Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-03-11 10:39

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 23-03-11 10:39

Ik vind het toch knap hoe je positief blijft over vele dingen.

dat van je moeder herken ik heel erg. Heb zelf ook het idee/gevoel dat me moeder niet geloof dat ik een ES heb. Naja nu begint ze wel meer te geloven en het meer in te zien. Ze toont wel meer medeleven en dat vind ik wel fijn maar dat terzijde.
jij weet zelf het beste of het zo is of niet, neem aan dat Boulimia bij je is vastgesteld? zoja, dan is het ook zo.

fijn dat het werken en het fietsen je een goed gevoel geeft.

**Geplaatst**: 23-03-11 10:54

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 23-03-11 10:54

Ik lees al een tijdje mee en wilde je toch even een hart onder de riem steken, omdat ik in jouw verhaal toch wel sterk mezelf herken, maar dan een jaar of 10 geleden.

Voor mij bleek de boulimia vooral een symptoon te zijn, de oorzaak was dat ik gewoon enorm met mezelf in de knoop zat. Toen ik daar echt aan ging werken, en mezelf handvaten gaf voor het eten (vooral letten op wat je wél mag eten in plaats van wat je allemaal niet mag) kreeg ik echt grip op mezelf en daarmee ook op het eten. Belangrijk is om er echt van overtuigd te raken dat het niet uit maakt wat een ander denkt en vindt, het gaat om jou!

Nu, ongeveer 10 jaar later dus, gaat het echt heel erg goed met me. Ik heb mijn studie afgerond, heb een fijne relatie (ga binnenkort trouwen), heb een leuke baan en een geweldig paard. Alleen moet ik wel altijd de balans in de gaten blijven houden, want de fout in gaan met het eten kan altijd. Vooral als ik me toch niet helemaal fijn voel over iets.

Dit is echt te doen, en je hebt gelijk: uiteindelijk moet je het zelf doen. Maar een stuk goede ondersteuning is onontbeerlijk. Als jij je verschuilt voor een therapeut en de therapeut dat niet door heeft (deed ik ook bij de 1e) dan betekent dat dat diegene in ieder geval niet geschikt is voor jou. Dan wordt het tijd voor een ander.

Wel vind ik dat er nog steeds teveel gefocust wordt in de hulpverlening op het eten alleen, terwijl de oorzaak vaak een andere is: een verstoord zelfbeeld bijvoorbeeld.

Ik wens je heel veel succes, je komt er, echt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-11 20:50

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-11 20:50

Wendy, daar herken ik heel veel in

Bedank voor je lieve berichtje.
Vandaag was weer een dag, om achteraf te kunnen zeggen: het viel best mee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-11 16:26

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-11 16:26

Jeetje, over 2 uur zit ik bij een nieuwe therpeut, ben nog nooit zó zenuwachtig geweest

Weet totaal niet wat ik me moet voorstellen, en het grootste drama: kom ik wel op tijd?

Het liefst zou ik het nu afzeggen, maar dat is niet verstandig

Ik hoop over 3,5 uur weer thuis te zijn

**Geplaatst**: 24-03-11 17:02

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 24-03-11 17:02

hoe ging het bij je nieuwe therapeut? pff het is wel heftig zeg.
ik had vandaag diagnose/advies gesprek maar het put je wel uit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-11 20:13

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-11 20:13

Het ging erg goed

We hebben een heel helder en duidelijk gesprek gehad. Ze vond het erg knap hoe ver ik al met het 'afkicken' of het 'genezen' van deze rare ziekte.
Ze had een paar punten, waarvan ik dacht: Ja!

Ik neem een paar dagen de tijd om dit allemaal te laten bezinken. Het is niet niks om 'weer' een andere therapeut alles op nieuw te vertellen. Het vergt veel energie en veel tijd.
Maar ik ben blij dat ik de stap (weer) heb genomen.

**Geplaatst**: 24-03-11 20:14

Geplaatst: 24-03-11 20:14

EngeltjeS schreef:
Het ging erg goed

We hebben een heel helder en duidelijk gesprek gehad. Ze vond het erg knap hoe ver ik al met het 'afkicken' of het 'genezen' van deze rare ziekte.
Ze had een paar punten, waarvan ik dacht: Ja!

