kusvoorjou schreef:YentlKG schreef:De symptomen klinken in mijn oren als depressiviteit. Maar zelf doktertje spelen heeft weinig zin.
Gewoon je huisarts bellen en de situatie uitleggen. Open kaart tegen je vader spelen en mee nemen naar de huisarts. Is niet leuk voor jou, voelt misschien een beetje als verraad. Maar geloof me, is het echt waard.
Veel succes en sterkte!
Ik vind het zelf niet als depressief klinken en of er uit zien. Hij onderneemt namelijk gewoon leuke dingen en gaat gewoon naar zijn werk. Het klinkt zo inderdaad wel heel makkelijk, open kaart spelen en mee nemen naar de huis arts. Ik heb gisteren namelijk weer met hem over dit probleem gesproken en dan begint hij te lachen en zegt, ik heb nergens last van....
Ook dat klinkt mij wel bekend als depressiviteit maar dat terzijde.
Geloof me. Ik weet heel goed dat dit niet makkelijk is. Ik was 13 toen ik mijn moeder mee nam naar de huisarts en om een gesprek eiste. Geen vrienden of familie te bekennen. Pas met de tweede keer ging het belletje rinkelen bij de HA al was het Veel en veel te laat. Al bleef mijn moeder volhouden dat er niks aan de hand was.
Met open kaart spelen bedoel ik dus letterlijk eerlijk aangeven dat je je zorgen maakt. Ondanks dat dit erg naar voelt neemt het wel een beetje last van je schouders af. Net als bellen naar de huisarts en de situatie aangeven.
Zoals ik al zei kan niemand hier door zijn of haar computerscherm een diagnose stellen.
Nogmaals veel succes