Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-07-15 08:51

Geplaatst: 25-07-15 08:51

ukje schreef:
De titel doet bij mij anders suggereren. Maar kennelijk ben je wel gewoon geholpen, dat de conclusie van de verpleegkundige/ assistente anders is dan wat je wilde tja, dat is heel vervelend.

De ts is niet geholpen. TS heeft immers geen behoorlijk antwoord op de vraag of ze een verdikte hartspier kan hebben en of de benauwdheid daar vandaan kan komen. Luisteren en oprecht meedenken met de patient, en uitleggen wat je doet en waarom je tot een bepaalde conclusie komt is net zo'n belangrijk deel van de taak van de huisarts als alleen maar een medische check uitvoeren. (Die in dit geval ook nog eens niet voldoende lijkt te zijn om een verdikte hartspier uit te sluiten.)

Dit leidt alleen maar tot argwaan en irritatie, en dat lijkt me dus professioneel falen van de arts/verpleegkundige/wie ze dan ook gezien heeft.

**Geplaatst**: 25-07-15 08:54

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 08:54

Het maakt toch geen bal uit of ze nou wel of niet weggestuurd is? Waar kun je over vallen zeg, of lees die post fatsoenlijk en reageer inhoudelijk, of hou je mond en ga lekker wat anders doen, want dit helpt TS toch niks. Dat betweterige gedoe toch altijd; 'Oh maar je bent niet echt weggestuurd...' Bah!

TS; Opnieuw een afspraak maken en zeggen dat je bij je eigen HA wilt. Vervolgens met hem in gesprek gaan en aangeven dat je het gesprek met die mevrouw zeer onprettig vond.

**Geplaatst**: 25-07-15 09:32

Geplaatst: 25-07-15 09:32

Shadow0 schreef:
De ts is niet geholpen. TS heeft immers geen behoorlijk antwoord op de vraag of ze een verdikte hartspier kan hebben en of de benauwdheid daar vandaan kan komen.

TS is wel degelijk geholpen. De huisarts die ze heeft gezien acht het blijkbaar zo onwaarschijnlijk dat ze een verdikte hartspier heeft dat ze het niet nodig vond haar door te verwijzen naar een cardioloog. Daarbij was de professionele mening van haar huisarts dat de benauwdheidsklachten van de hyperventilatie komen.

'Geen behoorlijk antwoord krijgen' en 'niet horen wat je wil horen' zijn 2 verschillende dingen.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:05

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 10:05

Ik ben gister geopereerd en tegenover mij lag een vrouw waarvan de huisarts zei goh je hebt rugpijn neem maar paracetamol... Na zeer lang doorzeuren toch nog ziekenhuis gestuurd , botkanker in rug en beide heupen. Als ze zelf niet er achteraan was gegaan was ze waarschijnlijk binnen een half jaar dood geweest.

Tis maar een voorbeeld van een huisarts die het mis heeft!.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:18

Geplaatst: 25-07-15 10:18

Vanillia schreef:
TS is wel degelijk geholpen. De huisarts die ze heeft gezien acht het blijkbaar zo onwaarschijnlijk dat ze een verdikte hartspier heeft dat ze het niet nodig vond haar door te verwijzen naar een cardioloog. Daarbij was de professionele mening van haar huisarts dat de benauwdheidsklachten van de hyperventilatie komen.

Haar zorgen zijn niet verminderd, zelfs niet een heel klein beetje. Dat lijkt me dus bij uitstek een voorbeeld van 'niet geholpen.' De 'professionele' mening is op zo'n manier gegeven dat het niet overkwam als een gewogen oordeel maar als een makkelijke 'zeur toch niet zo'. Dat is in mijn boekje: niet helpen.

Persoonlijk lijkt het me buitengewoon verstandig om de professionele mening nadrukkelijk niet te vertrouwen als die professionals ongeduldig of ongeinteresseerd lijken. Ook artsen maken fouten, en als je beginhouding ongeinteresseerd en afwijzend is, is die kans al flink groter. Ik geef TS en iedereen dan ook groot gelijk om een oordeel van een 'professional' niet te vertrouwen als je niet de indruk hebt dat die professional de moeite heeft genomen om echt te horen wat het probleem is, en echt na te denken over wat je ermee moet doen.