Ik neem een paar dagen de tijd om dit allemaal te laten bezinken. Het is niet niks om 'weer' een andere therapeut alles op nieuw te vertellen. Het vergt veel energie en veel tijd.
Maar ik ben blij dat ik de stap (weer) heb genomen.

nee snap ik dat is inderdaad niet niks.
je bent echt een topper
:+:

**Geplaatst**: 24-03-11 20:15

Geplaatst: 24-03-11 20:15

Go for it! Dev, je bent een topper! Hoe jij je er door vecht! Topper! $*\o/*$

Edit, kwam deze net nog tegen

Op een dag viel het ezeltje van een boer in een diepe put.
Het dier scheeuwde uren achter elkaar door, terwijl de boer uiteindelijk besloot om de put te dichten, de ezel was toch al oud. het was het niet waard om de ezel eruit te halen.
de boer nodigde al zijn buren uit om hem te helpen.
ze pakte allemaal een schep en begonnen vuil in de put te scheppen.
meteen realiseerde het ezeltje wat er gebeurde en hij schreeuwde het uit!
na een tijdje was het helemaal stil...niemand hoorde nog iets.
een hoop scheppen vuil later, keek de boer in de put.
hij was compleet verpletterd door wat hij zag.
met elke schep vuil wat de rug van het ezeltje raakte, deed hij iets geweldigs.
hij schudde het vuil eraf en deed een stapje omhoog.
de buren van de boer gingen door met scheppen en elke keer schudde het ezeltje alles van zich af en deed een stap omhoog.
opeens stapte hij, tot ieders verbazing, over de rand van de put en liep vervolgens vrolijk weg.

Het leven zal altijd vuil over je heen gooien.
allerlei soorten vuil.
het trucje om uit de put te komen, is om het vuil van je af te schudden en een stap omhoog te doen. al onze zorgen zijn een stap omhoog.
we kunnen uit de diepste putten komen, alleen maar door niet te stoppen en nooit op te geven.
schud het van je af en doe een stap

**Geplaatst**: 25-03-11 14:51

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 25-03-11 14:51

Marjon wat een mooi verhaaltje zeg, duidelijke boodschap.
Ts, ik lees straks je 1e topic nog even door en pb je dan even

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-11 19:50

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-11 19:50

Een dag, na lang nadenken, piekeren en gek worden, durf ik het eindelijk toe te geven.
De therapeute van gister, is een lieve vrouw, maar ik voel me niet serieus genomen. Ze stelde wat vragen, en ze vertelde hoe ik me voelde etc. Kwam allemaal overeen, maar...
Ik denk niet dat ze me verder kan helpen. Ze had een paar goeie punten, en die ga ik zeker zelf uit proberen. Maar ik denk niet dat ik bij haar, heel veel opschiet

Ze gaf zelf al aan dat ik zelf heel goed al bezig ben, maar zei dat ik teveel eisen stelde aan mezelf. Ze vond het niet rieél. Ik wil namelijk als eind-doel: geen zorgen meer hoeven te maken over eten.
En ze vond dat dat nooit haalbaar zou zijn.

Als je een rookverslaving hebt, kan je zeggen (omdat je wil stoppen) ik koop het niet meer, ik vermijd het, tot hier en niet verder. Als je een alcoholverslaving hebt, kan je hetzelfde zeggen.
Maar ik heb een verslaving aan eten. En een mens moet eten, anders kan het niet leven.

Ik weet wanneer mijn moeilijke momenten zijn, en ik weet dat het beter is om er niet aan toe te geven. Maar soms is de drang te groot, en val ik in een gat. Ik zei ook gister tegen haar: de eerste vreetbui kan ik wel overleven, dan geef ik er niet aan toe. De tweede vreetbui, kost 2x zoveel energie, maar dat kan ik ook wel overleven. Maar de derde vreetbui, laat me altijd breken. Het kost me 4x zoveel energie, en ik denk constant aan wat ik wel mag, en wat niet. Ik word heel onrustig en kan mijn gedrag niet anders uiten door aan mijn vreetbui toe te geven.

Maar zo zie ik het helemaal niet. Ik vind dat ik (voor ik een vreetbui krijg) anders met problemen moet om gaan. Ik word druk/chaotisch als er een probleem op m'n pad komt. Het zal voor mij veel beter zijn om hoor beter mee om te gaan. Om rustig na te denken, en dan te handelen. Ook minder piekeren, en meer schijt aan hebben. Maar ja, dat is nu heel makkelijk gezegt: in het echt ben ik nog lang niet zo ver...

