Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-05-11 06:45

Geplaatst: 25-05-11 06:45

het is de taak van de HA om naar de vader te gaan en daar een gesprek aan te knoppen
die kan vertrouwlijke gesprekken voeren,medicijnen geven als dat nodig mocht zijn en hopelijk is dat dan het begin van hulp aan de vader

fijn dat de rest van het gezin uit huis is, hopelijk blijven ze ook weg en bouwen ze op een nieuwe plek een rustig en veilig bestaan op

**Geplaatst**: 25-05-11 07:41

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 25-05-11 07:41

Wat goed dat je ons toch een beetje op de hoogte houdt! Ik ben blij om te lezen dat moeder zelf zo verstandig geweest is te vertrekken. Misschien is dit inderdaad de eerste stap op weg naar verbetering!

**Geplaatst**: 25-05-11 08:28

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 25-05-11 08:28

Fijn, dat de eerste stap is genomen. Wat ontzettend dapper van ze.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 08:32

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 08:32

Ik kwam de moeder gister nog tegen toen ik naar de wei ging,ze had was haar koffers in de auto aan het doen.Ik wenste haar veel sterkte.We zullen zeker bij de H.A. vertellen dat de vader nu alleen zit enz.
Toen ik gisteravond terug kwam v.d. wei lag hij alweer in bed,rolgordijnen zijn altijd dicht als hij boven in bed ligt.Ik blijf het wat eng vinden.

**Geplaatst**: 25-05-11 08:33

Geplaatst: 25-05-11 08:33

gohya schreef:
En natuurlijk ook de vader,miss. komt hij tot inkeer nu hij alleen is? ben bang van niet,maar wie weet.

Besef wel dat hij net zo goed een slachtoffer is van wat er is zijn hoofd omgaat als zijn kinderen en vrouw. Ik denk dat het goed is dat vrouw en kinderen het huis uit zijn gegaan en hoop dat hij snel een behandeling kan starten (als hij dat wil). Van wat ik om me heen heb gezien, zijn dit echt heel verdrietige situaties waar niemand om heeft gevraagd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 08:59

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 08:59

Het grote probleem is dat hij elke vorm van hulp weigert,voor hem is dit een normale situatie,hij ziet niet dat het niet klopt.Natuurlijk is hij ook slachtoffer en daarom hoop ik dat hij toch geholpen gaat worden en het uiteindelijk weer goed komt.Ik ga nu naar de H.A. met M.

**Geplaatst**: 16-06-11 15:30

Geplaatst: 16-06-11 15:30

Hoe gaat het nu inmiddels? Ben wel benieuwd!

**Geplaatst**: 16-06-11 15:41

Geplaatst: 16-06-11 15:41

Ben heel benieuwd hoe jullie gesprek bij de huisarts is gegaan!!
Dat is heel normaal dat hij alles ontkent! Hij ziet het ook écht niet zo! Het kan een hele lange weg zijn eer hij het wel gaat zien (als dat al gebeurd) en heeft daarbij echt wel hulp én medicijnen nodig!
Het is een (geesten)ziekte en dat gaat niet zomaar voorbij en alleen komt hij daar zeker niet uit.
Persoonlijk weet ik niet hoe een gedwongen opname gaat, maar dit lijkt op dit moment wel de enige oplossing.
Heel veel sterkte in het ieder geval en súper dat je je hun lot zo aan trekt!

**Geplaatst**: 16-06-11 15:44

Geplaatst: 16-06-11 15:44

Wauw.. dat is écht heel heftig..

Pff, ben er stil van.. en snap helemaal dat je je zorgen maakt, want je hoort inderdaad zoveel rare dingen op het nieuws!
Straks gebeurd er daadwerkelijk iets en voel jij je enorm schuldig.
En helemaal met die kabels.. ze kunnen dan geen contact opnemen met de buitenwereld, tenzij ze het huis uit gaan.

Het komt heel erg beangstigend op me over.

Ik vind dat je een zware last draagt en welke beslissing je ook neemt, het zal je waarschijnlijk op dit moment niet in dank afgenomen worden.
Dit weet ik uit ervaring, want hoe zwaar het ook is om zo onmenselijk behandeld te worden, de onzekerheid die je krijgt als je wél weg gaat, is ook niet mee te leven.
Pas achteraf (en ik hoop dat dat z.s.m is) kun je als 'slachtoffer' de gevolgen en de ernst ervan zien.

