Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-10 14:22

Geplaatst: 26-08-10 14:22

_Chanel_ schreef:
Sorry hoor TS maar als jij je nu al druk maakt en zelfs een topic opend om over hem te klagen ga dan lekker bij hem weg.

Als je echt van hem had gehouden dan had je zijn tekortkomingen wel geaccepteerd.

Nee.

houden van is niet 'klakkeloos alle tekortkomingen accepteren'

houden van is zorgen voor elkaar en je aanpassen indien nodig.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:24

Geplaatst: 26-08-10 14:24

Wat een walgelijke reacties weer.. ik houd me verder buiten dit topic.. Jammer dat het allemaal niet normaal gezegd kan worden inplaats van op zo'n neerbuigende manier. Bah!

**Geplaatst**: 26-08-10 14:24

Geplaatst: 26-08-10 14:24

Even een beetje nuance. Het volgende is 100% goed bedoeld en géén verwijt:

in mijn directe omgeving heb ik nu een stuk of tien zwangerschappen van een stuk of zes vriendinnen meegemaakt. Hoewel elke zwangerschap anders is, hebben ze wel één ding gemeen: de dame in kwestie is tijdens de zwangerschap duidelijk anders dan ervoor of erna. Volkomen begrijpelijk, hormonen, fysiek zwaar etc., maar in mijn beleving wel echt anders dan anders. Mijn conclusie: ik zal nooit een zwangere vrouw tegenspreken, zelfs als zij in mijn (rationele) gedachtengang écht onredelijk is.

Nu hier iemand die al 7 maanden zwanger is en redelijk aan het einde van haar/je latijn. (over)Vermoeidheid en hormonen zijn nogal slechte raadgevers. Uit het horkentopic meen ik te kunnen opmaken dat het lontje inmiddels aardig kort is en ik meen zelfs te lezen (psychologie van de kouwe grond, puur gebaseerd op het gevoel dat ik erbij krijg) dat je probleem eigenlijk niet zozeer te maken heeft met het gedrag van de horken/ je vriend, maar met wat dat met jou doet. Volgens mij krijg je door dat gedrag het gevoel dat je niet bestaat/onzichtbaar bent. Een logische (maar niet altijd handige) tegenreactie is dan: duidelijk laten merken dat je bestaat. En als je dat niet op een ontspannen en zelfverzekerde manier kunt doen klinkt dat voor andere mensen echt al snel als zeuren en klagen.

Begrip is net zoiets als respect, je krijgt het gemakkelijker als je het ook geeft. Ik kan mij voorstellen (maar ben er uiteraard niet bij, dus weet niet of het zo ook echt gegaan is), dat jouw zware zwangerschap al vanaf het begin een aardige wissel op je vriend trekt. En dat die (net zoals jijzelf doet) om de lieve vrede te bewaren in het begin vooral weinig heeft gezegd (en daarmee al begonnen is zijn - onbewuste - grenzen te overschrijden). Dat hij na z'n werk eerst een half uurtje wil relaxen vind ik niet onredelijk. Dat hij vindt dat dat nu in elk geval nog kan vind ik ook niet onredelijk. Stel nou dat hij zelf allang bedacht heeft dat dat niet meer kan als de kleine er is en dat hij zichzelf dat langzaam op aan is voorbereiden. Stel dat je dan je vriend bent, komt thuis, ziet de bank, en hoort jou zeggen dat er geen tijd is om eerst bij te komen omdat de afwas, de boodschappen, het eten, watdanook nog gedaan moet worden. Ik ken jou vriend niet, maar ik ben zelf niet zo'n prater en ik zou zomaar heel erg uit kunnen vallen tegen iemand die zegt dat ik niet eerst bij mag komen omdat ik een klusje moet doen dat in mijn beleving ook uitstekend gedaan kan worden na mijn half uurtje op de bank. Bij mij zouden dan ook dingen opkomen als dat je zeurt, klaagt, en het maar lekker zelf moet doen als het dan zo nodig eerst moet.