Ze had het ook over: het wel mogen eten, en het niet mogen eten. En dat vond ik wel knap dat ze het zei. Ik denk veel aan eten, ik ben altijd wel druk in de weer, en als ik even stil zit: denk ik 9/10 keer aan eten of aan mezelf. Het is zo'n gewoonte geworden. Ik hou er van om bezig te zijn, en ik vind het ook helemaal niet erg. Ik denk weleens: dat is gezond eten, dat mag wel. Maar ik denk ook: Als ik nou ga fietsen, dan mag ik wat ik normaal niet mag hebben, mag ik dan wel, want ik heb er al energie aan verspild. Ik maak eten in m'n gedachten lekkerder, dan het werkelijk is. En daarom ben ik nooit voldaan...

Zo, een heel lang verhaal. Het zal ook wel enorm chaotisch overkomen. Maar het is duidelijk dat ik er nog lang niet ben. Maar het gesprek van gister had pluspunten, waar ik iets mee kan. Maar het blijft bij dit gesprek denk ik.

**Geplaatst**: 25-03-11 19:56

Geplaatst: 25-03-11 19:56

Jammer dat het met deze therapeute wordt wss. Maar je moet doen wat jou het beste lijkt. En er zijn genoeg andere therapeuten waar je wel wat aan hebt! En die vind jij heus wel

Want je bent een topper, en je slaat je er gewoon doorheen. Je hebt veel overwonnen. Dus een goede therapeute kun je ook wel vinden

Dev, denk eraan; Na regen komt zonneschijn!

En ik ben ervoor je

Je weet me te vinden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-11 20:40

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-11 20:40

Update, een hele positieve!

Ik voel me zo goed, zo zelfverzekerd, zo vrolijk, zo blij, zo rustig, zo in evenwicht.

Jeetje. Het gesprek vorige week bied dan geen toekomst in verdere sessies. Ik ben blij met de kennismaking, maar daar laat ik het bij. Ik heb goed geluisterd, en heb mijn ogen verder geopend. Ze heeft dingen gezegt, waar ik nu (4 dagen later) over terug denk en dat geeft me een energie zeg.
Ik word vrolijk van bewegen, mag van mezelf best weleens over de streep gaan. (ik denk erg zwart/wit, ben enorm streng, en als ik faal, beland ik vaak in een enorme vreetbui.)

Dit voelt gewoon zo goed!

Soms heb je van die momenten,
dat het even tegen zit.
Vergeet dan niet de mensen,
die naast je staan en je steunen.
-
Soms heb je van die momenten,
dat je kan juichen van geluk.
Dat je de wereld aan kan,
en vrienden door dik en dun kan steunen.
-
Soms heb je van die momenten,
dat je zou willen dat alles anders was.
Want dan lijkt de toekomst zo duister,
zo onaangenaam, zo verrassend.
-
Soms heb je van die momenten,
dat je door het duister, toch een licht puntje ziet.
En zin hebt, wat de toekomst je te bieden heeft.
Kom maar op.

Bedankt lieve bokkers, door de steun, vertrouwen, liefde en berichtjes die me energie geven.
Vandaag ben ik weer een stap vooruit gegaan.

**Geplaatst**: 29-03-11 21:33

Geplaatst: 29-03-11 21:33

Nou, vergelijk dat berichtje eens met je openingspost! Heel fijn om te lezen dat je zo vooruit gaat en dat je je al zoveel beter met voelt. Je mag er volgens mij ook echt heel erg trots op zijn, want je bent er heel bewust mee bezig!

"Een frisse wind waait door mijn leven, alle dagen zijn van mij." :)ddd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-11 20:20

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-11 20:20

Elanor, je hebt zeker gelijk

echt waar.

Na een drukke week, voel ik me gesloopt, slaan de gedachten weer door...
Ik voel me wel fitter op momenten, en mijn kleding laat me ook zien dat sporten goed doet. (riem kan strakker

) en toch, zie ik mezelf met de dag groeien.
Het is echt soms zo lastig, om naar jezelf te luisteren. Om je lichaam echt te begrijpen, om naar je eigen gedachtens, gevoelens en valkuilen te kijken of te luisteren. Soms zie je door de bomen het bos niet meer.

Ik ga nu lekker op bed, gun mezelf de tijd, en onthoudt: Een frisse wind waait door mijn leven, alle dagen zijn van mij.

**Geplaatst**: 03-04-11 20:25

Geplaatst: 03-04-11 20:25

Hee, lief.

