Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-11-11 15:54

Geplaatst: 26-11-11 15:54

Ik wil mijn vader graag vergeven en het goed maken maar iets houd me tegen.
Ik denk dat er teveel is gebeurd om nu maar te zeggen, alles is weer ok.
Zou graag zien dat hij de eerste stap zet, want heb het gevoel van waarom moet ik dat doen.
Het is lastig uit te leggen omdat ik jullie niet het verhaal wil vertellen maar ik denk, je bent gezond, je doet altijd zo wijs, gebruik nu dan ook die wijsheid naar je kind toe

@ Arabelle, klinkt me ook heel bekend in de oren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-11 16:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-11 16:35

Ik zou ook graag zien dat mijn vader zelf de eerste stap gaat zetten, naar mij toe om
Het goed te gaan maken,
Arabelle het klinkt mij allemaal bekend in de oren

**Geplaatst**: 26-11-11 17:51

Geplaatst: 26-11-11 17:51

Vergeven misschien wel.. over een tijdje.. of misschien heb ik dat al half gedaan..

Ik heb hem verteld dat ik hem alle geluk wens van de wereld, maar dat ik dat zelf ook wil. En dat er daardoor voor hem geen plek meer is in mijn leven.. Dat is heel moeilijk geweest. Maar ik ben ontzettend opgeknapt in de tijd dat ik nu geen contact meer met hem heb, en sta nog steeds achter mijn besluit. Een echte vader is hij voor mij nooit geweest. Misschien wel voor de buitenwereld, dat spelletje speelde hij wel goed.

**Geplaatst**: 26-11-11 18:08

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 26-11-11 18:08

Ik hoop toch zoo dat als jullie kinderen krijgen dat ze niet net zo over jullie denken als jullie nu over (in dit geval je pa) Je leeft een jaar of 80 als alles meezit. en natuurlijk zijn er dingen gebeurd die of terzijde geschoven moeten worden of uitgesproken.. maar ochjee, als je als ouder het toch nooit goed doet of er is idd iets gebeurd of je bent van mij part geadopteerd.. vraag,praat en draai niet je rug toe of denk dat t geen zin heeft..een spreekwoord waar ik erg veel waarde aan hecht is:
wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

**Geplaatst**: 26-11-11 18:19

Geplaatst: 26-11-11 18:19

Ik denk dat je dat heel makkelijk ziet. Niet alles kan opgelost worden door te praten. En ik denk niet dat de meeste hier problemen met hun 'vader' hebben over een 'klein' ouder-kind issue. Praten, elkaar proberen te begrijpen, te veranderen, en interesse tonen moet wel van twee kanten komen. Daarbij denk ik dat er absoluut dingen gebeurt kunnen zijn die niet goed te praten zijn. Moet je dan onder het mom van 'het is je vader' alles maar accepteren? Nee, op een gegeven moment moet je kiezen voor je eigen geluk, en als iemand je continue afbreekt, dan hoort diegene niet in dat plaatje thuis.

En inderdaad, wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.. Ik zal niemand zo behandelen als mijn 'vader' dat bij mij heeft gedaan

**Geplaatst**: 26-11-11 18:39

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 26-11-11 18:39

Ik vind het ook een nogal vreemde redenering. Je hebt geen idee wat er gebeurd is en kunt er dus ook niet over oordelen. Het is best wel kwetsend als je de zaak zo makkelijk afschuift hoor voor sommige mensen.

Het spreekwoord wat je aanhaalt kan ik ook niet plaatsen eigenlijk, misschien bedoeld voor de ouders die hun kinderen misbruiken/mishandelen/verwaarlozen?

**Geplaatst**: 26-11-11 18:50

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 26-11-11 18:50

mijn vader was in mijn jeugd zwaar alcoholist (nu nog steeds) , en werd agressief als hij dronk, wat dus praktisch altijd was.
als mijn moeder er niet was om zijn kwade dronk op af te reageren dan mocht ik het ontgelden , wij werden zowel psychisch als lichamelijk mishandelt , en dan meer psychisch dan lichamelijk.
ik ben thuis weggegaan op mn 17e , en ben nu inmiddels 34 , en blijf bij mijn besluit van toen, dat ik mijn vader niet in mijn leven wil hebben , ik heb bij de hulpinstanties dan ook aangegeven pas iets te willen horen wanneer hij dood is , en niet eerder.
1x hebben ze gebeld voor informatie , een jaar of 6 geleden , vanuit het ziekenhuis , en hij had daar zelf te kennen gegeven dat hij geen kinderen had.
lang geleden heb ik me gerealiseerd dat hem confronteren geen enkel nut zou hebben, hij had toen al beginnend korsakov ,dus antwoorden zal ik nooit krijgen.
maar ook voor mij zal het boek pas echt gesloten zijn als hij dood is.

