Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-04-14 19:23

Re: Borderline

Geplaatst: 11-04-14 19:23

Ja maar dat is dus het probleem (een van de), ik zit er wel mee, maar ook weer niet. Voor mijn gevoel gaat het vaker goed dan slecht (mede doordat ik de slechte periodes snel vergeet, de goede niet) en zie ik het nut er niet van in om naar een professioneel iemand te gaan. Heb eens een therapeut gehad (twee zelfs) maar ik vond het allemaal maar tijdverspilling voor die mensen, ik dacht dat anderen de hulp beter nodig hadden, ik werkte fijn mee maar voor mijn gevoel was ik niet fout, gewoon anders en dat vond ik wel oké.

Nu denk ik er nog steeds zo over overigens.

**Geplaatst**: 11-04-14 19:28

Geplaatst: 11-04-14 19:28

Die mensen zijn er juist voor jou

en ik kan het weten want het is mijn beroep

**Geplaatst**: 11-04-14 19:35

Geplaatst: 11-04-14 19:35

xSlvna je verhaal klinkt me best heftig in de oren, en zeker als iets waarvoor je hulp zou kunnen zoeken (borderline of niet). Maar als je niet gemotiveerd bent voor hulpverlening, gaat geen enkele hulpverlener jou kunnen helpen/veranderen. Wie weet, misschien dat je op een later moment in je leven wel eraan toe bent. Je bent ook nog hartstikke jong

**Geplaatst**: 11-04-14 19:41

Geplaatst: 11-04-14 19:41

Bps mag trouwens pas na je 18e gesteld worden

**Geplaatst**: 12-04-14 02:55

Re: Borderline

Geplaatst: 12-04-14 02:55

Even alles gelezen morgen op het gemakje eens reageren...

**Geplaatst**: 12-04-14 17:32

Geplaatst: 12-04-14 17:32

Hoi xSlvna,
wat mij het meeste trof in jouw post was deze alinea:

xSlvna schreef:
Heb 'veel' meegemaakt en grote dingen (overlijdens, dodelijke ziektes, ongelukken, vrienden op de operatietafel) maken geen indruk op me, vind ik allemaal heel normaal en ook niet 'erg'. Zelfs niet toen mijn moeder te horen kreeg dat ze kanker had, "Kan gebeuren hè, zal wel weg zijn na een operatie en zo niet dan maken we het beste van haar laatste tijd" was wat ik dacht. Wat grof, als ik er nu over na denk, het boeide me ook echt niets, dood vind ik heel normaal, ga je het nu niet, ga je het morgen wel, of volgende week, bij wijze van. Ook mijn paard met een dik been of slokdarmverstopping, of ik met een erge koorts, periode niks eten, ernstige symptomen, alles "komt wel goed en zo niet dan niet". Eigenlijk ben ik op mij 'goede momenten' zo extreem onverschillig dat veel mensen het ernstig vinden, maar ik vind dat ik geen hulp nodig heb, want ik ben zo onverschillig dat het me niks interesseert.

Ik ben vierkant bereid om te geloven, dat wat je hier beschrijft, "bol" staat van de overlevingsmechanismen.
En binnen je overlevingsgebeuren zijn al deze dingen normaal, niet erg, dingen 'die gewoon kunnen gebeuren'.
En dat geeft stabiliteit. Maar doorgaans wel op een manier, die ten koste gaat van een boel leuke dingen. (Van al dat wegblokken word je doorgaans een wat saai, grijs, afgevlakt persoon - totdat "je het niet meer houdt" en de rapen gaar zijn, maar wel veel leven en kleur.)

En sterker nog: ooit zat ik in een vrouwenpraatgroep, en daar hadden we het over onze overlvingsmechanisen. Nogal wat van ons hadden de ervaring, dat mensne lang niet altijd in de gaten hebben, dat je aan het overlevenbent. Zodat als je een keertje je "gewone/ ongewone, echte emoties" laat zien, je ogenblikkelijk wordt afgestraft van "Neehee - jij bent hartstikke sterk, nou moet je niet opeens zielig gaan doen..." (Om uit je vel te springen!!!!)

xSlvna schreef:
Ik weet niet wat ik heb, maar word ook vaker borderliner genoemd, vind het best grof en kwetsend, maar wie weet is het de waarheid.

Ik vind, dat als iemand geen psycholoog is, die uitgebreid gesprekken met jou heeft gevoerd over jouw leven, dit soort woorden niet over tafel horen te vliegen..!

xSlvna schreef:
Als iets niet gaat zoals ik verwacht dat het gaat denk ik dat diegene het expres doet omdat die mij haat of omdat die achterlijk is, ik verwacht nooit dat iets per ongeluk is of onbewust.

