Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-11-10 22:53

Geplaatst: 01-11-10 22:53

Ik snap je volledig....
Maar ik denk dat veel mensen niet reageren omdat ze niet goed weten hoe te reageren...
Er loopt nog een topic over mishandeling/misbruik van vrouwen en daar zijn veel uiteenlopende meningen...ik heb daar enkele keren in gereageerd, maar dat doe ik niet meer aangezien ik er anders te fel mee geconfronteerd wordt en ik dat niet aankan...
Maar daar merk ik dat vele ook één maal reageren en nadien niet meer...omdat het niet mogelijk of heel moeilijk is om je in jou en mijn situatie in te leven...
Ook heeft iedereen een eigen mening, hun goed recht natuurlijk...

Het is dus niet omdat mensen niet reageren in dit topic dat ze je niet geloven...het kan ook zijn dat ze gewoon niet weten hoe reageren of wat zeggen...

De situatie thuis met mijn ouders is nu ookniet echt ideaal en zou het liever anders zien en alleen wonen (met mijn vriend) maar dat kan ik financieel niet aan, dus moet ik nog doorbijten...

Het is heel goed dat je aan je vriend verteld hebt hoe je je voelt...vind ik..ik ben van mening dat praten echt wel helpt...op termijn...

Ik denk soms ook dat niemand mij geloofd, maar dat is hun probleem...ik weet wat er gebeurd is, wat het met me gedaan heeft en ze kiezen zelf wat ze geloven willen...het bekangrijkste is dat mijn vriend, mijn grote steun mij wel geloofd...
Het heeft heel lang geduurd eer ik daar geraakt ben, eerst hechte ik belang aan alle anderen, nu niet meer...ik probeer het me niet aan te trekken als ze raar kijken en me niet willen geloven...tuurlijk vind ik dat spijtig, maar het is het niet waard om me daar ziek in te maken....

Het is heel moeilijk om een nieuw of ander iemand in vertrouwen te nemen voor je verhaal te vertellene...dat weet ik uit ervaring...maar op termijn helpt het en lucht het op...
Ik ben 'blij' dat ik mijn verhaal hier met jou kan delen...iemand die spijtig genoeg iets gelijkaardigs heeftr meegemaakt...
Hoe hard mijn vriend ook probeert, echt begrijpen zal hij nooit dien, want hij heeft zoiets nooit meegemaakt...

Ik hoop dat je minder last hebt van conflicten in je hoofd....positief denken kan helpen, al is het heel moeilijk...
maar de aanhouder wint...

Als je ooit vragen hebt voor me, of iets wil vertellen dat je liever niet in dit topic plaatst, je mag een pb of mail sturen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-10 00:57

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-10 00:57

dankjewel !

Ik snap dat het moeilijk is om je in iemand te verplaatsen, dat begrijp ik maar al te goed.
Dat maakt juist dat mensen zoiets eerder niet zullen geloven.
En dat soort gedachtes wil ik nu even niet in mijn hoofd hebben zeg maar. Ik probeer in alle macht mijn hoofd boven water te houden,maar kan niet voorkomen dat ik soms weer kopje onder ga.
Voel me gevangen en kan geen kant op.
Slaap slecht, erg moe dus, vaak hoofdpijn, trillen, warm/koud
Probeer de hele tijd mijn lichaam op de been te houden, wil vooruit ....

**Geplaatst**: 02-11-10 01:40

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst: 02-11-10 01:40

ik als maatschappelijk werker in opleiding kan alleen zeggen meid zoek alsjeblieft hulp. Want anders heb je jezelf er alleen maar mee. Ga naar het algemeen maatschappelijk werk. of bel het slachtofferhulp op voor eventueel maatschappelijk advies.
Het gaat niet goed met jou. Ik zal ook even naar de dokter gaan om het uit te leggen. Vaak helpt iets kalmerends tijdelijk totdat je hulp heb gekregen.

**Geplaatst**: 02-11-10 10:23

Geplaatst: 02-11-10 10:23

Je hebt gelijk xxDanielleee, maar wat als je geen hulp durft zoeken? OMdat je denkt dat ze je niet geloven...
Dat is ook de reden waarom ik nog steeds geen hulp heb gezocht na bijna 6 jaar...ik durf het gewoon niet...als ik er nog maar aan denk om het aan iemand 'vreemd' te vertellen begin ik te zweten en krijg ik een krop in mijn keel...
Zelf bij het typen van mijn verhaal heb ik het moeilijk, laat staan erover praten.
Ik kan me niet inbeelden dat ik (ik spreek in dit geval echt voor mezelf, voor iemand anders kan ik niet spreken) het aan iemand vreemd ga vertellen als ik het nog niet aan mijn ouders of goede vrienden kan vertellen...maar twee mensen weten mijn verhaal grotendeels en nu heb ik ook op bokt mijn verhaal verteld aan Mis_Anoniem...