Jullie hebben samen heel goed over dit kindje nagedacht. Voor jou, maar zeker ook voor hem, is het feit dat die zwangerschap helemaal niet zo leuk is als verwacht, een flinke teleurstelling. Ik krijg niet het gevoel dat jullie daar al eens over gepraat hebben. Wel krijg ik de indruk dat jij niet alleen met die teleurstelling zit, maar ook met een heleboel angst en onzekerheid waar je niet goed raad mee weet. En waardoor je je vervolgens gaat voorbereiden op het worst case scenario (relatie over, kind alleen opvoeden). En je ook begint te gedragen naar dat worst case scenario (je spreekt in je openingspost van "mijn meissie", maar het is toch ook zijn kind?). Dat is allemaal heel begrijpelijk (echt!), maar zou het echt niet kunnen dat jouw gedrag daardoor beïnvloedt wordt? Mannen zijn ook maar mensen, en als jij, al dan niet bewust, jullie kind inderdaad ziet als jouw kind dan kun je er donder op zeggen dat je vriend dat aanvoelt. En zich buitengesloten voelt, en de meeste mannen gaan in zo'n geval niet uitleggen hoe ze zich voelen, als was het maar omdat ze ook voor zichzelf niet verder komen dan dat ze zich niet prettig voelen.

Begrijp me goed, ik snap helemaal dat je tamelijk gefrustreerd en vooral ook ongelooflijk moet bent, maar ik heb toch het idee dat het mogelijk is (mogelijk he, geen vaststaand feit), dat je vriend ook met een hele hoop teleurstelling, onzekerheid en frustratie zit en dat eigenlijk helemaal niet wil maar geen idee meer heeft hoe het allemaal zo geworden is en hoe hij daar uit kan komen. Het feit dat hij zegt dat hij het toch nooit goed doet, en jij perfect denkt te zijn, lees ik toch echt als machteloosheid. Ik ontken absoluut niet dat een aantal voorbeelden van zijn gedrag die je noemt echt asociaal en vervelend zijn, maar loop niet te hard van stapel. Nog geen jaar geleden (een maand of 7) waren jullie dolgelukkig met elkaar. Zo gelukkig dat jullie samen een kindje wilden. Nu, 7 maanden, een bak hormonen en een uitgeput lijf later, overweeg je serieus om het eruit te zetten en het dan maar liever allemaal helemaal alleen te doen. Daar klopt naar mijn idee iets niet helemaal.

Een pasklare oplossing hebt ik niet, maar als je zelf ergens ook denkt dat er nog enige ruimte bestaat om de relatie te herstellen, dan denk ik aan dingen als samen een weekendje weg, in een hotel (dan wordt alles voor je gedaan), lekker samen relaxen, boek meteen een niet-roken kamer dan heb je daar ook geen discussie over. Even alles rustig uitspreken, en dan eerst hem vragen wat hem dwars zit, vragen of hij niet bang is voor de verandering in jullie leven, weetikveel.

Misschien zit ik er helemaal naast maar, ik heb echt het gevoel dat er nu iets gebeurd dat jullie allebei eigenlijk niet willen en dat is jammer.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:24

Geplaatst: 26-08-10 14:24

Ik zeg ook niet klakkeloos maar TS besteedt nu wel erg veel energie in klagen terwijl ze die energie beter aan iets anders moet besteden zoals bij hem weggaan.

Mijn vriend heeft ook tekortkomingen hoor maar die accepteer ik gewoon. Net zoals hij de mijne accepteerd.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:25

Geplaatst: 26-08-10 14:25

Er zijn meer mannen niet zo sociaal tijdens zwangerschappen. Jouw vriend moet nog veel leren, maar misschien moet je dat wat meer afdwingen en bepaalde dingen gewoon niet doen??

Nadat je je kindje hebt gekregen en je af bent van je hormonen zou ik pas alles weer eens op een rijtje gaan zetten, nu zit je in een klote tijd....en manlief moet leren om met een vrouw om te gaan en met een vrouw samen te leven en misschien moet je wat gehaaider worden door hem liefjes dingen te vragen en te laten doen en het hem ook echt te laten doen.

