Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-10 13:55

Geplaatst: 19-11-10 13:55

Het punt ik ben er klaar mee bereiken veel ouders wel eens.

Maar het blijft je kind. Mijn ouders waren 4 jaar terug ook helemaal klaar met mij. Toen heeft me vader ook gezegd "Jij verpest hier alles, je gaat maar een ander huis zoeken" toen ben ik hulp gaan zoeken want het huis uit wou ik ook niet. Ik maakte mijn ouders het leven zuur en zij mij, want we gingen gewoon niet goed met elkaar om! Toen ik weer wat meer op de rils kwam en mijn ouders geconfroteerd werden met dingen waar ik tegen aanliep door de therapeut ging alles opeens beter!

Tuurlijk hadden we onze terug val periodes, maar ik weet dat mijn ouders van mij houden en mijn vader mij niet op straat had gezet! Hoe moeilijk ik ze het ook maakte. Ik denk dat we eerder in gezins therapie zouden gegaan zijn. Nu na 4 jaar ben ik gelukkig getrouwd, met gelukkig bedoel ik dat ik gelukkig ben in mijn huwelijk. Niet dat ik blij ben dat ik van me ouders af ben.

Ik ben nu volwassener en realiseer me nu steeds meer dat ik blij moet zijn met mijn ouders. (en dit weten ze ook en ik heb besloten al een paar dagen terug dat als we 3 dec bij me ouders zijn dat k ze dat ook ga zeggen) Ik hou ontzettend veel van ze! Ze staan altijd voor me klaar. Ik ben geen makkelijke dochter geweest maar van mij houden ze net zoveel als van mijn andere zussen.

Het mooiste moment van de laatste 5 jaar was denk ik wel toen mijn vader op 6 juli 2010 bij het behalen van mijn diploma hij zei dat hij enorm trots was. Ik was van verschrikkelijke pubber naar een meisje gegaan die serieuse toekomst plannen had, ging trouwen en nog eens met allemaal 8 mijn opleiding afsloot. Nu ben ik zwanger, en een trotsere opa en oma mag ik niet wensen!

Nu hoop ik toch dat ik die liefde van mijn ouders erf en mijn kind alles kan geven wat hij of zij nodig heeft

Kinderen zet je niet op straat, en hulp zoeken en tijdelijk uit huis na goed overleg kan soms voor goede dingen zorgen. Ik heb ook wel eens een weke bij me zus gewoond om ff af te koelen. Maar als ouders moet je je kinderen met open armen ontvangen!

(ik was niet alleen een moeilijke pubber, rond mijn 8e merkte mijn ouders al dat ik in sommige dingen anders was. Rond mijn 14e liep ik geestelijk helemaal vast en dat werd erger en erger tot ik op mijn 16 a 17 samen met mijn ouders er iets aan ging doen, moest doen want anders ging het fout)

Ik denk dat Rust, Orde en Regelmaat ook goed is voor een kind, wij hebben 6 maand 2 kinderen in huis gehad (nou ja mijn ouders hebben ze in huis gehad) ik was toen 11 denk ik. En 1 van die kinderen was thuis onhandelbaar, en had ADHD.
Slikte medicijnen etc. Bij mijn ouders heeft hij nooit een pilletje gehad. Was wel wat druk maar niet onhandelbaar. Thuis hadden ze geen rust, regelmaat en orde en bij ons wel. Moest wel met zo'n kind als ik

Toen hij weer naar huis mocht met zijn broertje, kwam hij elke middag na schooltijd even naar ons. Mijn moeder luisterde dan hoe het op school was gegaan, kreeg die een beker ranja en een koekje en ging hijnaar huis. Want thuis kon hij nooit zijn verhaal kwijt en bij mijn mams wel. Die jongen is vanaf zijn 8e tot ik denk zijn 14e regelmatig bij ons langs geweest! Gewoon om te praten. En zijn ouders begrepen er niets van! Het was zo'n verschrikkelijk vervelend kind volgens hun. Maar hij kreeg gewoon niet de rust etc die hij nodig had. ZIjn moeder vloog vriendinnen af en bracht overal bezoekjes en die kinderen leden er onder! Snap best dat zo'n jongen op een gegeven moment niet meer weet wat hi moet doen.

