Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-12-12 19:32

Geplaatst: 31-12-12 19:32

Ik begrijp je helemaal, kan je vooral begrijpen omdat mijn broer ook een beperking heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:36

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:36

Ik zal even in het algemeen reageren. Ik begrijp dat sommige mensen het raar vinden en al helemaal kleine kinderen. Maar wanneer ik aan het shoppen ben en mensen ons de hele tijd na kijken vind ik dat niet normaal en ben ik wel iemand die even een opmerking eraan waagt.

Ik raak gefrustreerd door mensen die zeggen dat deze mensen geen leven hebben, dat doet me pijn omdat ik me dubbel en dwars inzet om voor zo'n 30 mensen + mijn tante minimaal één keer per week iets te betekenen. Dit doe ik vrijwillig en geheel in mijn vrije tijd. Deze vakantie heb ik tot nu toe élke dag iets met mijn tante gedaan en vandaag de hele dag oliebollen staan bakken met haar, ik vind het leuk maar het kost mij wel gewoon tijd die ik ook aan andere dingen kan besteden. Ik doe het graag en vind het ontzettend leuk en het maakt me gelukkig. Helaas zijn er mensen die je zo kunnen kwetsen door zulke opmerkingen te maken, mijn tante, oma en opa zijn dit al voorbij maar voor mij is het erg moeilijk nog om hier goed mee om te gaan. Vandaar dat ik ook hier soms kort uit de bocht kan komen, maar het doet gewoon pijn.

**Geplaatst**: 31-12-12 19:41

Geplaatst: 31-12-12 19:41

Ik heb krijg zelf de kriebels als mensen het hebben over 'mensen met een uitdaging'. Alsof de handicap dan opeens afwezig is als je het maar voorzichtiger aankleed. De blinde man moest ik volgens de begeleiders aanspreken over zijn 'visuele uitdaging', hij lachte zich rot en zei; net of ik dan opeens weer kan zien als je het zo noemt :')

nee hoor, ik ben steke blind!

Ik neem wel het woord gehandicapt in de mond, dat is nog hartstikke gangbaar en ik ga het ook niet 'zachter' aankleden; iemand gaat er niet opeens door lopen immers.

Verstandelijk gehandicapten heb ik meer moeite mee, t is mijn doelgroep niet omdat ik het moeilijk vind om fysiek om te gaan met een driftbui van een grote sterke volwassene met het verstand van een 4 jarige. Dat vind ik oprecht eng.

En ik vind het ook jammer dat euthanasie toepassen zo moeilijk gaat, want sommigen moeten maar door blijven leven tegen wil en dank :(:)

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 31-12-12 19:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:44

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:44

vuurneon schreef:
Ik heb krijg zelf de kriebels als mensen het hebben over 'mensen met een uitdaging'. Alsof de handicap dan opeens afwezig is als je het maar voorzichtiger aankleed. De blinde man moest ik volgens de begeleiders aanspreken over zijn 'visuele uitdaging', hij lachte zich rot en zei; net of ik dan opeens weer kan zien als je het zo noemt nee hoor, ik ben steke blind!

Ik neem wel het woord gehandicapt in de mond, dat is nog hartstikke gangbaar en ik ga het ook niet 'zachter' aankleden; iemand gaat er niet opeens door lopen immers.

Verstandelijk gehandicapten heb ik meer moeite mee, t is mijn doelgroep niet omdat ik het moeilijk vind om fysiek om te gaan met een driftbui van een grote sterke volwassene met het verstand van een 4 jarige. Dat vind ik oprecht eng.

Dat is heel normaal en zoals jij het brengt kan ik hier prima mee omgaan. Mijn broertje kan eigenlijk ook totaal niet met deze mensen omgaan, hij vind het eigenlijk maar een beetje eng en is ook nog jong. Hij kijkt echter ook wel eens raar maar ik als oudere zus spreek hem dan aan, ook mijn ouders.

