Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-06-14 14:51

Geplaatst: 20-06-14 14:51

Je vriend wil het dus wel met je samen proberen, het is heel belangrijk om hem duidelijk te maken dat er geen druk op moet komen te liggen. Dat je samen van alles wilt proberen te eten maar dat het zonder dwang moet en als je iets werkelijk niet lekker vindt, dat dat okay is en dat hij dan niet pissig wordt. Dan durf jij ook relaxter iets te proberen en heb je ook weer meer kans dat het wel slaagt en als je het niet lust tja dan is het niet anders en heb je het in ieder geval maar weer geprobeerd.

Dwang en druk zullen het niet makkelijker maken en dat moet je dus aan je vriend duidelijk maken en dat moet hij zich realiseren. Dan kun je samen experimenteren en uitproberen en zul je vast wel dingen vinden die je lekker vindt en op termijn vaker wilt gaan proberen of eten.

En ik zou ook duidelijk proberen te maken aan zowel jouw schoonfamilie als aan je vriend, dat een avondje uit eten ook voor jou een uitje moet zijn! En dat je dus dan ontspannen moet kunnen eten wat jij wilt en wat jij lust. Een restaurant is voor jou niet de plek om dingen uit te proberen tenzij je daar zelf open voor staat op dat moment en er zin in hebt.

Laatst bijgewerkt door fargo op 20-06-14 14:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-06-14 14:53

Geplaatst: 20-06-14 14:53

Oef.. ik herken dit wel degelijk, bij mij was het echter ook in combinatie met anorexia.
Toen ik via klinische opname het 'niet eten'/weinig eten opgaf/op moest geven (tja je moet toch aankomen dmv eten lol), kwam dit probleem heel erg bovendrijven.
Bij had het met name met warm eten te maken en dan met name met groentes, vlees vond/vind ik wel lekker en aardappels/rijst/pasta ging ook nog wel.
Maar ik heb daar wat met tranen in mijn ogen/kokhalzend dingen 'weg moeten werken', puur spanning.
Zodra ik wist wat we gingen eten, en ik ook maar het flauwste vermoeden had dat ik het misschien wel eens niet lekker zou kunnen vinden 'sloeg' het toe, moeite met slikken en als ik het eenmaal voor elkaar kreeg te slikken, regelmatig last van kokhalzen.
Omdat ik me er ook nog eens erg voor schaamde natuurlijk, ontstond er een circeltje van spanning, die ik op zich al voldoende in mijn lichaam/lijf had ivm de therapieën, ik was natuurlijk niet voor niet klinisch onder behandeling.

Mijn anorexia was draaide dan ook niet zozeer om kcal/gewicht, ook al speelde dat wel een rol, maar meer om angst voor eten op zich, waardoor ik minder ging eten, of vervanging voor zocht (heb bijv. ook een hele tijd alleen gedronken, wel genoeg kcal per dag binnengekregen daarmee maar gezond nee).

Helaas is (of was het iig toentertijd) een probleem wat niet als aparte eetstoornis gezien werd/wordt en is het ook lastig te definiëren. In mijn hele behandelperiode (2 jaar), ben ik 1 iemand tegengekomen die iets vergelijkbaars had terwijl ik heel veel mensen gezien/ontmoet heb met een eetstoornis natuurlijk.

Dingen die mij geholpen hebben:
- ga voor jezelf na, per product, wat nu eigenlijk spanning oproept, waar ben je precies bang voor? Ontleed het per stukje, zodat je het ook per stukje aan kunt pakken en mee kunt gaan experimenteren
Als voorbeeld, er ging bij mij echt een lampje branden toen ik erachter kwam dat ik 'vis niet lustte' kwam doordat ik heel bang was graatjes tegen te komen in bijv. gefileerde vis. Volgende stap is dan te gaan beginnen met hele zachte vis als bijv zalmfilet (waar ik 10 jaar later en heel veel zalm later... ik vind het nu nl erg lekker

nog altijd geen graatjes tegengekomen ben)
- Ga zelf koken, ook als je het uiteindelijk niet op wilt/durft/kan eten, maar je prikkelt jezelf ermee wel te wennen aan de geuren/structuur enz.
- Spreek bijv. met je vriend af dat je 1x per week gaat koken met voor jou wat nieuws, dat hoeft niet gelijk 'alles' te zijn, maar je kan ook bijv. 1 soort groente toevoegen door een wokgerecht oid

Zoals iemand al zei, je moet iets meerdere malen eten/proberen, net als een peutertje.... (daar kun je het een beetje mee vergelijken) voor je echt weet of je iets echt niet lust.