Erover praten lucht op (na verloop van tijd toch, eerst is het enorm moeilijk)...
ik geloof best dat professionele hulp het beste is, maar wat als je die stap niet kunt of durft maken?Is er dan nog een adnere mogelijkheid

Ook ik heb dagen dat het nauwelijks vol te houden is...ik slaap al jaren erg slecht, ben mentaal en fyysiek moe maar probeer een doel te stellen dat ik wil behalen...

@ Mis_Anoniem: probeer vol te houden en iets te zoeken om je gedachten te verzetten...
Ik kan me inbeelden hoe je je voelt en het enige wat ik kan zeggen is probeer vol te houden en je hoofd niet te laten hangen...
Dat doel heb ik nu gesteld en als ik het moeilijk heb denk ik daaraan en denk ik, daarom moet ik doorgaan...ik wil dat bereiken...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-10 16:18

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-10 16:18

xxDanielleee dankje voor je reactie

Ben vandaag met mijn vriend naar een psycholoog geweest, helaas was gaf dit me geen fijn gevoel. Waardoor mn vriend en ik weer woorden hebben gehad ..... :'(

Binnekort naar een maatschappelijk werker misschien dat dat iets beter zal gaan ...
Maar heb er een hard hoofd in.

Medicijnen wil ik liever niet, mijn moeder is door veel medicijn gebruik imuun ervoor geworden al erkent ze dat niet. Ik ben daar heel voorzichtig mee dus.

Ik heb echt geen idee meer wat te doen, alles gaat fout op deze manier...

**Geplaatst**: 02-11-10 16:37

Geplaatst: 02-11-10 16:37

Hulp kan in verschillende vormen zijn. Je hebt de belangrijkste stap(pen) al gezet! Goed zo meis! kin omhoog en doorlopen!
Je hebt zelf door dat je iets anders moet doen om jezelf beter te voelen/maken. Het is allemaal heel heftig wat ik allemaal heb gelezen, en ik kan niet zeggen dat ik alles begrijp want ik heb niet hetzelfde meegemaakt. Ik kan wel zeggen dat mijn leven niet over roosjes is gegaan, eea heb meegemaakt en als ik niet was gaan praten met mijn huisarts had ik hier vandaag niet gezeten. Ik kan proberen mee te denken vanuit mijn eigen ervaringen.
Is het mogelijk om via je huisarts hulp in te schakelen? Die is misschien iets dichterbij? Ik heb daar zelf heel veel steun aan gehad. Zij wist de juiste wegen te bewandelen.
Wbt medicatie, dat blijft jouw keuze. Ik heb ze toendertijd afgeslagen omdat ik me daar niet goed bij voelde. "men" vond dat niet verstandig, maar ik heb doorgezet. Het feit dat je hulp zoekt wil niet zeggen dat je niets meer zelf te kiezen hebt. Want die keuze heb je altijd.(mischien niet altijd leuke keuzes..maar je hebt altijd! een keuze.)
Voor nu kan ik je alleen maar veel sterkte wensen, en een lezend oog bieden.

**Geplaatst**: 02-11-10 17:07

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst: 02-11-10 17:07

Ik vind het al heel wat dat je hier je verhaal al durft neer te zetten.
Ik kan snap het helemaal dat het moeilijk is om in jou te verplaatsen als je het zelf niet hebt mee gemaakt. Dit maakt het voor mensen ook moeilijker om mee om te gaan.
En wat dat geloven betreft er zullen altijd mensen zijn die het niet geloven.
Ik ben nu bijna 3 jaar ziek (eerst kleine dingen daarna kreeg ik coeliakie duurde zowat een jaar voordat ze daar achter waren, en nu zit ik met hoofdpijn. heb in januari hersenvliesonsteking gehad en loop nog steeds met hoofdpijn. De doktoren weten het niet meer. En aangezien er aan de buiten kant niets te zien si is het voor veel mensen moeilijk te geloven dat ik ziek ben.
want ze zien wel dat je op het paard zit maar dat je niet na school kunt. Maar ze zien niet dat je daarna weer uren in bed ligt,. Zulke mensen zullen er altijd blijven. En ik denk dat jullie daar ook mee te maken hebben. Zoals ik lees hebben jullie beiden een lieve vriend die het wel probeert om zich inte leven. En er probeert te zijn voor jullie.
Dit is de eerste stap al die jullie gezet hebben. Jullie hebben al iemaned vertel wat er speelt. Ik hoop dat jullie ooit 'er klaar voor zijn' om hulp te zoeken.
Verder kan ik alleen maar een luisternd oor bieden en troostenw aar ik troosten kan. Mijn pb staat altijd op.