Ik heb inmiddels geleerd hoe ik met zulke situaties om moet gaan en elke keer leer ik weer wat bij, ik heb al heel wat mooie maar ook moeilijke momenten meegemaakt en hier leer ik dan weer mee omgaan. Ik ben wel van mening dat dit een beetje in je bloed moet zitten, ik zet mijzelf bijna altijd op #2 en doe andere mensen liever een plezier dan mijzelf. Hierbij kan ik het prima combineren, ik bezorg mensen een leuke dag en het doet mijzelf ook goed.

**Geplaatst**: 31-12-12 19:46

Geplaatst: 31-12-12 19:46

Ik had ook heel veel moeite met de jongen met down die last had van zijn hormonen en stapelverliefd op mij was; duidelijk nee zeggen en hem wegduwen werkte niet (en tot overmaat van ramp vonden de begeleiders het leuk.... ). Ben boos op hem geworden, maar ook dat werkte niet. Hij bleef mij maar vastgrijpen en dat was echt vreselijk.
Juist omdat hij niet het verstand niet had om te begrijpen dat ik het erg vond, maar wel de gewone puberhormonen had

(Ik kom graag op een woongroep, maar als ik hem zie? Loop ik weg...)

Ik ben wel jaloers op de manier waarop mijn nicht het leven ziet; gewoon met de dag bekijken en geen zorgen voor morgen

ze denkt ook nog steeds dat haar vader terug komt bijvoorbeeld; deur moet altijd open staan in haar slaapkamer

Ze stond 20 jaar geleden te dansen om zijn kist. Gewoon geen besef van dood en dat is ook wel mooi

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 31-12-12 19:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:50

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:50

vuurneon schreef:
Ik had ook heel veel moeite met de jongen met down die last had van zijn hormonen en stapelverliefd op mij was; duidelijk nee zeggen en hem wegduwen werkte niet (en tot overmaat van ramp vonden de begeleiders het leuk.... ). Ben boos op hem geworden, maar ook dat werkte niet. Hij bleef mij maar vastgrijpen en dat was echt vreselijk.
Juist omdat hij niet het verstand niet had om te begrijpen dat ik het erg vond, maar wel de gewone puberhormonen had

(Ik kom graag op een woongroep, maar als ik hem zie? Loop ik weg...)

Ik zit zelf ook in zo'n situatie. :')

Een jongen uit mijn tante haar woongroep heeft afgelopen zomervakantie een liefdesbrief geschreven. Mijn oma heeft zijn vader toen opgebeld en ik heb het aan de jongen uitgelegd, ook de begeleiders hebben hierbij geholpen en het is opgelost.

Maar dit is inderdaad niet overal zo.

**Geplaatst**: 31-12-12 19:51

Geplaatst: 31-12-12 19:51

Mensen met een beperking zijn blij met de kleinste dingetjes. Dat kun je van andere doelgroepen niet zeggen...

**Geplaatst**: 31-12-12 19:53

Geplaatst: 31-12-12 19:53

xChou schreef:
Het valt me op dat er tot nu toe alleen positieve reactie's zijn gekomen, jammer dat de mensen die er zo negatief over denken nu hun mond niet open willen trekken..

Ik heb zelf net mijn opleiding afgerond . ( medewerker gehandicapten zorg).
Ik heb op veel verschillende groepen gewerkt. Van hoog niveau, ouderen met een beperking, tot erg laag niveau, gedrag problemen ( agressie) etc.

Ik heb de gekste mensen gezien, en de raarste en vieste gedragingen. Erge agressie (terwijl ze eigenlijk niemand pijn willen doen, Soms gaan ze de agressie op zichzelf richten). Puur omdat ze hun gevoelens niet kunnen uiten op de manier hoe wij het uiten.

Ja, ik zeg eerlijk dat ik blij ben dat ik geen beperking heb.......... . Ja, ik vind dat sommigen van hen geen leven hebben (vast geketend of 18 uur per dag in 2 dezelfde kamertje ) ....... maar dan heb ik het ook over echt heel extreem laag niveau.

Ik(samen met mijn collega's) probeer hen een zo prettig leven te geven met zoveel mogelijk vrijheid (met soms gevaar voor ons zelf) .
Iedere glimlach is fijn om te zien en geeft mij een voldoening.