**Geplaatst**: 26-11-11 19:33

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 26-11-11 19:33

Ik denk niet dat ik er "licht"over denk. Ben zelf weggelopen van huis toen mijn pa nog leefde.. wat heb ik die man verafschuwd. En wat hadden we als gezin ?? 3 X niks, alleen problemen. Ik heb al eerder in dit topic aangegeven dat praten met een begleider de beste optie is. In mijn ogen tenminste. Of je antwoorden krijgt is een 2e en of ze bevredigend zijn een 3e. Maar niet proberen te praten is voor mijn gevoel vreselijk.
Sommige zijn idd sexueelmisbruikt, die "kinderen"geef ik groot gelijk dat ze niet willen,zo zullen er idd meerdere eikels zijn die het niet waard zijn.
Maar een vader die al die tijd al niet goed was, geestelijk... accepteer hem net zoals je een kankerpatient of een hiv patient accepteerd. Waarom moeilijk doen over iets wat iemand niet kan helpen? Mijn pa was op de laatste 5 jaar van zijn leven ook geestelijk niet meer in orde (suiker had alles aangetast wat er aan te tasten viel, zijn lever,nieren, hij kon niet meer slikken en had de hersenen van een 80 jarige, kon zijn ontlasting en urine niet meer ophouden.. allemaal na een sluipend iets van ruim 5 jaar terwijl hij voorheen een voorbeeldig diabetespatient was)Hij sloeg mij en ik was niks.Minder dan het stuk vuil onder zijn schoenen.. mijn moeder, was een gebruiksvoorwerp, net goed genoeg om zijn vreten ye maken en zijn was te doen..en erger.
Ik hoop nogmaals dat jullie eigen kinderen nooit hun rug toekeren naar hun ouders. En hun (jullie dus) ook de gelegenheid geven om verhaal te doen en uitleg te krijgen. Eenmaal dood valt er niks, maar dan ook niks meer te vragen.Ik mag er dan een rare kijk op hebben, maar een kans geven en kunnen zeggen dat JIJ je best heb gedaan is meer waard dan een leven vol vragen!

**Geplaatst**: 26-11-11 19:38

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 26-11-11 19:38

Nee zeker niet

Hij heeft ons niet mishandeld of sexueel misbruikt gelukkig maar mentaal heeft hij ons wel beschadigd.
Hij woont nu na 11 jaar nog steeds in dezelfde wijk, kom hem gelukkig niet meer tegen maar toen ik nog wel bij hem kwam en ik kwam hem tegen op straat zei hij niet eens wat.
Hij stond nooit voor ons klaar, waren we eens in de 2 weken bij hem deed hij niks leuks, we moesten zelf ontbijt maken als kleine meisjes, onszelf naar bed sturen, we kregen altijd zeer ongezond avondeten. Toen we niet meer bij hem kwamen heeft hij nooit meer naar ons gevraagd.

Zoals rebeltje zegt: een echte vader is hij voor ons nooit geweest!

**Geplaatst**: 26-11-11 19:44

Geplaatst: 26-11-11 19:44

Oké, maar geestelijke ziekte vind ik ook iets anders

Mijn man heeft momenteel heel veel problemen met zijn moeder, dat is dus een voorbeeld van iemand die het contact heeft aangehouden "omdat het toch je moeder is" terwijl zij stelselmatig zijn hele jeugd heeft verziekt en nu nog steeds zijn leven zuur probeert te maken. Uiteindelijk is hij met een psycholoog gaan praten en die adviseerde om het contact alsnog te verbreken. Dus ook vanuit de hulpverlening wordt zoiets soms als oplossing aangedragen.

