Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Bramasole schreef:Als ik je een advies mag geven: stop met schrijven. Soms kan dit je emoties steeds weer activeren en zak je verder weg in je verdriet. Wellicht over een tijdje weer maar nu niet.
Tweede tip: zoek afleiding. Soms moet je eerst actie ondernemen, wil je gevoel daarin mee gaan i.p.v. andersom.
Zonder je te willen kwetsen, wil ik je nog zeggen dat zelfmedelijden iets is wat we allemaal wel eens hebben. Ik heb soms ook wel eens een flinke schop onder m'n reet nodig. Je mag daarin ook streng zijn voor jezelf, even huilen is prima maar daarna weer wat anders (ook al voelt dit niet zo).
Ik denk ook dat de therapie goed voor je zal zijn, zoek de juiste persoon uit daarvoor. Succes!

Ragnaaa schreef:Maar schrijven is mijn 'uitlaatklep'.
Het helpt me om de chaos in mijn hoofd wat meer te 'orderen'.
Ragnaaa schreef:Ik heb veel last van 'telefoonangst', maar ik heb dan eindelijk toch de stap gezet!
Ik heb een afspraak gemaakt bij de dermatoloog, voor komende vrijdag.
En ik heb net ook gebeld om een afspraak te maken bij de huisarts, om een doorverwijzing naar de psycholoog te vragen, en ik kan over drie kwartier al meteen terecht!
Pff, de eerste stap is gezet..
Ik ben bloednerveus, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb, en ben stiekem ook al trots op mezelf..
. je hebt nu toch echt ZELF actie ondernomen en daar begin het mee.