Ach, ik heb net mijn opleiding afgerond. Wie weet denk ik er over 20 jaar wel anders over

**Geplaatst**: 31-12-12 19:54

Geplaatst: 31-12-12 19:54

purny schreef:
Mensen met een beperking zijn blij met de kleinste dingetjes. Dat kun je van andere doelgroepen niet zeggen...

Blij zijn om een boterham met pindakaas... blij zijn voor een kop koffie...
Als dat het enigste is waar je naar uit kan kijken..............

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:55

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:55

purny schreef:
Mensen met een beperking zijn blij met de kleinste dingetjes. Dat kun je van andere doelgroepen niet zeggen...

Helemaal mee eens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:56

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:56

Vliendertje schreef:
xChou schreef:
Het valt me op dat er tot nu toe alleen positieve reactie's zijn gekomen, jammer dat de mensen die er zo negatief over denken nu hun mond niet open willen trekken..

Ik heb zelf net mijn opleiding afgerond . ( medewerker gehandicapten zorg).
Ik heb op veel verschillende groepen gewerkt. Van hoog niveau, ouderen met een beperking, tot erg laag niveau, gedrag problemen ( agressie) etc.

Ik heb de gekste mensen gezien, en de raarste en vieste gedragingen. Erge agressie (terwijl ze eigenlijk niemand pijn willen doen, Soms gaan ze de agressie op zichzelf richten). Puur omdat ze hun gevoelens niet kunnen uiten op de manier hoe wij het uiten.

Ja, ik zeg eerlijk dat ik blij ben dat ik geen beperking heb.......... . Ja, ik vind dat sommigen van hen geen leven hebben (vast geketend of 18 uur per dag in 2 dezelfde kamertje ) ....... maar dan heb ik het ook over echt heel extreem laag niveau.

Ik(samen met mijn collega's) probeer hen een zo prettig leven te geven met zoveel mogelijk vrijheid (met soms gevaar voor ons zelf) .
Iedere glimlach is fijn om te zien en geeft mij een voldoening.

Ach, ik heb net mijn opleiding afgerond. Wie weet denk ik er over 20 jaar wel anders over

Zo denk ik er ook over, door al een spelletje te spelen maak je ze vaak al blij. Er heerst ook niet het egoïsme om beter te zijn dan de rest, dat valt mij op, dat heb je helaas bij de andere doelgroepen wel, iets waar ik me ontzettend aan irriteer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 19:57

Vliendertje schreef:
purny schreef:
Mensen met een beperking zijn blij met de kleinste dingetjes. Dat kun je van andere doelgroepen niet zeggen...

Blij zijn om een boterham met pindakaas... blij zijn voor een kop koffie...
Als dat het enigste is waar je naar uit kan kijken..............

Daar zijn ze inderdaad al blij mee. En dat geeft mij erg veel kracht om nog zoveel meer voor de mensen te doen. De andere doelgroepen zeuren als ze 'maar' 2 uur op de xbox mogen..

**Geplaatst**: 31-12-12 20:01

Geplaatst: 31-12-12 20:01

Ik woon samen met 3 mensen die geestelijk rond de 6 jaar zitten , 1 van de 3 het heertje (24 is hij nu dacht ik) is vrij pienter en zijn vriendinnetje is veel zwaarder gehandicapt. Ze kunnen genoeg en ze funcioneren gewoon , 1tje wil leren de was de doen en de ander bakt graag met me. De heer die pienter is draait veel muziek en schrijft over van alles en praat in zichzelf om alles te verwerken , gelukkig zijn ze vrij 'normaal'en niet zo zwaar gehandicapt.. Ze kunnen meer dan je denkt hoor!

**Geplaatst**: 31-12-12 20:01

Geplaatst: 31-12-12 20:01

Ik werk in een andere zorgsector. De PG van een verpleeghuis waar mensen in stadia 3/4 van de dementie zitten. Deze mensen kunnen ook uit het niet slaan en knijpen en begrijpen helemaal niks meer van wat je ze wilt zeggen. Maar het kleinste gebaar van deze mensen is al een blik van liefde. In principe werk ik ook met gevaar voor mijzelf, want als er eentje door het lint gaat kan ik hem niet tegen houden met mijn 1.61...

