Geplaatst: 08-06-11 10:28 gasfornuis schreef:Ik heb sinds ruim 6 jaar een relatie maar het gaat niet goed. Mijn man is namelijk een alcoholist. Elke dag drinkt hij meer dan 8 flesjes bier maar vaak meer. Er zijn tegenwoordig geen dagen meer dat hij niet drinkt. In het begin van onze relatie was het een stevige drinker maar niet verslaafd, sinds we verhuisd zijn en hij een andere baan kreeg ging het mis.
Kan het zijn dat je man spijt heeft van de verhuizing en de wisseling van baan? Zou hij liever terug willen, of ergens anders heen, of opnieuw een andere baan zoeken? Aangezien jij niet werkt is hij kostwinner en dus verantwoordelijk voor zichzelf, jou, de dieren en de huur/hypotheek. Als hj ongelukkig is op z'n werk en thuis een vrouw zonder inkomen heeft zitten die ook nog eens graag kinderen wil (wat kost dat wel niet?) dan kan ik me voorstellen dat dat enige stress oplevert bij manlief. Ik kan me ook voorstellen dat hij daar niet over praat, het is namelijk een man.
gasfornuis schreef:Een week of 2/3 later kwam hij erop terug en zei dat hij nog eens had nagedacht en dat hij vond dat ik me aanstelde..... Zoveel dronk hij immers niet.
zou dit ook iets anders kunnen zijn dan een 'bewijs' dat hij alcoholist is? Mannenlogica: ik werk hard, betaal alles, heb 1 uitlaatklep en die wil zij mij afnemen! Los van het feit dat drinken geen handige uitlaatklep is, is het een stuk gemakkelijker om een gewoonte los te laten als je een alternatief hebt. Als je man gewend is om na het werk bij de TV te gaan zitten drinken, is het bijzonder moeilijk om in plaats daarvan zonder drank TV te kijken (met het huidige programma-aanbod kun je het iemand trouwens ook nauwelijks kwalijk nemen dat 'ie drinkt om het aan te kunnen zien).
gasfornuis schreef:Ik doe alles alleen, het huishouden, financiën, de dieren, de boodschappen alles. Meneer heeft een fulltime baan en ik ben maar afgekeurd dus dan kan ik best.....
Is dit jouw beleving of is dit echt hoe je man over het verschil tussen jullie denkt? En dan bedoel ik niet een neerbuigende opmerking die hij een keer gemaakt heeft op een moment dat hij met z'n kop nog bij z'n werk geen waardering toonde voor het feit dat hij in een schoon huis aan een gedekte tafel zat, maar dan bedoel ik of hij echt in een gesprek tussen jullie tweeën, zonder TV of iets anders aan, met oogcontact en dat langer duurden dan 10 minuten, heeft gezegd dat hij zijn eigen bijdrage aan jullie gezamenlijke huishouden belangrijker vindt dan de jouwe. Wat ik hier lees kan volgens mij namelijk ook wijzen op een minderwaardigheidscomplex aan jouw kant en niet per sé op een overwaardering van zichzelf door je man.
gasfornuis schreef:Vaak ligt hij tot laat in z'n bed omdat hij heel laat naar bed gaat. En ik trek me er steeds minder van aan, het heeft toch geen zin.
Dat kan ook duiden op depressie ipv alcoholisme
gasfornuis schreef:De laatste tijd ga ik steeds vaker iets leuks voor mezelf doen. En tijdens die uitjes heb ik een hele lieve man leren kennen.
Hij heeft me in eerste instantie advies gegeven en veel met me gechat om mij er doorheen te helpen. Maar inmiddels ben ik zwaar verliefd geworden op hem. Ik weet niet of hij dat weet, ik heb het hem (nog?) niet verteld maar we zoeken elkaar wel steeds vaker op. Ik heb de laatste 8 weken meer leuke dingen met hem gedaan dan in 2 jaar met mijn man..... Niet netjes dat klopt maar er is ook nooit iets gebeurd tussen ons dus ik kan me er ook niet heel schuldig over voelen......
Dit kan betekenen dat je 'toevallig' net op dit punt in je leven de man bent tegengekomen die eigenlijk voor jou bedoeld is. Iets minder romantisch kan het ook betekenen dat jij en je man er al jaren niet in slagen werkelijk met elkaar te praten, bijvoorbeeld doordat je man zich fincancieel verantwoordelijk voelt voor jou en jullie huishouden en jou niet wil belasten met dat verantwoordelijkheidsgevoel, en jij je door hem buitengesloten en ondergewaardeerd voelt. Waardoor jij dan uiteindelijk maar leuke dingen voor jezelf bent gaan doen, niet omdat je dat zo graag in je eentje wilde maar omdat het niet lukte om het samen te doen. Die teleurstelling leidt er dan toe dat je 'wraak' neemt op je man door dan 'lekker in je eentje' op pad te gaan. En je man heeft allang geen idee meer hoe hij jou en zichzelf terug moet vinden, buffelt door op het werk, drinkt daarna de onmacht weg en roept stoer dat het mooi is dat jij eindelijk jezelf weet te vermaken want dan kun je hem tenminste niet aan z'n kop zeuren.
gasfornuis schreef:Ik kom op het punt aan dat ik moet gaan kiezen. Stop ik met mijn relatie of vecht ik verder. En als ik verder wil vechten hoe dan?
Ongeacht de betekenis van alles wat je beschrijft ben je inderdaad op het punt aangekomen dat je moet kiezen. Als je verder wilt vechten, bedenk dan of waar je precies voor of tegen vecht. Mijn post is niet bedoeld om je een rotgevoel te geven, wel om een ander geluid te laten horen. Volgens mij is het in jouw situatie nogal ingewikkeld om helder te zien hoe alles in elkaar steekt en dan wil het weleens helpen om juist van verschillende kanten te kijken. Als de dingen die ik heb genoemd je bekend voorkomen, realiseer je dan dat je de afgelopen tijd (waarschijnlijk ongewild) tegen je man hebt gevochten, niet tegen zijn alcoholprobleem, voor jezelf of voor jullie relatie. Overigens heb je, ook als mijn suggesties ergens op slaan, het volste recht om uit te zoeken of die andere man ook gevoelens voor jou heeft. Je leeft maar één keer dus doe vooral waar je het meeste zin in hebt. Ik zou je alleen willen adviseren om, wat het ook wordt, jezelf de tijd te geven om goed na te denken over je keuze en vooral ook over de motivatie van die keuze. Als die motivatie angst is (en dat denk ik wel te lezen in de OP) bedenk dan dat angst een slechte (de slechtste) raadgever is. Ik weet ook niet hoe je verder denkt over hulpverlening, maar een paar sessies met een goede relatietherapeut zouden wellicht kunnen helpen om uit te vinden of je huidige relatieproblemen worden veroorzaakt door het drankprobleem van je man, of dat je man een drankprobleem ontwikkeld door andere problemen. En mogelijk is je man wel bereid om mee te doen als hij niet de boodschap krijgt dat zijn drankprobleem (= hijzelf) de oorzaak is van alles wat er nu fout is. Hoe dan ook, heel veel succes met alles en prent jezelf in dat echt altijd alles weer goed komt (positief denken is altijd goed).
), maar als je de ander het waard vindt, dan zul je er samen voor knokken. (Als een alcoholist niet dronken is, kan het een geweldig persoon zijn en echt totaal anders dan de dronken variant en dat maakt het ook zo moeilijk.) En op een gegeven moment is de koek op en moet je voor jezelf kiezen, maar ik vind het kort door de bocht om meteen te roepen dat ts meteen moet wegwezen bij die vent.