- Val niet terug in gewoontes... iets wat eenmaal 'geïntroduceerd' is en je niet extreem op reageert, ook al vind je het (nog) niet lekker, laat het niet weg.
Als voorbeeld zou je bijv. kunnen beginnen met 1x per dag een boterham met smeerkaas (beviel mij nl beter als gewone kaas, gewone kaas heeft/kan harde randjes hebben lol)
Blijf experimenteren dus

Ik ben nu 12 jaar later dan mijn opname toentertijd, van de anorexia ben ik wel genezen (al blijft er altijd wel een restje zitten/een gevoeligheid), dit gedeelte echter is iets waar ik altijd wel mee bezig zal blijven al ben ik in de loop van de jaren er wel makkelijker in geworden, juist omdat je op en gegeven moment meer lust, dan kun je nl terugkijken en denken, tja vroeger lustte ik niets, nu al een hoop meer, dus misschien lust ik dit over een tijd ook wel.
Ik sta meer open voor het proberen van nieuwe dingen, al kan ik er zelden enthousiast over zijn als ik iets voor de eerste keer eet/proef, maar paniek roept het niet meer op

**Geplaatst**: 20-06-14 14:59

Geplaatst: 20-06-14 14:59

miss_lizje schreef:
zijn zeebaars na 2 happen geweigerd. Hoe duur die zeebaars wel niet was, en hij er eigenlijk niet op had gerekend dat hij er nu 2 moest opeten. Tja, ik heb het geprobeerd, maar na die 2 happen ging het gewoon niet meer. Net zoals de Karbonade, na 3 stukjes bleef ik maar op het laatste stukje kauwen zonder dat ik het doorgeslikt kreeg. Voelde gewoon alsof ik op een stukje stug leer zat te kauwen. Met een glas water achterover gekiept en mijn bord naar mijn vriend geschoven.
.

Dit stapje zou je kleiner kunnen maken door gewoon 1 zeebaars te kopen/koken/klaarmaken, misschien een wat grotere dan hij normaal zou eten, en dat jij mee experimenteerd met zijn eten. Dus gewoon 1 a 2 hapjes van zijn bord pikken. Dan is de schaamte en het bord wegschuiven wat minder groot.
Tenminste zo zou het bij mij gewerkt hebben.

**Geplaatst**: 20-06-14 15:07

Geplaatst: 20-06-14 15:07

Dat vind ik een goeie, Annemiek80. Wat als jij nou in principe iets kookt wat je gewoon eet, maar dat je vriend dan dus iets kookt wat hij lekker vindt. Dat is even lastig/je erover heen zetten dat je dus niet samen hetzelfde eet... Maar in zo'n geval kan hij eten wat hij wil, en jij kunt iets proeven van zijn bord. Doe dat dan natuurlijk wel, maak het niet te gemakkelijk voor jezelf. Vind je het niets? Prima, dan eet hij het gewoon verder op.

**Geplaatst**: 20-06-14 15:08

Geplaatst: 20-06-14 15:08

Zoek eens op Jamie Olivers food revolution
Dit is aanvankelijk opgezet om kinderen op scholen gezonder te laten eten, die ook heel snel roepen "dat lust ik niet" zonder dat ze het ooit geproefd hadden
Geen idee of je er iets mee kan, maar als het met kinds van 7 lukt, waarom dan niet bij jou?