Ik heb overigens geen vragen meer aan mijn vader en ik ben nooit mishandeld of iets ergs in het verleden. Sterker nog, ik ben vrij beschermd en luxe opgevoed. Maar mijn vader hield mij heel klein en onzeker door zijn macht. En met macht bedoel ik eigenlijk geld en dominantie. Nu ben ik bijna 30, maar hij behandelde me nog steeds hetzelfde. Het kon niet meer, ik kwam er altijd compleet overstuur en huilend vandaan. Ik wilde me heel graag ontwikkelen tot sterk en zeker persoon, maar hij voorkwam dat. Nu voel ik me 1000x beter nu ik hem niet meer spreek, maar mogelijk dat we in de toekomst wel met elkaar om kunnen gaan. Dat ligt een beetje aan hem, en voorlopig ziet het er niet zo uit. Ik sms hem nog weleens als er echt iets gebeurd. Zoals toen ik zwanger was, toen kreeg ik ook reactie met "gefeliciteerd!". Maar als ik weken daarna laat weten dat het mis is gegaan dan krijg ik dus niks terug. Medeleven, daar doet hij niet aan.

**Geplaatst**: 26-11-11 19:47

Geplaatst: 26-11-11 19:47

Wat een verhalen allemaal!!
Schrik ervan wat mensen kunnen doen!
Bij mij is het niet mijn vader maar mijn moeder.
Ik heb nu sinds februari geen contact met haar. Er is zoveel gebeurd, ze heeft haar nieuwe gezin en daar hoor ik blijkbaar niet in thuis. Of ik haar kan vergeven... Geen idee, voorlopig nog niet. Ik heb het wel enigszins naast me neer kunnen leggen. Veel slapeloze nachten van gehad, maar t slijt. Of het ooit nog goed komt, ik ben bang van niet.

**Geplaatst**: 26-11-11 19:56

Geplaatst: 26-11-11 19:56

pipo schreef:
Ik denk niet dat ik er "licht"over denk. Ben zelf weggelopen van huis toen mijn pa nog leefde.. wat heb ik die man verafschuwd. En wat hadden we als gezin ?? 3 X niks, alleen problemen. Ik heb al eerder in dit topic aangegeven dat praten met een begleider de beste optie is. In mijn ogen tenminste. Of je antwoorden krijgt is een 2e en of ze bevredigend zijn een 3e. Maar niet proberen te praten is voor mijn gevoel vreselijk.
Sommige zijn idd sexueelmisbruikt, die "kinderen"geef ik groot gelijk dat ze niet willen,zo zullen er idd meerdere eikels zijn die het niet waard zijn.
Maar een vader die al die tijd al niet goed was, geestelijk... accepteer hem net zoals je een kankerpatient of een hiv patient accepteerd. Waarom moeilijk doen over iets wat iemand niet kan helpen? Mijn pa was op de laatste 5 jaar van zijn leven ook geestelijk niet meer in orde (suiker had alles aangetast wat er aan te tasten viel, zijn lever,nieren, hij kon niet meer slikken en had de hersenen van een 80 jarige, kon zijn ontlasting en urine niet meer ophouden.. allemaal na een sluipend iets van ruim 5 jaar terwijl hij voorheen een voorbeeldig diabetespatient was)Hij sloeg mij en ik was niks.Minder dan het stuk vuil onder zijn schoenen.. mijn moeder, was een gebruiksvoorwerp, net goed genoeg om zijn vreten ye maken en zijn was te doen..en erger.
Ik hoop nogmaals dat jullie eigen kinderen nooit hun rug toekeren naar hun ouders. En hun (jullie dus) ook de gelegenheid geven om verhaal te doen en uitleg te krijgen. Eenmaal dood valt er niks, maar dan ook niks meer te vragen.Ik mag er dan een rare kijk op hebben, maar een kans geven en kunnen zeggen dat JIJ je best heb gedaan is meer waard dan een leven vol vragen!

Ik begrijp je redenatie niet helemaal. Als je moeder psychisch niet goed is en dat heeft weliswaar een oorzaak (zelf een vreselijk verleden) wil dat nog niet zeggen dat je daar wat mee kan toch? Als ze niet kan praten omdat ze niet functioneert (geestelijk) zoals een normaal mens dat doet, zich niet kan inleven, niet kan begrijpen dat een mens een andere mening heeft zonder zich vreselijk aangevallen te voelen en daarna weer weken depresief zijn.
Dan heeft het geen zin om te gaan praten. Maar erin blijven is helemaal zinloos, want je gaat er zelf aan kapot..om jezelf niet ook net net zo te krijgen is het dan toch beter om de rug toe te keren, of zie ik dat verkeerd?
Praten kan niet..en nee, ook niet als je het zus of zo probeert..het gaat om meerdere geestelijke ziektes.

