Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-02-12 21:35

Geplaatst: 09-02-12 21:35

Nu is het net of jouw antwoord door mij geschreven is, niet echt handig.

Ik snap heel goed dat het krom is, dat is vaak zo bij bepaalde instanties.

Soms loop je tegen zoveel onbegrip aan dat je er bijna wanhopig van wordt.
Toch denk ik niet dat ze beter gaan luisteren of dat hun oordeel door zo'n telefoontje veranderd.
Maar ik snap het wel...

**Geplaatst**: 09-02-12 21:49

Geplaatst: 09-02-12 21:49

Ts , ik denk dat ik heel kort na jou afgekeurd ben. Jij noemt het namelijk WAO, ik kreeg WIA. En dat is denk ik tevens de reden waarom jij nog opgeroepen word. Ze gaan herbeoordelen in welke klasse van de WIA jij zit. 100%? Ik denk dat de eis tegenwoordig zo hoog is dat dit vrijwel niet voorkomt.
Zelf ben ik tussen de 80 en 100 % afgekeurd en ik denk dat ze jou ook deze gradatie willen geven. De 20 % marge is eigenlijk voor jezelf. Je mag dan eventueel een aantal uren werken , maar je hebt geen sollicitatieplicht. Bij 100% mag je niet werken , ook geen vrijwilligerswerk. Minder dan 80% krijg je de sollicitatieplicht. Tenminste, zo staat alles beschreven in het boekwerk wat ik meekreeg , toen ik in de WIA kwam.

**Geplaatst**: 09-02-12 22:07

Geplaatst: 09-02-12 22:07

Ik val nog onder de oude regeling. In eerste instantie 100 % afgekeurd, 5 jaar later herkeurd. Dat was een erg onaangenaam gesprek met een hork van een keuringsarts. Ik ben in 1993 ongeveer begonnen met ziek worden en in 5 jaar tijd van 40 uur via 32, 24, 16, 8, 4 uur per week met meer bij vakantie en ziekte naar 4 naar volledige uitval gegaan. Met tussendoor lange periodes van ziek zijn.

Bij de herkeuring kwam uiteindelijk volgens de keuringsarts uit dat ik wel 2 uur per week kon werken

en dat daar voldoende banen voor te vinden waren. Eenweek later ben ik toen gebeld door de arbeidsdeskundige dat dat grote onzin was en dat ik voor het leven ben afgekeurd. Ook omdat ik onder de oude regeling viel en ik voor mijn 32 geloof ik ben uitgevallen. En omdat ik het wel steeds heb geprobeert. En vanwege de redenen van afkeur. Beter was geweest als ik me toen meteen 100 % ziek had gemeld. Had ik ook veel meer wao gehad, ruim 1500 euro netto ipv 300 ( droomt ervan).deze arbeidsdeskundige had ik 5 jaar daarvoor ook al gezien bij de eerste keuring en dat is denk ik ook mijn geluk geweest.

De huidige regels zijn echter veel stricter, vaker herkeuren, veel ziektes en klachten die niet meer erkent worden en sneller weer aan het werk moeten dat er niet is omdat ze geen ex wao ers willen hebben. Ik heb ook wel gehoord van mensen bij de vorige maasale herkeuringstijd dat mensen die
echt niets meer kunnen, niet eens meer eten of rechtop zitten dat die aan het werk moesten. Wel liggend natuurlijk. Jaja ik kan maar een beroep bedenken dat daarvoor in aanmerking komt.

Alleen er is een maar aan mijn definitieve afkeuring. Zou ik willen en kunnen werken af en toe als ik fit ben bv thuis inpakwerk of 1 dag per week wat post sorteren of zo of desnoods telefonische of administratieve diensten vanuit huis dan heb ik pech. Ik kan dan gaan werken maar bij ziekworden is het jammer maar helaas en ben ik mijn wao definitief kwijt voor altijd. Dat risico neem ik dus ook niet.