**Geplaatst**: 20-06-14 15:16

Geplaatst: 20-06-14 15:16

Bij mij helpt het trouwens om bepaalde groentes langer te koken. En prakken.. Mijn groentes prak ik met aardappelen omdat ik het anders niet lust vanwege smaak of structuur. Ook wordt bijna alles langer doorgekookt, dan zit er minder structuur in (en smaak). Beter zo eten dan het helemaal niet eten. (poeh dan zou er echt alleen brood met nutella voor mij overblijven)

Als ik op mezelf woon wil ik steeds minder lang koken en prakken. En ik zal twee gerechten moeten maken, voor mij en voor mijn vriend iets anders

**Geplaatst**: 20-06-14 15:32

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 15:32

Probeer er niet teveel druk achter te zetten. Midden in een restaurant is natuurlijk niet de beste locatie om dit probleem te overwinnen.

Neem een hapje, is het wel oke? Neem er dan nog 1. Gaat het niet? Dan is het jammer maar helaas. Dan voer je het maar gewoon aan iemand anders, bijvoorbeeld je vriend. Ik denk dat het voor jou heel veel kan schelen als je er gewoon minder druk achter zet. Je moet het meer zien als een avontuur, je moet ontdekken wat je lekker vind, maar dit hoeft echt niet alles te zijn.

Het is gewoon het handigst om zelf thuis nieuwe dingen te proberen. Wat is er dan namelijk het ergste wat er kan gebeuren? Je vind het vies? Tja jammer, maar je zit niet in een sjiek restaurant dus je hoeft je voor niemand te schamen. Ik zou alleen wel met kleine porties beginnen, als je het dan niet wegkrijgt is het minder zonde

**Geplaatst**: 20-06-14 15:37

Geplaatst: 20-06-14 15:37

LadyMadonna schreef:
Zoek eens op Jamie Olivers food revolution
Dit is aanvankelijk opgezet om kinderen op scholen gezonder te laten eten, die ook heel snel roepen "dat lust ik niet" zonder dat ze het ooit geproefd hadden
Geen idee of je er iets mee kan, maar als het met kinds van 7 lukt, waarom dan niet bij jou?

Daar staan recepten op die mij wel lekker lijken!
Bedankt LadyMadonna!!!!! $*\o/*$

**Geplaatst**: 20-06-14 18:14

Geplaatst: 20-06-14 18:14

Ik herken het wel een beetje. Kan soms ook bijna over m'n nek gaan door een bepaalde structuur of smaak (structuur van banaan bijvoorbeeld). Gelukkig is het bij mij niet zo erg dat het echt invloed op m'n normale leven heeft.

Ik snap trouwens niet dat je wel shoarma lust, als er iets een ranzige structuur heeft is het wel kant-en-klaar shoarma

.

**Geplaatst**: 20-06-14 18:53

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 18:53

O Mizzlizz wat een naar iets -O-

Goed dat je er open over bent en ik denk dat je er inderdaad professionele hulp bij moet zoeken.

Jij hebt hier niks aan op dit moment maar je mist zoveel :Y)

ik ben een lekkerbek, ik hou van koken en uit eten is een feestje $*\o/*$ Ik zou jou en alle mensen in dit topic die een vergelijkbaar probleem hebben dat ook zo gunnen.

Eten is ook een sociaal gebeuren. Vooral als iemand zijn best doet om iets lekkers te koken en je moet ervan kokhalzen dan voelt dat voor degene die kookt ook wel erg -O-

Ik heb in mijn familie ook iemand die niks lust en ik moet ook zeggen dat ik dat voor ik dit topic las ook erg suf vond. Mijn eigen kinderen hadden pech, die moesten gewoon eten wat de pot schaft, geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om apart te koken

Ze hebben daar nu toch wel profijt van, ze eten bijna alles.

Ik lust ook niet alles, inktvis, mosselen, oesters daar doe je me niet meteen een plezier mee maar ik kan het wel eten als ik er niet onderuit kan.

