Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-08-10 10:51

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 10:51

Heel knap van je dat je deze stap hebt genomen!

**Geplaatst**: 12-08-10 11:05

Geplaatst: 12-08-10 11:05

hoi ik ben er natuurlijk niet bijgeweest he maar ik denk dat je alle hulp ook van hun nodig hebt en je bent pas 17 , op die leeftijd is het heel moeilijk om op eigen benen te staan,al helemaal met een eetstoornis. je hebt nu een dak boven je hoofd en dat is heel belangrijk. ook al is de situatie niet ideaal. misschien schrikken ze als je dit verteld maar willen ze je wel helpen en pak die hulp dan gewoon aan.
het zijn en blijven je ouders begrijp je. ik heb ook echt wel veel ruzie gehad met mn moeder maar ik houd wel heel veel van haar en doe alles voor dr.
er is een spreekwoord
Een opvoeder is een stakker die in het duister tast.
denk daar maar eens over na.
En dat het met je broer niet goed gaat kunnen zij misschien niets aan doen.
ik zou er toch over nadenken om hun niet de schuld te geven, want die gevoeligheid psychisch en dus ook een eetstoornis kan ook gewoon erfelijk zijn , en je zit in de pubertijd, wat ook een moeilijke periode is. maak het jezelf dus niet zo moeilijk.
verder veel sterkte en succes gewenst

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 11:22

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 11:22

Dankjewel!
Maar er is niemand in mijn familie die een eetstoornis heeft of had

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 11:23

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 11:23

kleinvosje schreef:
Is er geen mogelijkheid dan om met een neutraal persoon erbij met elkaar te praten? Er zit vaak meer achter dan je denkt. Ik heb je verhaal gelezen, er is veel gebeurd. Zij kunnen dit van jou ook zien als een vorm van aandacht vragen. Is ook niet de juiste gedachte, maar het levert waarschijnlijk wel wat op.

Breek alsjeblieft niet met je ouders. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoeveel ellende dat geeft.

Ik weet het allemaal niet zo goed van wat ik wel een niet wil..

**Geplaatst**: 12-08-10 11:29

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 11:29

Nee, meis, dat merk ik. daarom probeer ik je ook te helpen. Je hebt het nu zo moeilijk met jezelf, dan is het ook lastig om te bedenken wat je wilt. Je zit ook op een leeftijd waarbij denken aan gevolgen op langere termijn moeilijk is. Dat blijkt uit dat je wel wilt breken met je ouders omdat ze je gekwetst hebben. Geef ze alsjeblieft het voordeel van de twijfel, en laat ze helpen. Nu wil je het niet, later ben je er dankbaar voor. Ook al denk jij dat ze je helpen uit medelijden, dat is niet zo. Ik heb twee kinderen, ik heb alles voor ze over, en als zij pijn hebben, zou ik het van ze over willen nemen als dat kon. Ik weet zeker dat dat bij jou ook zo is.
Als je wilt mag je ook altijd pb sturen hoor, als je liever dingen wilt bespreken die je niet openlijk in het forum wilt plaatsen!

**Geplaatst**: 12-08-10 11:38

Geplaatst: 12-08-10 11:38

Hele mooie brief.

Ook ik val een beetje over het laatste. Nu spreek ik even als moeder,maar zal me vreselijk voelen over het laatste stukje. Nu ken ik jou ouders natuurlijk niet, maar het staat er een schreeuwend van LAAT ME MET RUST wat me dus als moeder het gevoel zou geven totaal niet belangrijk te zijn in je leventje. Het is een beetje moeilijk uitleggen, maar ik zou het iets anders formuleren, iets van papa en mama ik wil even rust aan me hoofd, natuurlijk heb ik jullie hard nodig mr wil graag deze week even tot rust komen. Laat je ouders weten waar je zit , want dit geeft juist meer reden tot ongerustheid en zullen dan juist gaan zoeken, willen praten etc etc.

Ik hoop dat je iets hiervan begrijpt, want nogmaals het is een beetje moeilijk te beschrijven

**Geplaatst**: 12-08-10 11:41

Geplaatst: 12-08-10 11:41

Beste TS,
Allereerst vind ik het héél knap van je dat je zelf hulp hebt gezocht en dat je je problemen wil aanpakken!