Edit ik zit in de klasse 80 tot 100 % een andere klasse is er voor mij niet, voor de oude regeling tenminste

**Geplaatst**: 10-02-12 10:04

Geplaatst: 10-02-12 10:04

Miepie77 schreef:
praat me niet over het UWV kan hun bloed inmiddels wel drinken na 4 jaar, vb dat mijn vader op sterven lag, 3 jaar geleden nu, moest ik in die week naar het UWV voor een evaluatiegesprek, maar je snapt mn hoofd stond daar niet naar en ik wilde in de hospice bij mij vader blijven, hij kon elk moment doodgaan immers, ik heb toen 3 dagen voor de afspraak afgebeld en het uitgelegd, werd genoteerd, werd ik de dag erop teruggebeld, wat ik wel niet dacht en dat mn uitkering gestopt zou worden want ik onttrok me van de controles, ik nog gezegd dat ik in januari, was de week voor kerst, van harte naar ze toe wilde komen, maar nu niet, kennis van me die erbij stond heeft de hoorn toen uit mn hand getrokken en ze uitgemoerd wat ze wel niet dachten, of ze wel geveol in hun lijf hadden, iemand met een burnout toen nog gaan zeggen dat ze zich onttrekt als haar vader op sterven ligt, toen zou diegene het in de groep gooien, ze zijn toen met moeite akkoord gegaan maar kreeg nogwel de medeling dat het in mn dossier zou komen te staan, heb ook een aantal keer maar de helft van wat ik per maand hoor te krijgen van ze gestort gekregen en als ik dat meldde zeiden ze niet sorry of zo maar oke dat storten we volgende maand met de uitkering van die maand, dat ik alleen woon en dan mn vaste lasten niet kan betalen die maand intereseert ze niet en kan zo nog wel even doorgaan, dus ik vertrouw het voor geen meter

Heb je Rechtsbijstand? Die kunnen je perfect met dit soort (financiële) situaties helpen. Bewaar ook ALLE correspondentie van en naar het UWV en noteer ALLES wat er mondeling is afgesproken. Vraag ook te allen tijde om een schriftelijke bevestiging van hetgeen mondeling is afgesproken. Dat had ik namelijk niet gedaan en daar pluk ik op dit moment nog de rotte vruchten van...
Oh ja, en neem ALTIJD iemand mee op gesprek. Dat heb ik een paar keer niet gedaan, omdat het toch elke keer dezelfde gesprekken waren, en prompt werd er toen over de financiën gesproken (en dan is het hun woord tegen de jouwe).

**Geplaatst**: 10-02-12 10:18

Re: 80-100% afgekeurd al ruim 4 jaar en nu opgeroepen?

Geplaatst: 10-02-12 10:18

UWV uitmaken voor alles wat lelijk is vind ik allerminst stijlvol. Die instantie is niet voor niets in het leven gerorpen ;-)

EEn goede kennis van me werkt er en je moest eens wat een wat een hoop misbruik hij tegenkomt. Een geschatte 40 procent drukt zich.

En nu ga ik iets zeggen waarvan ik weet dat ik half bokt over me heen ga krijgen. maar als jij je goed genoeg voelt om een opleiding te doen, om te gaan werken in werk dat jij leuk vind, kun je mijn inziens ook wel aan de slag in iets anders. Mij om het even wat. Dat zie ik zo vaak bij mensen om me heen met allerlei klachten, geloof me ik heb het ook van dichtbij meegemaakt (familie, vrienden, kennissen), depressies, stressklachten, burn-outs, lichamelijke ellende, ik leef niet onder een steen en ben niet onmenselijk en heb dus alle respect als het om die klachten gaat, maar ik vind dat een hoop mensen erin blijven hangen en no offence, het grootste gedeelte zijn welzijns ziektes. 'vroeger' bestond er geen burnout en werkte men 16 uur per dag, 6 dagen per week.. Noem me bot of kortzichtig, dat begrijp ik, misschien zet ik het ook wel 'hard' neer maar ik heb het zien gebeuren. o.a met een vriendin, ze was depressief met paniekaanvallen, hoe langer ze thuis bleef hoe meer ze moe bleef en niet meer de straat op durfde. Eenmaal weer matig aan het werk ging het zoveel beter met haar.

**Geplaatst**: 10-02-12 10:28

Re: 80-100% afgekeurd al ruim 4 jaar en nu opgeroepen?

Geplaatst: 10-02-12 10:28

Wat ik sowieso al niet snap,ze willen iedereen weer aan het werk hebben.Maar welk werk dan? er is haast geen werk en zeker niet voor de wat oudere onder ons.Wat krijg je dan? je word uit het UWV gegooid en komt in de bijstand terecht.Nee dat is pas een goede oplossing zeg!

Ik ken iemand die heeft longemfyseem,artrose,artritus,obesitas,en nog meer kwalen.
Hij moest ook opeens gaan werken,wat voor werk? het UWV zei: sokken breien of bonsai boompjes kweken! Echt waar dat is wat ze zeiden.Toen zei die vriend en waar moet ik dan zijn om te soliciteren?ja dat wisten hun ook niet.Het bestaat uberhaupt niet eens!sokken breien.Bonsai boompjes kweken bestaat wel,maar daar moet je wel enige kennis voor hebben.
En zo heb ik meer mensen gezien die doodziek waren en tóch moesten gaan werken.

