Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-07-10 12:41

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 25-07-10 12:41

ik vind ook dat je te dik bent als jij je zo voeld. Ik weeg opmoment echt te veel. ben 1.71 en 79 kilo. maar voel me heerlijk in mijn lijf! dus ga er niks aan doen. Ben nu 28 jaar en zal waarschijnlijk nooit meer zo dun worden als toen ik 18 jaar was. Maar toen was ik ongelukkig in mijn lijf en nu niet

**Geplaatst**: 25-07-10 13:30

Geplaatst: 25-07-10 13:30

Ik vind het vooral irritant dat iedereen maar altijd een mening over elkaar moet hebben. Als iemand tevreden is met zijn/haar 100 kilo, wie ben ik dan om daar commentaar op te leveren? Aan de andere kant is het voor mij erg belangrijk om een superstrak figuur te hebben. Ik word daar wel gelukkig van. Als ik aankom gaat het gelijk op mijn buik zitten en dat vind ik lelijk. Ik ga er alleen niet over zeuren (ja, tegen mijn vriend misschien) maar er iets aan doen.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:16

Geplaatst: 25-07-10 14:16

Minjon schreef:
Hier ben ik het wel mee eens chocobroodje.
Maar om nou zoals Rooszs te zeggen dat alle mensen die zeggen dat ze te dik zijn terwijl ze dun zijn om aandacht vragen vind ik een betje absurd eigenlijk?

Ja ik heb het mischien een beetje stom verwoord want daar ben ik niet zo goed in maar volgens mij heb ik ook geschreven 9 van de 10 keer aandahttrekkerij.
Maar idd ik bedoel vaak is het gewoon andachttrekkerij. Maar niet altijd..

Ik zie zelf natuurlijk ook wel als mensen die echt (te) dun zijn en die zeggen 'Ik ben te dik' dat deze mensen een eetstoornis hebben. Maar de mensen die ik hier zie rond lopen die deze zinnen zeggen zijn niet te dun/dik. En als deze mensen dus de aandacht krijgen/complimentjes stoppen ze met 'zeuren'. En dan noem ik het aandachttrekkerij. Als ze door blijven gaan met 'ik ben te dik' en minder gaan eten/ afvallen dan zullen ze idd een eetstoornis hebben ja.

mischien is het zo even wat duidelijker

**Geplaatst**: 25-07-10 14:35

Geplaatst: 25-07-10 14:35

chocobroodje schreef:
Ik zal nu wel heel bokt over me heen krijgen maar:
Ik vind het heel vermoeiend dat iedereen altijd maar zit te zeiken over gewicht. 75% van die mensen zijn echt alleen aan het klagen om te kunnen klagen, voor de aandacht of opzoek naar complimentjes. De overige 25% zijn de mensen die inderdaad moeten afvallen OF mensen met een eet probleem, die zien het niet meer.
Maar het over grote deel ligt alleen maar te miepen om te kunnen miepen. Wees toch gewoon eens blij met jezelf! Alsof die 3 kilo minder je echt zoveel gelukkiger maakt. Ik geloof er niet in en raad aan mensen liever aandacht te steken aan het ware probleem.

Hier wil ik wel graag even op inhaken.
Ik ben het met je eens dat iedereen tegenwoordig iets aan te merken heeft op zijn/haar gewicht. Maar zoals jij het nu zegt is er niemand meer die gewoon wil afvallen om beter in zijn/haar vel te zitten. En ja, ik ben ook op 'dieet', als je het zo zou kunnen noemen. Ik ben nooit dik geweest, maar ik ben wel 15 kg afgevallen. En dat heb ik niet gedaan om te kunnen klagen, voor de aandacht of voor complimentjes. En ook niet omdat ik inderdaad moest afvallen of omdat ik een eetstoornis heb. En ja, ik voel me stukken beter in m'n vel. Ik zie er beter uit, ik voel me beter, ik voel me gelukkiger. Dus ik denk dat er wel degelijk meer mensen zijn zoals ik en het niet alleen op te delen is zoals jij het nu zegt.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:38

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 25-07-10 14:38

Ik geloof niet dat ik erover zeik. De meeste mensen weten niet eens dat ik voor het eerst van mij leven aan het lijnen ben. En als je vijftig bent (zoals ik) en altijd dun geweest en opeens zo'n buik krijgt dan is dat niet plezierig.