Ts, je vist niet naar complimenten maar je zegt hier de harde waarheid!

Laatst bijgewerkt door blokje op 19-11-10 14:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-10 13:57

Geplaatst: 19-11-10 13:57

Soraya85 schreef:
anneliesdj schreef:
Ik vind dat je het wel van beide kanten moet bekijken, in jouw situatie heb ik daar natuurlijk geen idee van maar de jeugd kan ook behoorlijk vervelend zijn.

Er zijn toch ook genoeg tieners die al maanden of zelfs jarenlang hun ouders irriteren en denken dat ze alles kunnen maken en zich aan geen enkele regel hoeven te houden. Ik kan me dan best voorstellen dat je dat als ouder een keer zat bent en 16-18 is geen leeftijd dat een kind zichzelf niet kan redden dus zo dramatisch vind ik dat dan ook weer niet hoewel het wel van de omstandigheden afhangt.

Een 16-18 jarig op straat, komt lastig aan opvang/woonruimte/geld. En hier gaat school echt aan onderdoor! Instanties werken niet zo soepel als het lijkt, daar kom je pas achter als je ze nodig hebt!

En denk je nu echt dat als zo'n kind op straat wordt gekickt de ouders ze nooit weer willen zien?
Ik geloof dat niet, ik denk dat als zo'n kind na een nachtje afkoelen netjes zijn excuses aan komt bieden die ouders hem/haar met open armen ontvangen maar daar zijn die tieners te eigenwijs voor.

**Geplaatst**: 19-11-10 13:59

Geplaatst: 19-11-10 13:59

Ik denk dat het voor ouders ook vaak een wanhoopsdaad is hoor, ze er ook geen genoegen in scheppen. Ik zou mijn kind echter in een traject proberen te loodsen dan hem op straat gooien. Maar uit huis zetten, kan ik me goed voorstellen in sommige gevallen.

**Geplaatst**: 19-11-10 13:59

Geplaatst: 19-11-10 13:59

blokje schreef:
Het punt ik ben er klaar mee bereiken veel ouders wel eens.

Maar het blijft je kind. Mijn ouders waren 4 jaar terug ook helemaal klaar met mij. Toen heeft me vader ook gezegd "Jij verpest hier alles, je gaat maar een ander huis zoeken" toen ben ik hulp gaan zoeken want het huis uit wou ik ook niet. Ik maakte mijn ouders het leven zuur en zij mij, want we gingen gewoon niet goed met elkaar om! Toen ik weer wat meer op de rils kwam en mijn ouders geconfroteerd werden met dingen waar ik tegen aanliep door de therapeut ging alles opeens beter!

Tuurlijk hadden we onze terug val periodes, maar ik weet dat mijn ouders van mij houden en mijn vader mij niet op straat had gezet! Hoe moeilijk ik ze het ook maakte. Ik denk dat we eerder in gezins therapie zouden gegaan zijn. Nu na 4 jaar ben ik gelukkig getrouwd, met gelukkig bedoel ik dat ik gelukkig ben in mijn huwelijk. Niet dat ik blij ben dat ik van me ouders af ben.

Ik ben nu volwassener en realiseer me nu steeds meer dat ik blij moet zijn met mijn ouders. (en dit weten ze ook en ik heb besloten al een paar dagen terug dat als we 3 dec bij me ouders zijn dat k ze dat ook ga zeggen) Ik hou ontzettend veel van ze! Ze staan altijd voor me klaar. Ik ben geen makkelijke dochter geweest maar van mij houden ze net zoveel als van mijn andere zussen.

Het mooiste moment van de laatste 5 jaar was denk ik wel toen mijn vader op 6 december bij het behalen van mijn diploma hij zei dat hij enorm trots was. Ik was van verschrikkelijke pubber naar een meisje gegaan die serieuse toekomst plannen had, ging trouwen en nog eens met allemaal 8 mijn opleiding afsloot. Nu ben ik zwanger, en een trotsere opa en oma mag ik niet wensen!