Heb je het vooral met avondeten? en soep of brood? gaat dat wel?
Heb je je wel eens gewoon verdiept in voedsel en voedingswaarden?
Misschien helpt het ook om zelf te koken, doe je dat wel eens?

**Geplaatst**: 20-06-14 19:11

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 19:11

Oh jemig, wat een herkenning in dit topic.. Alleen lust ik juist bijna alleen maar vlees, en als groenten echt bijna niks. Ik ga meelezen hier!

**Geplaatst**: 20-06-14 19:18

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 19:18

Tomatensoep gepureerd ? Daar kun je een boel groente in doen en helemaal glad pureren met eventueel gehaktballetjes :Y)

Ik maak bijna altijd alles zonder pakjes en zakjes of toegevoegde zooi.

Kan het recept hier zo neerzetten voor wie wil.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:24

Geplaatst: 20-06-14 19:24

Ik heb het ook met vleesstructuur, ik eet nu geen vlees meer. Ik vind het idee van pureren wel goed; als je groenten die je niet lekker vind maar wel wilt eten vanwege de vitaminen pureert en in een soep mengt die je wel lust (bijvoorbeeld spruitjes in de broccolisoep, of asperge in de linzensoep). Zo krijg je wel alles binnen.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:32

Geplaatst: 20-06-14 19:32

Ook hier iemand die zich er in herkent!

Bij mij was eten vroeger een en al drama. Ik herinner me nog dat mijn ouders me in de houdgreep namen om er maar wat te eten in te krijgen, die waren bang dat ik anders van de honger om zou komen. Alles kwam er echter even hard weer uit. Vlees lustte ik wel. Brood lustte ik soms. Groente vond ik vreselijk en gekookte aardappels krijg ik nog altijd niet weg. De textuur van veel gerechten staat me onwijs tegen: ineens knapperige taugé tussen je bami vinden bijvoorbeeld, gatverredamme! Ik presteerde het zelfs om bij nasi de stukjes groente er uit te vissen. Eten bij andere mensen en uit eten gaan vond ik vreselijk. Ik schaamde me omdat ik zo'n slechte eter was, want "je bord leeg eten" is voor iedereen kennelijk de normaalste zaak van de wereld en ik zag mensen dingen eten die ik werkelijk waar afschuwelijk vond. Rode kool met ragout en aardappelpuree bijvoorbeeld, daar kan ik nog steeds met mijn verstand niet bij. Dat is gewoon niet eetbaar, punt. Toen ik op mijn 18e het huis uit ging, woog ik 50 kilo met mijn 1.76 meter. Veel en veel te licht.

Pas toen ik op mezelf ging wonen, begon het na een tijdje beter te gaan met eten. Ik bepaalde nu zelf wat ik at. Ik heb me een tijdlang gevoed met de dingen die voor mij veilig waren (veelal junkfood) en toen dat begon te vervelen ben ik andere dingen gaan uitproberen. Inmiddels kook ik ook wel eens groente, al eet ik er nog altijd geen hele grote hoeveelheden van) en ben ik een stuk minder moeilijk met eten. Nog altijd geen held, maar ook niet meer de ramp van vroeger. En het belangrijkste: op een gezond gewicht in een gezond lijf, want ik weeg tegenwoordig 70 kilo bij dezelfde lengte

Hopelijk kan het voor jou ook makkelijker worden als je voor jezelf moet gaan zorgen. Dan heb je niet meer zo'n last van die angst voor wat anderen op tafel zetten en vinden van hoe jij zou moeten eten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-14 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-14 19:37

justkid schreef:
O Mizzlizz wat een naar iets

Goed dat je er open over bent en ik denk dat je er inderdaad professionele hulp bij moet zoeken.

Jij hebt hier niks aan op dit moment maar je mist zoveel ik ben een lekkerbek, ik hou van koken en uit eten is een feestje $*\o/*$ Ik zou jou en alle mensen in dit topic die een vergelijkbaar probleem hebben dat ook zo gunnen.