Los daarvan heb ik ook een chronische ziekte, ik word dikker door medicijnen, maar moet mijn zwaardere lijf ook meeslepen met chronische beperkingen. Ik denk chocobroodje dat je geen idee hebt wat er allemaal bij mensen speelt. En dat jij er veel en veel te makkelijk over denkt.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:40

Geplaatst: 25-07-10 14:40

Anya schreef:
Ik geloof niet dat ik erover zeik. De meeste mensen weten niet eens dat ik voor het eerst van mij leven aan het lijnen ben. En als je vijftig bent (zoals ik) en altijd dun geweest en opeens zo'n buik krijgt dan is dat niet plezierig.

Los daarvan heb ik ook een chronische ziekte, ik word dikker door medicijnen, maar moet mijn zwaardere lijf ook meeslepen met chronische beperkingen. Ik denk chocobroodje dat je geen idee hebt wat er allemaal bij mensen speelt. En dat jij er veel en veel te makkelijk over denkt.

Vergeet niet dat jij je voor niemand hoeft te verantwoorden. Als jij je hele leven in maatje 34 past en dan ineens in maatje 38, dan vind ik het niet meer dan logisch als je weer terug wil naar je vroegere maat. Ook al is maat 38 nog steeds een mooie maat, waar menig vrouw jaloers op zal zijn. Maar het punt is, de meeste (!) vrouwen vallen af voor zichzelf en dat willen veel mensen nog wel eens vergeten.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:44

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 25-07-10 14:44

Dat bedoel ik dus.. Ik verantwoord me niet, ik probeer uit te leggen waarom mensen soms vinden dat ze te dik zijn, al zijn de dat wellicht in in vergelijk met mensen die nog iets meer kilo's meedragen. Daar gaat het niet om. Het gaat om je eigen beeld. NIET dat van een ander.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:48

Geplaatst: 25-07-10 14:48

ik ben zelf ook stevig,, maar ga niet 1000 keer herhalen dat ik mezelf te dik vindt, want op een gegeven moment ga ik het zelf nog geloven ook :Y)

heb maatje 42, najah so be it.

**Geplaatst**: 26-07-10 13:41

Geplaatst: 26-07-10 13:41

Liek_ schreef:
Tsja. Heb jarenlang 60 kilo gewogen. Ben twee jaar geleden gestopt met roken en ben toen in 4 maanden tijd 12 kilo aangekomen. Omdat ik 175 lang ben is dat nog steeds een gezond gewicht. Maar is geestelijk gezond niet net zo belangrijk? Ik voelde mij niet in fijn in mijn nieuwe lijf, dus geestelijk had ik er wel degelijk onder te lijden. Gezond gewicht of niet. Ik ben nu weer langzaam richting 60 aan het gaan. En ik ben gelukkiger dan ooit!

Anderen kunnen wel zeggen dat je niet te dik bent, maar zij hoeven niet in de spiegel te kijken! Zij voelen het verdriet niet van niet met jezelf door 1 deur kunnen. Uiteindelijk moet JIJ naar jezelf kijken! En is het dus belangrijk hoe JIJ over je gewicht denkt. En de een leidt zijn zelfvertrouwen nu eenmaal af aan zijn innerlijk, een ander aan zijn uiterlijk, en weer anderen aan beide. Lekker leven en laten leven toch?

Helemaal mee eens!
Het gaat om je zelfbeeld wat je zelf mooi vind.
niet wat anderen vinden.
Ik ben ook een poos stevig geweest,
Nu ben ik gaan afvallen en ik zit veel beter in mijn vel!

**Geplaatst**: 26-07-10 13:52

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 13:52

mee eens, ik zeur ook nooit over me gewicht, houd het ook voor me zelf, maar probeer ook aftevallen omdat ik er zelf niet tevreden over ben, ben ook iets aan de stevige kant voor wat ik wil

**Geplaatst**: 26-07-10 15:37

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 15:37

Maarja, mensen die echt dik zijn hoor je nooit bij alles klagen ' huuu ik ben te dik' ... Die schamen zich daar juist voor...

Dus ik denk ook wel dat als je de hele dag loopt te roepen dat je ' te dik' bent, dat dat iets zegt over hoe dik je je daadwerkelijk voelt. Want als je weet dat je dik bent, doe je dat dus niet.

**Geplaatst**: 26-07-10 15:53

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 15:53

Zo worden een hoop dingen gezegd waar ik het echt niet mee eens ben.