**Geplaatst**: 10-02-12 10:32

Geplaatst: 10-02-12 10:32

@ Bonita_Bon Ik ben het deels met je eens
Maar als ik naar mijn eigen situatie kijk is het voor mij hoe meer ik werk en hoe meer stress ik ervaar des te meer ik ziek ben (migraine in de meest extreme vorm en dit is het topje van de ijsberg)
Ik ben ook er uit geschopt terwijl er een heel mooi traject voor me liep waarbij we langzaam aan konden bekijken hoeveel werk nu het meest ideale was en welke baan nu het beste voor me zou uit pakken en dit werkte echt super voor me

Toen ik er uit gegooid werd en ik in de taxi wereld kwam is de enige klachten die ik kreeg van mijn werkgevers dat ik steeds ziek was en dit leidde ook tot ontslag
Helaas blijft het uwv vol houden dat ik van 80/100% afgekeurd naar volledig genezen en ik kan werken
Het probleem is dat ik heel graag wil maar mijn lichaam niet meer wil mee werken

Nu ben ik aan mijn lot overgelaten en hoef geen hulp meer te verwachten van dit soort instanties
Ik ben nu zzper en mag hopen dat ik genoeg aanvragen krijg om rond te komen maar het kan zo zijn dat ik zoals de afgelopen maanden geen werk heb en dus geen inkomen
Hier is geen hulp in

Dit klopt toch niet ?

Aan de andere kant ken ik ze wel hoor die er misbruik van maken
Zo volledig mogelijk afgekeurd maar intussen complete omheiningen in de grond slaan, trekkers reviseren, moestuintje omscheppen etc etc
Die mogen ze van mij er ook uit trappen met een rekening er achteraan
Helaas is dit langer niet altijd de praktijk

**Geplaatst**: 10-02-12 10:41

Geplaatst: 10-02-12 10:41

rommulus schreef:
@ Bonita_Bon Ik ben het deels met je eens
Maar als ik naar mijn eigen situatie kijk is het voor mij hoe meer ik werk en hoe meer stress ik ervaar des te meer ik ziek ben (migraine in de meest extreme vorm en dit is het topje van de ijsberg)
Ik ben ook er uit geschopt terwijl er een heel mooi traject voor me liep waarbij we langzaam aan konden bekijken hoeveel werk nu het meest ideale was en welke baan nu het beste voor me zou uit pakken en dit werkte echt super voor me

Toen ik er uit gegooid werd en ik in de taxi wereld kwam is de enige klachten die ik kreeg van mijn werkgevers dat ik steeds ziek was en dit leidde ook tot ontslag
Helaas blijft het uwv vol houden dat ik van 80/100% afgekeurd naar volledig genezen en ik kan werken
Het probleem is dat ik heel graag wil maar mijn lichaam niet meer wil mee werken

Nu ben ik aan mijn lot overgelaten en hoef geen hulp meer te verwachten van dit soort instanties
Ik ben nu zzper en mag hopen dat ik genoeg aanvragen krijg om rond te komen maar het kan zo zijn dat ik zoals de afgelopen maanden geen werk heb en dus geen inkomen
Hier is geen hulp in

Dit klopt toch niet ?

Aan de andere kant ken ik ze wel hoor die er misbruik van maken
Zo volledig mogelijk afgekeurd maar intussen complete omheiningen in de grond slaan, trekkers reviseren, moestuintje omscheppen etc etc
Die mogen ze van mij er ook uit trappen met een rekening er achteraan
Helaas is dit langer niet altijd de praktijk

dat snap ik, er zijn meer dan genoeg mensen die terecht hun afkeuring en daarmee uitkering krijgen. Over de hoogte van sommige uitkeringen zal ik me maar niet uitlaten (vriendin kreeg meer per maand dan ik verdiende met hard werk).
Ik weet van mijn omgeving hoe zwaar het is een ziekte te hebben die niet te 'zien' is, maar heb ook meegemaakt dat ze juist steeds verder wegzakten omdat ze niets deden. Nogmaals, dit is geen aanval maar mijn ervaring.

**Geplaatst**: 10-02-12 10:56

Re: 80-100% afgekeurd al ruim 4 jaar en nu opgeroepen?