...en wellicht was er ook wel een tijd in jouw leven, waarin dit de nuchtere waarheid was....?

xSlvna schreef:
Ik sta voor mijn gevoel erg sterk in de schoenen maar heb vaak buien dat ik bijna zit te huilen omdat ik mijzelf niet goed genoeg vind voor anderen (op school, in 'vriendschappen', 'relaties', voor mijn paarden, voor mijn moeder) terwijl ik ook vaak denk dat ik beter ben dan anderen, een leukere vriendin ben dan andere meiden zijn, dat ik een betere ruiter ben dan anderen, dat ik mooier en intelligenter ben dan anderen. Zeker ben ik dat niet zo onrealistisch om te denken dat ik beter ben dan iedereen, maar in mijn ogen is al snel iemand dom, lelijk, slecht. Nog geen dag nadat ik denk dat iemand lelijk is, kan ik zo onzeker worden dat ik mijzelf lelijker vind dan diegene.

...wat een strijd! Alsof het voor jou voelt, dat er altijd iemand "moet winnen". En wellicht was er een tijd in jouw leven, dat dat gewoon de trieste waarheid was.
(Ik kom uit een gezin, waar de kinderen onderling met werkelijk alle middelen letterlijk vochten om aandacht - en als de jongste snapte ik heel veel machtsspelletjes niet en was ik fysiek de zwakste. En qua koppie koppie was ik anderen dan weer de baas, en dat konden ze dan weer niet hebben, zucht...)

xSlvna schreef:
Ik voel mezelf ook altijd vriendloos terwijl genoeg mensen met mij willen afspreken. Hier word ik best arrogant van en dan voel ik me 'te hoog' voor deze mensen, waardoor ik negatief gedrag ga vertonen naar ze en achter andere mensen ga lopen waarvan ik bij voorbaat weet dat ze niet bevriend met me willen zijn. Zodra ze bevestigen dat ze niet bevriend met me willen zijn stort ik in, huilen, onzekerheid, haat voor alles en iedereen. Nog geen 5 minuten later sta ik voor de spiegel mijn gezicht te wassen, nieuwe mascara op te doen om met vrienden naar buiten te gaan.

Ooit deed ik transactionele analyse - een grappige therapie.
Een van de onderdelen is de vraag: "welke leuze draag jij op je T-shirt?"
Het zou kunnen, dat jij de leuze draagt "niemand vind mij aardig".
Eerste gevolg is dat je denkt "nou, ze barsten maar, ik ben lekker beter" (je moet iets doen, om die pijn, dat ze jou niet aardig vinden, te kunnen verdragen!!) ...en als gevolg daarvan (het grote kenmerk van de leuzes op je T-shirt!) vinden mensen je ook prompt niet aardig...
...(oeps, zei ik grappige therapie? Forget it. Het lijkt kinderspel, het ont-mythologiseert - ook heel erg nuttig. Maar oej, er zitten wel confrontaties in, oejjj)....
En hartstikke goed, dat je 5 minuten daarna, weer aanpakt, om weer wel naar vrienden te gaan.
...al zou het idd leuk zijn, als "het gevoel, die leuze op je T shirt" echt de nek werd omgedraaid. (Een paar goede emdr sessies op dit verschijnsel, bijvoorbeeld.)

xSlvna schreef:
Even later ben ik weer vrolijk, zelfverzekerd en trots op alles wat ik doe, heb ik goede banden met vrienden en ben ik alleen thuis om te slapen, sta ik met een smile op het werk, met een smile strond te ruimen bij het paard en vind ik alles prima. Moet ik dat? Prima. Moet ik zus? Moet ik zo? Prima, wat jij wilt. Mag je me niet? Oké. Scheld je me uit? Oké. Moet ik voor straf nablijven terwijl ik niks misdaan heb? Prima. Dan geef ik geen weerwoorden, voel me goed en dat verstoord niemand. Tot ik weer 'terug val' in het negatieve gedrag.