Ik zeg ook regelmatig dat ik te dik ben. Weet je waarom? Juist omdat ik me schaam, en juist dat ik wil dat andere mensen weten dat ik echt wel WEET dat ik dik ben en dat ik niet denk dat mijn lichaam mooi is.
Gelukkig begint het nu minder te worden maar ik denk dat ik zowat depressief was omdat ik mezelf dik vond. En dan kon mijn man of familie nog zo zeggen dat ik niet dik was, zo voel ik me wel.
Ik had altijd maat 34. Vroeger werd ik niet dik, wat ik ook at. Toen ik stopte met rijden werd ik wat dikker, maar nog steeds maat 34 en dun.
Nu ben ik zwanger geweest en omdat ik lang plat heb moeten liggen 35 kilo aangekomen in de zwangerschap. Uiteraard is er wel wat af, maar mijn lichaam is zoooo anders. Ik geef borstvoeding dus echt lijnen zit er ook niet in.
En ja ik heb er wat moois voor terug gekregen bladiebla. Maar in mijn hoofd zie ik er nog zo uit als voor de zwangerschap en dat is zoooo frustrerend. Winkelen was altijd mijn hobby, nu vind ik het vreselijk... Spiegels kijk ik liever niet in!! Want dan zie ik dat ik niet meer zo ben als voor de zwangerschap.
Het wordt wel steeds beter, kan t steeds meer accepteren... Maar ohh ik heb me echt heel dik gevoelt hoor.

En dat was écht geen aandachttrekkerij.... wat interesseert mij het nu. Mijn man vind me mooi maar ik voel me niet mooi en daar gaat het om.

**Geplaatst**: 26-07-10 16:03

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 16:03

maar echt hoor, mss vind je jezelf dik. Maar als je verwacht dat een ander zegt ' waarom ga je dan niet afvallen' of 'ja je bent inderdaad dik' ... Dan zeg je niet out of the blue ' heeu ik ben dik' ... Ik snap wel dat je jezelf dan gaat proberen te vverantwoorden en zelfspot enzo. Maar dat is wat anders.

Ik wil niet zeggen dat het per se naar complimentjes vissen is als je zegt ' ik ben dik ' .... En ik denk dat als je zo erg de behoefte hebt aan bevestiging dat je de hele dag jezelf gaat zitten afkraken waar anderen bij zijn, in de hoop dat anderen dán iets positiefs zeggen... Dat je dan ook erg onzeker moet zijn.

Maar toch denk ik dat de meeste mensen die out of the blue goh-wat-ben-ik-dik-gesprekken beginnen, wel weten dat de rest van de wereld ze niet dik vinden. En als ze gewoon een gezond gewicht hebben, wat is dan je referentiepunt van dik zijn zegmaar...

Ik kan er niet helemaal de vinger opleggen, want ik snap ook wel dat die mensen zulke opmerkingen maken omdat ze bevestiging willen en ook wel ergens onzeker zijn dus.

Maar toen ik ernstig obees was (en heel dik dus), ging ik echt niet random opmerkingen maken van 'goh wat ben ik dik' ofzo :')

...

**Geplaatst**: 26-07-10 16:23

Geplaatst: 26-07-10 16:23

Ik deed het omdat ik niet goed meer naar me zelf kon kijken,
jah ik vistte naar complimentjes,
had/heb zowat een eetstoornis...
Ik ben gewoon heel onzeker.
Als je het zelf niet hebt kun je het ook niet begrijpen.

heel veel mensennzeggen tegen mij : jij bent echt gek in je hoofd dat je jezelf dik vind!
maar ik doe het voor mezelf om mezelf lekker te voelen,
als ik me zelf dik vind dat voel ik me niet fijn...
En dat van de weegschaal weggooien dan was ik nu heeeel dun geweest.
als ik nu zie dat ik veel te weinig weeg dan eet ik wel weer wat meer.
maar anders...

Laatst bijgewerkt door Daissos4 op 26-07-10 16:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-07-10 16:25

Geplaatst: 26-07-10 16:25

Ik doe het ook omdat ik mezelf niet kan zien als ik echt ben, maar denk heel reel dat het ook een beetje aandacht is.
En bevesteging zoekt als je geen echt probleem hebt.

Natuurlijk is het zo afhankelijk van hoe mager je bent.

Denk dat bovenstaande en mijn geval niet op te lossen zijn met vermageren maar met de psycholoog

**Geplaatst**: 26-07-10 16:27

Geplaatst: 26-07-10 16:27

Ik denk dat iedereen wel een paar kilo lichter wil zijn, en vooral in de puberteit.
In iedergeval, dat merk ik bij mezelf. En sommige mensen hebben net even die woorden nodig van 'Je bent niet dik' en 'Je hoeft niet af te vallen.'
Dat kan sommige echt goed doen, maar dat weet je denk ik van jezelf. Zo zal iedereen er anders tegenaan kijken.

**Geplaatst**: 26-07-10 16:32

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 16:32

Ik wilde net zeggen, denk dat het veel verschil maakt hoe oud je bent. In de puberteit is het toch weer heel anders.

Overigens zeg ik tegen niemand dat ik dik ben, alleen tegen mijn man.