Mijn ervaring is dat ze vaak alles wel willen doen, maar niet NU! en dat straks voor ons weer te laat is, laat straks maar eens heel erg straks worden zodat hij moet wachten en dan kunnen jullie samen doen en laat je hem het zwaardere werk doen.....gewoon aardig blijven, want vaak bedoelen ze het best wel goed, ze weten niet beter....

Om even op Maura in te gaan, ik heb een tijdelijke baan opgezegd omdat ik werd ingewerkt door een zwangere vrouw die echt wel zo ontzettend onfair, onaardig, denigrerend, belerend en kattig tot ruziezoekend af was, dat ik er gek van werd, moest 4 maanden met haar samenwerken en zij keek mijn werk na of ze met een rode pen net zo lang moest zoeken tot ze een fout had gevonden en dan ging ze als een sirene af....het was niet te harden......vaak dacht ik met meelij aan haar kind van 4 en haar vent.....ze moet lekker 9 maanden zo zijn, om te kotsen....MAAR de grote MAAR, ZIJ ziet dit wellicht helemaal niet zo....zij is wellicht helemaal niet zo...en dat is het grote probleem....'
Denk maar eens aan mijn bovenstaande alinea

en bedenk eens Hoe vraag jij de dingen, waar zeur je over en hoe breng je de zeur?????

Misschien als je je zelf van buitenaf kunt bekijken, wordt je ook naar van je zelf.....

Moraal van dit verhaal: Duw je vriend niet van je af, het zijn maar hormonen....

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 26-08-10 14:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-08-10 14:28

Geplaatst: 26-08-10 14:28

unicorn_kiss schreef:
je kan zelf ook echt wel tijd maken, dat zullen je ouders vast wel begrijpen. Ook jouw paard(en) is toch echt wel jouw verantwoordelijkheid, ik zou mijn vriend ook niet moeten vragen om even de paarden te doen.

In mijn relatie zijn de paarden en de zorg ook voor mij, máár hij is wel mijn eerste vervanger bij ziekte etc.
Hij heeft voor mij gekozen en ik ben er mét paarden, dat zegt hij zelf ook.
Zeker bij een zwangerschap waar je samen voor kiest, lijkt het mij erg vanzelfsprekend (al moet je natuurlijk alles bespreken) dat hij moet helpen om haar te ontlasten.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:29

Geplaatst: 26-08-10 14:29

_Chanel_ schreef:
Sorry hoor TS maar als jij je nu al druk maakt en zelfs een topic opend om over hem te klagen ga dan lekker bij hem weg.

Als je echt van hem had gehouden dan had je zijn tekortkomingen wel geaccepteerd.

Ik vind jou een ronduit triest persoon. In een ander topic loop JIJ te klagen over je vriend, dat je het niet meer trekt en dat je van hem af wilt. Waarom ga jij zo zielig lopen praten dan over je vriend en maak je het zelf niet gewoon uit?

Ga dat doen inplaats van deze zinloze citaten rond te spreiden zonder na te denken. Heb je het verhaal uberhaupt wel gelezen!?

**Geplaatst**: 26-08-10 14:31

Geplaatst: 26-08-10 14:31

En... Is het fijn om je zelf nu eens compleet in de slachtofferrol voor te doen? Je hebt het nu wel naar je eigen getrokken. Eerlijk is eerlijk, je eigen doen en laten beïnvloed ook de manier waarop jullie samen met elkaar omgaan en/ of elkaar niet meer begrijpen.

Heeft het nog wel zin om mee te denken hoe je de situatie tussen jullie kan verbeteren. Of heb je je keus alleen je dochter op te gaan voeden al gemaakt?

**Geplaatst**: 26-08-10 14:36

Geplaatst: 26-08-10 14:36

superwoman schreef:
unicorn_kiss schreef:
je kan zelf ook echt wel tijd maken, dat zullen je ouders vast wel begrijpen. Ook jouw paard(en) is toch echt wel jouw verantwoordelijkheid, ik zou mijn vriend ook niet moeten vragen om even de paarden te doen.

