Het werd eigenlijk alleen maar erger.
Iemand heeft toen de tip gegeven van het ggz, ben er 2x geweest en toen begon ik weer met eten.
Later nog eens een terugval gehad maar ook met behulp van een psycholoog er weer bovenop gekomen.
Moet wel zeggen dat de ene psycholoog super werkte en de ander het vooral bij mijn ouders zocht en dat gewoon niet werkte, het probleem lag echt bij mij. Dus de kwaliteit van de psycholoog kan wel verschil maken.

Ook als het geen angst is kan er bij het ggz misschien achter gekomen worden wat wel de reden is. Sorry als ik daar overheen heb gelezen en dit al wel bekend is.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:04

Geplaatst: 26-10-15 13:04

Ik heb het idee dat er meer aan de hand is. Vooral omdat hij ook niets eet wat ie wel lust (los van brood). Het is zeker de moeite waard om dit eens te overleggen met je huisarts, want dit gedrag komt veel voor bij kinderen maar niet 4 jaar lang. Heeft hij verder bepaalde opvallende gedragskenmerken? Hoe is de motoriek en de reactie op nieuwe situaties?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 26-10-15 13:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-10-15 13:04

Geplaatst: 26-10-15 13:04

Suzanne F. schreef:
Oh hij eet wel brood dus? Dus hij eet wel maar gewoon niet wat jij wil...
Zet dat kind dan gewoon een boterham voor. Doe er wat gezonds op en hij eet dan tenminste. Ik ga die strijd niet aan hoor, ik vind het belangrijker dat die van mij gewoon wat eet. Anders hongert ze zichzelf uit. Dan maar brood met worst.

Hoe groter je het probleem maakt, hoe meer aversie hij opbouwt.
Lekker brood laten eten, wisselend beleg.
Ik ken een kindje dat niets anders wilde dan brood met pindakaas.
Ouders hebben hem laten testen op tekorten.
Jongen bleek prima gezond, op zijn tijd een vitaminepil er in en lekker laten gaan!
Hij is vanzelf beter en meer gevarieerd gaan eten.

Overigens: omdat je zoontje aangeeft bang te zijn is psychologische hulp zoeken geen slecht plan.
Wellicht heeft hij zich verslikt, is hij bang om over te geven, etc, en durf niet meer.

Laatst bijgewerkt door Snorlex op 26-10-15 13:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-10-15 13:04

Geplaatst: 26-10-15 13:04

jessdaniels schreef:
Zo heeft mijn moeder vroeger haar bord leeg leren eten
Haar opa en oma waren échte boeren, je at daar eerst je groenten, dan je vlees en dan gebruikte je je aardappelen om het bord mee "schoon te vegen". Bord niet leeg? Dan word de vla er gewoon opgekwakt.

YUP! Dat heb ik ook nog meegemaakt.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:05

Geplaatst: 26-10-15 13:05

Ik vind de posts over waarin nogal wat druk wordt uitgeoefend op kinderen met betrekking tot eten ('niet van tafel tot het eten op is', tot huilen toe) en slapen trouwens wel sneu om te lezen. Ik had vroeger een vriendinnetje, als zij haar eten niet op kreeg moest ze in de 'spinnenkelder' gaan zitten tot ze het wel opat. Zo zielig!

**Geplaatst**: 26-10-15 13:08

Geplaatst: 26-10-15 13:08

jeetje wat een barbaren zitten hier. Ik houd niet eens van kinderen en ik vind sommige van jullie wel erg hard.
Als dat kind liever boterhammen wil 's avonds maak hem dan een gezonde boterham. Is nog beter ook om 's avonds brood te eten. Warm eten in de avond is eigenlijk helemaal niet zo gezond.
Bied hem gewoon altijd "middag" aan en wil ie niet? Dan krijgt ie een boterham. Verder geen aandacht aan besteden.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:09

Geplaatst: 26-10-15 13:09

Ts ik denk dat een kinderpsycholoog jullie wellicht kan helpen, want zo te horen zit het in zijn koppie.
Is hij verder medisch onderzocht? Een kennis van mij haar zoontje wil ook slecht eten omdat hij altijd last van oprispingen krijgt dus een negatieve associatie heeft met eten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-15 13:11

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-15 13:11

Urielle schreef:
Het ik ben bang heb ik ook gehoord en dat was bij slimme Enya gewoon manipulatie want dat leverde aandacht op.