Wat betreft je brief, ik vind het een heel goede brief, maar ook ik denk dat je de laatste alinea wat aan zou kunnen passen. Nu geef je aan dat je al hulp hebt gezocht en geen hulp van je ouders wil.
Je zou ook aan kunnen geven dat je professionele hulp hebt gezocht (eventueel waar ook aangeven) en dat je op 14 september een intake gesprek hebt. Dan weten je ouders in ieder geval een beetje waar je mee bezig bent en zullen ze misschien (iets) minder bezorgd zijn.

Verder hoop ik dat je je ouders je de kans zal geven het in de toekomst beter te doen. Ik ben geen moeder, maar ik kan me zo voorstellen dat het opvoeden van 3 pubers geen makkie is!!!

Ik kan me niet voorstellen dat ze je expres hebben gekwetst en als ik jouw posts een beetje probeer te doorgronden, denk ik dat jij er net zo over denkt! (dat hoop ik in ieder geval).

Veel succes en sterkte en ik hoop dat je eruit komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 11:47

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 11:47

Ik heb nu wel besloten om het laatste deel een klein beetje aan te passen!
Maar niet zoveel.. Want ik wil wel echt dat ze er niet mee gaan bemoeien..

KV Dankjewel!!

**Geplaatst**: 12-08-10 11:48

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 11:48

GRaag gedaan hoor! Pas het dan zo aan dat je wel aangeeft dat je hulp krijgt/wilt, maar op een moment dat het jou uitkomt.

**Geplaatst**: 12-08-10 12:03

Geplaatst: 12-08-10 12:03

Hoi hoi, ook ik vind dat je een superstap zet. Ik snap wel dat je het een beetje onder druk doet en daardoor in je sluit alinea wat venijniger bent dan je anders zou zijn. Als je in je aanpassingen de uitroeptekens weg haalt, dat scheelt al zoveel. En je kan toch aangeven dat je echt niet weet hoe je nu zou moeten omgaan met aandacht die je naar jouw idee al die jaren niet hebt gehad. En dat je daar misschien juist helemaal verkeerd op zal reageren, dus dat je het liever even met wat afstand wil aanpakken, juist zodat je de band die er nog is niet verder afbreekt. Ik herken wel dat je heel duidelijk wilt zijn naar je ouders hoor. Maar als je het er minder heftig in zet zullen ze het denk ik toch wel gebruiken. Ga er maar vanuit dat ze jouw brief honderd keer zullen leven.

misschien kan je er in zetten hoe ze jou wel kunnen laten weten hoe zij zich erbij voelen. Dan geef je ze een kans om het bijvoorbeeld via email of brief te laten weten. Kan ook heel behulpzaam zijn op een later tijdstip, zelfs als je er nu niets mee kan.

Ik wens je veel succes. Ik heb wel geleerd dat hoe meer je afstand houdt, hoe moeilijker het is om weer bij elkaar te komen. En soms hebben mensen gewoon even een wakkerworden nodig (en dat zal nu wel komen vermoed ik). Vergeet niet dat zij net als jij ook maar mensen zijn. Ik ben nu 35 en ik snap nu pas dat ouders de wijsheid net als wij niet in pacht hebben en ook alleen maar hun best doen met al hun beperkingen...Als jij deze stap zet, dan kunnen zij ook een stap zetten....

Nu ja....ik vind je ongelofelijk knap. Ik wens je alle succes van de wereld om hier uit te komen. Sorry dat het zo lang is geworden en onthoud dat ik je niet probeer te vertellen wat je moet doen hoor....maar ik probeer altijd alles van alle kanten te zien (mijn sterke en meteen mijn zwakke punt

). Doe wat je gevoel je ingeeft uiteindelijk, maar probeer je verstand niet helemaal links te laten liggen

**Geplaatst**: 12-08-10 12:10

Geplaatst: 12-08-10 12:10

Ik ga ook weer even reageren vriendinnetje van me

*voor de mensen: zie mijn onderschrift...*

Ik denk dat de ziekte (want dat is het toch?) is ontstaan door verschillende factoren die in je leven bent tegen gekomen. De grootste zijn je ouders, het is toch je voorbeeld. (van hoe het wel of niet moet...)
Ieder kind ervaart dingen anders, dan hoe volwassen mensen het zien. En daar door wordt je snel verkeerd begrepen door een ander.
Het is enorm belangrijk, zeker voor jezelf Daph, om te weten: Goh... Dit is wat me enorm dwars zit, en dit. Denk goed na. Het is enorm moeilijk te verwoorden, maar probeer de factoren te vinden, die jij voor heen bent tegen gekomen, waar je tegen aan struikelt.
Ouders zijn ontzettend belangrijk voor de opvoeding. Ze kunnen je maken of breken. Echt waar...

