Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-01-12 19:06

Re: Mn relatie kapot gemaakt door depressie..

Geplaatst: 02-01-12 19:06

Ja, daar geef ik je gelijk in Spytgnieskje. Als je relatie na een jaar al zo getekend is; heb je ook minder om aan vast te houden dan dat het de eerst een aantal jaren heel goed is gegaan.

**Geplaatst**: 02-01-12 19:38

Re: Mn relatie kapot gemaakt door depressie..

Geplaatst: 02-01-12 19:38

Ik leid ook aan winterdepressies. Ze zijn goed in de hand te houden, mits ik 1x in de week naar de zonnebank ga. Ga ik niet, dan zak ik weg. Het is zo duidelijk dat mijn vriendinnen me naar de zonnenbank sturen als mijn depressie opspeelt. En als ik het nodig heb, dan is het gevoel na de zonnebank bijna euforisch. Eindelijk weer wat energie!

2 jaar terug maakte mijn ex het ook uit wegens mijn 'diepe dalen'. Ik snap het wel. Het is ontzettend moeilijk om met een depressief persoon om te gaan. Het zijn oneindig diepe dalen...

TS, het klinkt stom, maar probeer eens een zonnebankje

**Geplaatst**: 03-01-12 12:40

Geplaatst: 03-01-12 12:40

Trouwens nog even voor de duidelijkheid:

Jij hebt hem niet kapot gemaakt! Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven en eigen geluk. Ook hij dus. Met de nuancering dat t jong 18 is en zich mee heeft laten slepen door jouw probleem, maar daar leert hij in ieder geval van. Voor hem was het nodig om te kiezen voor zichzelf, maar jij bent niet verantwoordelijk voor zijn keuzes.

Knap van hem om te zien dat jij op dit moment niet "gezond" voor hem was. Jammer voor jou dat het hem niet lukte, maar hij is nog erg jong. Net als jij....

Wees mild naar jezelf maar probeer wel aan jezelf te werken, een depressie blijft terugkomen als het je niet lukt deze te overwinnen. En ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is.

Lieve groetjes,

Kim

**Geplaatst**: 03-01-12 12:45

Geplaatst: 03-01-12 12:45

Leven met een persoon met psychologische problemen kan ook heel moeilijk zijn. Maar in een goede relatie ben je er voor elkaar in alle tijden. Kan de andere persoon het niet aan of er niet tegen, dan is het beter om de relatie te verbreken. Want het werkt dan alleen maar steeds meer tegen je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-12 13:05

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-12 13:05

Wat een reacties ineens, wat lief! Dankjullie!

Zonnetje81, ik ging niet 'over de rooie' als hij een keer Ajax wil kijken, maar hij keek élke wedstrijd, en als er dan ééntje op 'onze' dinsdagavond
valt was er geen discussie nodig, hij ging gewoon voetbal kijken. Vind t prima dat hij ging kijken, ben ook vaker meegeweest, maar 1x niet was een ramp.
Tis trouwens echt niet zo dat ik hem van alles de schuld geef, want ik weet ook wel dat ik het probleem begonnen ben

Ik moet volgende week weer naar school, en t leuke is, ik zit bij m in de klas }:0

Ben benieuwd hoe dat gaat maandag, in ieder geval heeft mn vriendin me verzekerd naast me te komen zitten.

Langcara, ik onderneem ook zeker wel actie. Ik ga over 2 weken naar een psycholoog (1 dag na mn verjaardag en dezelfde dag dat hij
aan zijn trommelvlies word geopereerd). Verder slik ik Sint Janskruid tabletten en komt vandaag of morgen zn lichttherapielamp binnen..

Jij ook sterkte dan Spytgnieskje! :(:)

Ik weet ook dat hij voor zichzelf gekozen heeft en geef hem ook wel gelijk. Maar natuurlijk wil ik dit niet en heb ik heel erg t gevoel
dat ik niet begrepen word. Verder heb ik nu heel erg het gevoel dat hij er al overheen is, gewoon verderleeft alsof er niks gebeurt is.
Toch hoop ik dat er ooit nog een kans komt, maar voorlopig zeker niet.. Hij mist mij naar mijn idee nauwelijks, hij doet vanalles met zn
vrienden en broer, gaat nu ineens weer vaak uit en heeft geloof ik een vakantie met hun geboekt voor de zomer..
(dan zal ik vast een van de vele meisjes worden)

**Geplaatst**: 03-01-12 13:27

Re: Mn relatie kapot gemaakt door depressie..