Eten is ook een sociaal gebeuren. Vooral als iemand zijn best doet om iets lekkers te koken en je moet ervan kokhalzen dan voelt dat voor degene die kookt ook wel erg

Ik heb in mijn familie ook iemand die niks lust en ik moet ook zeggen dat ik dat voor ik dit topic las ook erg suf vond. Mijn eigen kinderen hadden pech, die moesten gewoon eten wat de pot schaft, geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om apart te koken Ze hebben daar nu toch wel profijt van, ze eten bijna alles.

Ik lust ook niet alles, inktvis, mosselen, oesters daar doe je me niet meteen een plezier mee maar ik kan het wel eten als ik er niet onderuit kan.

Heb je het vooral met avondeten? en soep of brood? gaat dat wel?
Heb je je wel eens gewoon verdiept in voedsel en voedingswaarden?
Misschien helpt het ook om zelf te koken, doe je dat wel eens?

Tja met die meeting toen bij jou thuis had ik het dus ook wel lastig, maar was de paniek reactie eigenlijk nog niet aanwezig.. Dat zegt niks over dat de kok niet kan koken, want er zaten er genoeg wel heerlijk te smikkelen. De paniek en stress zijn eigenlijk de laatste jaren echt sterk aanwezig.

Het probleem is vooral met avond eten en uit eten gaan. Met uit eten gaan kan dat dus ook een lunch zijn. Brood eet ik wel goed maar alleen dus niet al het broodbeleg. Boterhamworst, gelderseworst en chocolade (hagelslag) en soms brie (maar dat moet op een hard broodje pisoletje bijv.) Soep eet ik eigenlijk alleen tomatensoep waarbij ik de grove groenten dus laat liggen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij ook weinig in voedsel en voedingswaarden heb verdiept. Behalve de dingen als "dat is slecht voor je" en "dat is gezond of ongezond".

Waarom ik trouwens wel shoarma eet. Ik denk dat ik het heb "leren eten" doordat ik het verdrink in knoflooksaus. Op een 1 of andere manier kan ik geen knoflook ruiken en ik heb dus geen last van mensen met knoflook adem. Ik moet er wel bij zeggen dat ik alleen shoarma eet van de betere zaken. De shoarma van de supermarkt krijg ik vaak last van mijn darmen.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:43

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 19:43

Mijn vriend heeft al sinds zijn kleutertijd een ernstige eet-fobie. Hij is groot geworden op ; gekookte aardappels, appelmoes, patat, frikadellen en brood met kaas/hagelslag (zonder korstjes

). Als drinken; melk, ranja en cola.

Inmiddels (hij is nu 34) is het iets uitgebreider; brood met kaas/hagelslag mét korstjes, tosti met kaas, elke dag vlees (vaak schnitzel, hamburger, kip), en af en toe zelfs groentes. Ook eet hij nu regelmatig een stukje chocolade, en slikt hij sinds kort vitamines. Al heeft hij dus nooit problemen gehad, en hij heeft wel een fysiek zware baan.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:45

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 19:45

Hoe kun je nou leven zonder groente/fruit?

**Geplaatst**: 20-06-14 19:46

Geplaatst: 20-06-14 19:46

Snadrem schreef:
Ook hier iemand die zich er in herkent!

Bij mij was eten vroeger een en al drama. Ik herinner me nog dat mijn ouders me in de houdgreep namen om er maar wat te eten in te krijgen, die waren bang dat ik anders van de honger om zou komen. Alles kwam er echter even hard weer uit. Vlees lustte ik wel. Brood lustte ik soms. Groente vond ik vreselijk en gekookte aardappels krijg ik nog altijd niet weg. De textuur van veel gerechten staat me onwijs tegen: ineens knapperige taugé tussen je bami vinden bijvoorbeeld, gatverredamme! Ik presteerde het zelfs om bij nasi de stukjes groente er uit te vissen. Eten bij andere mensen en uit eten gaan vond ik vreselijk. Ik schaamde me omdat ik zo'n slechte eter was, want "je bord leeg eten" is voor iedereen kennelijk de normaalste zaak van de wereld en ik zag mensen dingen eten die ik werkelijk waar afschuwelijk vond. Rode kool met ragout en aardappelpuree bijvoorbeeld, daar kan ik nog steeds met mijn verstand niet bij. Dat is gewoon niet eetbaar, punt. Toen ik op mijn 18e het huis uit ging, woog ik 50 kilo met mijn 1.76 meter. Veel en veel te licht.