(Daarnaast lijkt dat wantrouwen in dit geval dus ook terecht, omdat diverse mensen aangeven dat een verdikte hartspier inderdaad niet zomaar uitgesloten worden door alleen eventjes aan het hart te luisteren.)

En het is makkelijk om te doen dat het gaat om 'niet horen wat je wil horen' maar het kan echt heel anders lopen. Gewoon door rustig te luisteren naar de patient, die persoon serieus te nemen, en dan te onderbouwen waarom je denkt dat het geen verdikte hartspier kan zijn kan bv al heel veel uitmaken. Stel dat het gaat om een aandoening die alleen van moeders op zonen wordt doorgegeven, en je vertelt dat, dan hoeft TS zich daar geen zorgen om te maken en was ook echt de onzekerheid weg. Zelfde inhoud ('niks aan de hand') maar heel andere situatie. De TS zou zich dan wel geholpen voelen.

Ook met de benauwdheid kun je best meer de diepte in gaan, door een beter beeld te krijgen en dan onderbouwd te kunnen zeggen 'benauwdheid met hartproblemen hebben meestal dezelfde kenmerken namelijk [...] en jij beschrijft dat het meer dit en dit is. Het is dus waarschijnlijk dit.'

(Nog zoiets: het 'je bent een jonge vrouw dus het zal wel psychisch zijn' vind ik medisch niet echt een zorgvuldig oordeel. Ik ken zo ontzettend veel jonge vrouwen waar door dit stompzinnige vooroordeel belangrijke en behandelbare zaken gemist worden of veel te laat worden opgemerkt, op allerlei terreinen. Een mooite selffulfilling prophecy, als je nooit zoekt naar lichamelijke aandoeningen is het niet zo gek dat ze ook niet zo vaak in de statistiekjes opduiken. En als ze dan door het onbegrip aan zichzelf gaan twijfelen, dan haha, ziejewel dat het psychisch is? En als ze door dan maar gewoon hun lichamelijke grenzen te negeren en erdoorheen te lopen in een burnout belanden, dan haha, ziejewel dat het psychisch is? De dokter heeft altijd gelijk!)

En dan nog de psycholoog / haptonoom. Het is neerbuigend en onnodig om een haptonoom meteen af te doen als 'onzin' en dat het per se een psycholoog moet zijn. Het enige dat je daarmee doet is het contact afkappen. Baf, je zet de patient meteen op z'n plek: jij doet het fout en ik weet het beter. Ik ben niet geinteresseerd in jouw kant, ik heb alleen de mijne.
Zelfs medisch is dat erg gevaarlijk, omdat het ertoe leidt dat patienten vervolgens allerlei dingen die relevant zouden kunnen zijn voor een goede diagnose niet meer durven vertellen. Bij dit onderwerp, of bij een volgend.

Openstaan voor de patienten, daar begint het mee. Niet vanaf je troon alvast besluiten dat jij, en jij alleen, de waarheid in pacht hebt en op basis van het verhaal van een minuut exact kan weten wat er wel aan de hand is (hyperventilatie) en niet (verdikte hartspier) en wat wel werkt (psycholoog) en niet (haptonoom.) Want met zo'n houding kun je misschien wel medische oordelen vellen, maar de patient niet daadwerkelijk helpen.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:23

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 10:23

Ik snap niet dat jullie denken dat dit een POH was, dit soort dingen zitten absoluut niet in de opleiding, bedoel je geen nurse practioner? Die schijnen wel mensen zelfstandig te zien.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:29

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 10:29

Oef, Shadow, vergeet niet dat wij maar 1 kant van het verhaal lezen. De interpretatie van TS. En die stopte al met luisteren toen ze zag dat ze niet haar eigen huisarts trof. Ze weet niet eens wat voor functie de betreffende dame had.
Soms staat een patient ook met de hakken in het zand, hoeveel moeite de huisarts ook doet.
We weten niet op wat voor manier TS haar probleem besproken heeft, we weten niet hoe duidelijk zij haar hulpvraag heeft geuit.
Doordat TS haar hakken in het zand had, is het mogelijk dat TS elke gezichtsuitdrukking, elk ander signaal verkeerd geinterpreteerd heeft.
Uiteraard blijft het vervelend dat TS zich onbegrepen voelt en is een tweede gesprek uiteraard aan te raden, maar aan de hand van de informatie die wij hebben is het lastig oordelen, laat staan 'partij' te trekken. Ik durf te denken dat hetzelfde verhaal vanuit het standpunt van die mevrouw er heel anders uitziet.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:37