Iedereen is onzeker, en gaat zichzelf vergelijken met een ander. Maar zien niet, wat er achter hun masker schuilt. En je vergelijkt jezelf dan, met het masker van een ander...

Ik heb ook enorm lang gedacht: mijn moeder zal me wel een aansteller vinden, mijn vader zal me wel weer niet moeten, ik ben een probleem kind. Maar om het juist voor jezelf te houden, maak je het moeilijker voor jezelf. Dan is het 'makkelijker' om op een andere voet verder te gaan, om zelf te bepalen wat je wel en niet in de macht wil en kan hebben. Want simpel genoeg: Een mens is een mens, niet bestuurbaar door een ander. Enkel jezelf kan je besturen door je leven heen. En je moet toch het gevoel kwijt, want in je eentje kan je dit niet aan. En je kan verschillende manieren bedenken om te laten weten aan een ander dat het zo niet kan. Maar toch, een eetprobleem is een ziekte met een masker. Een enorm dik masker. Mensen prikken er niet snel door heen, en zullen je tranen ook nooit snel zien.

Meid, je bent zo goed bezig. Je bent voor mij echt een voorbeeld, en je helpt mij zo goed ook! Ik wil je laten weten, dat je enorm sterk bent, en een prachtige meid bent. En weetje: jij komt er wel.
Je ouders zullen enorm schrikken, en wat sommige bokkers ook zeggen: denk om je woorden. Maar het is niet verkeerd om je gevoel op papier te zetten. Iedereen leest het anders, en het is net met welk gevoel je het schrijft.
Ik denk dat je ouders de puzzelstukjes in elkaar zien vallen, en hun uiterste best gaan doen, om hun prachtige dochter te helpen, waar ze hulp nodig heeft.

Respect!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 14:41

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 14:41

Dankjewel Elpharo!

En Dev...Ben er ook voor jou he

Thnxxx

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 14:46

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 14:46

Zo heb ik nu de laatste alinea!

Zelf denk ik dat jullie mij gewoon het beste met rust kunnen laten. Jullie kunnen momenteel niks voor mij betekenen. Ik geef zelf wel aan wanneer ik jullie hulp graag krijg en dat is momenteel niet. Ik zelf heb ook al stappen genomen. Het klinkt erger dan het is. Geloof me! Deze dagen ben ik ook in goede handen bij een vriendin. Robin kende het verhaal al. Ik had gevraagd of ze niks wou zeggen en dat heeft ze niet gedaan waar ik erg blij mee ben. Helaas ben ik nu wel onderdruk gezet om het te vertellen en dat vind ik niet fijn. Daarom ben ik ook niet thuis.. omdat ik er zelf nog niet klaar voor was. inprincipe wil ik niet gebeld worden, zodat ik zelf ook eventjes rust heb en om na te denken wat ik deze periode allemaal wil.

**Geplaatst**: 12-08-10 14:51

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 14:51

Dat klinkt al een stuk beter, vind je zelf ook niet!

**Geplaatst**: 12-08-10 14:52

Geplaatst: 12-08-10 14:52

Zo zou ik die laatste alinea ook niet maken eigenlijk.

Want je hebt WEL hulp nodig. En ook juistvan je ouders, hoe moeilijk het ook is voor beide partijen.

Wel ben ikblij dat je nu eindelijk die brief gaat geven aan je ouders...Succes

**Geplaatst**: 12-08-10 15:33

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 15:33

meid heel veel succes hiermee.

Ik weet niet of je het wilt maar misschien kun je juist in deze brief ook de aanleiding van je eetstorenis kwijt. Je ouders, situatie. Hoe je je eronder voelt.
Wellicht goed om erbij te zetten wat voor een hulp je hebt, van een officiele instantie en dokter. Dan kunnen zij eventueel daar contact mee opnemen wat ze kunnen doen. Anders krijg jij straks misschien verwijten dat je hun hulp niet wilt en alles zelf wil doen. Dat is op dit moment wel zo, maar als zoals ik het lees heb je dit gekregen omdat je juist geen aandacht kreeg.