Nu hoop ik toch dat ik die liefde van mijn ouders erf en mijn kind alles kan geven wat hij of zij nodig heeft

Kinderen zet je niet op straat, en hulp zoeken en tijdelijk uit huis na goed overleg kan soms voor goede dingen zorgen. Ik heb ook wel eens een weke bij me zus gewoond om ff af te koelen. Maar als ouders moet je je kinderen met open armen ontvangen!

Ts, je vist niet naar complimenten maar je zegt hier de harde waarheid!

Ik denk niet dat alle tieners er zo mee omgaan als jij hoor. Vaak is het toch de schuld verleggen. Ik vind het knap dat je het zo hebt aangepakt en ook je hand in eigen boezem hebt gestoken. Ook een pluim voor je vader en moeder!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-11-10 14:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-10 14:00

Re: Je eigen kind dumpen! het is helaas de realiteit.

Geplaatst: 19-11-10 14:00

gohya schreef:
Dat ging over dat meisje waarvan haar vader depressief was/is?
Ja die help ik nog steeds,ik ga bijna overal met haar mee naar toe,zoals H.A. Woningbouw,winkelen,stageplek,enz,enz.

Weet je,Vroeger liepen kinderen weg van huis, nu gooien je ouders je weg van huis.

Ik weet het niet meer, wat daar gaande was.. ze moest iig dr eigen stroom betalen.. en eigen boodschappen..

absque_dubio schreef:
NonaWen, nee, kan nergens terecht. En wil andere mensen ook niet lastig vallen met mijn psychisch gestoorde moeder.

Gohya, dan zal je idd ook vaak wel merken dat het geen 'probleemkinderen' maar 'probleemouders' zijn..

Om hulp vragen is niet lastig vallen.. ik zou je heel graag willen helpen.. maar zou niet weten hoe :(:)

**Geplaatst**: 19-11-10 14:04

Geplaatst: 19-11-10 14:04

gohya schreef:
Maar zo bedoel ik het niet,ik vind dat ook ouders geholpen moeten kunnen worden.Helaas zijn er ook ouders die geen hulp willen en dan blijf je in die cirkel.

Ik heb nog gewoon contact met de ouders van dat kennisje van me,ik ben niet boos op ze of wat dan ook.Ook ik begrijp dat het ze soms teveel word,maar om dan te zeggen: je bent voor mij niet meer dan een zak stront??sorry dat gaat er bij mij niet in.
Ik geef veel ouders ook vaak raad hoe ze hun kind het beste kunnen aanpakken.
En ja er zijn er ook die het bloed onder de nagels uithalen en waarvan ouders niet meer weten wat ze moeten doen.
Ik praat hier ook nu over de ouders van deze 4 kinderen/wolvassenen omdat ik beide kanten van het verhaal kan.

Ja, heel eerlijk, maar 4 verhalen van de vele waar jij je mening uit opmaakt.
Als ouders hun kind uit huis zetten, vinden ze de kinderen maar een zak stront? Ik vind je echt niet onpartijdig hoor. Kom je met zo'n instelling in aanmerking als pleegouder? Of ben je dat niet officieel en vang je alleen kinderen uit nabije omgeving op? Ik denk namelijk niet dat je met een gekleurde bril in aanmerking komt als pleegouder.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-11-10 14:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-10 14:05

Geplaatst: 19-11-10 14:05

Ook mijn complimenten aan de TS. Het is inderdaad een wisselwerking tussen ouders en kind, maar ik heb soms in mijn omgeving ook het idee dat kinderen echt te weinig aandacht krijgen, en kinderen dan schreeuwen om aandacht vaak door negatieve dingen te doen. Een vriendin van mij is ook zomaar uit huis gezet omdat ze een autistisch broertje heeft, ouders hadden alleen tijd voor hem, zij zocht aandacht bij haar ouders, dit viel niet goed, en hoppatee op straat gezet.