Ik zeg heel eerlijk... voor gisteren heb ik hem nog niet gehoord over angst. Vriendlief vroeg: 'vind je het soms eng om te eten?' en daar was het antwoord 'ja' op. Dus sja... wellicht in zijn mond gelegd, ik weet het niet. Want toen we vroegen waarvoor hij dan zo bang is, zei hij 'weet ik niet'. Ik laat het even in het midden, maar hij toont niet bang ofzo.

Met slapen was het een ander verhaal, maar dat gaat tegenwoordig super, verder dus geen dingen die opvallen. Ik heb als kind erg veel angst gehad met slapen en vind dat mijn kind die angst niet hoeft te hebben, geen enkele angst overigens.

Vuurneon, nee ook niet. Op vakantie ging hij ineens bij de Franse buren eten, de buurvrouw vroeg of dat mocht, wij wensten haar succes. Binnen 2 minuten was ie thuis.

wyoming, wij eten nooit pakjes, ben geen voorstander van het zout en suiker dat je erdoor binnenkrijgt (en de rest van de meuk), ik kook altijd vers en zoveel mogelijk biologisch. Mede daarom heb ik altijd zelf voor hem gekookt (gestoomd), omdat ik vond dat hij pure smaken moest kennen om ze te waarderen.

Ik hoefde vroeger nooit mijn bord leeg te eten, genoeg was genoeg en 'we hebben geen behoefte aan spugende kinderen', dus ik dwing ook niet om alles op te eten. Ik dreig ook niet met geen toetje, want ik vind een melkproduct/fruit een deel van de maaltijd.
Gezond/wisselend beleg op brood wordt ook lastig, hij komt niet verder dan hagelslag, pindakaas, filet americain en boterhamworst op wit brood (bruin brood ging hij vorig jaar weigeren).

Joolien, hij heeft een heel sterke maag. Hij heeft nooit mondjes melk teruggegeven als baby en direct na de fles konden we hem aan z'n voeten rondslingeren (bij wijze van spreke dan, hè

).

Ga straks gewoon even bellen voor een afspraak en zal ook duidelijk aangeven dat ik klaar ben met 'komt wel goed', 'hoort erbij' en 'maak je niet druk'.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:13

Geplaatst: 26-10-15 13:13

Ik was (en ben) ook een moeilijke eter. Mijn ouders hebben zich erbij neergelegd en ik moes dan 2 hapjes proberen en dan mocht ik mijn broodje (Ik hield echt enorm van brood, kon me er echt op verheugen) En als we iets aten wat ik écht niet lustte dan mocht ik meteen brood. Nu lust ik nog steeds niks maar dat is meer omdat ik dingen moeten leren proeven. Was verder nooit ziek, wel iets ondergewicht maar dat was ook m'n bouw. Dus ik zou hem gewoon brood geven, als 'ie maar eet. Denk dat er voor hem nu ook niks meer leuks zit aan het eten omdat er zo'n druk op zit. Zie nu dat hij vier soorten beleg eet, nou genoeg toch? Ik lust er altijd maar 1 per periode dus dan eet ik een halfjaar brood met kaas en halfjaar erna chocopasta. Dan vind ik het nog positief dat hij er 4 lust.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:14

Geplaatst: 26-10-15 13:14

mijn belangrijkste vraag vooral is hoe groeit je zoon?

stop met melk geven ( vult enorm, en is nergens voor nodig)
water ranja of thee.

hier ook een tijdje slechte eter ( wisselt enorm af) dan zet ik gewoon een appel tussen zijn speelgoed of langs hem als hij op de iPad zit. zo ook met het avond eten voor de televisie alvast voor hem het avondeten klaar en langs hem neerzetten. ondertussen rommel ik verder met de rest van het eten etc. en vaak omdat hij het onbewust doet eet hij alles op.

maar wat is zijn groei? en leggen jullie er niet iedere dag teveel druk op omdat het nu zo'n issue is geworden?

Laatst bijgewerkt door StalNollie op 26-10-15 13:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-10-15 13:15

Geplaatst: 26-10-15 13:15

Er zijn trouwens ook psychologen die als specialisme eet problemen hebben, misschien is dat ook wel een idee om eens naar te kijken!

**Geplaatst**: 26-10-15 13:20

Geplaatst: 26-10-15 13:20

Ik ken overigens ook een demente man, wil alleen maar brood met chocopasta.
Er wordt altijd gevraagd wilt u ook "...".
Heel soms zegt hij ja, eet hij een aantal poffertjes of een gehaktbal. Wil hij dat niet? Dan krijgt hij gewoon een broodje chocopasta. Drinken doet hij wel goed.
Verzorging laat het gewoon zo. Man functioneert lichamelijk nog prima.