Geplaatst: 10-02-12 10:56

rommulus.. Ik zat ook in zo een prachtig traject.. was al halverwege.. toen ik verhuisde kreeg ik een ander uwv.. die alles van tafel veegde.. en me 100% instaat stelde om te werken.. De arbeids deskundige snapte er niks van.. en vond het totaal onterecht... Maar kon niks doen om mij toch het traject af te laten maken..
Heb nog bezwaar gedaan.. maar daar werd ik gewoon uitgelachen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 11:03

Shenavallie schreef:
Miepie77 schreef:
praat me niet over het UWV kan hun bloed inmiddels wel drinken na 4 jaar, vb dat mijn vader op sterven lag, 3 jaar geleden nu, moest ik in die week naar het UWV voor een evaluatiegesprek, maar je snapt mn hoofd stond daar niet naar en ik wilde in de hospice bij mij vader blijven, hij kon elk moment doodgaan immers, ik heb toen 3 dagen voor de afspraak afgebeld en het uitgelegd, werd genoteerd, werd ik de dag erop teruggebeld, wat ik wel niet dacht en dat mn uitkering gestopt zou worden want ik onttrok me van de controles, ik nog gezegd dat ik in januari, was de week voor kerst, van harte naar ze toe wilde komen, maar nu niet, kennis van me die erbij stond heeft de hoorn toen uit mn hand getrokken en ze uitgemoerd wat ze wel niet dachten, of ze wel geveol in hun lijf hadden, iemand met een burnout toen nog gaan zeggen dat ze zich onttrekt als haar vader op sterven ligt, toen zou diegene het in de groep gooien, ze zijn toen met moeite akkoord gegaan maar kreeg nogwel de medeling dat het in mn dossier zou komen te staan, heb ook een aantal keer maar de helft van wat ik per maand hoor te krijgen van ze gestort gekregen en als ik dat meldde zeiden ze niet sorry of zo maar oke dat storten we volgende maand met de uitkering van die maand, dat ik alleen woon en dan mn vaste lasten niet kan betalen die maand intereseert ze niet en kan zo nog wel even doorgaan, dus ik vertrouw het voor geen meter

Heb je Rechtsbijstand? Die kunnen je perfect met dit soort (financiële) situaties helpen. Bewaar ook ALLE correspondentie van en naar het UWV en noteer ALLES wat er mondeling is afgesproken. Vraag ook te allen tijde om een schriftelijke bevestiging van hetgeen mondeling is afgesproken. Dat had ik namelijk niet gedaan en daar pluk ik op dit moment nog de rotte vruchten van...
Oh ja, en neem ALTIJD iemand mee op gesprek. Dat heb ik een paar keer niet gedaan, omdat het toch elke keer dezelfde gesprekken waren, en prompt werd er toen over de financiën gesproken (en dan is het hun woord tegen de jouwe).

Is een goed idee om iemand mee te nemen, 2 horen er meer als een, maar ik kan niemand meenemen, heb geen familie en alle mensen uit de tijd dat ik nog werkte heb ik geen contact meer mee, nooit meer wat van gehoord toen ik thuis kwam te zitten.
Heb wel de sociale raadslieden (sociaal werk) gemailed of zij iemand weten die me hier mee kan helpen, daar moet ik dus nog even op wachten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 11:06

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 11:06

Bonita_Bon schreef:
UWV uitmaken voor alles wat lelijk is vind ik allerminst stijlvol. Die instantie is niet voor niets in het leven gerorpen EEn goede kennis van me werkt er en je moest eens wat een wat een hoop misbruik hij tegenkomt. Een geschatte 40 procent drukt zich.

En nu ga ik iets zeggen waarvan ik weet dat ik half bokt over me heen ga krijgen. maar als jij je goed genoeg voelt om een opleiding te doen, om te gaan werken in werk dat jij leuk vind, kun je mijn inziens ook wel aan de slag in iets anders. Mij om het even wat. Dat zie ik zo vaak bij mensen om me heen met allerlei klachten, geloof me ik heb het ook van dichtbij meegemaakt (familie, vrienden, kennissen), depressies, stressklachten, burn-outs, lichamelijke ellende, ik leef niet onder een steen en ben niet onmenselijk en heb dus alle respect als het om die klachten gaat, maar ik vind dat een hoop mensen erin blijven hangen en no offence, het grootste gedeelte zijn welzijns ziektes. 'vroeger' bestond er geen burnout en werkte men 16 uur per dag, 6 dagen per week.. Noem me bot of kortzichtig, dat begrijp ik, misschien zet ik het ook wel 'hard' neer maar ik heb het zien gebeuren. o.a met een vriendin, ze was depressief met paniekaanvallen, hoe langer ze thuis bleef hoe meer ze moe bleef en niet meer de straat op durfde. Eenmaal weer matig aan het werk ging het zoveel beter met haar.