**Geplaatst**: 03-11-10 09:54

Geplaatst: 03-11-10 09:54

Ook ik bedank jullie voor jullie antwoord...
Inderdaad, ik heb een lieve vriedn die me zo goed mogelijk probeert te helpen en ik denk de Ts ook.

Dat anderen mijn verhaal niet geloven, daar heb ik me al leren overzetten, het heeft geen zin om die proberen te overtuigen...iedereen heeft recht op zijn eigen mening en gelooft in wat hij/zij wil....
Ik vind het belangrijker dat de personen die ik belangrijk vind mij geloven...omdat zij mij kennen en weten hoe ik me voel...
Natuurlijk ben ik wel blij als ik merk dat andere het verhaal ook geloven..dat is voor mij een soort van steun...

Ik hoop dat ik op een dag ook professionele hulp durf zoeken maar ik vrees dat mij dat niet goed zal doen, zoals de Ts.
Ik heb het al moeilijkk om het allemaal te typen, dus laat staan vertellen aan een 'vreemde'.

Het aan mijn huisarts vertellen zit er echt niet in, het is een goede vriend van mijn ouders...

Net zoals de Ts wil ik ook liever geen medicatie, ik ben nu al redelijk ver geraakt zonder medicatie en dat wil ik zo houden...
ik wil het gevoel hebben dat ik er over raak zonder hulpmiddelen, dus echt op eigen doorzettingsvermogen...
al is dat niet altijd even makkelijk en heb ik regelmatig een dipje...

Ik ben al 'blij' dat ik met de Ts en jullie kon praten over hetgeen er met ons gebeurd is...ergens bied Bokt en jullie mij nu ook steun...
En het doet goed om eens te kunnen schrijven over de geberutenissen en niet praten...
Bedankt voor het luisteren en begrip....
En Ts, niet opgeven! Misschien gaat het met de maatschappelijk werker beter...ik ben ervan overtuigd dat je uiteindelijk wel iemand zal vinden die je kan helpen en waar jij je goed bij voelt...dat is het belangrijkste, jij moet je goed voelen bij die persoon want jij moet je helemaal 'bloodgeven' en alles vertellen, dat is emotioneel enorm zwaar...
Ik bewonder je omdat je de stap al hebt durven zetten naar professionele hulp...ik heb alleen telefoonnummers en durf niet bellen...
Maar één psycholoog zou waarschijnlijk niet volstaan aangezien ik twee vershcillende gebeurtenissen heb meegemaakt waar ik het heel moeilijk mee heb...

Maar Ts, nog veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-10 11:05

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-10 11:05

Bedankt voor de reacties !
Het voelt heel fijn dat ik mn verhaal hier kan typen, zonder dat het uitmaakt wie ik ben, maar alleen hoe ik me voel.

Ik heb dan misschien wel de stap gezet om naar iemand toe te gaan,maar tot nu toe voel ik me nog niet fijn ermee. Ik weet niet wat ik wel en niet moet vertellen aangezien dit verhaal nog maar een topje van de ijsberg is. Heb zo veel meegemaakt al, en weet nu gewoon niet meer wat ik er mee moet doen. Sommige dingen durf ik daar ook niet te vertellen,maar ik weet dat het zal moeten.

mijn hoofd loopt een beetje over van alles, geen idee hoe ik het om moet blijven zetten in iets positiefs...

**Geplaatst**: 03-11-10 11:10

Geplaatst: 03-11-10 11:10

Mis_Anoniem schreef:
Bedankt voor de reacties !
Het voelt heel fijn dat ik mn verhaal hier kan typen, zonder dat het uitmaakt wie ik ben, maar alleen hoe ik me voel.

Ik heb dan misschien wel de stap gezet om naar iemand toe te gaan,maar tot nu toe voel ik me nog niet fijn ermee. Ik weet niet wat ik wel en niet moet vertellen aangezien dit verhaal nog maar een topje van de ijsberg is. Heb zo veel meegemaakt al, en weet nu gewoon niet meer wat ik er mee moet doen. Sommige dingen durf ik daar ook niet te vertellen,maar ik weet dat het zal moeten.

mijn hoofd loopt een beetje over van alles, geen idee hoe ik het om moet blijven zetten in iets positiefs...

Hallo, ik heb je verhaal gelezen.
Misschien kan je eens naar iemand toe die aan holistic pulsing doet.
Ik heb die therapie zelf gegeven aan iemand en alles werd langzaamaan weer helder.

