Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Quellian schreef:Als mijn kerel niet bij de bevalling zou zijn, dan hoeft hij er verder ook niet bij te zijn.
Vriendlief en ik hadden er afspraken over gemaakt; géén geloer naar mijn onderkantEn hij bleef ook gewoon braaf naast me staan, handje vasthouden.
en heeft hij alles gezien zei hij
anders mocht ik niet gaan persen. 
).
(kan ik trouwens niemand aanraden dat was de hel) en in het ziekenhuis kwamen er naast de vk nog een gyn en een aantal verpleegkundigen bij. Ons dochtertje is dus uiteindelijk in het ziekenhuis geboren. YSR1971 schreef:In het ziekenhuis bevallen, had ook geen keuze, want ik woonde op Curaçao en daar deed men (toen? 9 jaar geleden) niet aan thuisbevallingen. Bovendien moest ik direct na de bevalling een spuit ivm rhesusfactor (die spuit moest ik overigens eerst zelf, met weeën onderweg naar de verlosafdeling, ophalen aan de andere kant van het ziekenhuis).Manlief was erbij, samen op een soort kamertje achteraf. Ik wilde er ook niemand anders bij hebben. Manlief had ik uit de nachtdienst gehaald en hij viel in slaap naast mij. Heerlijk rustig! Heel wat uren daar doorgebracht, het duurde nogal lang (totaal 36 uren...), tot ik persdrang kreeg. Toen in de verloskamer gerold en daar waren naast manlief ook gyneacoloog en een verpleegkundige.
Persweeën hielden op een gegeven moment op en hartslag van zoon ging langzamer en toen is hij met een tangverlossing gehaald.
Ik vond het wel prima in het ziekenhuis bevallen. Wilde daarna wel heel graag snel naar huis, wat hier heel normaal is, maar op Curaçao houden ze je bij een bepaald soort verzekering graag nog 5 dagen... Moest er hard mijn best voor doen, maar 's middags (zoon is om 6 uur 's ochtends geboren) gingen we wel lekker naar huis met z'n drieën!
De verpleegster aan de balie: "U bent aan het BEVALLEN?! Toch niet hier, hoop ik?! Weg! Daar naar links, gauw!"
Ik was zwaar beledigd!
Pre-eclampsie, dus moest opeens met spoed het ziekenhuis in, en plat van de medicijnen en aan allerlei toeters en bellen in de donkere kamer met alleen mijn man erbij, want ik mocht geen prikkels van buitenaf.
en gewone controle van verloskundige had, zij kon mijn bloeddruk niet meer vinden, na meerdere apparaten geprobeerd te hebben, vond ze hem, een onderdruk van 110, terwijl ik altijd 60 had. OWKEEI
Dreamer_S schreef:Is zo'n bevalling echt een hel? Ik ben er echt doodsbang voor maarja het moet er toch uit... de een zegt dat het hartstikke meevalt en de anders zegt dat het vreselijk is.. ik heb echt het idee alsof je doodgaat ofzo haha
YSR1971 schreef:In het ziekenhuis bevallen, had ook geen keuze, want ik woonde op Curaçao en daar deed men (toen? 9 jaar geleden) niet aan thuisbevallingen. Bovendien moest ik direct na de bevalling een spuit ivm rhesusfactor (die spuit moest ik overigens eerst zelf, met weeën onderweg naar de verlosafdeling, ophalen aan de andere kant van het ziekenhuis).
.
. Ik kon heel goed bij mezelf mijn ontsluiting voelen. Bij ongeveer 6 a 7 cm de Verloskundige gebeld en toen die kwam kon ze alle 3 de keren met haar jas aan het kind zo opvangen.