Geplaatst: 25-07-15 10:37

Amandavd schreef:
Het maakt toch geen bal uit of ze nou wel of niet weggestuurd is? Waar kun je over vallen zeg, of lees die post fatsoenlijk en reageer inhoudelijk, of hou je mond en ga lekker wat anders doen, want dit helpt TS toch niks. Dat betweterige gedoe toch altijd; 'Oh maar je bent niet echt weggestuurd...' Bah!

Woehoe, ook goedemorgen $*\o/*$

TS klaagt in de titel dat ze weggestuurd is bij de HA, daar reageert iedereen op, ze is immers niet weggestuurd bij de HA. Feit. Punt.
WEL is ze ontevreden weg gegaan bij de HA, en daar reageert ook iedereen inhoudelijk op.

**Geplaatst**: 25-07-15 10:46

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 10:46

Shadow, wat heb je dat keurig verwoord!

**Geplaatst**: 25-07-15 11:03

Geplaatst: 25-07-15 11:03

Ilja000 schreef:
Oef, Shadow, vergeet niet dat wij maar 1 kant van het verhaal lezen. De interpretatie van TS. En die stopte al met luisteren toen ze zag dat ze niet haar eigen huisarts trof. Ze weet niet eens wat voor functie de betreffende dame had.

Klopt, en des te belangrijker is het dat huisartsen echt hun best doen om hun professionele ervaring in te zetten om daar boven de situatie uit te stijgen. Ja, we kennen maar 1 kant maar... de partijen zijn niet gelijkwaardig. Zorgen dat je als arts goed overkomt en aansluit bij wat een patient kan begrijpen is een belangrijk deel van je taak en professionaliteit.

En dat kan best hoor

Overigens, ik kan heel goed begrijpen dat TS dat niet heeft onthouden. Het is heel moeilijk om je te concentreren op twee totaal uiteenlopende onderwerpen, namelijk dat waar je zelf mee komt (met bijbehorende angst en ongerustheid), en het begrijpen van zakelijk/administratieve zaken zoals iemands functie (als je die functie ook nog eens niet kent.) Schakeling tussen beide kost tijd en aandacht, en dus beschermen veel mensen (en ik ook) zichzelf vaak door bepaalde dingen geheel langs zich heen te laten gaan en te focussen op de dingen die het belangrijkst lijken. In geval van een doktersbezoek dus de klacht, niet de achtergrond van de persoon die tegenover je zit.

**Geplaatst**: 25-07-15 11:27

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 25-07-15 11:27

Bedankt voor alle berichten, shadow heeft heel mooi verwoord hoe ik me voel.

En ilja, ik heb wel degelijk geluisterd. Ze zei haar naam, die ik kwijt ben ja, maar niet wat ze deed of wat haar functie is.
En voor de rest heb ik echt wel geluisterd, maar als je 10 minuten tegen mij praat alsof ik een klein kind ben en alleen maar slechte keuzes heb gemaakt wtb sport, werk, psych.
Ja, dan ben ik niet echt positief meer over je, wat voor hoge opleiding en functie je ook hebt.

**Geplaatst**: 26-07-15 13:41

Geplaatst: 26-07-15 13:41

Hallo TS

.

Ik ben er een jaar geleden ook achter gekomen dat mijn oma een verdikte hartspier heeft en laat ik zelf nou ook vaak benauwd zijn. Dit was voor mij ook een reden om mij hier op te laten controleren, dit had de arts van mijn oma ook vriendelijk geadviseerd aan naaste familieleden. Ik ben toen ook naar mijn huisarts gegaan, heeft ook bloeddruk gemeten en geluisterd en klonk allemaal goed. Zij gaf aan dat zij niet direct door zou verwijzen, maar als ik me er niet lekker bij voel en mijn eigen risico er voor over had ze me toch door verwees. Ik heb een echo gehad en een hartfilmpje. Er was alleen een klein ruisje te zien, maar de cardioloog gaf wel aan mij elke 5 jaar te laten controleren aangezien het erfelijk is en het later als nog op kan komen spelen.