Ik ben zelf ook op m'n 17e het huis uit gegooit, ik ben nooit geen probleem geweest voor mijn ouders denk ik. Daar ben ik nu een beetje achtergekomen, en dit heeft echt heel lang geduurd. Op die leeftijd trok ik alles naar mezelf toe, als mijn ouders zeggen dat ik niets waard ben zal het toch ook wel zo zijn? Nu ben ik vooral heel erg teleurgesteld in ze, heb m'n moeder nu ook 3 jaar niet gezien.

Ik heb eerst 2 maanden bij mijn zus ingewoond en sinds toen op kamers gewoond. Nu net een eigen appartement. Maar toch zou ik willen dat het anders was gegaan, maarja

**Geplaatst**: 19-11-10 14:05

Geplaatst: 19-11-10 14:05

anneliesdj schreef:
En denk je nu echt dat als zo'n kind op straat wordt gekickt de ouders ze nooit weer willen zien?
Ik geloof dat niet, ik denk dat als zo'n kind na een nachtje afkoelen netjes zijn excuses aan komt bieden die ouders hem/haar met open armen ontvangen maar daar zijn die tieners te eigenwijs voor.

Ik kan natuurlijk alleen voor mijn eigen situatie spreken, maar ja... maar moeder heeft me dus echt met de intentie op straat gezet om mij een lange tijd niet meer te zien. Ik heb de eerste paar dagen in een bastion hotel overnacht, omdat ik nergens heen kon.
Uiteindelijk heb ik een lange tijd bij mijn broer in huis gewoond (8jr ouder).
Ik had totaal geen reden om mijn excuus aan te bieden, de reden dat ik eruit moest was omdat ik in de weg zat.
(voor meer info lees mijn vorige post of pb)

Ook kan ik kort iets zeggen over de situatie van mijn nichtje wat ik opvang. haar moeder is zo in de war, dat we haar al jaren proberen op te laten nemen (wat niet lukt, omdat ze geen bereiging is voor zichzelf). Toen nichtje bij moeder aankaarten over zelfmoordneigingen kreeg ze te horen dat ze daarvoor niet bij haar moeder moest zijn maar voor bij instanties.
Ze is nooit het huis uitgezet, maar wonen bij haar moeder was onmogelijk! ik wil niet in gaan op details, maar geloof me dat het zo is!

Laatst bijgewerkt door Soraya85 op 19-11-10 14:08, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-10 14:07

Geplaatst: 19-11-10 14:07

Ik denk dat het in veel gevallen niet aan de ouders en niet aan de kinderen ligt, maar aan de situatie en aan het gebrek aan hulp via overheidswegen.

Fysiek een kind krijgen is niet het moeilijkste, en vaak gebeurd voor je het weet. En kind groot brengen en opvoeden is waar het misgaat. De betreffende ouders hebben ook niet gevraagd om een drank- en of drugsprobleem (ik zie dit overigens als een ziekte die behandeld moet worden) deze mensen zijn niet eens in staat om voor zichzelf te zorgen. Even als mensen met een depressie of andere psychische aandoening.

Je kunt hiervan niet simpel weg zeggen je hebt voor een kind gekozen, dus je bent verplicht om het groot te brengen en op te voeden. Deze mensen krijgen de hulp veel te laat of niet aangeboden. Deze misstanden moeten al op de baisschool leeftijd liefst eerder getakeld worden, door leerkrachten of huisarts of zelf consultatiebureau's

**Geplaatst**: 19-11-10 14:08

Geplaatst: 19-11-10 14:08

Mindim, denk je dat ik er toen ook zo over dacht?
Ik hate mijn ouders, je wilt de talloze dagboek verhalen niet lezen. Ik heb die later maar verbrand want als mijn ouders dat zouden lezen of weten dan breek ik echt hun hart. Ik heb mijn ouders echt respectloos behandeld. In eerste instantie zocht ik hulp voor mijn geestelijke problemen. (ga ik liever niet helemaal op in hiero) En als snel bleek dat daardoor + het niet snappen van mijn ouders de ruzies thuis zo heftig waren.