Tja, mijn berichten worden wss een beetj eentonig. Maar kop op! En blijf denken, na regen komt zonneschijn! Je kant het! En ik ben er voor je, serieus. Doe anders een keer iets leuks met vriendinnen!
Eigenlijk, kan ik niet echt meer iets anders bedenken. Maar ik voorspel in mijn glazen bol (Even iets luchtigs tussendoor) dat jou jaar eraan komt! En dat zou best eens van Juni 2011 tot Juni 2012 ofzo zijn!

Dikke knuf en kus

overal waar je kijkt
komt er geen eind
aan het donker
overal waar je loopt
zakken je voeten
steeds dieper
en dieper weg
in de grond

alles veranderd een keer
niemand blijft altijd dezelfde
alles wat hier nu gebeurd
drijft vroeg of later
steeds verder
en verder weg
naar de zee

geef, geef de moed niet op
al stijgt het water snel en
geef, geef de moed niet op
Al lijkt de nacht zo lang

overal om je heen
komt er geen eind
aan het donker
alles raakt kwijt in de storm
maar wie alles verliest
vind zichzelf op een dag
weer terug
als een mens

geef, geef de moed niet op
al stijgt het water snel
en onverwacht
Al lijkt de nacht zo lang
geef niet op
geef, geef de moed niet op

de storm gaat ooit eens liggen
dit is wat je maakt
tot wie je bent
geef niet op
geef niet op
geef niet op
de storm gaat ooit eens liggen

de regen slaat
tegen de ruiten
en van binnen stormt
het net zo hard als buiten

maar geef, geef de moed niet op
al stijgt het water snel
en onverwacht
al lijkt de nacht zo lang
geef niet op

geef, geef de moed niet op
de storm gaat ooit eens liggen
dit is wat je maakt,
tot wie je bent,
geef niet op,
geef niet op,
geef niet op,
de storm gaat ooit eens liggen

geef nooit op

Geef de moed niet op, de storm gaat ooit eens liggen..

**Geplaatst**: 04-04-11 18:25

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 04-04-11 18:25

Engel, hoe was je dag?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-11 18:37

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-11 18:37

Ja, ziekjes

hahaha, gister iets goed verkeerds gegeten. En dat merk ik de hele dag door...
Maar ik ben blij dat ik me weer heb kunnen 'uitschrijven' zeg maar. Het geeft een enorm stuk rust.

Bedankt Marjon, je bent een bijzondere meid!

**Geplaatst**: 09-04-11 08:36

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 09-04-11 08:36

Dev! Hoe waren de afgelopen dagen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-11 20:05

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-11 20:05

Het gaat best in een stijgende lijn

Ik realiseer me de laatste weken erg veel, hoeveel ik bof met alles om me heen. Wat mij rijk maakt

Het is verstandig om niet meer te kijken naar wat ik niet heb, maar om tevreden te zijn, met wat ik wel heb.
En dat is een hele omschakeling

**Geplaatst**: 10-04-11 21:31

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 10-04-11 21:31

Dev ik ben trots op je

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-11 09:42

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-11 09:42

Even een berichtje, want ik voel verandering, ik voel een keuze, maar durf hem nog niet te maken...

Afgelopen weekend, weekend naar m'n hart gehad. Lekker gewerkt op zaterdag, en zondag met een vriendin naar Ameland gegaan voor een heerlijk strandrit bij vrienden van me. Het was een prachtige dag, met magische momenten (op het strand was erg veel mist). Ik voelde me zo gelukkig, en bedacht dat ik me opa nog moest bellen omdat ie jarig was (dacht ik). Na de rit even gebleven, koffie drinken, kletsen, en later naar de boot.
Eenmaal thuis, loop ik nog even naar m'n moeder. Een vreemd gevoel kreeg ik, toen ik haar aan keek.

Om het verhaal kort te houden:
mijn opa (78) is zondag gevallen, en heeft enorme pijn gehad. Hij heeft 2 epileptische aanvallen gehad, enorm heftige, en er is in mijn ogen verkeerd gehandeld door artsen. Hij is plat gespoten, en door de paniek er om heen, vergat ie dat zijn vrouw bij hem stond. Hij herkende haar niet (meer).
Van 10 tot 17.00 uur is hij buitenbewust zijn geweest, hebben artsen hem onderzocht, en op aandringen van mn oma hebben ze zijn arm uit de kom gevonden. De plek waardoor hij zoveel pijn had. Dit is goed hersteld etc.
Hij ligt nu al 2 dagen in het ziekenhuis, en hij wordt komende dagen nog onderzocht.