Ook zou je eens je lever na kunnen laten kijken, dat is immers het orgaan wat er voor zorgt dat je je niet lekker en depressief kunt voelen.

Iig heb je de eerste stap al gezet.

Succes iig.

**Geplaatst**: 03-11-10 11:21

Geplaatst: 03-11-10 11:21

MMares schreef:
Ook ik bedank jullie voor jullie antwoord...
Inderdaad, ik heb een lieve vriedn die me zo goed mogelijk probeert te helpen en ik denk de Ts ook.

Dat anderen mijn verhaal niet geloven, daar heb ik me al leren overzetten, het heeft geen zin om die proberen te overtuigen...iedereen heeft recht op zijn eigen mening en gelooft in wat hij/zij wil....
Ik vind het belangrijker dat de personen die ik belangrijk vind mij geloven...omdat zij mij kennen en weten hoe ik me voel...
Natuurlijk ben ik wel blij als ik merk dat andere het verhaal ook geloven..dat is voor mij een soort van steun...

Ik hoop dat ik op een dag ook professionele hulp durf zoeken maar ik vrees dat mij dat niet goed zal doen, zoals de Ts.
Ik heb het al moeilijkk om het allemaal te typen, dus laat staan vertellen aan een 'vreemde'.

Het aan mijn huisarts vertellen zit er echt niet in, het is een goede vriend van mijn ouders...

Net zoals de Ts wil ik ook liever geen medicatie, ik ben nu al redelijk ver geraakt zonder medicatie en dat wil ik zo houden...
ik wil het gevoel hebben dat ik er over raak zonder hulpmiddelen, dus echt op eigen doorzettingsvermogen...
al is dat niet altijd even makkelijk en heb ik regelmatig een dipje...

Ik ben al 'blij' dat ik met de Ts en jullie kon praten over hetgeen er met ons gebeurd is...ergens bied Bokt en jullie mij nu ook steun...
En het doet goed om eens te kunnen schrijven over de geberutenissen en niet praten...
Bedankt voor het luisteren en begrip....
En Ts, niet opgeven! Misschien gaat het met de maatschappelijk werker beter...ik ben ervan overtuigd dat je uiteindelijk wel iemand zal vinden die je kan helpen en waar jij je goed bij voelt...dat is het belangrijkste, jij moet je goed voelen bij die persoon want jij moet je helemaal 'bloodgeven' en alles vertellen, dat is emotioneel enorm zwaar...
Ik bewonder je omdat je de stap al hebt durven zetten naar professionele hulp...ik heb alleen telefoonnummers en durf niet bellen...
Maar één psycholoog zou waarschijnlijk niet volstaan aangezien ik twee vershcillende gebeurtenissen heb meegemaakt waar ik het heel moeilijk mee heb...
Maar Ts, nog veel sterkte

Dat is ook al een goede stap in de richting

Je was in iedergeval al zo ver om de nummers op te zoeken

**Geplaatst**: 03-11-10 11:55

Geplaatst: 03-11-10 11:55

Mis_Anoniem schreef:
Bedankt voor de reacties !
Het voelt heel fijn dat ik mn verhaal hier kan typen, zonder dat het uitmaakt wie ik ben, maar alleen hoe ik me voel.

Ik heb dan misschien wel de stap gezet om naar iemand toe te gaan,maar tot nu toe voel ik me nog niet fijn ermee. Ik weet niet wat ik wel en niet moet vertellen aangezien dit verhaal nog maar een topje van de ijsberg is. Heb zo veel meegemaakt al, en weet nu gewoon niet meer wat ik er mee moet doen. Sommige dingen durf ik daar ook niet te vertellen,maar ik weet dat het zal moeten.

mijn hoofd loopt een beetje over van alles, geen idee hoe ik het om moet blijven zetten in iets positiefs...

Ik begrijp wat je zegt....ook voor mij voelt het fijn mn verhaal te typen en dat er wordt geluisterd naar hoe we ons voelen en niet wie we zijn...
Om de reden die jij aanhaalt durf ik de stap naar hulp niet zetten...bang dat ik er teveel mee geconfronteerd zou worden.
Van alles wat mijn ex mij heeft aangedaan heb ik ook niet alles hier neergezet...ik zou wel willen, maar kan en durf het niet goed verwoorden.
Ook zijn er bij mij twee verschillende gebeurtenissen waardoor ik soms niet weet hoe iets positiefs te zien...en dan nog de moeilijke situatie nu thuis, maar die daarbuiten gelaten....