**Geplaatst**: 31-12-12 20:02

Geplaatst: 31-12-12 20:02

Ik werk met verstandelijke en meervoudig beperkten op een activiteitencentrum. Deze is midden in een woonwijk. Als er rare reacties komen van bv kinderen ( maar ook veel volwassenen) dan is dat vaak onwetendheid en hierdoor ook een stukje angst. Ik probeer het vaak uit te leggen en dan is die "angst" al een stuk minder.
Ik ga graag naar mijn werk en de dag vliegt voorbij. Met sommige clienten kan je wel praten en grapjes mee maken maar er zijn ook clienten die ernstig beperkt zijn, niet kunnen praten en in een rolstoel zitten. Dan is je dag weer helemaal goed als je een lach op hun gezicht ziet.

**Geplaatst**: 31-12-12 20:02

Geplaatst: 31-12-12 20:02

xChou schreef:
Ik zal even in het algemeen reageren. Ik begrijp dat sommige mensen het raar vinden en al helemaal kleine kinderen. Maar wanneer ik aan het shoppen ben en mensen ons de hele tijd na kijken vind ik dat niet normaal en ben ik wel iemand die even een opmerking eraan waagt.

Ik raak gefrustreerd door mensen die zeggen dat deze mensen geen leven hebben, dat doet me pijn omdat ik me dubbel en dwars inzet om voor zo'n 30 mensen + mijn tante minimaal één keer per week iets te betekenen. Dit doe ik vrijwillig en geheel in mijn vrije tijd. Deze vakantie heb ik tot nu toe élke dag iets met mijn tante gedaan en vandaag de hele dag oliebollen staan bakken met haar, ik vind het leuk maar het kost mij wel gewoon tijd die ik ook aan andere dingen kan besteden. Ik doe het graag en vind het ontzettend leuk en het maakt me gelukkig. Helaas zijn er mensen die je zo kunnen kwetsen door zulke opmerkingen te maken, mijn tante, oma en opa zijn dit al voorbij maar voor mij is het erg moeilijk nog om hier goed mee om te gaan. Vandaar dat ik ook hier soms kort uit de bocht kan komen, maar het doet gewoon pijn.

Mij broer is heel lang (lees 2.04 m) en áltijd kijken mensen hem aan, mijn moeder zegt wel eens voor de grap dat we een t-shirt moeten laten bedrukken met 'Kijken kost 50 cent'

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 20:04

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 20:04

purny schreef:
Ik werk in een andere zorgsector. De PG van een verpleeghuis waar mensen in stadia 3/4 van de dementie zitten. Deze mensen kunnen ook uit het niet slaan en knijpen en begrijpen helemaal niks meer van wat je ze wilt zeggen. Maar het kleinste gebaar van deze mensen is al een blik van liefde. In principe werk ik ook met gevaar voor mijzelf, want als er eentje door het lint gaat kan ik hem niet tegen houden met mijn 1.61...

Ik heb mijn stage gelopen bij een inrichting voor demente mensen, heel erg interessant en erg veel geleerd. Deze mensen zijn ook ontzettend grappig en gezellig maar de bui kan inderdaad ineens omslaan.

**Geplaatst**: 31-12-12 20:05

Geplaatst: 31-12-12 20:05

xChou schreef:
Vliendertje schreef:

Ik heb zelf net mijn opleiding afgerond . ( medewerker gehandicapten zorg).
Ik heb op veel verschillende groepen gewerkt. Van hoog niveau, ouderen met een beperking, tot erg laag niveau, gedrag problemen ( agressie) etc.

Ik heb de gekste mensen gezien, en de raarste en vieste gedragingen. Erge agressie (terwijl ze eigenlijk niemand pijn willen doen, Soms gaan ze de agressie op zichzelf richten). Puur omdat ze hun gevoelens niet kunnen uiten op de manier hoe wij het uiten.

Ja, ik zeg eerlijk dat ik blij ben dat ik geen beperking heb.......... . Ja, ik vind dat sommigen van hen geen leven hebben (vast geketend of 18 uur per dag in 2 dezelfde kamertje ) ....... maar dan heb ik het ook over echt heel extreem laag niveau.

