Weer eens een bericht van mij is al weer een tijdje geleden.

Ik bladerde eens door dit topic en toen zag ik dat er al enkele pagina's vol getypt waren.
Enkele pagina's vol met reacties, met in mijn ogen alleen maar ellende.
Maar toch zag ik iets over het hoofd.

Ik miste de steun van alle Bokkers die dit topic volgen, lezen en erop reageren. Maar ook de stille meelezers die er vast wel zullen zijn.
Bokkers die ofwel in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten of Bokkers did zich zo inleven dat ze me kunnen steunen.

En die steun helpt mij enorm, net alsof het een zetje is in de goede richting... een arm die me ondersteunt of een hand die naar me toe reikt om me te helpen opstaan.

En dat is iets waar ik jullie niet genoeg voor kan bedanken.

Ik zit momenteel in een mental breakdown voor sommigen beter bekend als crash.
Werk iedere dag om geld te verdienen wat ik hard nodig heb en kom iedere avond op mn knieen weer thuis.
En dan kan ik alleen maar liggen meer niet.
Gelukkig is dit mn laatste week, ik kan niet meer.