
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
NatasjavE schreef:upendo schreef:
Zin om een keer mee te gaan larpen? Je eigen verhaal maken is veel mooier dan LOTR joh!
Larpen?![]()
Ik wordt oud
NoeskaMoos schreef:Ik vind het wel interessant om hier mee te praten.![]()
Ergens herken ik me wel in verhalen.
Van de basisschool met AVI9 in groep 3 bijvoorbeeld. Gelukkig was ik niet de enige die dit had, dus mochten we met elkaar een soort 'leesclubje' vormen waarmee we al verder mochten. Of het schrijf-schriftje helemaal af hebben terwijl de rest nog niet halverwege is. Ik heb gelukkig op een school gezeten met een goede sfeer en ik wist mezelf slim uit de kijker van pesters te spelen (geleerd van mijn oudere broer die helaas wel flink gepest werd).
In de Havo/VWO brugklas moest ik voor Frans voor het eerst een rijtje woorden léren... en haalde ik mijn allereerste onvoldoende. Zo, dat was een klap in mijn gezicht zeg. Huilend ben ik thuis gekomen. En daar heb ik met mezelf afgesproken dat dat niet zomaar meer zou gebeuren, want zelfdiscipline heb ik genoeg van! Ik ben van het plannen, lijstjes maken, doelen stellen voor mezelf en het moet dan ook echt gebeuren. En zo haal je makkelijk een gymnasium diploma, om dan een universitaire studie af te ronden waarbij ik pas in de master het idee begon te krijgen dat ik echt uitgedaagd werd.
Ook het 'wat denken anderen van me?' heb ik heel sterk. Ik zet de drempel hoog voor mezelf, omdat ik het idee heb dat ik dat gewoon moet kunnen. Bij het paardrijden heb ik dat en zeker ook bij het inparkeren dat je noemt upendo. Mijn auto is altijd de enige in de straat die gemillimeterd naast de stoep staat (na 3x steken, een keer uitstappen, terug zitten en alsnog verzetten). En waarschijnlijk niemand die het opmerkt. Maar ik vind dat ik nu eenmaal netjes moet inparkeren![]()
Op het moment ben ik bezig met mijn promotie-onderzoek in het biologisch/biomedisch onderzoek, voor mij voelt dit heel goed. Het is een enorme uitdaging en ik heb collega's om me heen waarmee ik uren kan discussiëren. Ik kan er helemaal mijn ei in kwijt. Ergens ook doodeng, want ik ben van mijn studie gewend dat alles me makkelijk af gaat en dit is zeker niet makkelijk.
Ik heb een vriend die ook wel dit soort trekjes heeft, heel fijn want we snappen elkaar.
Tot grote hilariteit van onze vriendenclub, die onze discussies fantastisch vermaak vinden (maar er nooit in deelnemen)
Aleeneh schreef:Oh dat getallen omkeren doe ik ookvoor m'n werk moet ik veel telefoonnummers invoeren, en als mensen dan "74" zeggen moet ik echt bewust nadenken of ik nou 74 of 47 moet typen
verschrikkelijk.
ladypaard schreef:Heb denk ik teveel deuken opgelopen, om nog gewoon voor één ding faalangstig te zijn![]()
Maar we blijven proberen, en vooral NOOOOOOOOIIIIIT hulp vragen!!!! ikke zelf doen![]()
Mooiste punt, waar ikzelf eignelijk best aan vasthou, is die citotoets.
Ouders waren maar aan het lobbyen dat ik iig VMBO-tl mocht doen. Cito kwam en bam 550 punten. Klasgenootjes stonden toen een beetje te kijken. en dan vooral dat je ruim 98% van de vragen goed hebt beantwoord... Dan heb ik weer zoiets van vdomme Anneke je bent slim zat.....
(en bleek nog eens één van de moeilijkste jaren te zijn geweest)
upendo schreef:Faalangst is ook een ding hoor. Waar andere mensen met heel veel vallen en opstaan goed worden in iets, hebben wij een hogere verwachting van onszelf, maar daarnaast zijn we ook strenger en is de frustratietolerantie lager. Als er iets niet lukt word je dan een stuk sneller boos op jezelf.
En de manier om dat te voorkomen.... Is om er gewoon maar niet meer aan te beginnen...
Óf.... Juist wel. Maar dat stapje is doooooodeng!
Net als juist dat gevoel opzoeken.
Opdrachtje voor jou; wat maakt je ongemakkelijk? Fileparkeren in een drukke straat?
Ga dat maar eens doen. En dan niet halfbakken, maar met vijf keer steken waardoor je auto perfect staat! En niet voor het parkeren. Puur voor je eigen koppie. 'Wat denken anderen nu van me? Zouden ze zich ergeren omdat ik niet kan fileparkeren en omdat ze moeten wachten?'
Want dat gevoel, als je je daaraan bloot blijft stellen, wordt het daadwerkelijk makkelijker!