Geplaatst: 03-01-12 13:27

Je moet je ook realiseren dat de laatste tijd van jullie relatie voor hem niet leuk geweest is, en als ik je berichten zo terug lees is dat eigenlijk al meer dan een jaar zo, bijna jullie hele relatie. (In juni heb je een topic geopend dat je in de knoop zit, daarin geef je aan dat je de herfst/winter in een zware dip hebt gezeten, dat is dus ruim een jaar geleden al.)
Hulp heb je nooit gezocht (proffessioneel) dus ik kan me voorstellen dat hij er klaar mee is, jij hebt ook niet laten zien dat je het anders wilde en ik vind het dus niet fair naar hem toe om em nu te beschuldigen dat er te weinig voor doet. Nu hij de knoop doorgehakt heeft ga je ineens wel naar de arts/psycholoog en zoekt op alle manieren hulp, had je dat ook gedaan als hij bij je gebleven was of was je dan gewoon door blijven rommelen zoals je minimaal al ruim een jaar doet.

**Geplaatst**: 03-01-12 13:46

Geplaatst: 03-01-12 13:46

Ik krijg een erg dubbel gevoel bij dit topic..
Ik zit eigenlijk een beetje in dezelfde situatie als jij, voel me slecht in mijn vel,
heb een ongelofelijk minderwaardigheids-gevoel, heb verlatingsangst, agressie problemen, ...
Ik heb vorig jaar een punt gezet achter de relatie die MIJ volledig gebroken heeft.
Ik heb in het verleden mijn vader verloren op 14 jarige leeftijd en ik heb mij altijd té sterk gehouden.
Daarbij komen nog ontelbare jaren van pesterijen op school/bus.
Toen ik dan eindelijk een vast vriendje had bleek dat die het leuk vond om mij nog bozer te maken als ik boos was, hij kon het bloed onder mijn nagels vandaan halen en op momenten dat ik er helemaal onderdoor zat maakte hij het nog erger door dingen te zeggen als : 'jij bent niet goed wijs, jij bent ziek in je hoofd'.

Geloof mij, na 4 jaar geloof je die sh*t nog ook... Ik kan me op momenten zó enorm rot voelen dat ik het liefst van al stilletjes zou verdwijnen.
Nu ben ik ondertussen 7 maand samen met mijn nieuwe vriend. Hij heeft zelf ook zo zijn problemen, maar hij is er wel voor mij.
Ook ik heb mezelf lang voorgehouden dat er niets met me aan de hand was en dat ik me zo niet moest aanstellen.
Maar hoe langer, hoe meer het begon op te vallen dat ik uit het niets zo depressief als iets kon worden..
Dan kon/kan ik hele uren aan een stuk zitten janken om niets.
Ik heb ook al véél gepraat met mijn vriend en die vind ook dat ik hulp moet zoeken.
Ik heb het ook al dikwijls verpest (in mijn ogen dan) door ruzie te maken of tegen hem te roepen.
En elke keer weer kom ik af met dingen als : 'ik ben jou gewoon niet waard, ik verdien deze sh*t gewoon allemaal, jij kan veel beter krijgen dan mij'.

Ik wil zo niet zijn, maar toch ben ik op de moment zo.
Ik ga een van de dagen eens een afspraak maken met een Hypnotiseur. Om mijn onderbewustzijn te 'programmeren' als het ware in de hoop dat het helpt.
Als je er graag over praat, mag je altijd een pb'tje sturen.
Ik begrijp je volkomen.