De nummers die ik heb van psychologen zijn voor de minst erge van de twee situaties en hebben met mijn vader te maken...
kort gezegd,mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader was alcolieker, was agressief toen hij dronk en heeft mij al 7jaar niet meer gezien en 4 jaar niet meer gebeld...Daardoor voel ik mij achtergelaten en minderwaardig en heb ik bang van dronken mensen...Dit valt nog redelijk mee buiten dat ik niet in een cafe kan kopen, discotheek is ook moeilijk, en uit bescherming bijna agressief doe naar mensen die dronken zijn en mij lastigvallen...daarbovenop zou ik van mijn vader de achterstallige allimentaatie willen opeisen en dat hij afstand doet van zijn rechten en plichten als vader...maar ook deze confrontatie durf ik niet aan...

Dus de twee hebben niets met elkaar te maken, maar hebben beiden wel voor wat moeilijkheden gezorgd, waardoor het niet makkelijk is als tiener, ik ben veel te snel volwassen moeten worden...en merk dat soms wel....

@ fresco1234: wat is holistic pulsing juist?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-10 21:41

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-10 21:41

@ fresco 1234 wat is dat ,holistic pulsing ?

@ Mmares , je hebt toch weer een gedeelte meer neergetyped als de vorige keer ! Echt super goed van je !!!

Ik kruip zo mijn bedje in, heb weer hoofdpijn en voel me niet top.
Vind het fijn om zo nu en dan mijn verhaal hier even te doen.

**Geplaatst**: 04-11-10 09:57

Geplaatst: 04-11-10 09:57

Op de een of andere manier lukt mijn verhaal typen beter dan het vertellen...
Maar ik heb alles nog maar in redelijk grote lijnen verteld...
Op het vlak van mijn ex heb ik al iets meer verteld, maar nog niet alles...

Zelf mijn vriend weet nog niet alles...en we zijn al bijna 3 jaar samen...

Ik hoop dat door hier mijn verhaal te kunnen vertellen ik ook al wat verder raak in het verwerkingsproces...
ik ben het beu om me ziek en slap te voelen en angstig...
Ik heb het gevoel dat ik niet volop kan leven zoals het hoort..
.
Ook ik heb weer felle hoofdpijn en ben elke dag misselijk (nu dat laatste is waarschijnijk een ander probleem)
Zaterdag komt mijn nicht langs en gaan we cupcakes maken voor mijn verjaardag, dus dan zal ik mijn gedachten wel kunnen verzetten

Maar ook mijn verjaardag lijkt een ramp te worden...eerst moet ik de dag dat we uitgaan verzetten omdat er iemand anders dan al een feest doet en nu blijkt bijna niemand mee te kunnen voor mijn verjaardag...maarja, dat doet er hier niet toe

Nog eens iedereen bedankt voor het luisteren naar onze verhalen en Mis_Anoniem bedankt dat ik ook mijn verhaal mocht neertypen in je topic...het lucht me op als ik hier mijn verhaal kan typen...

**Geplaatst**: 04-11-10 13:41

Geplaatst: 04-11-10 13:41

pff wat een verhaal!
Helaas kan ik me in dit verhaal ook vinden niet in alle opzichten.. en niet met mijn vriend.. al hoewel ik daar achteraf ook spijt van heb.. ik heb net als jou ook ongeveer het zelfde en andere dingen mee gemaakt.. helaas met iemand die heel dicht bij me staat.. ik kan niet meer met die gene geconfronteerd worden die is er niet meer.. voor mij een opluchting op dat punt.. maar het achtervolgt me helaas nog elke dag. ): en begin de 26e met therapie..

**Geplaatst**: 04-11-10 20:22

Geplaatst: 04-11-10 20:22

Wat erg voor je susannex...
ik denk dat het nog iets moeilijker te verwerken is als het misbruik gebeurd door iemand die dicht bij je staat...van die personen verwacht je dit het minste...
Maar of het nu iemand is die je kent of niet, het blijft heel erg en hoort niet...ook is het altijd heel moeilijk om zoiets te verwerken...
Ik denk zelfs dat je zoiets nooit helemaal kunt verwerken.

Ik durf niet geconfronteerd te worden met mijn ex en leef daardoor dus voor een deel in angst...angst om hem tegen te komen...
Maar zelfs als ik zou weten dat hij om de een of andere reden niet meer in contact zou kunnen komen met mij, zou ik wel opgelucht zijn, maar nog steeds in angst leven...
Er is toen iets in mij geknakt dat nooit meer terug zal komen...
Ook heeft mijn zelfvertrouwen een serieuze deuk gekregen en ben ik het vertrouwen in andere mensen kwijt...