Ik(samen met mijn collega's) probeer hen een zo prettig leven te geven met zoveel mogelijk vrijheid (met soms gevaar voor ons zelf) .
Iedere glimlach is fijn om te zien en geeft mij een voldoening.

Ach, ik heb net mijn opleiding afgerond. Wie weet denk ik er over 20 jaar wel anders over

Zo denk ik er ook over, door al een spelletje te spelen maak je ze vaak al blij. Er heerst ook niet het egoïsme om beter te zijn dan de rest, dat valt mij op, dat heb je helaas bij de andere doelgroepen wel, iets waar ik me ontzettend aan irriteer.

Dus dat ik dit zeg vind je het niet respectloos ?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 20:06

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 20:06

xNK schreef:
xChou schreef:
Ik zal even in het algemeen reageren. Ik begrijp dat sommige mensen het raar vinden en al helemaal kleine kinderen. Maar wanneer ik aan het shoppen ben en mensen ons de hele tijd na kijken vind ik dat niet normaal en ben ik wel iemand die even een opmerking eraan waagt.

Ik raak gefrustreerd door mensen die zeggen dat deze mensen geen leven hebben, dat doet me pijn omdat ik me dubbel en dwars inzet om voor zo'n 30 mensen + mijn tante minimaal één keer per week iets te betekenen. Dit doe ik vrijwillig en geheel in mijn vrije tijd. Deze vakantie heb ik tot nu toe élke dag iets met mijn tante gedaan en vandaag de hele dag oliebollen staan bakken met haar, ik vind het leuk maar het kost mij wel gewoon tijd die ik ook aan andere dingen kan besteden. Ik doe het graag en vind het ontzettend leuk en het maakt me gelukkig. Helaas zijn er mensen die je zo kunnen kwetsen door zulke opmerkingen te maken, mijn tante, oma en opa zijn dit al voorbij maar voor mij is het erg moeilijk nog om hier goed mee om te gaan. Vandaar dat ik ook hier soms kort uit de bocht kan komen, maar het doet gewoon pijn.

Mij broer is heel lang (lees 2.04 m) en áltijd kijken mensen hem aan, mijn moeder zegt wel eens voor de grap dat we een t-shirt moeten laten bedrukken met 'Kijken kost 50 cent'

Dat is wel 'n hele goede eigenlijk.

Ik zeg meestal als mensen écht overdreven en lang kijken 'kun je het zien'.

Mijn tante zit dus in de rolstoel en wanneer mensen niet aan de kant gaan na zo'n 3 keer vragen trapt ze ze zo aan de kant, geweldig om te zien maar niet helemaal goed, haha.

Overigens heb je overal in Disney voorrang met de rolstoel, broertje op schoot, ik duwen en gaan met die banaan. :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 20:07

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 20:07

Vliendertje schreef:
xChou schreef:

Zo denk ik er ook over, door al een spelletje te spelen maak je ze vaak al blij. Er heerst ook niet het egoïsme om beter te zijn dan de rest, dat valt mij op, dat heb je helaas bij de andere doelgroepen wel, iets waar ik me ontzettend aan irriteer.

Dus dat ik dit zeg vind je het niet respectloos ?

Toen ik je eerste post las, dacht ik eerlijk gezegd meteen dat deze baan niet heel goed bij je zou passen en je er niet heel veel plezier in had. Ik weet niet hoe dit kwam hoor. Ik vind het niet totaal respectloos maar ook niet respectvol.. Het zit er een beetje tussenin.

**Geplaatst**: 31-12-12 20:12

Re: Mensen met een beperking.

Geplaatst: 31-12-12 20:12

Ik stuur je even een pb

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-12 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-12 20:14

Ja, is goed, ik heb hem beantwoord.

**Geplaatst**: 31-12-12 20:17

Geplaatst: 31-12-12 20:17

purny schreef:
Er zijn een aantal reacties dat het zielig is. Ten eerste zijn deze mensen ernstig meervoudig beperkt geworden door een aantal ziektebeelden zoals: Hersenvliesontsteking, Rode hond, koortsstuipen, zuurstoftekort tijdens de geboorte en een aantal ziekten tijdens de zwangerschap. Maar geeft dit dan een recht om te zomaar te zeggen dat deze mensen dan geen recht meer hebben om te leven? Ik vind van niet.
Sterker nog hebben deze mensen niet eens het idee dat ze zo zijn, ze zijn heel gelukkig in hun leven. EMB'ers hebben het vermogen van een baby van maximaal een jaar dus het volle verstand hebben ze niet meer om te beseffen dat ze zo zijn geworden..