Ik heb echt op punten gestaan... waar ik later zo van schrok.
Gelukkig heb ik nooit de hand aan mezelf gelegt maar dat is wel in me opgekomen.

Ik heb dingen uitgehaald en dingen gezegd en gedaan waar ik mijn ouders helemaal kapot mee wou maken. Mijn vader is een hele stabiele man. Maar voor hem was HET punt al bijna bereikt. Mijn moeder huilde talloze keren. Ik heb denk ik ons gezinsleven echt wel een beetje verpest in die jaren. Mijn zus die toen nog thuis woonde heeft het ook zwaar gehad. Ik denk dat mijn therapiepunt wel was gekomen toen mijn zus tegen mij zei "Je bent geen zusje voor mij! Je bent eerder een vreemde. Iemand die het hier verpest en waar ik helemaal niets mee heb"
Die woorden braken echt wat in mij. Heb er toen heel stom op gereageerd maar ik had maar een heel klein hartje en dat brak me echt helemaal.

Tuurlijk zijn er ergere gevallen dan mij. Maar dat geeft ouders nog niet de reden tot.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:12

Geplaatst: 19-11-10 14:12

fiona1 schreef:
Ik denk dat het in veel gevallen niet aan de ouders en niet aan de kinderen ligt, maar aan de situatie en aan het gebrek aan hulp via overheidswegen.

Fysiek een kind krijgen is niet het moeilijkste, en vaak gebeurd voor je het weet. En kind groot brengen en opvoeden is waar het misgaat. De betreffende ouders hebben ook niet gevraagd om een drank- en of drugsprobleem (ik zie dit overigens als een ziekte die behandeld moet worden) deze mensen zijn niet eens in staat om voor zichzelf te zorgen. Even als mensen met een depressie of andere psychische aandoening.

Je kunt hiervan niet simpel weg zeggen je hebt voor een kind gekozen, dus je bent verplicht om het groot te brengen en op te voeden. Deze mensen krijgen de hulp veel te laat of niet aangeboden. Deze misstanden moeten al op de baisschool leeftijd liefst eerder getakeld worden, door leerkrachten of huisarts of zelf consultatiebureau's

Ik kan daar boos en verdrietig om worden als ik lees dat er mensen zijn die niet willen geloven, dat er sommige mensen geen drank-drugs of geestelijke problemen zijn. Maar hun kind gewoon teveel is, in de weg zit,spijt van hebben, niet gewenst is, etc.
Daarnaast worden misstanden meestal wel getakeld, maar vervolgens niks mee gedaan door instanties die daarna hun functie moeten vervullen. (ik heb zelf ervaring in onderwijs en kinderopvang, en daar wordt weldegelijk iets gedaan)
Daarnaast heb ik zelf als 14-15 jarige meerdere malen op school aangegeven dat ik hulp wilde en niet meer thuis wilde wonen, maar daar is nooit iets mee gedaan.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:16

Re: Je eigen kind dumpen! het is helaas de realiteit.

Geplaatst: 19-11-10 14:16

Ghoya heeft mij ook heel veel geholpen! En ze doet het nu nog steeds al zou ik haar om 3 uur nachts bellen, vind ze niet leuk maar als het moet dan is ze er wel voor me! En ik ben haar ook heel erg dankbaar voor alles wat ze voor mij gedaan heeft. En dat ze ook andere helpt stimuleert mij ook weer! Ik vind dat echt gewoon super

Yvonne bedank!

**Geplaatst**: 19-11-10 14:18

Geplaatst: 19-11-10 14:18

Tuurlijk zijn er ouders die hun kind geen goed doen, dat wil ook helemaal niet zeggen. Maar waar tieners niet vrij. Het zijn tieners die op scholen mensen neerschieten. In een onderzoek van 2008 blijtk dat 1 op de 6 tieners hun ouders geestelijk of fysiek mishandeld.

Je kunt niet de schuld bij 1 partij leggen. Je moet per situatie bekijken hoe het in elkaar zit en wat er allemaal speelt. Je kunt niet zo maar roepen dat ouders hun kinderen maar gemakkelijk dumpen. Dat is alles onder 1 noemer schuiven.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:19

Geplaatst: 19-11-10 14:19

Mindim schreef:
Je gaat er al vanuit dat een kind 'gemakkelijk' op straat wordt gezet. Dat noem ik niet objectief naar de zaken kijken.