**Geplaatst**: 27-11-11 10:07

Geplaatst: 27-11-11 10:07

Het blijft lastig, om in dit soort situaties, je gelijk te krijgen. Door het kritiek van hem niet te accepteren, waardoor je je kritiek weer naar hem uit, is voor hem dan ook niet te accepteren. Gister vroeg, ik hem nog waarom die ooit vader is geworden, want hij uit altijd zo vaak kritiek, en is gemeen, dat het niet leuk is, om naar hem toe te gaan. Maar daar wist die geen antwoord op. Ik heb gezegd, dat het mijn leven ook verpest, en dat ik daardoor ook dood wil, maar dat gebeurt ook niet. Maar de dingen, die ik als kritiek zie, ziet hij dan weer niet zo, maar ziet hij als je te willen helpen. En daardoor wordt het heel moeilijk om elkaar te snappen, en nog met elkaar zonder ruzie overweg te kunnen. Dus ik ben benieuwd hoe het verder gaat, maar misschien is dit het begin, naar een beter leven.

**Geplaatst**: 27-11-11 10:09

Geplaatst: 27-11-11 10:09

pipo schreef:
Ik hoop toch zoo dat als jullie kinderen krijgen dat ze niet net zo over jullie denken als jullie nu over (in dit geval je pa) Je leeft een jaar of 80 als alles meezit. en natuurlijk zijn er dingen gebeurd die of terzijde geschoven moeten worden of uitgesproken.. maar ochjee, als je als ouder het toch nooit goed doet of er is idd iets gebeurd of je bent van mij part geadopteerd.. vraag,praat en draai niet je rug toe of denk dat t geen zin heeft..een spreekwoord waar ik erg veel waarde aan hecht is:
wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Ik heb een kinduje, ik ga mijn kinderen nooit aandoen wat mijn vader allemaal geflikt heeft, dus dat ze mij de rug toekeren, nee, ik hoop het niet, maar dat verwacht ik ook niet.
ieman ddi geestelijk genoeg bij verstand is, en bewust dingen doet, en na 20 jaar nog steeds je familie stalkt, is het contact met mij niet waard

Laatst bijgewerkt door Lynn_Nikita op 27-11-11 10:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-11-11 10:15

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 27-11-11 10:15

Ik heb al minstens 10 jaar geen contact meer met mijn vader. Wat er in het verleden gebeurd is ga ik niet op bokt zetten. Ik koester geen wrok jegens hem, maar neem het wel degelijk dingen kwalijk wat betreft keuzes die hij gemaakt heeft.
Hij heeft vrij weinig met mijn opvoeding te maken gehad, alle herinneringen die ik aan hem heb zijn negatief. Voor mijn gevoel bestaat mijn biologische vader niet meer. En dat maakt niet uit, ik heb een nieuwe vader die veel meer in mijn opvoeding heeft betekent.

**Geplaatst**: 27-11-11 11:15

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 27-11-11 11:15

Jullie hebben je besluit genomen, daar is heel wat gepieker en vraagtekens aan vooraf gegaan lijkt me. De TS twijfelt erg, dan is het in mijn ogen nog niet klaar. Als je na een gesprek (of desnoods een brief) nog niets wijzer bent geworden kan je altijd nog de knoop doorhakken. Maar zolang je twijfelt,zou ik proberen om antwoorden te krijgen om zo tot een besluit te komen. Doe je dat niet dan verwacht ik een beetje dat je altijd met vragen rond blijft lopen en kan je iets niet afsluiten.

**Geplaatst**: 28-11-11 10:01

Geplaatst: 28-11-11 10:01

Het is makkelijker gezegd dan gedaan pipo

**Geplaatst**: 28-11-11 10:07

Geplaatst: 28-11-11 10:07

Mijn vriend heeft een heel waardeloze vader,hij heeft altijd veel ellende aangericht in het gezin. Mijn vriend heeft het vaak geprobeerd maar altijd verpestte zijn vader het weer. Hij heeft er nu voorgoed een punt achter gezet,hij wil niet meer gekwetst worden en heeft zijn vader niet nodig. Toen hij kind was ,was zijn vader er niet voor hem,en nu is mijn vriend er niet meer voor zijn vader. Je moet doen waar je je het beste bij voelt.

**Geplaatst**: 28-11-11 11:15

Geplaatst: 28-11-11 11:15

MamboBeach schreef:
Loody schreef:
Ik heb jouw verhaal gelezen.. erg heftig hoor..