Je hebt zelfs een kans dat ze het allemaal ontkennen, vanwege die onzekerheid en angst voor de gevolgen en dan sta jij te boek als 'leugenaar'.

Ik heb je topic nog niet door gelezen, dat ga ik nu doen, dus ik hoop dat ik nu niet alleen dingen heb herhaalt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 15:46

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 15:46

Moeder en kinderen wonen ergens anders,M woont op kamers en moeder en zoon in een apartementje.
Er is nog wel contact met de vader maar dat gaat moeizaam en zeer wisselend.
Ik denk zelf dat het niet meer goed gaat komen.
Ook heeft M nog geen rust gevonden.

**Geplaatst**: 16-06-11 15:54

Geplaatst: 16-06-11 15:54

Dat kan ook niet!
Iets dat al zo lang speelt, gaat nog wel heel lang duren eer je dat een beetje een plaatsje kunt geven.
Kan er wel iets in werking worden gezet om de man op te laten nemen (kan zijn toestand niet ten goede komen dat z'n gezin nu bij hem weg is..) ??

**Geplaatst**: 16-06-11 16:07

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 16-06-11 16:07

gohya schreef:
Het zijn idd. ook echt aanvallen,soms is hij aardig,lief,vriendelijk en opeens is hij gemeen,vijandig,agressief en doet hele rare dingen.
Ook weet vader heel goed op moeder in te praten als hij weer normaal is en moeder trapt er steeds weer in!

Heel erg moeilijk.
Op de momenten dat hij zo agressief is, weten ze dat ze uit zijn buurt moeten blijven, maar ze kunnen waarschijnlijk ook niet 'genieten' van de momenten dat hij een lieve vader is, omdat hij elk moment op kan slaan.
Dat lijkt me heel erg zwaar..

Aangifte doen tegen je eigen vader is ook iets vreselijks in het begin.
Het is toch je vader.. al gedraagd hij zich niet zo.

Sommige dingen lijken voor buitenstaanders zo logisch, maar eigenlijk kun je daar pas over oordelen als je het zelf hebt meegemaakt.

Ik lees net dat ze weg zijn gegaan.. super!! +:)+

Het is nu natuurlijk nog niet 'over' of afgerond, maar de eerste stap (en gelijk de belangrijkste) is gezet en daar is heel veel moed voor nodig!!

Wens de moeder en haar kinderen maar veel sterkte..

Hoe gaat het met de zoons? Of heb ik daar toch nog overheen gelezen..

**Geplaatst**: 16-06-11 16:08

Geplaatst: 16-06-11 16:08

Wat fijn dat je die mensen probeert te helpen,en wat goed dat moeder en kinderen bij hem weg zijn.

Helaas zal vader niet vanzelf beter worden,als er niks gebeurd zal hij steeds meer in de war raken en op den duur misschien psychotisch worden.
Deze man heeft hulp nodig!!
Het wachten is waarschijnlijk op het moment dat hij "rare"dingen gaat doen en iemand de politie belt.
Als deze man dan niet voor rede vatbaar is wordt hij opgepakt en wordt er een IBS (inbewaringstelling) aangevraagd.
Dit moet via de burgemeester.
Dan zal er een gedwongen opname volgen en kan hij geschikte medicatie krijgen.

Ik spreek helaas uit ervaring, mijn vriend zit op dit moment op een gesloten afdeling,gelukkig is hij niet agressief,maar was hard bezig psychotisch te worden,waardoor het onverantwoord was hem thuis te laten.
(was erg in de war en suïcidaal).

Hopelijk komt er snel hulp voor het hele gezin!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 16:51

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 16:51

Vader ziet helaas zelf niet dat het toch écht aan hem zelf ligt.Nee hij zegt dat het aan de andere ligt [typisch bordeline?] hij doet alleen maar goed volgens hem.
Heb gister een mailtje gelezen die M kreeg van haar vader.
Heel warrig die mail,en hij wil met rust gelaten worden.
Hij is wel bij de H.A. geweest,maar ze kunnen n iets doen,H.A. zegt dat ze alleen wat kunnen doen als hij het zelf wil.
Met de jongste [zoon] gaat het niet zo goed hoorde ik,maar hij krijgt volgens mij wel hulp.
Aan de ene kant wil ik wel langs de vader gaan,maar aan de andere kant ben ik bang voor zijn reactie,omdat ik er al die tijd niet meer ben geweest sinds hij alleen is.Ik weet ook niet óf hij me wel binnen laat.Miss. is het wel beter om hem met rust te laten en er niet heen te gaan?