Zekers......denk dat een kind niet onnodig op straat hoeft te lopen.

Ik kan maar een ding zeggen uit eigen ervaring. We hebben instantie die gezinnen horen te helpen met problemen alleen deze instanties falen keer op keer.

Hoeveel mensen hebben hier kinderen??.In een ander topic reageren ook veel mensen zonder kids deze kunnen niet oordelen echt niet.

Een kind nemen is idd makkelijk MAAAR het lijkt zo mooi maar het is ook zwaar kost veel geld en als dingen opeens anders lopen dan geplant kan dat behoorlijk mis gaan. Niets is zeker en dat maakt het lastig. Ik dacht het ook mooi te doen we hadden een plan en toen ging het mis...opeens sta je alleen met een 2ling van net een jaar en ook nog een full-time baan en huis enz...WAT DOE JE DAN?. Sommige raken in paniek en sommige redden het wel.

Geen baan betekend geen huis en rekeningen niet kunnen betalen verder in de oliebol raken. Meiden veel in de opvang is ook niet leuk en kost veel centen maar wat moet je?.
Gelukkig had ik de wilpower om te vechten en heb ik het gered en gaat het nu goed. Maar ik denk dat er menig persoon in deze sitautie helemaal over de rode zou gaan en verkeerde dingen gaat doen. Neem maar van mij aan dat het niet makkelijk was ook voor mij.

en JA ik heb naast mijn dag opvang ook nog een losse oppas om nog eens wat te doen. Maar ik neem ze bijna altijd mee maar SOMS heb je ook eigen lucht nodig. Juist om de andere momenten aan te kunnen.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:21

Geplaatst: 19-11-10 14:21

Soraya, ik zeg niet dat de punten die jij opnoemd niet bestaan, en daar is ook geen goed woord voor over, maar er ontstaan ook veel problemen met kinderen omdat mensen in een situatie komen die ze zelf niet in de hand hebben, en hierbij moeten ook de ouders zo vroeg mogelijk geholpen worden, om van een gezin weer een echt gezin te maken, en onbegrip uit de wereld te helpen.

Jij geeft ook aan dat je meerdere malen om hulp hebt gevraagd en deze niet hebt gekregen, en dat vindt ik zorgwekkend.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:24

Re: Je eigen kind dumpen! het is helaas de realiteit.

Geplaatst: 19-11-10 14:24

Ik ben het met je eens Fiona dat er idd veel mensen zijn die wel hulp nodig hebben bij hun eigenproblemene, om gezinsproblemen voor te zijn!

**Geplaatst**: 19-11-10 14:28

Geplaatst: 19-11-10 14:28

Het is onvermogen en machteloosheid wat ouders ertoe beweegt zoiets te doen, omdat ze verslaafd zijn, gewoon eigenlijk niet de verstandelijke vermogens hebben om kinderen op te voeden, ze om wat voor reden dan ook geen verantwoordelijkheid kunnen dragen, geen grenzen kunnen stellen, enorme financiële problemen hebben of wat dan ook. Niemand zet voor zijn lol zijn/haar kinderen op straat.

Ik heb drie stiefkinderen die bij ons zijn komen wonen vanwege een combinatie van bovenstaande factoren. Heel moeilijk voor zulke jonge kinderen om te begrijpen dat ze niet meer bij mama konden(mochten) wonen nu, maar ik denk en hoop dat ze het later wel zullen begrijpen, omdat wij ze steeds uit proberen te leggen dat mama problemen heeft, dat ze niet meer voor ze kan zorgen, maar dat ze toch wel veel van ze houdt.
Ik denk dat dat een hele belangrijke taak is voor opvang/pleeg/stiefouders. Een kind niet zijn/haar onvoorwaardelijke liefde voor de ouder afpakken door met een beschuldigend vingertje naar ze te wijzen, maar juist de kinderen erop wijzen dat het natuurlijk ook niet hun eigen fout is, maar dat het voor de ouders op dat moment ook de omstandigheden waren die hun tot deze daad aanzette. Er zijn geen winnaars, enkel verliezers bij zoiets.