Mijn vader heb ik al meer dan 10 jaar niet gezien.
Hij was drugsgebruiker en alcholist.
Als klein meisje kreeg ik daar niet veel van mee.. pas toen ik ouder werd werd het mij pas duidelijk waarom mijn vader altijd "raar" deed.

Ook al heeft hij rare dingen gedaan(wat ik hier niet ga neerzetten) heb ik altijd moeite gehad dat hij niet meer in mijn leven was..
Vorig jaar had ik besloten om weer contact met hem te gaan zoeken... ik wilde weten hoe het met hem was.

Ik kon hem niet vinden, uiteindelijk heb ik begin dit jaar te horen gekregen dat hij is overleden na een kort ziekbed in 2009..

Hier ben ik ernorm van geschrokken.. en nu blijf ik zitten met onbeantwoorde vragen. en dat gun ik niemand

Ik heb mijn vader zeker vergeven maar ik had zo graag antwoord willen hebben...

Dus als ik nu iemand hoor die geen contact heeft met haar of zijn ouders, denk ik aan bovenstaande terug...

Ik heb dat zelf eigenlijk helemaal niet... Ik heb jaren geen contact gehad omdat mijn vader dat denk ik niet aan kon en ben aan zijn zijde geweest tijdens zijn ziektebed, de laatste 2 dagen maar heb geen vragen...

ik heb dat dus wel... bijv waarom hij was zo was en waarom hij het mij altijd kwalijk nam dat mijn moeder bij hem wegging, waarom hij mij betrok in zijn ellende...en nog veel meer vragen.....

**Geplaatst**: 28-11-11 13:02

Geplaatst: 28-11-11 13:02

jazzgps schreef:
griebels .

Als ik heel eerlijk ben, vind ik dat wel gewetenloos klinken.
Als het je niks doet van binnen.
Dit komt ook omdat er mensen in mijn omgeveging, zijn overleden aan deze vreselijke ziekte.

Klopt, dat het gewetenloos is... Maar aan mijn gevoel kan ik niets veranderen...
Ik heb nooit een band gehad met mijn vader, dus misschien dat het daar aan ligt.

**Geplaatst**: 28-11-11 13:57

Geplaatst: 28-11-11 13:57

griebels schreef:
jazzgps schreef:
griebels .

Als ik heel eerlijk ben, vind ik dat wel gewetenloos klinken.
Als het je niks doet van binnen.
Dit komt ook omdat er mensen in mijn omgeveging, zijn overleden aan deze vreselijke ziekte.

Klopt, dat het gewetenloos is... Maar aan mijn gevoel kan ik niets veranderen...
Ik heb nooit een band gehad met mijn vader, dus misschien dat het daar aan ligt.

Het is mss heel gewetenloos van je, maar ik kan het ook wel begrijpen.
Als mijn (ex)stiefvader wat ernstigs overkomt, zou ik het heel erg vinden voor z'n vrouw, m'n halfzusje en haar halfbroertjes, maar ik zou er geen seconde minder om slapen ofzo.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-11 20:01

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-11 20:01

Ik heb besloten dat ik mijn vader niet ga vergeven.
Voor wat hij mij heeft aan gedaan in mijn leven,
Als ik iemand wel ga vergeven dan moet die persoon zich eerst maar is een tijd gaan bewijzen. en laten zien dat hij het waard is,
Om vergeven te gaan worden,

**Geplaatst**: 29-11-11 23:31

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 29-11-11 23:31

Vergeven doe je, nogmaals, voor jezelf en niet voor een ander. Jij verdient het om het los te laten, dat heeft niets met je vader te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-11 17:07

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-11 17:07

Nogmaals ik ga mijn vader hier niet voor vergeven,
Jullie weten niet wat hier nog meer voor een verhaal achter zit, maar geloof,me het is onvergeefbaar wat mijn vader mij heeft aangedaan,
Wat ik hier op bokt heb geplaatst dat is nog maar een klein deel van alle allende, wat ik heb mee gemaakt,

**Geplaatst**: 30-11-11 18:20

Re: Zou jij Je vader kunnen Vergeven voor wat hij je........

Geplaatst: 30-11-11 18:20

Nee, maar dat snap ik! Maar ik denk dat jij nog denkt dat vergeven betekent dat je het niet meer erg vindt wat hij heeft gedaan of dat je het goedkeurt. En dat is zeker niet wat ik ermee bedoel! Maar dat heb ik eerder al uitgelegd in dit topic.