**Geplaatst**: 16-06-11 17:05

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 16-06-11 17:05

Ik zou niet naar de vader zelf toe gaan.
Als hij geen hulp wil kan je verder weinig doen ben ik bang.

**Geplaatst**: 16-06-11 18:56

Geplaatst: 16-06-11 18:56

Ik vind het al fantastisch dat jij er bent voor de dochter! Zou zelf niet bij hem langs gaan. Je zou hem wel kunnen bellen!? zou alleen een luisterend oor bieden!! Daar hebben ze echt het meeste aan! Niets van wat jij zegt is waar en/of dringt bij ze door, maar een luisterend oor is wel heel fijn. Niemand anders kan een 'oplossing' bedenken, omdat ze het zelf totaal anders beleven in hun hoofd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 19:45

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 19:45

Een luisterend oor ben ik al die tijd geweest voor de vader,hij praat graag en veel mensen worden er moe van.Ik snap ze ook wel,het gaat bijna altijd over een bepaald onderwerp, de Nokia mobiel.
Daar ligt zijn intresse in en hij repareert ze ook enzo,en daar praat hij nu eenmaal graag over.En áls hij eenmaal praat is hij niet te stoppen,je komt gewoon haast niet weg.Ik begrijp best dat hij graag praat,hij zit verder zowat de hele dag alleen,moeder ging werken,M ging werken en zoon zat op school.
Moeilijk hoor,ik weet nu even niet wat ik ermee aan moet.Ik rijd er elke dag langs als ik naar de wei ga en kijk altijd even naar binnen.Gewoon om te kijken of ik hem zie,maar ik zie hem nooit.

**Geplaatst**: 16-06-11 21:49

Geplaatst: 16-06-11 21:49

Wat zegt jouw eigen gevoel??? heb je heel sterk de behoefte om die man te helpen en wil je contact met hem blijven houden of is het eigenlijk meer alleen 'plichtsgevoel' naar hem toe dat je hem niet 'kunt' laten vallen zeg maar??
Als het het eerste is, zou je misschien een kaartje/briefje in de bus kunnen doen en daarop aan geven dat wanneer hij daar behoefte aan heeft hij jou kan bellen?!
Als het het laatste is, moet je je zelf toch heel goed afvragen tot hoever je daarin mee wilt en kunt gaan!? Het mag niet geheel ten koste van jou gaan!

**Geplaatst**: 16-06-11 21:57

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 16-06-11 21:57

Ik kom zelf uit zo'n disfunctioneel gezin en kan je vertellen dat het echt een hel is waar dat meisje door gaat. Die hel houdt echt niet op nu ze daar weg is. Je blijft altijd de drang behouden om te zorgen voor de zieke ouder.
Mijn moeder is ook zo iemand die zoals het zo cru omschreven werd kortsluiting in haar hersens heeft. Die heeft afgelopen tijd vastgezeten met een IBS omdat ze een verpleegster geprobeerd heeft te vermoorden en daarna zichzelf. Hoewel ik haar nadat ik het hoorde op dat moment echt haatte komt toch al snel het gevoel dat ik voor haar moet zorgen in me opzetten. Ik moet regelen dat alles goed komt, dat zal dat meisje (M toch?) ook hebben, daar zal ze ook echt hulp voor nodig hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 22:21

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 22:21

@Kentaro
Eigenlijk zegt mijn gevoel allebei,ik wíl hem helpen maar ook een soort van plichts gevoel.
Ik heb altijd heel goed kunnen opschieten met hem en ik weet precies hoe die is enzo.
Ik kan goed met hem praten over van alles.Het probleem dat ik dus twijfel is:mijn psychologe wil niet dat ik mensen help,dus hem ook niet,ze zegt daar zijn gespecialiseerde hulp verleners voor.Ook zij zei dat het dan ten koste van mij zou gaan.Aan de ene kant heeft ze gelijk,maar aan de andere kant,hij wil geen hulp van een hulp verlener.Of die hulp wil van mij is ook nog de vraag.
Hij heeft me een poosje terug 2 x gebelt en ik heb niets laten horen,ik wist niet wat ik moest doen.