Pas toen ik op mezelf ging wonen, begon het na een tijdje beter te gaan met eten. Ik bepaalde nu zelf wat ik at. Ik heb me een tijdlang gevoed met de dingen die voor mij veilig waren (veelal junkfood) en toen dat begon te vervelen ben ik andere dingen gaan uitproberen. Inmiddels kook ik ook wel eens groente, al eet ik er nog altijd geen hele grote hoeveelheden van) en ben ik een stuk minder moeilijk met eten. Nog altijd geen held, maar ook niet meer de ramp van vroeger. En het belangrijkste: op een gezond gewicht in een gezond lijf, want ik weeg tegenwoordig 70 kilo bij dezelfde lengte

Hopelijk kan het voor jou ook makkelijker worden als je voor jezelf moet gaan zorgen. Dan heb je niet meer zo'n last van die angst voor wat anderen op tafel zetten en vinden van hoe jij zou moeten eten.

Maar wat eet jij dan zoal? Slik je vitamine pillen?

**Geplaatst**: 20-06-14 19:47

Geplaatst: 20-06-14 19:47

Je merkt dus dat het erger wordt, er is vast wel hulp voor te vinden. Ik zou dat niet uitstellen want het wordt niet vanzelf beter, wel erger.

Ik denk, maar ik ben geen professional, dat het kan helpen om je eens echt te verdiepen in eten en voedsel. Gewoon een soort wetenschappelijke benadering, ik denk dat je je op zich wel kunt vinden in zo'n manier van informatie opnemen.

En verder zou ik vooral zelf gaan koken wat je lust. Aan junkfood heb je niet zoveel.
Ik wil met je meedenken hoor over receptjes etc. Begin gewoon simpel. Koken is zo leuk $*\o/*$ Als je er eenmaal lol in hebt kan het ook zomaar eens makkelijker worden omdat je benadering dan heel anders wordt dan nu.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:50

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 19:50

Misschien is groentensoep ook iets om te proberen? De structuur en smaak van de groentes wordt veel zachter. Behalve dan van prei enzo brrr.

**Geplaatst**: 20-06-14 19:50

Geplaatst: 20-06-14 19:50

Tja, mijn vriend heeft dus 25 jaar geen groente en fruit gegeten en eet sinds 5 jaar kleine beetjes groente. Hij is ruim 190 cm lang en verder goed gezond. Hij gaat ook echt overgeven van bijvoorbeeld een hap soep/koffie/..... dus dat heeft weinig zin.

We gaan wel af en toe naar een wok, dan kan je wat verschillende dingen proeven. Mede daardoor eet hij nu wel alle soorten vlees (mits goed doorbakken).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-14 20:04

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-14 20:04

Geryon schreef:
Misschien is groentensoep ook iets om te proberen? De structuur en smaak van de groentes wordt veel zachter. Behalve dan van prei enzo brrr.

Maar prei in de macaroni (schoonmama's recept) smaakt dan weer net als ui. Als je het bakt in een koekenpan en daarna bij de gehakt erbij doet is merk ik niet eens dat ik prei aan het eten ben.

Naar een wokrestaurant gaan zou voor mij 1 en al drama zijn. Nog niet eens zo zeer omdat ik niet wil proeven ( wil al te graag gewoon gezond zijn en normaal mee kunnen doen) maar omdat mensen te veel pushen dingen te eten die ik dan nog had laten staan. Ik wil graag in controle blijven en durf die controle niet zo goed uit handen te geven. Net bijv. met bbqen een heerlijke biologische hamburger gegeten (vriendlief lag helemaal in een deuk om mijn gezichten die ik erbij trok). Echt hoe happy kan ik zijn met een goede smakelijke hamburger. Toen ik daarna een stukje varkenssasliek probeerde had ik na 2 happen weer die dichtgeknepen keel en heb ik het daar ook bij gelaten.