Als je huisarts echt niks voor je wil betekenen, dan zou ik naar de arts van je familielid stappen. De arts van mijn oma gaf dit toen ook aan.

Ik heb de verdere berichten niet gelezen, dus als het dubbel is excuus

.

**Geplaatst**: 26-07-15 13:47

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 26-07-15 13:47

Hoi,

Bedankt voor je berichtje!
Mijn oom is hieraan overleden, maar ze zijn er pas na zijn dood achter gekomen dat hij dit had.
Wie zijn arts was weet ik helaas niet, kan er ook niet achterkomen want niemand in mijn familie wil er over praten...

Het kost je dus wel eigen risico? Mag ik vragen wat jou dit dan ongeveer gekost heeft? (Mag ook in pb).

Ik ga morgen de huisarts bellen en vraag om een nieuw gesprek met mn eigen HA. Wil toch meer zekerheid.

**Geplaatst**: 26-07-15 13:56

Geplaatst: 26-07-15 13:56

Amoj,

als je oom de erfelijke variant had van een verdikte hartspier, dan had je als het goed is een erfelijkheidsonderzoek bericht ontvangen, vanzelf zonder wat te doen..

Bij mijn neef is vorig voorjaar een verdikte hartspier geconstateerd, hij is hieraan ook geopereerd.
Hierop is het onderzoek gaan rollen, eerst bij de directe familie, echter voor dit werd afgerond overleed zijn moeder, hoogstwaarschijnlijk ook aan verdikte hartspier.. Omdat hierdoor het vermoeden is gerezen dat het om de erfelijke variant gaat is men verder gaan zoeken, daaruit bleek het inderdaad het geval te zijn..

3 weken na het overlijden van mijn tante had ik mijn oproep al in de bus (shame on me, maar ik wil het eigenlijk gewoon niet weten, dus nog niets mee gedaan).

met de oproep wordt het gewoon vergoed..
als er geen direct aanleiden is om aan te nemen dat het een erfelijke kwestie is, dan kan het goed dat je het dus op 'eigen verzoek' laat doen en het eigen risico kost.

**Geplaatst**: 26-07-15 13:57

Geplaatst: 26-07-15 13:57

Mijn vertrouwen in de huisarts is ook echt wel gezakt tot onder het vriespunt hoor;

Ik had jaren een hele geschikte peer van een HA, die kwam zelfs uit zichzelf even bij je thuis op bezoek als hij wist dat je ergens voor geopereerd was ofzo, totdat zijn zoon het overnam...

Die heeft mij serieus waar 1,5 jaar laten lopen en gooide mijn klachten op de stress die ik op dat moment inderdaad ervaarde in mijn leven. Tot het moment dat ik mij zo vreselijk slecht voelde en ik letterlijk zo ongeveer met mijn laatste kracht met de vuist op tafel ging, voor doorverwijzing.

Bleek mijn hart dusdanig vergroot te zijn, dat alle kleppen lekten en ik dus PAH had en het gewoon bijna einde oefening was voor mij...

En nu 4 mnd geleden weer hoor; ik voel mij dusdanig slecht en weet onderhand precies wanneer het wel of niet van mijn hart af komt, dat ik met gezonde tegenzin, toch maar weer naar de HA ging (andere kant van het land hoor, dus niet dezelfde).
Kreeg ik in eerste instantie ook gewoon een soort van net niet HA (kweet even niet meer hoe ze dat hier noemen eigenlijk), de beste man deed zijn best hoor, maar heb uiteindelijk wel in een maand tijd en 2x per week weer terug moeten komen bij de HA en ze alle 3 hebben moeten zien van de praktijk, wederom met de vuist op tafel moeten slaan, om door verwezen te worden, blijk ik Sarcoidosis erbij te hebben...

De pest is, dat je het in Nederland eerst via de HA MOET spelen om aan een doorverwijzing te komen, dus toch maar vooral niet opgeven TS, als jouw eigen gevoel zegt dat het niet goed zit...