In mijn relatie zijn de paarden en de zorg ook voor mij, máár hij is wel mijn eerste vervanger bij ziekte etc.
Hij heeft voor mij gekozen en ik ben er mét paarden, dat zegt hij zelf ook.
Zeker bij een zwangerschap waar je samen voor kiest, lijkt het mij erg vanzelfsprekend (al moet je natuurlijk alles bespreken) dat hij moet helpen om haar te ontlasten.

Maar hij kan toch beter zijn energie in het huishouden steken zaodat ze zelf nog de paarden kan doen?
Ik kan me heel goed voorstellen dat, als je werkelijk niks met paarden hebt, geen zin hebt om elke dag de paarden te voederen etc.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:39

Geplaatst: 26-08-10 14:39

maar dit gaat toch helemaal niet over het wel of niet voeren van de paarden?

Dit gaat mi om een stukje inlevingvermogen.

Ik kan het alleen maar op mezelf betrekken natuurlijk, maar als ik me voorstel hoe mijn vriend zich zou gedragen als ik dag in dag uit boven de wc hang, en me overduidelijk doodziek voel...

Tjeeee... ik denk dat ik als een prinsésje behandeld zou worden!

En zo hoort het toch potverdorie ook?

je ziet je vriendin toch niet doodziek zijn en afvallen en instorten om dan te zeggen 'je zeurt'?

Je zeurt??? Ik zou hem gvd alle hoeken van de kamer laten zien met zijn 'je zeurt'! Kom nou toch!

**Geplaatst**: 26-08-10 14:40

Geplaatst: 26-08-10 14:40

Bermudaa schreef:
_Chanel_ schreef:
Sorry hoor TS maar als jij je nu al druk maakt en zelfs een topic opend om over hem te klagen ga dan lekker bij hem weg.

Als je echt van hem had gehouden dan had je zijn tekortkomingen wel geaccepteerd.

Ik vind jou een ronduit triest persoon. In een ander topic loop JIJ te klagen over je vriend, dat je het niet meer trekt en dat je van hem af wilt. Waarom ga jij zo zielig lopen praten dan over je vriend en maak je het zelf niet gewoon uit?

Ga dat doen inplaats van deze zinloze citaten rond te spreiden zonder na te denken. Heb je het verhaal uberhaupt wel gelezen!?

Je hebt nog veel te leren kleine meid

Ga jij maar huilen ofzo.
TS: Wat ik echt niet snap he. Jij bent al zo kapot en ik snap dat je ouders ook veel voor jou hebben gedaan maar die begrijpen het dan toch wel als je even niets bij hun in huis doet al is het maar een krant wegleggen. Als ik het goed begrijp laat je hun honden ook uit is het niet mogelijk dat je aankomend weekend gewoon even helemaal niks doet?

Dus iemand voor je paarden regelen, tegen je ouders zeggen dat je even niets met hun huis of honden doet en zeg tegen je vriend dat je het aankomende weekend helemaal niets gaat doen en dat hij alles maar regeld en als hij niets regeld ach dan is het zijn probleem.

Dat je vriend niets in huis doet maakt niet uit. Dan doe jij toch ook NIETS meer in huis. Geloof mij dat dit echt een gouden tip is. Jij doet echt niks meer in huis, als je kookt is het je eigen prakkie en de afwas doe je niet. Leef maar in week in de viezigheid en dan zal je vriend heus wel het huishouden overnemen.

Als hij ziet wat een gore bende het wordt als jij niets doet en hij ook niet dan snapt hij de onsubtiele hint vast wel.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 26-08-10 14:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-08-10 14:41

Re: Ik word er zo ontzettend moe van ...

Geplaatst: 26-08-10 14:41

Abeltje: Waarom moet een zwangere vrouw als een prinses behandeld worden? Dat zie ik echt niet in hoor. TS is ook nog eens 7 maanden ziek dus betere behandeling moet ze wel krijgen maar een prinses wat een onzin zeg.