**Geplaatst**: 03-01-12 17:31

Geplaatst: 03-01-12 17:31

Loiz schreef:
Ik weet ook dat hij voor zichzelf gekozen heeft en geef hem ook wel gelijk. Maar natuurlijk wil ik dit niet en heb ik heel erg t gevoel
dat ik niet begrepen word. Verder heb ik nu heel erg het gevoel dat hij er al overheen is, gewoon verderleeft alsof er niks gebeurt is.
Toch hoop ik dat er ooit nog een kans komt, maar voorlopig zeker niet.. Hij mist mij naar mijn idee nauwelijks, hij doet vanalles met zn
vrienden en broer, gaat nu ineens weer vaak uit en heeft geloof ik een vakantie met hun geboekt voor de zomer..
(dan zal ik vast een van de vele meisjes worden)

Mijn ex doet dat dus ook precies zo, waardoor je je nog minder gaat voelen. Omdat jij thuis zit verdrietig te zijn en hij doet alsof er niks aan de hand is. Ik ben de laatste paar weken echt élke zaterdag op stap geweest en daardoor ben ik wel weer meer gaan leven wat echt helpt! Natuurlijk heb ik af toe heus nog wel mijn verdrietige momenten, maar wat vaker leuke dingen doen helpt zeker wel.

Ook ik heb hulp gezocht bij een psycholoog en dat doe me echt goed, zo'n iemand begrijpt je tenminste wél!

**Geplaatst**: 03-01-12 18:14

Re: Mn relatie kapot gemaakt door depressie..

Geplaatst: 03-01-12 18:14

Maar zij hebben de beslissing niet in een dag genomen, ze groeien er naar toe en zijn dus al veel verder in het verwerkingsproces en hebben al afstand genomen van de relatie dus kunnen ze ook makkelijker door, dat zegt niets over hoe moeilijk zij het er voor die tijd al mee gehad hebben of dat ze nooit om je gegeven hebben.

**Geplaatst**: 03-01-12 18:33

Geplaatst: 03-01-12 18:33

Ik las het topic mee, ben slecht in advies geven, maar ik zag je bericht over dat je Sint Janskruid slikt en dat je een lichttherapielamp gaat gebruiken. Ik wil je even waarschuwen, want Sint Janskruid heeft wel wat bijwerkingen. Als je het slikt wordt je huid namelijk gevoeliger voor zonlicht en kun je bv. uitslag krijgen. Ik weet niet of dat met die lamp ook zo is, maar ik vond het het benoemen waard.
Verder heb ik het aan het begin van dit schooljaar ook gebruikt en ik kreeg er doorbraakbloedingen van. Sint Janskruid heeft namelijk een negatieve invloed op het gebruik van de pil.
Goed van je dat je naar de psycholoog gaat, ik hoop dat je er zo weer bovenop kunt komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-12 17:47

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-12 17:47

Gister voor het eerst hem weer gezien, en wat doet het een pijn zeg! Ik had het eindelijk een beetje geaccepteerd, maar nu ik
hem weer heb gezien doet het weer zo'n pijn. Die lieve, knappe jongen is niet meer mijn lieve, knappe jongen.. Gistermiddag heb ik
mezelf niet in kunnen houden en heb ik op de gang wat tranen gelaten, in het bijzijn van mijn vriendin. Terwijl ik nóóit huil in het
bijzijn van andere. Het besef dat ik nu 'gewoon een meisje' voor hem ben doet zo'n pijn. Het is zo moeilijk om gewoon met hem
om te gaan, omdat ik nog van hem hou en hem zo graag een knuffel of een kus wil geven, even aan wil raken, even liefde voelen.
Maar dat gaat niet meer.. en ik weet dat dat nooit meer zal gaan..

Maar toch spookt elk uur van de dag de gedachte dat hij het mis heeft en dat we over een tijd, als ik mijn leven weer op de rit
heb en mijn plezier in het leven terug heb, we gewoon echt weer voor elkaar gemaakt zijn.. ik heb hele grote fouten gemaakt
en daar heb ik heel veel spijt van en heel veel van geleerd, maar dat wil hij niet begrijpen, hij durft het niet te begrijpen, bang dat
het toch weer fout gaat. Misschien, over een hele tijd, dat we dan elkaar weer tegen komen als we bij elkaar horen, zegt hij.
Maar ik weet dat hij over 3 maanden, na de stage en het moment dat ik gesteld heb om weer volledig blij te zijn met wie ik ben,
een nieuwe vriendin heeft gevonden waar hij een stuk minder zorgen mee heeft en nooit zal inzien dat ik veranderd ben en
nooit zal vertrouwen op een nieuwe relatie tussen ons.