@Feetje24
M heeft dat idd. ook,het is en blijft toch haar vader.
Ondanks alles wat ze mee heeft gemaakt en nog mee maakt ziet ze hem nog steeds als haar vader.
Ook zij heeft hem op sommige momenten gehaat,maar toch wil ze niet breken met hem zeg maar.

Ik zal eens met M overleggen wat zij ervan denkt,of ik contact moet zoeken met haar vader of beter van niet.

**Geplaatst**: 17-06-11 06:40

Geplaatst: 17-06-11 06:40

ik denk hieruit te begrijpen dat je hem ook van goede tijden kent?? Dan zou ik hem persoonlijk niet laten vallen. Je moet natuurlijk wel goed uit kijken dat je het jezelf niet te erg aan gaat grijpen, maar er voor iemand zijn kan toch nooit slecht zijn!? Als je voor jezelf goed in gedachten neemt tot hoe ver je er voor hem wilt zijn (dus een luisterend oor, maar geen 'geneesvrouw'), dan kan het resultaat ook niet gauw tegen vallen.
Vind het wel een goeie om het er ook nog even met M over te hebben, wat zij daar van vindt!

**Geplaatst**: 17-06-11 17:04

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst: 17-06-11 17:04

hij is nog nergens onder behandeling? Ik ken het zelf van mijn vriend maar dan met psychoses wat dit ook makkelijk kan zijn. Hij is onder behandeling dus kan ik direct opname regelen. Maar ik zou eens langs gaan bij vader voor een praatje en er achter te komen wat er echt dwars zit. Waarschijnlijk heeft vader het zelf ook niet hoog op met de hulp verlening. Maar al kan hij medicatie krijgen via de ha ben je al een stuk verder. Succes je kan me altijd pben voor meer info. Trouwens 8 jaar geleden noemde ze het al kortsluiting en dit gebeurde door prof mensen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-11 17:43

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-11 17:43

@juline
Dank je voor je berichtje.
Nee hij is nog nergens onder behandeling,wil hij ook niet want hij mankeert zelf nix zegt die.
Ik dacht eerst zelf ook aan psychose of manisch depressief maar volgens de H.A. lijkt het meer op Bordeline.
Wat hem dwars zit en hem zo 'gemaakt' heeft weet ik wel,hij zit in de WAO en heeft elke dag pijn,kan dus bijna niets doen.Elke dag zit hij tussen de 4 muren,elke dag alleen maar zitten of liggen op de bank en vaak helemaal alleen thuis.
Ik zei hem toen al;dit houd je niet vol om zo te leven.Hij zei me toen wel dat ik gelijk had,hij werd er ook 'gek' van zoals hij leefde.Hobby's heeft hij wel maar kan die niet uitvoeren vanwege zijn pijn.Ik had een poosje terug een oproepje geplaatst op bokt voor kapotte en/of oude mobieltjes die anders weg gegooid zouden worden.Die wilde ik verzamelen en hem dan aanbieden in een doos.Hij vind het prachtig om deze proberen te maken,hij heeft wat te doen,heeft er verstand van én het is geen zwaar werk.Veel mobieltjes werden beloofd op te sturen,maar helaas geen enkele ontvangen.Toen werd het topic gesloten want je mag niet zo'n oproepje plaatsen.[dat wist ik toen nog niet,nu wel].
Ik denk zelf toch dat hij Depressief is,al een poosje zeg ik dat.En als je niet weet hoe je moet omgaan met iemand die depressief is,is het voor beide partijen zeer moeilijk.Hij zei ook een keer dat hij zich nutteloos voelde omdat hij dus niets meer kan doen door zijn pijn.
Hij heeft slaappillen gekregen v.d. H.A. omdat hij heel slecht slaapt door de pijn.
Pijn word erger als je niets te doen hebt,door iets te doen denk je niet aan de pijn en voel je minder.
Kortsluiting word idd. vaak genoemd,vooral in de volksmond,mja sommige vinden dit woord krenkend.

**Geplaatst**: 27-06-11 21:39

Geplaatst: 27-06-11 21:39

Hoe gaat het nu??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-06-11 21:45

Re: Ingrijpen of niet mee bemoeien?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-06-11 21:45

Er is niet veel veranderd,moeder en zoon wonen in een apartementje,dochter op een kamer.
Ik denk niet dat het nog goed gaat komen.Hoe het met vader gaat weet ik niet,alles zit dicht in huis.