als ik netjes voor ruim voor de afspraak afbel en uitleg dat mn vader op sterven ligt en ik nu dus niet naar ze toe kan komen en ik de volgende dag word teruggebeld en er echt letterlijk word gezegd wat ik wel niet dacht om af te bellen en dat mn uitkering gestopt zou worden als ik niet meewerkte, terwijl ik alleen die maand niet naar ze toe wilde komen door familieomstandigheden, vraag me af of iemand dan nog aardig kan blijven, want dat was ronduit stuitend, verder heb je mn stukjes niet gelezen, want anders zou je niet zulke dingen neerzetten, het leven is niet zwart/wit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 11:19

Re: 80-100% afgekeurd al ruim 4 jaar en nu opgeroepen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 11:19

vind het altijd een beetje jammer, dat er zodra het over uitkeringen gaat veel mensen er meteen maar vanuit gaan dat je wel misbruik zou maken van de uitkeringen, tuurlijk zijn er mensen die dit doen, zie het ook gebeuren, maar dit zijn enkelingen, de meeste mensen met een WIA/WAO zijn gewoon ziek en daar zijn die uitkeringen ook voor bedoeld, ik vind het best onbeschoft wat er gesuggereerd word, mijn keuringsarts heeft me pas nog weer volledig afgekeurd, dus hoe haal je het in je hoofd om dat in twijfel te trekken en dat sommige mensen veel krijgen is niet zo, je krijgt uiteindelijk 60 % van je basisinkomen, geen 13e maand, geen bonussen, minder vakantiegeld enz enz dat is dus een hele hap minder dan wat je gewend was, ik woon alleen en kan het nu allemaal nog maar net aan redden (geen paarden meer, geen auto meer, geen vakantie), dus mensen die zeggen dat je veel krijgt die kletsen gewoon uit hun nek, ik heb het idee dat mensen die dit heel hard roepen allemaal, ook over burnouts enz dat die er gewoon helemaal geen ervaring mee hebben, die kennen alleen de verhalen en er word altijd alleen gesproken over de uitwassen, niet over alle mensen die gewoon echt ziek zijn, want dat is niet interessant

**Geplaatst**: 10-02-12 11:21

Geplaatst: 10-02-12 11:21

Bonita-Bon: Je hebt echt deels gelijk; werken is goed voor je! Maar als je aan de ene kant hoort: 'Je moet naar je lijf luisteren', en anderzijds wordt dat van tafel geveegd want 'werken is gezond'. Dan zit je toch echt wel in een patstelling.. Want werken ís goed voor je, maar er zijn nu eenmaal grenzen. Grenzen kan en moet je deels willen opzoeken, maar niet als dit op lange termijn je gezondheid enkel verslechterd. Zoveel trainingen die mensen leren omgaan met hun kwaal en in laten zien hoe je dingen anders in kan richten zijn prima, maar er is ook een plafond in dingen anders doen/inrichten.
Tevens is er ook geen oog voor ziektebeelden waarbij iemand de ene dag/week/maand beter is dan de volgende... En dat is enorm frustrerend. Daarom snap ik sommige uitlatingen richting het uwv heel goed.

**Geplaatst**: 10-02-12 11:23

Geplaatst: 10-02-12 11:23

Miepie77, het is niet zo vreemd dat je zulke reacties krijgt, je stelt zelf een paar dingen in dit topic die op zijn minst eigenaardig te noemen zijn. Bonita_Bon heeft zeker wel een punt waar ze zegt dat van thuis zitten niemand beter wordt. In de praktijk zie je namelijk dat het zwarte gat steeds groter wordt en en drempel om weer iets te gaan doen steeds hoger. Als je zelf iets wil doen, dan is het echt het beste om ook echt iets te doen en weer je steentje bij te dragen.