Morgen ben ik jarig, maar het doet me niet zoveel eigenlijk. Mijn vriendin gaat mee naar huis na school, even gezellig thuis,
hem heb ik ook gezegt dat hij welkom is, maar ik denk niet dat hij meekomt. Ondanks dat het voor hem definitief klaar is en hij
zijn keuze niet meer veranderd, doet het hem wel veel pijn om mij zo te zien, om te weten hoeveel pijn het mij doet.
En overmorgen naar de psycholoog, eigenlijk heb ik helemaal geen zin meer, ik vraag me af waarom ik eigenlijk nog zou veranderen.
Maarja ik moet, en waarschijnlijk is het wel goed, maar ik kijk er nu nog niet echt naar uit.

**Geplaatst**: 10-01-12 18:55

Re: Mn relatie kapot gemaakt door depressie..

Geplaatst: 10-01-12 18:55

Waarom je zou moeten veranderen?
Voor jezelf vooral!
Daarna zie je wel wat het je brengt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-12 19:03

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-12 19:03

Ja je hebt gelijk hoor! Maar ik zit nu gewoon te denken waarom ik wil veranderen en wat.
Wou ik vooral omdat het dan misschien nog wat werd, maar dat word het vast niet meer.
En ik moet er voorlopig nog niet aan denken om een ander te vinden, dat gun ik mezelf ook niet nu.

**Geplaatst**: 10-01-12 19:14

Geplaatst: 10-01-12 19:14

Loiz schreef:
Ja je hebt gelijk hoor! Maar ik zit nu gewoon te denken waarom ik wil veranderen en wat.
Wou ik vooral omdat het dan misschien nog wat werd, maar dat word het vast niet meer.
En ik moet er voorlopig nog niet aan denken om een ander te vinden, dat gun ik mezelf ook niet nu.

En daar lieve meid... want dat ben je... ga je al de fout in!!
Ik gun het mezelf niet! Meid je bent een betere vent waard! En die gaat dan ook op je weg komen, geloof mij!!

**Geplaatst**: 10-01-12 19:29

Geplaatst: 10-01-12 19:29

Loiz schreef:
ik heb hele grote fouten gemaakt en daar heb ik heel veel spijt van en heel veel van geleerd, maar dat wil hij niet begrijpen

Dat HOEFT hij ook niet te begrijpen. En ook al begrijpt hij het misschien wél, dat wil niet zeggen dat ie je daardoor maar "aan moet houden", je moet niet vergeten dat het voor hem inmiddels, na zo lange tijd en ontkenning van jouw kant, gewoon klaar is.

Loiz schreef:
Misschien, over een hele tijd, dat we dan elkaar weer tegen komen als we bij elkaar horen, zegt hij.

Klinkt alsof ie dat zegt omdat ie je niet te hard wil kwetsen, of er iets makkelijker vanaf te zijn op het moment. Ga daar niet, als een echt meisje, aan vastklampen/aan hangen, over een tijdje weet ie niet eens meer dat hij dat gezegd heeft waarschijnlijk.

Loiz schreef:
Maar ik weet dat hij over 3 maanden, na de stage en het moment dat ik gesteld heb om weer volledig blij te zijn met wie ik ben, een nieuwe vriendin heeft gevonden waar hij een stuk minder zorgen mee heeft en nooit zal inzien dat ik veranderd ben en
nooit zal vertrouwen op een nieuwe relatie tussen ons.

En geef m eens ongelijk. Iets verder in je tekst schrijf je dat het voor hem klaar is, definitief over. Dan mag hij ook met z'n leven verder gaan. En daar hoort inderdaad misschien wel een nieuwe vriendin bij. En of die vriendin problemen heeft of niet, maakt denk ik niet uit voor z'n keuze. Hij wordt verliefd of niet. Hij zal niet willekeurig een meisje uitzoeken "omdat deze geen problemen heeft". Dat ie niet op je gaat zitten wachten, lijkt me logisch. Anders had ie er geen punt achter gezet.