Nu beschik gelukkig wel over een goede mensenkennis (ik voel vlug aan of iemand te vertrouwen is of niet, tot nu toe altijd al juist geweest maar is geen zekerheid)
Ik verwijt mezelf nog steeds dat ik toen ik mijn ex leerde kennen, ik toen mijn mensenkennis niet vertrouwde...
ik voelde dat hij niet deugde en begon toch een relatie met hem...hij steunde mij toen, was er voor mij en als meisje van 14 ben je naief en neig je iemand die je steunt te geloven...

Die fout die ik toen gemaakt heb verwijt ik mij nog steeds..maar daar raak ik natuurlijk niet verder mee...
Ik heb er wel van geleerd dat ik nu blindelings mijn intuitie en mensenkennis geloof en erop vertrouw...eender wat anderen zeggen...

sussanex welke therapie ga je volgen als ik vragen mag?

Ts hoe is het nu met je?

**Geplaatst**: 04-11-10 20:30

Geplaatst: 04-11-10 20:30

Naja het is niet alleen misbruik….
~ zoiets kan je idd nooit helemaal verwerken, hoe graag ik zou willen dat alles op hield.

Nee dat snap ik dat je dat niet durft, durf ik met mijn laatste ex ook niet.
Hij snapte niet hoe ik mij voelde en dat was al moeilijk genoeg geweest en ik trok dat ook niet meer.. als iemand dan tegen je liegt dat was het punt voor mij dat ik zei dat over was.. maar ook het punt dat ik me hele leven even niet meer zag zitten.

Idd, dat punt met dat er iets in je is geknakt zal bij mij ook nooit meer terug komen.
Ik kan je in het punt van zelfvertrouwen helemaal snappen, ik heb geen vertrouwen in mezelf.. vindt mezelf lelijk en niks waard..
en heb geen vertrouwen meer in jongens..
en ben bang voor oudere mannen, waardoor ik niet durf te beginnen met rijles.. als mensen dan vragen waarom ga je geen rijles volgen dan weet ik gewoon niet wat ik moet zeggen..

Die mensenkennis heb ik helaas niet heel goed, ik voel het de ene x wel en andere x niet.
Echt vervelend dat je ook nare dingen hebt mee gemaakt.. ik snap dit soort dingen niet waarom dit allemaal gebeurt..
Idd je gelooft die mensen.. helaas.

Ik Krijg EMDR als ik het goed zeg.. weet niet of je dat kent?
Ik moet er ook hw voor maken.. en dan met van alle 2 de onderwerpen waar ik niet vanaf kom..
3 beelden op schrijven.. het lukt me gewoon niet.
Vindt het heel eng en moeilijk..

**Geplaatst**: 04-11-10 20:45

Geplaatst: 04-11-10 20:45

Bij mij was het ook niet alleen misbruik...
ook agressie, bedreigingen, minachting en seksueel, fysiek en mentaal misbruik...
Ook bedroog hij mij, gebruikte drugs en loog tegen me...

Mijn huidige vriend probeert mij te begrijpen en helpen waar mogelijk...
hij heeft één of twee keer tegen me gelogen...ik had een gevoel dat hij loog, hij ontkende het eerst, maar gaf nadien toe...toen heb ik hem gezegd dat hij dat niet meer moest doen...en heb ik hem wat meer van mijn verleden uitgelegd, toen begreep hij dat hij dat echt niet had mogen doen, ondanks mijn verleden, liegen doe je niet...

Hij heeft (denk ik) niet meer gelogen en we zijn heel eerlijk tegen elkaar...

Die mensenkennis is wel handig, maar soms ook lastig...ik kan eenmaal niet liegen of fake vriendelijk zijn...als ik iemand niet mag of er geen goed gevoel bij heb, kan ik moeilijk vriendelijk zijn...
ik zal wel altijd beleefd zijn...

Ook heb ik door zowel mijn ex als vader een serieus vertrouwensprobleem...
ik ben enorm achterdochtig, wantrouw alles en iedereen en ben bang dat mijn vriend mij zal bedriegen...
ik weet wel dat ik daar niet voor moet vrezen, maar dat is een effect van de problemen met mijn ex...

Ik wantrouw zowel mannen als vrouwen, maar vooral mannen, omdat de twee moeilijke situaties die ik heb meegemaakt beiden door mannen veroorzaakt zijn...
vrouwen en dan vooral mooie vrouwen wantrouw ik omdat ik amper zelfvertrouwen heb, ik mezelf lelijk en dik vind (maar ben aan het afvallen

) en uit angst dat ze mijn vriend willen versieren..

Maar mijn lieve vriend heeft me verzekerd dat ik de enige ben voor hem...

