Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
xSwanHeart schreef:EngeltjeS schreef:Hoe gaat het met jullie Bokkers, als je een terug val hebt?
Herken je het direct? Waar komt je terugval vandaan en hoe los je het op?
Ik merk de laatste dagen dat ik weer een beetje achteruit ga. Ben meer met eten bezig dan anders, kan geen keuzes meer maken als het om eten gaat (overal is immers wel iets tegen te zeggen), en ben gewoon minder vrolijk. Het valt me zelf wel op, maar het wordt voor mij altijd het duidelijkst door signalen uit mijn omgeving; mijn vriend voelt me wat dat betreft perfect aan. Waar het vandaan komt weet ik niet precies. Momenteel maak ik me wel veel zorgen over o.a. mijn studie, en mijn opa, bij wie net darmkanker geconstateerd is. Ik denk dat het zulke 'simpele' dingen zijn die me een beetje uit evenwicht brengen.
Een oplossing vind ik moeilijk. Ik weet dat het niet goed is, en ik weet dat ik mezelf eruit moet trekken, maar juist als er veel in mijn leven gebeurt, voelt het zo veilig om me achter die eetstoornis te verschuilen; het is een zekere factor. Daarnaast maakt het dat ik andere dingen vergeet. Gelukkig houdt mijn vriend het allemaal goed in de gaten, waardoor ik toch een beetje een normaal eetritme moet houden. Vermoed dat vooral dat me enigszins op de rails houdt.
EngeltjeS schreef:Jaren terug had ik een topic over Boulimia, over de strijd die ik toen der tijd had.
Inmiddels gaat het een stuk beter met me, maar er helemaal vanaf, ben ik nog niet.
Als je je verhaal kwijt wilt, of vragen wilt stellen mag je me altijd pb'en
Sterkte voor iedereen, die met de strijd van een eetstoornis is.
Vergeet niet, dat je sterker bent dan jezelf denkt!
Broccoli schreef:Zeer herkenbaar! Ik heb daar ook nog lang last van gehouden, van die sluwe eetstoornisgedachten als ik wat was afgevallen. Ook al was het maar een halve kilo dan ging ik meteen weer kcal tellen, meer bewegen e.d. omdat ik direct bang werd de volgende keer aangekomen te zijn.
Miss_Blimm schreef:Wat een intrigerend onderwerp is dit. Weet niet hoe het komt en waarom maar goed....
Ik moet alleen reageren. Ik zag namelijk het woord chronisch voorbij komen....dat het niet bestaat....ik ken iemand die al wel 25 jaar anorexia (tussen de 30/32 en 38 kg) heeft. Daarvoor een jaar boulimia.
Iemand die er wel 'alles' aandoet om aan te komen en normaler te eten...maar er op de een of andere manier niet 100% voor gaat en het dus ook niet zal lukken. Telkens valt ze terug....
Hoe denken jullie daar over? Want zoals ik merk en hoor is het voor de hele omgeving van haar een manier van aandachttrekkerij.
EngeltjeS schreef:De meeste mensen weten er zoweinig vanaf. Ze weten enkel: anorexia is bij een heel dun meisje, Boulimia is een heel dik meisje, dat alles uit spuugt wat ze eet.
Snelle oordeel van mensen die er niets mee te maken hebben gehad.
Aandachttrekkerij? Aan de ene kan wel: ze heeft wel hulp nodig. Mits ze het echt zelf wilt.
aan de andere kant: Het is niet de aandacht, die je op dat moment wilt...
Broccoli schreef:Miss_Blimm schreef:Wat een intrigerend onderwerp is dit. Weet niet hoe het komt en waarom maar goed....
Ik moet alleen reageren. Ik zag namelijk het woord chronisch voorbij komen....dat het niet bestaat....ik ken iemand die al wel 25 jaar anorexia (tussen de 30/32 en 38 kg) heeft. Daarvoor een jaar boulimia.
Iemand die er wel 'alles' aandoet om aan te komen en normaler te eten...maar er op de een of andere manier niet 100% voor gaat en het dus ook niet zal lukken. Telkens valt ze terug....
Hoe denken jullie daar over? Want zoals ik merk en hoor is het voor de hele omgeving van haar een manier van aandachttrekkerij.
Heel hard maar dan doet ze er niet 'alles' aan. Iedereen kan genezen van een eetstoornis. Alleen is het een keihard gevecht. Het moment dat ze terug valt, dat weet ze zelf ook, dat voel je, dat merk je aan je gedachten. En dan moet ze op zo een moment kiezen er tegen te vechten in plaats van in de anorexia mee te gaan. En dat is het moeilijkste wat je op dat moment moet doen, maar wel de enige weg om uiteindelijk te genezen.
Aandachttrekkerij. Nee daar geloof ik niet in. Nou ja, misschien is er een klein percentage die een eetstoornis gebruikt om aandacht mee te trekken. Hoewel ik dan liever geloof in een schreeuw om hulp. Ik wilde juist verdwijnen, maar had eigenlijk niet door dat ik alleen maar zichtbaarder werd. Ik wilde onzichtbaar worden en wilde dat niemand zich met mij bemoeide.