Maar chapeau hoor, dat je je zo voor ze inzet en ik neem aan dat je bovenstaande ook wel doet.

PS Ik heb van mezelf geen kinderen, maar ik kan zeker weten over zoiets oordelen. Gezond verstand heb je meer nodig dan een eigen gebaard kind om over dit soort zaken mee te kunnen praten.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:31

Geplaatst: 19-11-10 14:31

Prisca schreef:
Mindim schreef:
Je gaat er al vanuit dat een kind 'gemakkelijk' op straat wordt gezet. Dat noem ik niet objectief naar de zaken kijken.

Zekers......denk dat een kind niet onnodig op straat hoeft te lopen.

Ik kan maar een ding zeggen uit eigen ervaring. We hebben instantie die gezinnen horen te helpen met problemen alleen deze instanties falen keer op keer.

Hoeveel mensen hebben hier kinderen??.In een ander topic reageren ook veel mensen zonder kids deze kunnen niet oordelen echt niet.

Een kind nemen is idd makkelijk MAAAR het lijkt zo mooi maar het is ook zwaar kost veel geld en als dingen opeens anders lopen dan geplant kan dat behoorlijk mis gaan. Niets is zeker en dat maakt het lastig. Ik dacht het ook mooi te doen we hadden een plan en toen ging het mis...opeens sta je alleen met een 2ling van net een jaar en ook nog een full-time baan en huis enz...WAT DOE JE DAN?. Sommige raken in paniek en sommige redden het wel.

Geen baan betekend geen huis en rekeningen niet kunnen betalen verder in de oliebol raken. Meiden veel in de opvang is ook niet leuk en kost veel centen maar wat moet je?.
Gelukkig had ik de wilpower om te vechten en heb ik het gered en gaat het nu goed. Maar ik denk dat er menig persoon in deze sitautie helemaal over de rode zou gaan en verkeerde dingen gaat doen. Neem maar van mij aan dat het niet makkelijk was ook voor mij.

en JA ik heb naast mijn dag opvang ook nog een losse oppas om nog eens wat te doen. Maar ik neem ze bijna altijd mee maar SOMS heb je ook eigen lucht nodig. Juist om de andere momenten aan te kunnen.

Het gaat veelal om tieners hoor, niet om kleine ukken. En ja, ik ben moeder.

**Geplaatst**: 19-11-10 14:42

Geplaatst: 19-11-10 14:42

ongelooflijk ik maak dit in mijn omgeving niet echt mee maar ik vind het super goed van je dat je zulke kinderen in huis neemt echt top.
Zelf hebben wij mijn zwager over de vloer gehad toen mijn schoonvader hem niet meer in huis wilde maar ook als je al het huis uit bent gebeurd het dat je niet meer welkom bent en waarom omdat schoonvaders een nieuwe vriendin heeft en het alleen nog om haar draait en zijn zoons er maar buitensluit.

maar ik vind dat mensen erg alleen maar aanzich zelf denken .

**Geplaatst**: 19-11-10 14:50

Geplaatst: 19-11-10 14:50

Mijn vader werkt bij een jeugdinstelling voor moeilijk opvoedbare jongeren en een paar van die jongeren gaan dit jaar met kerst dus niet naar huis omdat de ouders zich voor hun kind schamen naar familie toe. Die vieren dus kerst gezellig met ons mee. Altijd super gezellig en nooit een probleem.

maar ik snap dat soort mensen echt niet, wat is dan de kerstgedachte?

**Geplaatst**: 19-11-10 15:00

Geplaatst: 19-11-10 15:00

missRosanne schreef:
Mijn vader werkt bij een jeugdinstelling voor moeilijk opvoedbare jongeren en een paar van die jongeren gaan dit jaar met kerst dus niet naar huis omdat de ouders zich voor hun kind schamen naar familie toe. Die vieren dus kerst gezellig met ons mee. Altijd super gezellig en nooit een probleem.

maar ik snap dat soort mensen echt niet, wat is dan de kerstgedachte?

ja kerstgedachte dat kennen veel mensen niet meer!