Misschien kun je er iets mee, misschien niet iniedergeval veel succes

**Geplaatst**: 12-08-10 15:37

Geplaatst: 12-08-10 15:37

Is het niet beter een vriend of vriendin mee te nemen naar je ouders en het gesprek aan te gaan. Ik neem aan dat je ouders je willen helpen en op dat moment niet bereikbaar te zijn lost niets op.
Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 12-08-10 17:10

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 17:10

Heb je brief als moeder gelezen, ook je 2e verhaal heb ik als moeder gelezen. Bedacht mezelf hoe ga ik hier mee om als mijn kind dit was. Persoonlijk had ik je in me armen genomen, je vast gehouden, 1000 maal gezegt hoeveel ik van je hou. En dat allemaal niet zo bedoelt was. En dat we als gezin voor en met je gaan vechten.
Hoop zo dat ze zo zullen gaan reageren.
Heel veel sterkte, vind je erg sterk en dapper.
Ook jij gaat er komen, echt waar.

**Geplaatst**: 12-08-10 20:48

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 12-08-10 20:48

Ik vind het nieuwe stukje echt veel beter. Zit je dan toevallig bij Robin? Zo lijkt het in ieder geval wel omdat zij in de zin erna genoemd wordt. Misschien kun je daar dan nog wat aan veranderen (wel goed dat je hebt gezegd dat je bij een vriendin zit!!!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-10 22:14

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-10 22:14

Dankjewel weer

Athena, Robin is mijn zus!
Dus dat begrijpen ze wel

**Geplaatst**: 13-08-10 09:19

Geplaatst: 13-08-10 09:19

Ow hahaha, ja, dan begrijpen ze het wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-10 23:10

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-10 23:10

Maandag gaat het gewoon gebeuren..
Ben echt bang!! :oo

**Geplaatst**: 14-08-10 07:16

Geplaatst: 14-08-10 07:16

XmissdaphX schreef:
Maandag gaat het gewoon gebeuren..
Ben echt bang!!

Meisje, wees niet bang. Nergens voor nodig. Je zult zien, dat dit de juiste stap is, voor genezing

Als er wat is: Ik ben er voor je :+:

**Geplaatst**: 14-08-10 07:46

Geplaatst: 14-08-10 07:46

Super dat je een intake gesprek geregeld heb.
En ook super dat je je ouders gaat inlichten.
dat zijn 2 grote stappen vooruit naar genezing.

Je gevecht naar genezing zal zwaar worden en je zult stappen vooruit en ook ver achteruit maken. maar dat is leven met een eetstoornis ook.
En je kan alleen je eigen reactie voorspellen. De reactie van je ouders kan je niet voorspellen. Er speelt zoveel mee, ook bij hen. Hun verleden, hun omgeving, hun leven, ook zullen zij zo hun vermoedens hebben, etc. Ouders zijn ook mensen met onzekerheden, gevoelens van angst, etc.

Geef ze de tijd om de informatie te verwerken en door alle emoties heen te gaan van verdriet, machteloosheid, boosheid op zichzelf, angst voor de toekomst, etc. etc.

succes met je gevecht tegen de eetstoornis. Go for it!

**Geplaatst**: 14-08-10 07:56

Re: Ik ga mijn ouders vertellen dat ik een ES heb...

Geplaatst: 14-08-10 07:56

Hoi meis- ik vind je laatste alinea onwijs opgeknapt. Ook al ben ik het met Kimmie eens dat je juist hulp gaat zoeken (moet zoeken

) en het dus wel erg is, kan ik me ook voorstellen dat dat nog even te moeilijk is om op papier te zetten. Ondanks alles probeer je ze nu met die zin toch iets gerust te stellen....

En wat EngeltjeS schrijft deed me denken aan een vriendin van me die ooit zei: "je kan je omgeving veranderen wat je wil (ging over jongeren die zeggen dat ze weg verhuizen uit hun geboortestad en dat dan alles anders wordt), maar je neemt jezelf altijd mee...en ook al je issues. Als je je "problemen" in de basis niet oplost, zal je altijd tegen vergelijkbare problemen aanlopen." Dit vond ik zo waar toen ik erover nadacht...

Dus wat ik wil zeggen, probeer je ouders er zoveel mogelijk bij te betrekken. Ook al zal het ZO moeilijk zijn.

Overigens zei een man waar ik ooit cursus voor mijn werk van had: "als ik iets zeg en iemand anders vat dat op een andere manier op dan ik bedoel, ligt het dan per sé aan mij dan zij dat zo opvatten?" Vond ik ook wel heel mooi

Ik ken je niet, maar zal maandag aan je denken. Misschien kan je wat bach rescue halen en druppeltjes nemen, kan net even de edge eraf halen voor je misschien. En geef Robin maar een grote knuffel dat zij jou zo helpt! En jezelf ook, omdat je dit gaat doen.