Een zwangerschap is geen ziekte behalve bij TS dan die heeft het ook gewoon moeilijk maar TS ga bij hem weg als je hem zo zat bent.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:43

Geplaatst: 26-08-10 14:43

_Chanel_ schreef:
Abeltje: Waarom moet een zwangere vrouw als een prinses behandeld worden? Dat zie ik echt niet in hoor. TS is ook nog eens 7 maanden ziek dus betere behandeling moet ze wel krijgen maar een prinses wat een onzin zeg.

Een zwangerschap is geen ziekte behalve bij TS dan die heeft het ook gewoon moeilijk maar TS ga bij hem weg als je hem zo zat bent.

Uhm.. heb je mijn hele post gelezen? Incl ziek zijn, instorten, kotsen en doodmoe? Noem ik ergens dat zodra er een tweede streepje verschijnt iemand als een prinsesje behandeld moet worden? Nee he?

**Geplaatst**: 26-08-10 14:45

Geplaatst: 26-08-10 14:45

Chanel, volwassenen kunnen zo niet met elkaar omgaan om ineens al het huishouden te laten vallen. Dat kun je niet maken.

Je weet niet hoe haar vriend in elkaar steekt, maar zoiets kinderachtigs zou ik echt niet pikken. Denk je nou echt dat dat helpt? Denk je dat hij ineens respect voor haar krijgt? ik denk het namelijk niet. Ik denk dat er juist veel onnodige ruzie zal komen.. totaal geen oplossing dus.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:46

Geplaatst: 26-08-10 14:46

Abeltje77 schreef:
maar dit gaat toch helemaal niet over het wel of niet voeren van de paarden?

Dit gaat mi om een stukje inlevingvermogen.

Ik kan het alleen maar op mezelf betrekken natuurlijk, maar als ik me voorstel hoe mijn vriend zich zou gedragen als ik dag in dag uit boven de wc hang, en me overduidelijk doodziek voel...

Tjeeee... ik denk dat ik als een prinsésje behandeld zou worden!

En zo hoort het toch potverdorie ook?

je ziet je vriendin toch niet doodziek zijn en afvallen en instorten om dan te zeggen 'je zeurt'?

Je zeurt??? Ik zou hem gvd alle hoeken van de kamer laten zien met zijn 'je zeurt'! Kom nou toch!

Hier ben ik het wel mee eens... Ik ben nog niet half zo ellendig geweest als jij, maar het viel niet altijd mee. Zwanger zijn is geen ziekte, maar je kan er knap beroerd van worden. En een 7 maand zwangere vrouw laat je zeker geen zware dingen tillen.

Waarschijnlijk heeft ie geen flauw benul van hoe je je voelt als je zwanger bent.

Tja, wat zal ik er verder van zeggen, ik denk dat relatietherapie wel een uitkomst is voordat je hem eruit schopt, want ik begrijp dat jet het nog niet meteen wilt opgeven? Ga erheen voor jezelf, er komt vanzelf wel uit dat hij ook "een keer" mee moet komen ;-)

**Geplaatst**: 26-08-10 14:46

Geplaatst: 26-08-10 14:46

Abeltje77 schreef:
maar dit gaat toch helemaal niet over het wel of niet voeren van de paarden?

Dit gaat mi om een stukje inlevingvermogen.

Ik kan het alleen maar op mezelf betrekken natuurlijk, maar als ik me voorstel hoe mijn vriend zich zou gedragen als ik dag in dag uit boven de wc hang, en me overduidelijk doodziek voel...

Tjeeee... ik denk dat ik als een prinsésje behandeld zou worden!

En zo hoort het toch potverdorie ook?

je ziet je vriendin toch niet doodziek zijn en afvallen en instorten om dan te zeggen 'je zeurt'?

