amandananana schreef:Ik werk met autistische jongeren en ik wilde even inhaken op de discussie die nu gaande is. De post van RedPassion is misschien wat kort door de bocht gezegd maar kan wel waar zijn. Veel, niet alle, mensen met autisme kennen geen empathie. De emoties van anderen, hoe ze denken, wat ze bedoelen als ze met hun handen in hun zij boos kijkend in een rommelige keuken staan, het is meestal Chinees voor ze. Vaak kunnen ze wel leren om gezichtsuitdrukkingen te herkennen en daar een passende handeling bij uitvoeren (zoals troosten als iemand huilt) maar dit is allemaal gewenst en aangeleerd gedrag en dus niet invoelend en 'echt'. Als je dit allemaal voor lief kan nemen vind ik dat echt super knap, het zijn echt hele mooie mensen met een speciale kijk op de wereld. Als je dit niet kunt is het ook begrijpelijk, omdat het ook wel gewoon 'hard werken' is.. Dit is de situatie even hard geschetst he, er zijn veel verschillende soorten autisme en iedereen is anders. Er zijn veel verschillende nuances.
Ik heb deze discussie even aangekeken en wil met name op bovengenoemd idee inhaken.
Zowel ik als mijn partner hebben asperger met zeer hoog IQ. Bij ons allebei pas ontdekt toen we (jong) volwassen waren. Allebei hebben we onze sociale 'beperkingen', maar onze relatie is geweldig om de volgende reden: geen veroordeling. Beide hebben we in het verleden problemen gehad met vriendschappen/relaties waar we steeds op onze zg beperkingen gewezen werden. Het is bevrijdend als dat niet meer zo is. Wij zien onze asperger niet meer als beperking maar als superpower. Nu zitten wij allebei in de kunsthoek, maar ook voor niet-kunstenaars is het creatieve oplossingsvermogen vaak groot en ondergewaardeerd. Owja, en wij kunnen samen prima een huishouden en bedrijf runnen, goed eten en op tijd douchen enzo
Wat ik wil zeggen tegen mensen met een aspergerpartner is het volgende: probeer te luisteren naar wat je aspie geliefde zegt, ipv in te vullen wat hij of zij bedoelt. Wij aspergers zijn namelijk heel simpel. We zeggen wat we bedoelen en bedoelen niets meer dan dat we zeggen. Dat directe komt soms hard over, maar dat is vaak omdat de niet-asperger gaat invullen wat de asperger tussen de regels door wil zeggen. Oplossing: er is geen tussen de regels door en er zijn geen bijbedoelingen. Dit betekent dat je in je communicatie naar je aspie-partner ook duidelijk moet zijn. Hij zal immers jouw bijbedoelingen ook niet oppikken. Wil je iets gedaan hebben? Zeg het letterlijk. Dus geen:"he, als jij een vrije dag hebt gehad is het hier altijd nog zo'n rommeltje", maar:" Kan jij op je vrije dag misschien even de keuken opruimen en de slaapkamer stofzuigen."
Niet omdat hij dat dan moet doen, maar omdat jij hem dat vraagt. De discussie moet je wel aangaan, je bent immers zijn moeder niet. En logica en argumentatie....ja, sorry, ik snap nog steeds niet dat dat een probleem is. Je wilt toch een oplossing voor allebei. Wil je alleen uiten en geen oplossing? Zeg dat er dan gewoon bij.
Verder wil ik even duidelijk maken dat ik van deze quote hierboven ronduit misselijk word. Ik zou zelfs durven beweren dat veel aspergers meer empathie hebben. We weten alleen niet goed hoe we het moeten uiten binnen het sociale framework dat mensen onderling hebben gecreeerd. Verwar problemen in uiten niet met de innerlijke wereld. Die kunnen wezenlijk verschillen. Bewijs hiervan kan je vinden in de manier waarop erg veel autisten met dieren omgaan. Wij zijn alleen beperkt in de omgang met mensen, waar een gebrek aan empatie zorgt voor psychopaten die konijntjes (en mensen) martelen. Autisten hebben een erggroot rechtvaardigheidsgevoel, zeker als het om dieren gaat. Zonder empatie gaat dat niet.