Natuurlijk, het is een oude man, niet iemand volop in de groei, maar net als het jongetje met zijn broodje pindakaas: het lichaam heeft geen duidelijke tekorten.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:23

Geplaatst: 26-10-15 13:23

Ik at ook niks vroeger. Ik lustte alleen: Stamppot andijvie, vlees, patat, hamburger van de mac zonder saus ( lekker droog ) Macaroni met alleen kaas. Brood was ik ook niet dol op ( nog steeds niet ).

Nu eet ik zo'n beetje alles wel. Maar dat dwingen werkte hier helemaal niet, ik ging er zelfs van overgeven als iemand dat deed.

Mijn dochter heeft ook buien dat ze slecht eet, maar dan geef ik wel iets anders. Liever dat ze iets eet dan helemaal niks. Mijn man is ook een slechte eter maar die eet inmiddels gelukkig al heel veel meer. Die is groot geworden op tomatensoep en brood

Niet eten? Bord weer terug zetten? Vooral doen! Je kind krijgt alleen maar nog meer een hekel aan eten. Ik zou gewoon aan hem vragen wat hij wilt en hem de keuze geven tussen 2 dingen. Betrek hem bij het koken. Mijn dochter is 3 en die helpt al mee met koken. Zij begon op haar 2e ( net als mij ) moeilijk te doen. Vanaf toen liet ik haar meekijken, helpen en als ze iets wou proeven gaf ik het.

Omdat ik zelf een moeilijke eter was en mijn man nog wel een beetje is, weet je gewoon dat dwingen sowieso niet gaat werken. Voor brood gebruik ik koek vormpjes. Dus maak ik sterren boterhammen etc. Werkt prima. Mijn dochter heeft net als mij een hekel aan brood. Dus nu maak ik gezonde boterhammen in verschillende vormen.

Verder zou ik snoep/chips/koek etc zoveel mogelijk vermijden. Sowieso dingen waar veel suiker inzit. Dus ook qua drinken zoveel mogelijk beperken. Suiker "stilt" ook de honger. Natuurlijk maar voor een korte periode.

En probeer gewoon niet zoveel met eten bezig te zijn. Ga bij het slapen een verhaaltje voorlezen. Ik zag ooit boekjes waarbij groenten en fruit de hoofdrol hadden. Dan is het wel eten, maar gaat het niet direct daarover. Geen idee of het werkt, maar is het proberen waard.

**Geplaatst**: 26-10-15 13:23

Geplaatst: 26-10-15 13:23

TS: ik weet niet of het werkelijk zo is, maar uit je berichten maak ik op dat jullie (onbewust) richting hem toch heeeeel veel met eten bezig zijn (voor het naar bed gaan praten over waar hij van groeit, vertellen wat ie moet eten om groter te worden..), ik zou daar persoonlijk mee stoppen. Eten is gewoon eten, klaar... Niks meer, niks minder.
Verder is het denk ik erg belangrijk om met je vriend samen een weg te vinden die jullie beiden accepteren. Een compromis: bv. De ene avond een broodmaaltijd s avonds, de andere avond warm eten. Of elke avond beide: zodat hij kan kiezen.
Verder geen aandacht aan besteden... En eventueel een wekkertje zetten: als het wekkertje af gaat is eten klaar.
Zo voorkom je dat jullie zelf uren lang aan tafel zitten en enorm gefrustreerd raken.

Lijkt me een heel goed idee om hier hulp bij te zoeken en zou ook echt even doorzetten bij de huisarts! Laat je niet weer afschepen met 'dat is een fase' of 'dat gaat wel over'.. Die 'fase' zijn jullie inmiddels wel voorbij!

**Geplaatst**: 26-10-15 13:24

Geplaatst: 26-10-15 13:24

het blijven zitten tot je op hebt etc zijn dingen die mij moeder vroeger toepaste, zelfs de toenmalige buurvrouw.., na t eten kwam alles er wel weer uit. En veel van die gerechten lust ik nu nog niet (groenten soep/ bruine bonen)
laat die jongen lekker zijn boterhammen eten, dring niet te veel en gooi er eens een vitamine pil in.

mijn neefjes zijn opgegroeit op gebakken aardappels/patat/nuggets/frikandellen en eten nu tot op heden nog steeds niet meer als dit (ene is al bijna 18) en is echt een beer van een vent qua lengte.., dusja. hoe drukker je, je er over gaat maken hoe lastiger het wordt