Loiz schreef:
ik vraag me af waarom ik eigenlijk nog zou veranderen.

Wat dacht je van voor jezelf? En tuurlijk, door deze hele situatie met gedumpt worden door vriend is dat helemaal niet makkelijk te accepteren en er voor te gaan. Begrijp ik helemaal! Maar toch, zet door, zet die jongen van je af, hij komt toch niet bij je terug. En je schrijft het zelf al: "als je tegen die tijd weer blij bent met jezelf"... dan ben je waarschijnlijk ook zo ver dat je het geaccepteerd hebt, weer open staat voor andere dingen, niet meer in zo'n dip zit.

Het klinkt hard wat ik geschreven heb, maar ik denk dat ik wel in de buurt kom. Geef jezelf een schop onder je kont, heb niet meer zo'n zelfmedelijden en krabbel die diepe put uit! Het is nog erg vers, dat heeft tijd nodig. Aan zijn beslissing kun je niets veranderen, probeer dat dan ook niet (dan stoot je m alleen nog verder af) en probeer jezelf geen valse hoop te geven dat hij het misschien "een keer inziet", want er valt niets in te zien, daar maak je jezelf alleen maar ongelukkiger mee, zéker als ie met de tijd een vriendin krijgt.

Kop op meid!!

**Geplaatst**: 12-01-12 13:34

Geplaatst: 12-01-12 13:34

Nog gefeliciteerd met je verjaardag!

Ik hoop dat je afspraak bij de psycholoog je helpt! Ik weet uit ervaring, vriendinnen, dat het praten met een psycholoog ontzettend verhelderend kan zijn en kan helpen met hoe je dingen ziet. Soms zie je dingen gewoon op een verkeerde manier en moet iemand die helemaal buiten de situatie staat, dat tegen jou vertellen.

Je gaat niet voor je ex (moeilijk woord he nu) naar de psycholoog maar voor jezelf. Je gaat aan jezelf werken, dan komen die dingen die je verandert wilt hebben, zoals meer zelfvertrouwen, meer dingen doen enzo, vanzelf. Wanneer je aan jezelf werkt dan zal je merken dat de drang om hem te zien minder wordt omdat je bezig bent met jezelf. Zoek afleiding, in vriendinnen, hobbys en andere dingen. Dat doet hij ook, kijk maar naar de vakantie die hij heeft geboekt.

Je hebt toch twee ontzettend leuke honden? Kan je daarmee geen hondensport gaan doen? Dan leer je ook vanzelf mensen kennen met dezelfde passie: honden. Of je kan misschien een extra cursus fotografie volgen als die ergens is. Kan je yoga doen met jeugdreuma? Misschien is dat dan ook een idee om te doen?

Over het zien en in de klas zitten: dat is heel lastig. Kan je niet overgeplaatst worden naar een andere klas? Ik zat ooit met mijn vervelende ex in de klas, die bleef doorgaan met zieken. Toen ik naar een andere klas ging was ik pas echt van hem af en was het ook zo over. Sommige mensen vonden het vluchten, maar doordat ik hem minder zag kreeg ik echt rust over me heen.

Je fouten die je hebt gemaakt, daar moet je proberen om nu niet meer over in zitten. Dat is gebeurd, daar kan je niets meer aan veranderen. Het gaat er niet om hoeveel fouten je maakt, maar hoe je er mee om leert gaan. Ik weet ook dat dit niet iets is wat je zomaar kan doen, maar als je jezelf blijft afrekenen op fouten die je ooit hebt gemaakt dan kan je ook nooit "groeien" als persoon. Je moet jezelf kunnen vergeven voor dingen die je hebt gedaan. De mensen om jou heen vergeven jou ook voor dingen die je hebt gedaan en jij vergeeft hen ook.

Ik hoop dat ik het een beetje goed verwoord en dat het niet lomp overkomt.. Ik vind het erg lastig om dingen op een juiste manier te verwoorden via het internet. Dus voel je vooral niet aangevallen of iets dergelijks, ik bedoel het goed. O:)