Chubby schreef:Maar het gaat toch niet om het stickertje of hokje? Probeer gewoon op basis van wat je nu ziet en denkt een omgangsvorm te vinden met het jochie. En bij goede resultaten kun je dat ook communiceren met school. Wie weet is dat gewoon voldoende om een fijn gezinsleven te hebben.
Ja zeker! En dat zal ook heel mooi zijn als dat vanzelf zou gebeuren.
Neem niet weg dat we het niet fijn hebben overigens. Maar ik kan moeilijk op hem reageren alsof hij er niets aan kan doen terwijl mijn vriend denkt dat hij zelf behoorlijk laks is. Dan hebben we twee verschillende benaderingen naar het zelfde jongetje, dat lijkt mij niet echt fijn voor hem. Daarnaast begrijp je het kereltje gewoon niet, kan je niet plaatsen waar zijn gedrag vandaan komt.
Als ik ziek ben wil ik kunnen plaatsen wat ik heb, als ik het niet weet en ik heb er last van dan ga ik naar de huisarts anders heb ik geen rust en ben ik er steeds mee bezich wat invloed heeft op de genezing en mijn humeur. Het zelfde heb ik ongeveer bij het kleine kereltje. Soms kan ik me heel goed inleven maar soms is het echt te veel. ALs je weet wat de oorzaak is is het gewoon makkelijker te plaatsen en naast je neer te leggen. Zo ervaar ik het. Nu is het een eeuwige twijfel en modderen me wat aan.
We hebben een planbord voor ons allemaal. Zo weet iedereen van elkaar wat er gaat gebeuren die week.