Ik kook trouwens 1 a 2 dagen, maar dat zet mijn moeder dan vaak al klaar omdat ze dan avond dienst heeft. Maar moet ook bekennen dat ik de balle verstand niet heb van koken, maar misschien komt dat ook omdat ik het nooit als leuk heb ervaren. Voor de rest vind ik junkfood inderdaad ook niet zo ideaal. Ja het is lekker, maar er zit alleen maar vet in en voor de rest niks. Na 3 a 4 dagen festival eten ( patat, pizza, shoarma) snak ik dan ook naar bijv. boerenkool met rookworst.

Aan fruit vind ik appels erg lekker, van rode zoete tot zure groene. Het ligt eraan in wat voor "mood" ik ben welke ik op dat moment het meest prefereer. Banaan daar in tegen eet ik echt met lange tanden weg. Maar een smoothie (bestel ik wel eens in de sauna) vind ik wel weer lekker. Daar heb je namelijk geen structuur meer in zitten :')

.

Ik ben in iedergeval ook blij te lezen dat ik hier niet als enige hinder van ondervind. En ik wil ook zeker hulp hier bij gaan zoeken. Het is namelijk gewoon geen pretje om zo erg te moeten stressen bij "de normaalste dingen" zoals eten. En zeker voor mijn gezondheid is het van belang dat ik dit ook nu flink ga aanpakken in plaats van later.

**Geplaatst**: 20-06-14 20:08

Re: Selectieve eetstoornis: angst voor "nieuw voedsel"

Geplaatst: 20-06-14 20:08

Ik herken dit ook écht enorm!
Er is zoveel wat ik niet lust of lekker vind.
In de loop der jaren heb ik veel meer leren eten. Maar veel eten vind ik óf niet lekker, of de structuur vind ik verschrikkelijk.

Soms schaam ik mij om uit eten te gaan met mensen die hier nog niets vanaf weten, of te gaan eten bij mensen die het niet weten.
Ik zou graag meer lusten, maar het lukt maar niet..

**Geplaatst**: 20-06-14 20:09

Geplaatst: 20-06-14 20:09

Tsjonge, wat moet dat lastig voor je zijn. Ik lustte vroeger ook niets. Geen pizza, geen tomaat, geen kaas, geen kip, geen vis.....ach, wat eigenlijk wel? Verschrikkelijk. Tegenwoordig kan ik niet veel bedenken wat ik niet lust. Al vind ik brie eten nog steeds heldhaftig.

Maar ik vroeg me af:
- je zegt dat je graag de controle wilt houden. Een vriendin van mij had dat ook, maar dan meer in de vorm van anorexia. Het was voor haar een manier om met haar emoties om te gaan. Als ze controle had over wat ze at, dan gaf dat haar rust en ontspanning.
Tot ze erachter kwam dat ze door hele andere dingen niet lekker in haar vel zat en dat het eetgedrag een soort 'kalmeringsmiddel' was. En dat ze eigenlijk niet bang was voor eten, maar voor controleverlies.
- als dingen mengen goed helpt (zoals shoarma onderdompelen in knoflooksaus), kan je die tactiek dan niet wat uitbreiden? Appelmoes is bijvoorbeeld ook zo'n product dat je overal overheen kunt gooien. Ik heb veel dingen leren eten dankzij appelmoes. En een blender kan ook wonderen doen.

**Geplaatst**: 20-06-14 20:10

Geplaatst: 20-06-14 20:10

Wie pusht je dan bij een wok? Wij vinden het juist ideaal dat je daar van alles een beetje kunt proeven en wat je niet lust laat je liggen.

Ik eet zelf alles, en ben dol op rijst/Mexicaans enz. Dus ik kook altijd apart, en uit eten is dus een beetje beperkt. Maar ja, het is niet anders