**Geplaatst**: 10-02-12 11:33

Geplaatst: 10-02-12 11:33

@Bonita-Bon,
Alhoewel ik wel begrijp wat je bedoelt, wil ik toch even een opmerking maken over de hoogte van een wia uitkering. Eerst krijg je (na een jaar ziek zijn ) 70 % van je salaris en als je in totaal 2 jaar ziek bent gaat het afkeuringtraject beginnen. Dan krijg je 70% van je laatst verdiende salaris (wat dus al op 70 % stond. Dus als je vriendin zo'n grote uitkering krijgt heeft ze heel veel verdient , toen ze nog kon werken.)
Dan je opmerking over opleidingen. Ik zelf ben na mijn afkeuring ook zoveel mogelijk cursussen gaan volgen. (Een mens moet toch wat.) Maar het verzuim is groter en het resultaat is ook niet meer, wat het geweest is. Dit geld voor mij, maar er zullen vast wel meer mensen zijn die met slechter resultaat genoegen moet nemen.
Juist doordat je mee probeert te doen, door cursussen te volgen en niet thuis achter de geraniums gaat zitten, heb je meer kans om je te ontplooien.(beter worden doe je niet bij lichamelijke ziektes)
Psychische klachten zijn moeilijk aantoonbaar en heel onbegrijpelijk voor iemand die er zelf (nog) geen last van heeft. Maar als dit moeilijke vastgesteld wordt door een arts, wie zijn wij dan om te zeggen dat het er niet is?
Waar te weinig bij wordt stil gestaan is dat er best momenten zijn dat je prima zou kunnen werken. Maar je kunt als zieke geen continuïteit bieden. Voor een baas is het wel zo prettig als hij op iemand kan rekenen. Maar we weten niet wanneer ons lichaam of geest even iets anders doet, dan wenselijk is.

Het is jammer dat er mensen zijn die spotten met hun gezondheid en afgekeurd zijn. Maar wat ik altijd zo vreemd vind , is dat ik niemand ken die onterecht een wia (wao) uitkering onvangt en vele mensen op dit forum wél. Ze doen er niets aan... jammer. Of denken sommige medebokkers dat iemand onterecht een uitkering krijgt?

**Geplaatst**: 10-02-12 11:35

Geplaatst: 10-02-12 11:35

Ik sluit me daar ook bij aan, ik heb 5 jaar thuis gezeten zonder labeltjes maar cvs, depressie, burn- out had ik zeker gekregen.
Mijn vriend werkte en ik deed en kon niks, toen hij zijn baan ook kwijt raakte kwamen we uiteindelijk in de uitkering en toen moest ik ineens aan de slag.
Ik heb geschopt en geslagen want dat kon ik echt niet.
Inmiddels werk ik elke week zo'n 24 uur en daar voel ik me heerlijk bij, ik krijg er alleen maar energie van.
Ook het feit dat je nu zo geisoleerd ben is echt niet goed voor je en zorgt er alleen maar voor dat je nog dieper in je dal blijft zitten.

**Geplaatst**: 10-02-12 13:53

Re: 80-100% afgekeurd al ruim 4 jaar en nu opgeroepen?

Geplaatst: 10-02-12 13:53

Ik ben me er terdege van bewust dat mijn post (heftige-) reacties teweeg zou brengen, daar heb ik vrede mee. Ik heb niet zomaar wat geroepen. Ik wil niet teveel in detail treden want een hoop mensen kennen mij persoonlijk en dus ook de mensen om me heen... maar ik KEN inderdaad mensen in mijn directe omgeving die onterecht hun Wao ontvangen. Maar dat is niet de reden dat ik ter sprake breng dat ik vidn dat iedereen wel 'iets' kan doen. 6 uur per week werken, is nog altijd meer dan 0 uur. Inderdaad je komt uit je sociale isolement, je krijgt meer ritme en velen voelen zich eer enigzins gewaardeerd. ik spreek niet van een 'vervanmnbed' want het is voor mij zeer dichtbij, maar in veel gevallen heb ik over sommige dingen mijn bedenkingen, vooral de viceuze cirkel waarin men beland.
En Miepie77, ik heb je stukjes wel gelezen en ik begrijp echt wel dat het voor jou appels en peren is maar mijn inziens is het dat niet. Dan verschillen wij van mening, dat je in de verdediging schiet begrijp ik, maar veranderd mijn mening niet. Met alle respect.

**Geplaatst**: 10-02-12 13:55

Geplaatst: 10-02-12 13:55

Share schreef:
rommulus.. Ik zat ook in zo een prachtig traject.. was al halverwege.. toen ik verhuisde kreeg ik een ander uwv.. die alles van tafel veegde.. en me 100% instaat stelde om te werken.. De arbeids deskundige snapte er niks van.. en vond het totaal onterecht... Maar kon niks doen om mij toch het traject af te laten maken..
Heb nog bezwaar gedaan.. maar daar werd ik gewoon uitgelachen...