Je zeurt??? Ik zou hem gvd alle hoeken van de kamer laten zien met zijn 'je zeurt'! Kom nou toch!

idd Abeltje77
Stukje inlevingsvermogen.
Willen helpen omdat je vriendin jullie kind draagt. Willen stoppen met roken omdat dat beter is voor het kind.
Ik kan het trouwens echt niet hebben wanneer mensen door blijven paffen tijdens een zwangerschap,in de buurt van een zwangere óf in de buurt van een klein kind. Dat moet je gewoon zelf niet willen.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:48

Geplaatst: 26-08-10 14:48

Wat is er zo erg aan al het huishouden 1 week niet wordt gedaan? Denk niet dat er vent er zin in heeft om in de rotzooi te zitten en zolang Ts haar poot stijf houdt zal hij echt wel gaan schoonmaken. Heeft hier ook perfect gewerkt hoor.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:49

Geplaatst: 26-08-10 14:49

lieve meid, het enige wat ik kan denken is, wegwezen daar.

Jij zit vol stress, trekt het niet meer. Je bent niet meer misselijk in je zwangerschap, dus je zou hier lekker van moeten genieten. Dit hoort hij te begrijpen.

Hij is helemaal klaar na 40 uur werken? Wat een vent is dat? en WAAR zijn zn ballen gebleven? Hoe ziet hij het voor zich? als die kleine er dalijk is?
Echt vent hor! NOT.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:49

Geplaatst: 26-08-10 14:49

Zucht, verkeerde quotes etc. probeer het zo wel overnieuw...

**Geplaatst**: 26-08-10 14:57

Geplaatst: 26-08-10 14:57

JessAndHope schreef:
kleinvosje schreef:
Meis, wat een vervelende situatie zeg. Toch is het een gevolg van je overhaaste beslissing om zo snel al samen te gaan wonen en zwanger te worden. Als je meer tijd had genomen om elkaar beter te leren kennen, was jullie relatie misschien heel anders geweest.
Wat je schrijft over het erkennen: Dat gebeurt pas bij de geboorte., sterker nog, pas bij de geboorte-aangifte bij de burgerlijke stand volgens mij.

Als jullie relatie nu al zo onder druk staat, zou ik toch eens om de tafel gaan zitten om echt te praten, desnoods met een professional erbij. Zoals hij met jou omgaat is niet normaal, maar het kan pas verbeteren als HIJ inziet dat zijn gedrag onaanvaardbaar is. Ik help je hopen dat hij wil veranderen.

Nee, hij heeft het kind erkent. We zijn naar het gemeentehuis geweest en hebben een akte van erkenning op laten maken. Helaas helaas..... had ik er nog maar mee gewacht.
Hij heeft echter géén gezag. En dat ben ik niet van plan om te geven ook...

Zal ik je direct even uit de droom helpen. Sorry... Sinds 2009 is er een wet dat als de vader het aanvraagt het wordt toegezegd of er moet mishandeling oid aan de hand zijn. Vrouwen kunnen dus niet meer zomaar even niet meewerken...

Heel vervelend, je verhaal komt me best bekend voor. Als je eerlijk bent weet je denk ik nu al dat dit neit voor eeuwig is en waar dit gaat stranden... Ik hoop het niet voor je hoor maar niet echt een gezonde relatie. Duw hem een boek onder zijn neu van zwangere vrouwen qua hormonen en dat soort zaken... Misschien helpt dat nog een beetje...

**Geplaatst**: 26-08-10 15:00

Geplaatst: 26-08-10 15:00

JessAndHope schreef:
kleinvosje schreef:
ok, ik ben getrouwd, dan heb je daar dus geen last van. Hoe denkt hij over het gezag-gebeuren? Stel je voor dat hij wel gezag wil? Of dat hij geen gezag heeft, maar dan ook weigert alimentatie te betalen? Ga jij het dan allemaal wel redden?

A. nu die het erkent heeft, heeft hij de PLICHT alimentatie te betalen en het RECHT op het zien van zijn kind.
B. dat gezag kan hij wel willen, maar als ik mn handtekening niet zet, krijgt hij het simpelweg niet.

Daarnaast heb ik ook gezegd: zie af van de erkenning, en dan hoef je mij geen alimentatie te betalen. Ik zal je nooit je kind onthouden, dus die mag je altijd zien. Ook zonder omgangsregeling. Maar ik wil dat ze MIJN achternaam krijgt, en dat gaat het makkelijkst als hij zn erkenning intrekt.