**Geplaatst**: 26-07-15 14:02

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 26-07-15 14:02

overigens..

het erfelijkheidsonderzoek.. stel dat er nu niets blijkt (volgens mij ben je nog aardig jong? het kan zich ontwikkelen vanaf 10 jaar, de meesten echter na hun 30e), dan weet je eigenlijk nog helemaal niets..

om te bepalen of je hetzelfde hebt als je oom, moet de mutatie op het dna bekend zijn.. als er naar aanleiding van het overlijden van je oom geen onderzoek is gedaan naar de mutatie bij hem, dan zal er ook weinig te ontdekken vallen als je nog geen verdikte hartspier vertoond, en weet je eigenlijk nog steeds vrij weinig.

**Geplaatst**: 26-07-15 14:06

Geplaatst: 26-07-15 14:06

Mijn ouders willen mij en mijn broertje en zusje niet onderzoeken, zij willen het niet weten.
Dus ik ben bang dat als ik die brief ooit gehad heb, hij gewoon verscheurd is...
Mijn vader is toendertijd wel opgeroepen voor onderzoek, maar hij wou het niet weten

Jeetje zeg wat een heftig verhaal ohjajoh... Lekker dan dat je bijna eerst dood moet zijn voor er wat gedaan wordt.

Dat is echt balen idd. Ik heb vorig jaar ook zoiets meegemaakt. Al jaren last van mn maag en wou dat er toen ook naar gekeken werd, maar no way dat ik een doorverwijzing kreeg. Ik ging bijna niet meer naar school omdat ik steeds zo ziek was en niks binnen kon houden. Echt meerdere keren naar de HA geweest, maar nee, het was allemaal stress volgens hem. Op een gegeven moment had ik 3 dagen niks gegeten en zat er bloed bij mijn behoefte. Toen hebben we doorgepakt en de eerst hulp gebeld. Naar het ziekenhuis geweest en er bleek daadwerkelijk wel iets aan de hand te zijn.

Misschien dat ik daarom ook niet meer zo in huisartsen vertrouw...

Interessant elena, ik ben 19. Dan zou er dus gezegd worden kom over 5 jaar maar weer o.i.d.?
Ik weet er zo weinig van, maar mijn vader praat er niet over (was zijn broer)

**Geplaatst**: 26-07-15 14:09

Geplaatst: 26-07-15 14:09

Cinderella schreef:
Afspraak maken met je eigen huisarts.
Over het algemeen vind ik huisartsen soms vrij laks. Je moet goed voor jezelf opkomen en volhouden .

En dit wordt ze ook aangeleerd, wat imo goed is. Je wilt niet weten hoe veel mensen er dagelijks zo'n praktijk binnen lopen en zeggen 'ik ben benauwd'. Of 'ik heb hoofdpijn', of 'ik heb last van mijn rechterknie als ik zes rondjes om mijn as draai en drieëntwintig keer op en neer spring'. Huisartsen moeten ook een grens stellen in hoe lang ze iemand gerust gaan stellen en onderzoeken gaan doen. Als huisartsen bij iedereen die benauwd is een erfelijkheidsonderzoek zouden doen (waarvoor de mutatie op het gen van je oom ook nog eens bekend moet zijn, anders kan je het niet eens onderzoeken) en bij iedereen met hoofdpijn een MRI zouden maken, dan zouden we allemaal een stuk meer moeten betalen voor onze ziektekosten. En dan heb ik het niet over een paar euro extra op onze premie.

Als je iets wilt bereiken bij je huisarts moet je heel duidelijk aangeven wat je probleem is en wat je verwacht dat je huisarts eraan doet. Ik zou ten eerste gewoon iemand laten kijken naar die benauwdheid, misschien een astma onderzoekje of iets in die trant. Als daar niks uit komt kan je altijd nog een erfelijkheidsonderzoek laten doen. Als jij een verleden hebt met hyperventilatie ligt dit ook meer voor de hand. Niet alleen voor jou, maar ook voor je huisarts.