Same here

Laatst bijgewerkt door rommulus op 10-02-12 14:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-02-12 13:58

Geplaatst: 10-02-12 13:58

Miepie77 schreef:

als ik netjes voor ruim voor de afspraak afbel en uitleg dat mn vader op sterven ligt en ik nu dus niet naar ze toe kan komen en ik de volgende dag word teruggebeld en er echt letterlijk word gezegd wat ik wel niet dacht om af te bellen en dat mn uitkering gestopt zou worden als ik niet meewerkte, terwijl ik alleen die maand niet naar ze toe wilde komen door familieomstandigheden, vraag me af of iemand dan nog aardig kan blijven, want dat was ronduit stuitend.[/quote]

Dat is natuurlijk ook schandalig! Maar draai het eens om, hoe vaak denk je dat ze dat 'excuus' horen. Ik kan je vertellen van mijn goede kennis die daar werkzaam is, bizar veel mensen hebben een familielid wat plotseling op sterven ligt.. Dat is de smoes bij uitstek om ergens onderuit te komen. Let op; dit is geen verwijt naar jou toe, helemaal niet!!! Maar er zijn genoeg mensen die op zo'n walgelijke manier de boel belazeren. Dat zijn zulke instanties helaas gewend. Het had nooit mogen gebeuren, natuurlijk niet, maar die persoon heeft die 'smoes' misschien al drie keer gehoord die week.. Ik praat het niet goed, in tegendeel, ik veroordeel het. Maar begrijp wel waarom ze soms harteloos overkomen.

**Geplaatst**: 10-02-12 14:03

Geplaatst: 10-02-12 14:03

Ersina schreef:
Ts , ik denk dat ik heel kort na jou afgekeurd ben. Jij noemt het namelijk WAO, ik kreeg WIA. En dat is denk ik tevens de reden waarom jij nog opgeroepen word. Ze gaan herbeoordelen in welke klasse van de WIA jij zit. 100%? Ik denk dat de eis tegenwoordig zo hoog is dat dit vrijwel niet voorkomt.
Zelf ben ik tussen de 80 en 100 % afgekeurd en ik denk dat ze jou ook deze gradatie willen geven. De 20 % marge is eigenlijk voor jezelf. Je mag dan eventueel een aantal uren werken , maar je hebt geen sollicitatieplicht. Bij 100% mag je niet werken , ook geen vrijwilligerswerk. Minder dan 80% krijg je de sollicitatieplicht. Tenminste, zo staat alles beschreven in het boekwerk wat ik meekreeg , toen ik in de WIA kwam.

Die 100% is er wel, alleen,weet even niet hoe ik dit netjes moet gaan zeggen zonder er mensen mee te kwetsen, de mensen waarvoor ik die 100 % systeemmatig moest verwerken mbt een nabestaandenuitkering waren meestal na een jaar niet meer onder ons. Zo streng ligt die 100% grens.

**Geplaatst**: 10-02-12 14:05

Geplaatst: 10-02-12 14:05

Helaas ken ik ook een paar mensen die misbruik maken van de voorzieningen. Helaas ben ik ook bekend met het uitgebreide repertoire smoezen en leugens, sommige mensen schamen zich helemaal nergens voor zolang ze maar niet hoeven te werken en hun geld zo krijgen.

**Geplaatst**: 10-02-12 14:14

Geplaatst: 10-02-12 14:14

Eerlijk gezegd vind ik dat je best blij mag zijn dat ze voor jouw moeite gaan doen...je hebt een medisch dossier en dat wordt heus wel bekeken.

Ik denk dat als jij voor een paar uur, als is het maar 3 ochtenden per week ergens zittend werk krijgt, je er wellicht van van opfleurt, op leeft...

Ik heb een vriendin met Chronische vermoeidheids syndroom, wellicht nu ook wel spierreuma en nog iets vaags...maar die zit niet thuis, die doet tussendoor een HBO opleiding en ook al moet ze veel aan haar rust denken doet ze van alles wat ze kan....soms iets te veel vind ik. Maar voor haar is dat kwaliteit in het leven...beter wordt ze nooit meer, maar zieker wil ze niet zijn, worden en op de bank gaan zitten de rest van haar leven helemaal niet. Zij is ouder dan jij, heeft vanaf haar 25e eigen horecazaken gehad, is nu 41...die heeft zich dus kapot gewerkt....maar die gaat door...

Ik persoonlijk vind nl dat als je niets meer doet, wordt je steeds vermoeider, depressiever, onzekerder, raakt je uit een dagritme, heb je geen doel meer, dan kan je steeds minder want je hoeft niets....kortom een neerwaartse spiraal....
Iedereen kan altijd wel iets.

Een bedrijf die jouw aanneemt weet dat hij een risico neemt met iemand die lang thuis zit, minder aankan, helemaal er in moet komen....kortom een langer en voorzichtiger traject.