Maar daarvan heeft hij al gezegd dat ie dat nimmer zal doen.

Dit was voorheen zo maar nu niet meer hoor!

Hij kan nu naar de rechter stappen... Verkijk je er niet op.

**Geplaatst**: 26-08-10 15:16

Geplaatst: 26-08-10 15:16

jeetje mina wat een drama!
ik heb alleen jouwn verhaal gelezen en de domme nutteloze opmerkingen van _chanel_

dus @ _chanel_
volgens mij moet jij nog heeel veel leren een zwangere vrouw die dagen lang loopt te kotsen en dood ziek is en afvalt inplaats van aankomt is echt niet goed voor een baby! t had haar dood kunnen wezen .. t had een miskraam kunnen worden..
en tuurlijk moet een zwangere vrouw niet als een prinses behandeld worden maar dit is wel heel erg .. ik wou jou ook wel ff horen als je maand zwanger bent en een gasfles van over de 30 kilo moet dragen!.

@ Ts

bedenk wat je echt wil. ben je beter af zonder hem of met hem?
ik heb het gevoel dat je nu beteraf bent zonder hem ..
het enige wat die doet is je afzeiken, geen begrip tonen dan kan je net zo goed in je eentje gaan wonen en het huishouden zelf doen dat doe je nu toch al. en als je op jezelf woont kan je alles zelf bepalen en heb je geen zeurende vriend van .. dit moet je doen dat moet je doen waarom heb je niet gekookt? blablabla
en natuurlijk heeft hij ook goeie kanten maar in zown situatie is dat heel ver te zoeken..
met regelingen over het ouderschap enzo moet je je nu geen zorgen maken.. dat zijn latere zorgen, mijn ouders zijn gescheiden ik woon bij men vader men broertje bij men moeder en kunnen ook wanneer we willen heen etc dat is tegenwoordig zo makkelijk.. t is natuurlijk vervelend voor de kleine maar het went ..

heel veel sterkte ermee en we gaan voor een Super mooie en gezonde baby! +:)+

**Geplaatst**: 26-08-10 15:18

Geplaatst: 26-08-10 15:18

Bolerotjee, het is natuurlijk ook de vraag waarom TS die gasfles gaat lopen slepen, die kan ze ook laten staan.

Ik roep ook wel eens, "ik ben geen bouwvakker, dat doe jij maar, daar heb ik geen kracht voor..". en dan loop ik gewoon naar binnen. Daar ga ik geen ruzie over maken....

**Geplaatst**: 26-08-10 15:21

Re: Ik word er zo ontzettend moe van ...

Geplaatst: 26-08-10 15:21

Waarom? Omdat ze gas nodig heeft?

**Geplaatst**: 26-08-10 15:22

Geplaatst: 26-08-10 15:22

Weetje als ik de openingspost lees en lees dat ze al na 1 week is gaan samenwonen en na 1 jaar een kind wil. Dan is ze gewoon makkelijk, bekijkt ze alles van de makkelijke manier en dat is wellicht ook wel de reden dat hij haar zo leuk vind...maar nu is ze zwanger en loopt ze heel de tijd moeilijk te doen en te fitten.

Dat hij niet helpt is een vorm van verzet.....dat is een manier om een conflict de baas te blijven....mannen gaan negeren en hun eigen ding doen als ze vrouwen vinden zeiken.

Als hij het zat is, is hij weg en dat is niet wat TS wil anders wat het al stuk, maar het is misschien wel bijna stuk en daar kan je spijt van krijgen TS...

Waar is je lach en gemakkelijke levenshouding die jullie bij elkaar bracht?? want ook op die manier kun je weer zorgen of hij samen met jouw de rotklussen doet en voor je klaarstaat. Maar een boze en geïrriteerde man gaat niet zeggen, "lief, ga maar lekker zitten, ik ga huishouden doen en koken en als je boos wordt heb ik je nog meer lief".