**Geplaatst**: 19-11-10 15:08

Geplaatst: 19-11-10 15:08

missRosanne schreef:
Mijn vader werkt bij een jeugdinstelling voor moeilijk opvoedbare jongeren en een paar van die jongeren gaan dit jaar met kerst dus niet naar huis omdat de ouders zich voor hun kind schamen naar familie toe. Die vieren dus kerst gezellig met ons mee. Altijd super gezellig en nooit een probleem.

maar ik snap dat soort mensen echt niet, wat is dan de kerstgedachte?

Pff dat is wel héél erg! Schamen voor je eigen kind...
Mooi dat jullie ze dan opvangen en er een mooie kerst van maken.
Met kerst hoort niemand alleen te zijn.

**Geplaatst**: 19-11-10 15:09

Geplaatst: 19-11-10 15:09

Ongelovelijk hoe makkelijk sommige mensen over anderen oordelen. Natuurlijk ben ik het er niet mee eens dat een kind zomaar op straat gezet kan/mag worden, maar je maakt mij niet wijs dat een ouder een kind 'zomaar' zonder gegronde reden de deur wijst (uitzonderingen daar gelaten), daar gaat heel veel aan vooraf. OUders zijn ook maar mensen die handelen naar wat hun het beste lijkt en in hun macht ligt.

De link die sommige maken naar kinderen naar de oppas als dat zo uitkomt snap ik al helemaal niet. 8)7

**Geplaatst**: 19-11-10 15:26

Geplaatst: 19-11-10 15:26

Sabbel schreef:
Ongelovelijk hoe makkelijk sommige mensen over anderen oordelen. Natuurlijk ben ik het er niet mee eens dat een kind zomaar op straat gezet kan/mag worden, maar je maakt mij niet wijs dat een ouder een kind 'zomaar' zonder gegronde reden de deur wijst (uitzonderingen daar gelaten), daar gaat heel veel aan vooraf. OUders zijn ook maar mensen die handelen naar wat hun het beste lijkt en in hun macht ligt.

De link die sommige maken naar kinderen naar de oppas als dat zo uitkomt snap ik al helemaal niet.

het beste om je kind op straat te zetten. sorry hoor volgens mij kan dat niet het beste voor een kind zijn. regel dan hulp of opvang als je het als ouder zijnde niet meer aankan.

**Geplaatst**: 19-11-10 15:28

Geplaatst: 19-11-10 15:28

Veel probleem-ouders en hun kinderen zijn in een vicieuze cirkel terechtgekomen en kúnnen op een gegeven moment geen goed meer doen, alles wat ze zeggen/doen valt verkeerd, en/of ze zijn gewoon mentaal compleet erdoorheen... En voordat mensen zèlf aan de bel trekken dat het niet goed gaat, en voordat die mensen hulp krijgen waar ze wat aan hebben...

Zelf ving ik ook een jongere op, die persoon heeft vorig jaar maandenlang bij me in huis gewoond, maar denk maar niet dat Jeugdzorg/MEE ook maar íets nuttigs heeft gedaan. En het kind werd niet geslagen dus Jeugdzorg kon niets doen. Kind uiteindelijk weer naar 1 van de ouders, en meer dan een jaar later is er zicht op begeleid wonen... zicht, dat kind zit er nu nog niet dus.
Oh ja, dit kind was bij mij in huis een engel, maar ja, vreemde ogen dwingen, bovendien zat ìk er mentaal niet doorheen en ik besef dat ik makkelijk praten heb. Bij de meest toegeeflijke ouder zorgde kindlief voor telefoonrekeningen van honderden euro's per maand... Bij mij niet, dat scheelt ook, reken maar dat ik ook niet zo lief blijf als mijn dochter me dat zou flikken, maar mijn dochter heeft van jongsafaan al geleerd dat we geen geldboom in de tuin hebben...