Je zou je eens voor moeten stellen. Je krijgt een kindje en een aantal maanden later krijgt je liefste kindje een hersenvliesontsteking of koortsstuipen waarbij hij of zij niet verder zal ontwikkelen dan 9 maanden of een jaar. De arts komt naar je toe of andere mensen in je omgeving met de mededeling dat hij of zij eigenlijk geen recht meer heeft om te leven alleen maar omdat het zielig is wat deze mensen mankeren. Dan breekt je klomp toch??

Ik heb stage gelopen met EMB'ers. Dit is absoluut niet mijn werkgebied omdat het niks voor mij is. Maar ik bewonder deze mensen wel die 24 uur per dag voor deze mensen klaar staan om de zware zorg uit handen te nemen van de familie. En voor deze mensen heb ik alleen maar diep respect!

Ik geloof nooit maar dan ook nooit dat een arts dit zal zeggen.
Hij zal je eerder wijzen en begeleiden op de gevolgen, een behandeling of geen behandeling.
Die laatste kun je zelf maken en ik denk dat als het mijn kind zou overkomen ik moeder natuur zijn gang laat gaan. Ik zou zelf nooit zo willen leven dus waarom zou ik mijn kind wel zo laten leven.
Geen recht op leven zou ik nooit zeggen.

Ik heb het gezien bij iemand. Die lag alleen maar op bed, geen contact met de buitenwereld en was al menigmaal met spoed opgehaald wegens allerlei problemen en niet meer ademhalen. Ja...in zulke gevallen vraag ik mij dan af 'voor wie doe je het'.

**Geplaatst**: 31-12-12 20:19

Geplaatst: 31-12-12 20:19

purny schreef:
Ik werk in een andere zorgsector. De PG van een verpleeghuis waar mensen in stadia 3/4 van de dementie zitten. Deze mensen kunnen ook uit het niet slaan en knijpen en begrijpen helemaal niks meer van wat je ze wilt zeggen. Maar het kleinste gebaar van deze mensen is al een blik van liefde. In principe werk ik ook met gevaar voor mijzelf, want als er eentje door het lint gaat kan ik hem niet tegen houden met mijn 1.61...

Dit is echt mijn doelgroep, hoe je opeens wordt gezien als hun dochter en ze gelijk dolgelukkig zijn (of de oude schooljuffrouw, of oud collega :')

) want ach daar is 'miesje' opeens haha.
Goed, ze zijn het zo weer vergeten maar dat moment van 'herkenning' vind ik altijd zo bijzonder.
(En dat die stevige Surinamer totaal niet leek op haar schooljuffrouw dat zag ze natuurlijk allang niet meer haha).
Het weer kan inderdaad zo betrekken; wantrouwig zijn vind ik ook lastig als je opeens wordt beschuldigt van diefstal

en diegene dan alle andere oudjes opstookt tegen mij of wie dan ook. Of elkaar het leven zuur maken.
Ja zijn net kleine kinderen soms, alleen dan wel een stuk groter! En sterker!

**Geplaatst**: 31-12-12 20:20

Geplaatst: 31-12-12 20:20

xChou schreef:
Dat is wel 'n hele goede eigenlijk. Ik zeg meestal als mensen écht overdreven en lang kijken 'kun je het zien'.

Mijn tante zit dus in de rolstoel en wanneer mensen niet aan de kant gaan na zo'n 3 keer vragen trapt ze ze zo aan de kant, geweldig om te zien maar niet helemaal goed, haha. Overigens heb je overal in Disney voorrang met de rolstoel, broertje op schoot, ik duwen en gaan met die banaan.

Mijn moeder gaat altijd op dezelfde manier terug kijken, en als ze haar dan zien schrikken de meesten zich dood en kijken dan héél snel de andere kant op :')