Ik zie wat er met me omgeving gebeurd hier mee. Me moeder leeft met een masker op, is verward en enorm geschrokken. En ik maak me enorme zorgen om haar.

Weer voel ik verschillende gevoelens. Verdriet, angst, blijdschap, vlinders, echt ik voel alles door elkaar. Hier door voel ik constant een drang om te eten, wat ik tot nu toe goed kan tegen houden. Want ik heb geen honger. Dit is een gevoel, wat ik al jaren lang heb gesust door de eten. (begin vreetbui)
Maar hoe lang houd ik dit vol?

De keuze die ik momenteel wil maken, is hier anders mee om te gaan. Door niet mijn gevoelens te 'vereten'. Praten met de persoon die het dichtst bij me staat, is onmogelijk. me moeder werkt, en ik wil haar niet onnodig pijn doen... Me zus denkt net als mij, zegt ze, en ook met haar kan ik niet praten.
Hoe kan ik hier nou mee omgaan?

Ik durf niet te lachen, omdat ik bang ben, dat het ieder moment slechter kan gaan met m'n opa. Ik denk maar de hele tijd terug aan het weekend, voor het nieuws. En aan leuke dingen, maar ergens voel ik me grijs en kil...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-11 18:44

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-11 18:44

Nu, 10 dagen later: voel ik me nog in vlagen grijs en kil. Ik herken de vermoeidheid, een lichaam wat niet geheel mee wil werken, me gedachten die daardoor nog sneller lijken te gaan dan normaal.

Het gaat goed met me opa, waar ik heel blij mee ben.

Alleen, ik merk wel: de zomer komt er aan, langere avonden, en ik ben meer aan het wandelen. Door de 'vliegende' gedachten ben ik ook snel in reactie of voel ik me snel aangevallen/ op me tenen getrapt.
Kortom: veel onrust, wat toch nog met me mee gaat dag in dag uit.

Verwoorden gaat me ook moeilijk af, en soms voel ik me zelfs even helemaal leeg. Geen emotie of gevoel meer. Heel eng. De dokter houd me in de gaten, maar vermoed dat het de hormonen zijn die weer aanwezig komen, gezien ik ben gestopt met de pil.

De laatste 10 dagen ben ik emotioneel echt een wrak, huilen gaat moeilijk, ik kan niet huilen om hele erge dingen (dan houd ik me groot) maar ik kan soms wel janken om een klein probleem.
Ik neig soms enorm m'n hoofd in het zand te steken, om direct rust te creéren. Maar goed: dat is ook ontwijkings-gedrag.

Maar goed, het eten gaat beter. Ik kook weer enkel voor mezelf (moeilijk punt), de dipmomenten blijven even uit... Zou dit temaken hebben met mijn stemmings/emotie-wisselingen?

Bedankt voor de lieve pb's bokkers, het spijt me als ik soms niet (direct) reageer. Ik probeer echt me best te doen, maar soms zit het even tegen

**Geplaatst**: 30-04-11 19:57

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 30-04-11 19:57

Lees al een tijdje mee, echt respect voor jou hoe je het doet!
en echt fijn dat met je opa ook goed gaat.

**Geplaatst**: 30-04-11 20:05

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 30-04-11 20:05

Goed dat je niet gaat eten ondanks de verwarrende emoties. Dat is een hele stap vooruit. En je bent je al zo bewust van je valkuilen. Leven gaat niet altijd over rozen, maar je bent op een hele goede weg. En is natuurlijk niet gek dat je nu nog niet goed weet met de emoties om te gaan. Je moet het eigenlijk allemaal opnieuw leren. Petje af voor je hoor. Is niet makkelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-04-11 20:58

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 30-04-11 20:58

Spokie, mooi en goed verwoord

ik moet inderdaad 'opnieuw' moeten leren hoe ik met emoties om moet gaan. Niet direct naar voedsel graaien (dit geval snaaierij etc.) En het leven gaat ook niet altijd over rozen. zo las ik vandaag een moie zin: Hoe meer je pland, hoe meer er kan veranderen in de toekomst.
Of te wel: minder veel strakke dingen plannen, niet altijd 'mijn' weg blijven bewandelen maar ook anderen leren vertrouwen en hun advies kunnen toepassen. Iedereen maakt fouten, en we leren van elkaar.

Shetjjesz, bedankt!