Het is soms wel raar om andere kinderen te zien met hele jonge ouders, mijn beste vriendin bijvoorbeeld, haar moeder is pas 38.
Maar ik vind het zelf niet zo'n groot probleem hoor
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Dit was wel verdeelt over 3 vrouwen trouwens. Nu is het jongste kind 8 of 9 en de vader is 70 of 71. Het is wel echt een hele goede vader, dat terzijde! XChrisjeX schreef:Mijn vader is 84 en mijn moeder 75.
Ikzelf ben 36, naarmate je zelf ouder word ga je merken dat je oudere ouders heb. Ze gaan dingetjes mankeren en worden vergeetachtig, ook heb ik het gevoel dat je niet alles met ze kan bespreken. Ze vergeten snel de dingetjes die je vertel en ze leven in hun eigen kleine wereldje. Die dingen zijn veel belangrijker, als bv: Goh Ma, ik ga vanavond naar Nick en Simon....ze weet dan wel wie het zijn, maar bijster intressant vind ze het niet. Als je klein bent heb je het niet zo in de gaten....dan draait de wereld toch wel door en zijn hun op een leeftijd dat het allemaal nog wel gaat. Maar zodra ze wat gaan mankeren, dan ga je het pas merken.
Heel beschermend of conservatief ofzo zijn ze IMO ook niet echt 
! LindyH schreef:Ik denk dat het een stuk scheelt als één van de ouders, en dan met name de moeder, niet zo oud is. Dan zul je er inderdaad niet zo veel van merken, zeker niet als kind.
relatief oud dus, ik heb er echter nooit wat van gemerkt (nu nog steeds niet overgins). Roosch schreef:Ik denk trouwens dat 'oude' ouders over het algemeen beter voorbereid zijn dan jonge ouders.
Mensen die voor hun, pak'mbeet 21e, kinderen krijgen, kiezen daar niet zo gauw bewust voor.
Bovendien heeft een persoon die ouder is, een lading meer levenservaring dan een jonkie van <21.
mika11 schreef:Ja dat snap ik heel goed.
Echter, de vader van dit stel (48 jaar) is modern en actief.
Mijn vriendin heeft een verhoogde kans op postnatale depressie vanwege depressies in het verleden.
Gebruikt nog steeds medicijnen vanwege angststoornis.
Desondanks en met de risico's van dien is de baby gewenst en is het hopen dat zij geen postnatale depressie krijgt.
loontje schreef:Toch wil ik even reageren op dit stukje al heb ik geen oude ouders.
*knip*

En heb van beide kanten maar 1 opa gekend. _Rebec schreef:Mijn moeder was 38 en mijn vader 42, heb daar nooit last van gehad eigenlijk.
Mijn ouders snapte zelf ook wel dat het niet meer zoals vroeger is. Nu was ik sowieso een ideale puber, ik zat heel de dag bij de paarden en ging nooit stappen dus ja
Het enige wat ik jammer vind is dat mijn moeder de jongste van het gezin is, haar oudste zus was 25 jaar ouder. Dus de hele familie is of al overleden of eind 70 begin 80En heb van beide kanten maar 1 opa gekend.
Douce schreef:Mijn vader is 67. Ik zelf ben 17, heb wel een oudere zus maar die wordt straks ook nog maar 19.
Mijn moeder is daarentegen 21 jaar jonger dan mijn vader.. Ik heb dus 1 oude ouder en ik merk er weinig van. Heb er eerlijk gezegd alleen maar profijt van, vader is natuurlijk al met pensioen dus kan me aandacht geven wanneer ik die wil. Ik merk bij leeftijdgenootjes dat hun vader er niet echt voor ze is zoals mijn vader er voor me is.
Een nadeel is inderdaad wel het beschermende. Ik ben de jongste, ben een meisje dus jongens zijn allemaal eng en taboe.

(Niet dat ik kinderen krijgen rond je 20ste perse afkeur btw, mits erover nagedacht is.)LindyH schreef:In dit geval vind ik de ouders dus te oud, maar dat verschilt uiteraard per persoon. Ik denk dat een eerste kind op late leeftijd niet zo'n goed idee is. Een nakomertje lijkt me geen probleem.
Als je ouder bent lijkt het mij moeilijk om nog de nodige flexibiliteit op te brengen voor een eerste kind. Je bent als het ware vastgeroest in je eigen leven en gewoonten.
Bij het eerste kind op oudere leeftijd, is het kind over het algemeen zeer gewenst lijkt me. Jij noemt het vast geroest in je eigen leven en gewoonten, ik zie het als heerlijk de tijd genomen voor je eigen leven.Douce schreef:Een nadeel is inderdaad wel het beschermende. Ik ben de jongste, ben een meisje dus jongens zijn allemaal eng en taboe.
Dit brengt me trouwens bij een andere eigenaardigheid. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom sommige vaders en broers zo ontzettend beschermend naar hun dochter/zusje kunnen doen. Daar ben ik echt allergisch voor, gelukkig had mijn pa daar geen last van. Idee voor een nieuw topic