...en dat lijkt me een Tshirt van "ik ben een braaf meisje en daar ben ik heeel erg trots op". Dus raken al die verwijten, onterechte straf etc. je ook gewoon niet.
Het kan een manier zijn, om zonder allerlei kleerscheuren ergens doorheen te komen (een school met een juf die niet in jou is geinteresseerd, bijv.).
Maar uiteraard gaat ook ''dit Tshirt'' ten koste van jezelf.
"Achter het harnas", veilig weggeblokt achter het overlevingmechanisme, etc. is het wel degelijk pijnlijk.
En dat je dat Tshirt dan na een tijd weer uittrekt, vind ik op zich nog niet de grootste ramp op aarde. (Stel je voor, dat je vijf jaar lang non stop echt alleen maar zo in het leven zou staan - "niet te doen zo zwaar!")

xSlvna schreef:
Ook weet ik het altijd te verpesten bij jongens. In goede, vrolijke periodes krijg ik veel positieve aandacht en dan ga ik mezelf weer 'perfect' voelen, vaak krijg ik een vriend maar binnen een week of 2 sla ik om naar de meest misselijke vriendin die je je kunt voorstellen, arrogant, tegendraads, agressief. Dan hoef ik maar één negatieve reactie te krijgen en dan word ik onzeker, zo onzeker dat ik nog agressiever word, maar nu niet met arrogantie maar met huilbuien, naïef zijn etc.

...en mogelijk is dat, dat je als mens de enorme behoefte hebt, om uit te testen, of iemand echt wel "gaat" voor jou als mens. Met alle kanten die er aan zitten.
Toen het aanging, heb je zogezegd je aanlokkelijke kanten laten zien. Op zich prima - maar dat is maar een deel van jou. In een relatie gaat het om jou als totaal, dus dat je die andere helft laat zien, is zo verkeerd nog niet. Maar als er dan geen stevige doch vriendelijke reactie komt, waaruit blijkt, dat iemand echt te vertrouwen is - dan heb je alleen maar heel erg groot gelijk, dat je je onzeker graat voelen, want 'er is geen stevig en betrouwbaar tegenover'. (Balen!)

**Geplaatst**: 12-04-14 17:57

Geplaatst: 12-04-14 17:57

heftig..

aan alle mensen die zich niet fijn voelen of n depressie hebben please please please please begin niet aan automutilatie je komt er zo moeilijk vanaf..
en het is zo zonde van je lichaam. nu lijkt t de oplossing maar later heb je er zo'n spijt van. echtwaar
~~het is zo herkenbaar~~

gooi please alle dingen waarmee je jezelf pijn kan doen weg

heb wel n tip,
Als je de nijging hebt om jezelf pijn te doen op welke manier dan ook, ga dan hardlopen. Hardlopen tot je echt kapot bent. Door het hardlopen maakt je lichaam een stofje aan. Dit stofje wordt ook gemaakt als je jezelf pijn doet. Het heeft dus het zelfde effect. dus als je de nijging hebt gewoon even gaan hardlopen. Alle narigheid er uit rennen(het werkt echt).

xx

**Geplaatst**: 12-04-14 19:26

Re: Borderline

Geplaatst: 12-04-14 19:26

Ik ben laatste tijd te veel moe (geestelijk) en kan hierbij niet goed lezen en volgen wat er staat, maar mijn verhaal komt morgen echt! Bekijk niet alleen het negatieve van deze mensen maar ook het positieve wat ik nu alleen zie is veel negatiefs, dit hoor je ook vaak mensen vinden t leuk om mensen als ze een stempel hebben te pakken met die stempel maar daar moet je mee om leren gaan en beter te weten.

**Geplaatst**: 13-04-14 10:58

Re: Borderline

Geplaatst: 13-04-14 10:58

mensen die zichzelf pijn doen zijn niet gek. Ze hebben alleen n andere manier van het verwerken van gevoelens of gebeurtenissen.
maar begin er a.u.b. nooit aan.

probeer het hardlopen maar, werkt echt!xx

**Geplaatst**: 13-04-14 14:16

Re: Borderline

Geplaatst: 13-04-14 14:16

als jullie iemand nodig hebben om mee te praten, gw n berichtje sturen. k ben r voor jullie

**Geplaatst**: 13-04-14 20:02

Re: Borderline

Geplaatst: 13-04-14 20:02

Yvanna, makkelijker gezegt dan gedaan idd zovaak als ik mensen daarmee af gescheept heb zien worden.

**Geplaatst**: 13-04-14 20:11

Geplaatst: 13-04-14 20:11

LS_fotos schreef:
Yvanna, makkelijker gezegt dan gedaan idd zovaak als ik mensen daarmee af gescheept heb zien worden.

Hoe bedoel je?
Ik stuur je ff pb, ga t hier niet zeggenx

**Geplaatst**: 13-04-14 20:15

Re: Borderline

Geplaatst: 13-04-14 20:15

Ja stuur maar PB is prima hoor ik ben inmiddels wel zeer ervaren in dit onderwerp en kan wel het een en ander helpen. Maar sommige dingen moet je niet openbaar op internet willen zetten, mensen kunnen het altijd tegen je gebruiken.