Ik kan je zeggen dat mijn broer 15 jaar geleden ook in de WAO kwam, hij ging zelfs aan de drank, dat we dachten, dat gaat verkeerd....totdat hij OOK een oproep kreeg....en hij ook moest, maar gelukkig ook wilde.....hij werd aangenomen....ze hadden respijt, hij is nu al jaren in vaste dienst en is nu bijna klaar met een HBO opleiding in de IT....maar doordat hij wel wil, houd hij het vol....zijn gezondheid, weet niet...maar dat is iets, dat is een kostbaar bezit wat met elke dag kapot kan gaan.

overigens heb ik ook een burnout gehad 10 jaar geleden, weet wel wat dat is, ik wist niet eens meer wat voor dag het was, gelukkig nog net wel mijn naam...heb heel hard moeten knokken, heb ook lichamelijke klachten gehad, maar ik ben weer terug....studeer nu ook weer...

Waar een wil is, is een weg....Nogmaals ik wou dat ze ooit zoveel voor mij hadden gedaan, als is het maar dat VAGE baantje...zit zonder werk thuis.....de eindjes aan elkaar te knopen...maar gelukkig heb ik nog een paar poetsbaantjes om mee te betalen....en geloof mij in het begin waren die poetsbaantjes voor mij een krachtinspanning die alleen met wilskracht kon...nu zou ik er elke dag 1 kunnen doen, moeiteloos...

Waar een wil is is een weg, dus helaas ik jammer niet met jouw mee...

**Geplaatst**: 10-02-12 14:21

Geplaatst: 10-02-12 14:21

Ik ken iemand die is afgekeurd op z'n rug (zal denk ik 80-100% zijn want hoeft niet te solliciteren). Maar die kan wel aan een vrij zware extreme sport doen, namelijk kitesurfen! En da's echt niet te vergelijken met dammen om de tijd te doden.

Ik verbaas me ook wel over de 'afgekeurde' mensen die wel paardrijden, da's toch ook hartstikke zwaar?

Ik vind het goed dat ze kijken of ze mensen toch niet een paar uur aan het werk krijgen, lijkt me erg goed voor je ritme, het kan ook gewoon licht werk zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 14:30

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 14:30

@russel: volgens mij jammer ik nergens, ik zet alleen neer hoe het is en dat je vriendin een HBO opleiding doet is hardstikke goed van haar, maar dan heeft ze geen CVS, kenmerk van CVS oa is dat je je niet kan concentreren, ik heb zelf een HBO opleiding in de IT en weet heel goed wat hard werken is, heb vanaf mn 17de fulltime gewerkt en savonds mn HBO gehaald, maar nu met de CVS gaat dat niet meer, ik moet alles op lijstjes zetten, omdat ik het anders vergeet, ik verdeel het schoonmaken van mn huis over de hele week, heb hier een schema voor zodat ik elke dag een klein beetje maar hoef te doen, dit heeft niets met wilskracht te maken, ik wil heel veel en soms omdat ik niet overal buiten wil vallen doe ik teveel op een dag, omdat ik ookwel eens gewoon met van alles mee wil doen en dan kan ik de dagen erna geen kant meer op, alles doet zeer, doodmoe en vaak word ik dan ook nog eens ziek, mijn lichaam geeft dan aan, ho stop het gaat niet, dan kan je nog zoveel willen in je hoofd, dat is ook zo frustrerend, dat gaat gewoon niet.

**Geplaatst**: 10-02-12 14:32

Geplaatst: 10-02-12 14:32

Probleem is soms dat je niet aan de buitenkant kunt zien hoeveel klachten iemand heeft. En soms helpt het geestelijk je lijf te zwaar te belasten door bv paardrijden, mennen stukje wandelen of wat spitwerk in de tuin. Dat ziet er dan misschien uit als fit genoeg iets te kunnen. Alleen de gevolgen van deze inspanningen zie je vaak niet. Dan zit of ligt iemand thuis met misschien wel heftige pijn of zwaar onder de pillen.

Als ik naar mezelf kijk, ik hield het werken steeds een week of 6 vol om daarna weer 2 tot 3 maanden erg ziek te zijn. Dan probeerde ik het weer met weer hetzelfde resultaat. Om die reden ben ik ook afgekeurd. Als ik echt fit ben kan ik een week erg veel, maar betaal daar weken later nog de tol van. Maar dat merken weinig mensen omdat ik dan veel op bed lig ivm vermoeidheid of nagenoeg niet kan lopen, zichtproblemen heb. En dat is voor jezelf soms al moeilijk te snappen, laat staan voor een ander.