Ik snap ook niet waarom mensen zo een dingen doen...daar kan ik echt niet bij..

Nee ik ken EMDR niet...
wat bedoel jemet '3beelden op schrijf'

Ik snap dat het heel eng en moeilijk is om terug te denken aan de moeilijke dingen die gebeurd zijn...zeker als je erover moet vertellen/schrijven...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-10 21:24

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-10 21:24

@ MMares, natuurlijk kun ook jij je verhaal kwijt, daar zijn we voor toch, om naar elkaar te luisteren

@ suzannex , ook jij veel sterkte, ik krijg ook bij jou een vervelend gevoel over me heen en vind het erg dat je dat allemaal hebt moeten doormaken !!

MEt mij gaat het nnu even niet, ik durf nu pas toe te geven dat ik mezelf bhoorlijk kwijt ben, en daar ben ik best van geschrokken

Qua mensen vertrouwen... hoe gek ook ik vertrouw geen vrouwen en mannen alleen niet als ze opdringerig zijn. Wel heb ik het geluk over goede mensen kennis te beschikken ( kan vaak aanvoelen hoe iemand zich voelt en wat er aan de hand is), maar als ik me dan niet op mijn gemak voel is heel mijn vertrouwen in diegene weg.

Helaas zijn de mensen die ik goed vertrouw zelf ook dingen aan het verwerken en wil ik mijn verhaal daar niet aan kwijt.
Overigens ben ik wel iemand die altijd luisterd naar anderen, en waarbij iedereen ook altijd terecht kan, wat dus veel gebeurd.

Ik ben alleen wel doodop nu en stop nooit met malen in mijn hoofd, is het niet om mij dan is het wel om anderen, en ja zelfs voor jullie.
Ik weet dat mensen zeggen dat ik eerst aan mezelf moet denken, maar ik kan dat simpelweg niet.....

Wat jij zegt MMares, met je lelijk vinden en te dik en weinig zelfvertrouwen... heeeeeeel herkenbaar

Ik ben ook benieuwd naar die 3 beelden opschrijven ??

**Geplaatst**: 05-11-10 21:28

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst: 05-11-10 21:28

ik heb je een pb gestuurd! (:

**Geplaatst**: 07-11-10 15:58

Geplaatst: 07-11-10 15:58

Mis_Anoniem schreef:
@ MMares, natuurlijk kun ook jij je verhaal kwijt, daar zijn we voor toch, om naar elkaar te luisteren

@ suzannex , ook jij veel sterkte, ik krijg ook bij jou een vervelend gevoel over me heen en vind het erg dat je dat allemaal hebt moeten doormaken !!

MEt mij gaat het nnu even niet, ik durf nu pas toe te geven dat ik mezelf bhoorlijk kwijt ben, en daar ben ik best van geschrokken
Qua mensen vertrouwen... hoe gek ook ik vertrouw geen vrouwen en mannen alleen niet als ze opdringerig zijn. Wel heb ik het geluk over goede mensen kennis te beschikken ( kan vaak aanvoelen hoe iemand zich voelt en wat er aan de hand is), maar als ik me dan niet op mijn gemak voel is heel mijn vertrouwen in diegene weg.

Helaas zijn de mensen die ik goed vertrouw zelf ook dingen aan het verwerken en wil ik mijn verhaal daar niet aan kwijt.
Overigens ben ik wel iemand die altijd luisterd naar anderen, en waarbij iedereen ook altijd terecht kan, wat dus veel gebeurd.

Ik ben alleen wel doodop nu en stop nooit met malen in mijn hoofd, is het niet om mij dan is het wel om anderen, en ja zelfs voor jullie.
Ik weet dat mensen zeggen dat ik eerst aan mezelf moet denken, maar ik kan dat simpelweg niet.....Wat jij zegt MMares, met je lelijk vinden en te dik en weinig zelfvertrouwen... heeeeeeel herkenbaar

Ik ben ook benieuwd naar die 3 beelden opschrijven ??

Hetgeen ik even in het vet heb gezet ken ik ook...ik ben net hetzelfde...eerst aan anderen denken en dan pas aan mezelf...ook ben ik meer iemand die goed luisterd in plaats van praten...
Daarom ben ik blij dit met jullie te kunnen delen...
Daarbovenop komt nu nog eens de stress om werk te vinden en een fysiek probleem waarvan ik niet weet wat het juist is en te bang ben om naar een dokter te gaan...
Ik hoop dat alles vlug terug beter gaat en ik me over niets meer zorgen moet maken..maar ik vrees dat dat nog lang gaat duren...

**Geplaatst**: 09-11-10 11:12

Geplaatst: 09-11-10 11:12

Hey,
hoe is het met jullie?
Ik hoop beter dan met mij...