Hou vooral in je hoofd dat je niet bent weggestuurd maar dat ze geluisterd en gekeken heeft, de risico's naast elkaar gelegd heeft en heeft besloten dat het op dit moment niet nodig is om je te testen. Waarschijnlijk komt dit omdat je een gezond gewicht hebt, niet rookt en er niks te horen is. Anders had ze je heus wel doorverwezen naar een cardioloog.

**Geplaatst**: 26-07-15 14:12

Geplaatst: 26-07-15 14:12

Natuurlijk ook wel een beetje mijn eigen schuld, want ik had gewoon veel eerder met die vuist op tafel gemoeten!

Als je zelf dondersgoed aanvoelt dat er iets niet goed zit (moet je natuurlijk niet de standaard hypochonder zijn), zul je moeten knokken voor jezelf!

**Geplaatst**: 26-07-15 14:30

Geplaatst: 26-07-15 14:30

amoj schreef:
Mijn ouders willen mij en mijn broertje en zusje niet onderzoeken, zij willen het niet weten.
Dus ik ben bang dat als ik die brief ooit gehad heb, hij gewoon verscheurd is...
Mijn vader is toendertijd wel opgeroepen voor onderzoek, maar hij wou het niet weten

Jeetje zeg wat een heftig verhaal ohjajoh... Lekker dan dat je bijna eerst dood moet zijn voor er wat gedaan wordt.

Dat is echt balen idd. Ik heb vorig jaar ook zoiets meegemaakt. Al jaren last van mn maag en wou dat er toen ook naar gekeken werd, maar no way dat ik een doorverwijzing kreeg. Ik ging bijna niet meer naar school omdat ik steeds zo ziek was en niks binnen kon houden. Echt meerdere keren naar de HA geweest, maar nee, het was allemaal stress volgens hem. Op een gegeven moment had ik 3 dagen niks gegeten en zat er bloed bij mijn behoefte. Toen hebben we doorgepakt en de eerst hulp gebeld. Naar het ziekenhuis geweest en er bleek daadwerkelijk wel iets aan de hand te zijn.

Misschien dat ik daarom ook niet meer zo in huisartsen vertrouw...

Interessant elena, ik ben 19. Dan zou er dus gezegd worden kom over 5 jaar maar weer o.i.d.?
Ik weet er zo weinig van, maar mijn vader praat er niet over (was zijn broer)

De kans is zeer klein dat je huidige klachten al echt het gevolg zijn van een verdikte hartspier..
al kan het natuurlijk zo zijn dat hij zich aan het ontwikkelen is en dat je symptomen hebt.

Als men denkt dat de symptomen te maken hebben met een verdikte hartspier en je een verdikte hartspier in de familie hebt, dan nemen ze dat wel serieus en zullen het onderzoeken.. Daar heb je de toestemming van je ouders niet voor nodig, je bent immers 19..

maar om je ongerustheid ietsjes af te laten nemen.. als je vader deze aandoening al heeft, dan zou hij waarschijnlijk al symptomen hebben (al kan hij ook drager zijn natuurlijk). immers hij zit al ruim in de leeftijd.. daarboven op is het geen 100% verervingskans, of het moet ook nog eens in je moeders kant van de familie zitten (dat is bij ons onbekend.. maar mijn opa is vermoedelijk overleden aan een verdiktehartspier op relatief jonge leeftijd.. mijn oma is hoogbejaard geworden, maar ook altijd hartpatient geweest.. van beiden is niet bekend of ze aan de aandoening leden verder).

je bent net uit de leeftijd van schooldoktoren etc, dus de kans dat een hartaandoening op jonge leeftijd onopgemerkt is gebleven is al wat kleiner natuurlijk.. als je nu stevige symptomen hebt, dan had je bij je laatste controle waarschijnlijk ook al een afwijking gehad (zo moet je maar even denken).

En de klachten bouwen zich op, dus je zult vermoedelijk ook weer niet zomaar ineens omduikelen.. dat is dan meestal pas als je de 40 gepasseerd bent..

het zijn een hoop als.. En als je echt vette pech hebt, kunnen ze best allemaal niet van toepassing zijn en zou het heus kunnen zijn dat je nu al met een verdikte hartspier rondloopt die ook al ernstig is.

Wat je wel zou kunnen navragen bij je eigen huisarts is of je in aanmerking komt voor dit onderzoek en hoe je dat moet regelen + je zorg uiten over je situatie.. dat je je zorgen maakt zullen ze op zich wel serieus nemen waardoor ze even de tijd nemen om die zorg weg te nemen als dat het geval is.

als ze nu niets zouden vinden, dan zeggen ze ook niet 'kom over een paar jaar maar terug' overigens.. dat is helemaal afhankelijk van je klachten..

in principe kunnen ze bij een baby al bekijken of ze de mutatie wel of niet hebben, maar dan moet de mutatie dus wel bekend zijn, anders valt er weinig te zoeken

**Geplaatst**: 26-07-15 16:31

Geplaatst: 26-07-15 16:31

@elena: Helaas: het is lang niet altijd te detecteren door simpelweg te luisteren naar het hart. Afwijkingen op die manier detecteren is sowieso een vaardigheid die heel veel ervaring en goed luistervermogen vraagt. En bij een routinematig onderzoek, waarbij een arts er niet specifiek op gericht is, is de kans nog kleiner dat het ontdekt wordt.
En helaas, incidenteel vallen mensen wel opeens om. Ik heb het in mijn directe omgeving twee keer meegemaakt. Iemand van 18 en iemand van 25. Geen symptomen vooraf. Ogenschijnlijk kerngezond. Beiden overleden aangetroffen. Ik vind het heel rot om op te schrijven, maar het kan dus wel gebeuren. Al zullen het zeer zeldzame incidenten zijn.
En daarbij: afwachten tot je ernstige klachten hebt is nooit gunstig. Onder controle staan bij een arts en preventieve maatregelen kunnen nemen vergroot je kans op een langer en gezonder leven. Dus ik snap wel dat TS er niet al te licht over denkt.

TS, Als je oom inderdaad is overleden aan HCM: Er is een multidisciplinaire richtlijn voor artsen t.a.v. genetisch onderzoek (https://www.nvvc.nl/media/richtlijn/56/ ... %20IvL.pdf). Ik vermoed dat de dame die jij gesproken heeft die info niet kent. Inzichten in de erfelijkheid van aandoeningen en het kunnen opsporen daarvan stammen vaak uit de afgelopen decennia. Misschien heeft de oudere dame die je sprak dat nooit in haar opleiding meegekregen en is ze er nooit op bijgeschoold. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik een vriendelijke brief schrijven aan je huisarts en de situatie uitleggen. En een print van de richtlijn bijvoegen en nogmaals vragen om een verwijzing.

(Mocht je dan alsnog niet de reactie krijgen waar je op hoopt: terloops laten vallen dat je dan maar eens aan de inspectie wilt vragen hoe ze daarover denken, wil nog wel eens helpen. Maar dan als laatste redmiddel he? En als je zeker weet dat ze steken laten vallen.)

**Geplaatst**: 26-07-15 16:35

Geplaatst: 26-07-15 16:35

Evelijn schreef:
Je bent toch niet weggestuurd... ze heeft je gecontroleerd en daaruit was haar professionele mening dat jij je geen zorgen hoeft te maken.

Daarbij hoort een professionele dokter er nog niet lacherig om te doen. Zo geeft zij het idee dat er naar de patient niet word geluisterd. Ze moet sowieso altijd serieus in gaan op een klacht.

**Geplaatst**: 26-07-15 16:37

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 26-07-15 16:37

Wellicht deed ze niet 'lacherig' maar probeerde ze op die manier vriendelijk over te komen op TS?

**Geplaatst**: 26-07-15 16:39

Geplaatst: 26-07-15 16:39

Charaz schreef:
Wellicht deed ze niet 'lacherig' maar probeerde ze op die manier vriendelijk over te komen op TS?

kan indd ook nog. maar dan zou ik het niet als ''lacherig'' opschrijven

**Geplaatst**: 26-07-15 16:45

Re: Weggestuurd bij huisarts

Geplaatst: 26-07-15 16:45

Mijn huisarts zegt altijd heel mooi: we zijn er ook om gerust te stellen! Als ze jou gerust kunnen stellen met een hartfilmpje zouden ze dat gewoon moeten doen in mijn ogen. Ik zou morgen even bellen en vragen om en telefonische afspraak met je eigen huisarts.