Naast de onverwerkte problemen met mijn vader en ex heb ik nog een lichamelijk probleem waarvan ik niet weet wat het is
raar gevoel in mn buik, misselijk, extreem emotioneel, veel honger, zin in ander eten,...ben dus bang en durf niet naar de dokter

Maar daarnaast zijn er ook al maanden problemen tussen mijn ouders...
Mijn moeder had een affaire, ik wist daarvan, maar keurde het niet goed en had het er moeilijk mee, maar dat is haar leven...
Ik had het er moeilijk mee omdat ik zag hoe ze veranderd was en mijn stiefvader kwetste en niet meer respecteerde...
Hij vermoede het al enige tijd, maar sinds gisteren heeft hij het haar gezegd en voor de keus gezet...
Met het resultaat dat ze nu uiteen zijn...mijn stiefvader wil haar niet meer zien...en vind het erg voor mij, maar hij is te diep gekwetst...
Ik heb gisteren dus uren zitten wenen en kon amper slapen...

Gelukkig was mijn vriend bij mij thuis om mij te kunnen troosten..ook heb ik een schat van een hondje dat mijn tranen kwam aflekken

En dat juist nu

...morgen is het mijn verjaardag en ging ik op hun werk zelfgemaakte cupcakes geven, maar nu zie ik dat niet meer zitten...

Ook gaan we donderdag allen samen eten voor mijn verjaardag, moet ik vrijdag naar een verjaardag van een vriendin van mijn vriend en gaan we normaal zaterdag uit met vrienden voor mijn verjaardag....

Pff...ik zie dat nu allemaal even niet zitten...eerlijk gezegd wil ik zo snel mogelijk uit huis en op eigen benen staan met mijn vriend (dit wil ik al langer maar we wouden nog een jaar sparen) maar mijn vriend ziet dat om financiele redenen niet zitten...we werken beiden wel, maar een huis kost geld en eind deze maand is mijn contract afgelopen...

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het van me af schrijven....

Daarboven komt dan nog eens dat ik nog steeds geen kleed voor zaterdag en geen kapper vind voor deze week...maar dat is natuurlijk niet zo erg, maar had wel beter geweest

edit: had net mijn ma aan de lijn, mijn stiefvader gaat donderdag nog wel mee eten voor mn verjaardag

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-10 13:17

Re: Wat moet ik nou ??

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-10 13:17

Sorry ben even een tijdje niet online geweest,
Nog gefeliciteerd met je verjaardag MMares !! Heb je een leuke dag gehad toch nog ?

Hoe gaat het verder ?

Met mij nog steeds op en af

**Geplaatst**: 14-11-10 15:44

Geplaatst: 14-11-10 15:44

Is niks hoor.
Bedankt...ja, het was wel leuk, dankzij mijn vriend en enkele vrienden.

De situatie thuis is nu helemaal niet leuk te noemen...plus dan min ander (gezondheids)probleem mat het er allemaal niet makkelijker op.

Het gaat dus look op en af met mij...maarja, we moeten verder he.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-10 22:17

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-10 22:17

Sorry maar moet het even kwijt

Heb het even niet meer.
Gaat slechter tussen mij en mijn vriend, op een of andere manier kunnen we alleen maar ruzie maken.
Ik durf hem gewoon niet meer te vertellen hoe ik me voel, en hij verteld ook niets meer van zichzelf.
Ben al een tijdje aan het knokken voor ons, maar heb t gevoel alsof hij aan het opgeven is.
Hij zit zelf ook met een aantal zaken, ik help hem daar ook veel mee, maar dat is mu nu wel aan het opbreken als er niet iets gaat verranderen.
Ben ruim mezelf niet meer en zit helemaal niet lekker in me vel.

Ben zo bang dat ik hem kwijt raak

dat wil ik niet !!! Maar dit gaat ook niet, ik probeer het uit alle macht... maar hij doet niets ???

Hij is echt geen harteloze,maar ben bang dat ook hij zichzelf kwijt is..

Ik merk dat ik nu bij sommige lief bedoelde reacties in paniek kan raken, maar durf hem dat niet te vertellen, bang dat hij me helemaal niet meer durft vast te houden dan..

Ben t kwijt .....

Hij wil niet praten, denkt dat t niet nodig is omdat degene waar we zijn geweest ( 2 verschillende personen) zeggen dat dat niet nodig is.
Maar hoe kan ik hun nou vertellen in 1 gesprek hoe ik me voel en hoe t gaat. Ik ben mn vertrouwen daarin verloren, maar ook in mezelf.

Doe ik nu dan alles zo fout