**Geplaatst**: 26-07-10 16:33

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 16:33

ik zit heel erg in de puberteit mn ouders vinden me zelfs onhandelbaar....

**Geplaatst**: 26-07-10 16:43

Geplaatst: 26-07-10 16:43

Nathalie schreef:
Ik wilde net zeggen, denk dat het veel verschil maakt hoe oud je bent. In de puberteit is het toch weer heel anders.

Overigens zeg ik tegen niemand dat ik dik ben, alleen tegen mijn man.

Ik juist niet bij mijn vriend omdat ik dan een gigantische preek krijg hahaha, vaak weet je ook bij wie je het kunt doen :))

**Geplaatst**: 26-07-10 16:48

Re: voor een ander dun zat, maar voor jezelf te dik..

Geplaatst: 26-07-10 16:48

Ik krijg ook een preek hoor, maar ik zeg dan, het gaat er toch niet om wat jij vindt? Het gaat er om hoe ik me voel.
Ach ik zeg het nu trouwens ook niet meer hoor, ben nu al heel veel kwijt maar voel me nog steeds dik. Maarja dat is nu eenmaal zo.
Had het er alleen in het begin zooo moeilijk mee! Maargoed ik kon ook niets van mijn kleding meer aan en zulke dingen, wordt je niet echt happy van.

En dan ga je winkelen en zie je wat hangen, en zie je jezelf zoals je was in dat truitje, trek je het aan.....ben je dik!

**Geplaatst**: 26-07-10 16:54

Geplaatst: 26-07-10 16:54

Ja snap je zeker. Maar sowieso na een zwangerschap zijn er maar weinig die er ongedeerd uitkomen. Je spieren zijn ook vaak verslapt wat bij veel nooit meer plat buikje geeft. Dus snap jou geval zeker, daarom zeg ik het hangt echt vanaf hoe en wat.

Ik heb 120 kilo gewogen, ben er 64 afgevallen, buikwandcorrectie en borstlift en vergroting. Ben ik nog altijd niet blij. Het is gewoon zo een tweestrijd imperfecties ga je altijd hebben, en rationeel weet je diep vanbinnen echt wel dat het in geval zoals bij mij echt zever is. Pas in jeansmaat 25.
Maar toch die gedachten soms, maar goed doet jaren van pesten en sociaal isolement met je denk ik.

Ben al blij dat ik durf en kan toegeven dat het irrationeel is, en beetje aanstellen soms.

Maar goed het hangt echt van persoon tot persoon af, toen ik jeansmaat 29 had was het wel sociaal aanvaardbaar om te zeggen.

**Geplaatst**: 26-07-10 16:55

Geplaatst: 26-07-10 16:55

Het is puur hoe men naar zich zelf kijkt

Ik ben waarschijnlijk ook zo'n bokker, die zich zelf niet perfect vind, en ik heb ook totaal een ander beeld van mezelf, dan een ander die naar mij kijkt.
Aandachttrekkerij? Hm... Dat geloof ik zo nog niet hoor. Sommige mensen praten er liever gewoon over, wat ik heel begrijpelijk vind.

**Geplaatst**: 26-07-10 16:57

Geplaatst: 26-07-10 16:57

Plat buikje e.d. had ik ook niet verwacht te hebben na een zwangerschap.
Nu speelt het ook mee dat ik van tenen tot nek vol met striemen zit door het snelle aankomen, helaas. Dit maakt me nog veel onzekerder over mijn lichaam. Zonder die striemen was het toch al veel minder geweest, denk ik zo...
Het wordt met de tijd minder. Maar nog is het niet niks.
En als ik je zeg hoe groot ik ben en hoe zwaar, waarschijnlijk zegt de helft hier dan dat het toch wel mee valt! En toch, zo vóel ik me. Ik was dun, en als ik nu in de spiegel kijk zie ik niet mezelf.

**Geplaatst**: 26-07-10 17:00

Geplaatst: 26-07-10 17:00

EngeltjeS schreef:
Het is puur hoe men naar zich zelf kijkt
Ik ben waarschijnlijk ook zo'n bokker, die zich zelf niet perfect vind, en ik heb ook totaal een ander beeld van mezelf, dan een ander die naar mij kijkt.
Aandachttrekkerij? Hm... Dat geloof ik zo nog niet hoor. Sommige mensen praten er liever gewoon over, wat ik heel begrijpelijk vind.

Maar jullie zien aandacht zo negatief, soms is aandacht vragen ook gewoon stukje bevesteging.
Of aandachtstrekken juist beetje de weg naar praten erover

Aandachtstrekken is niet altijd negatief, alleja dat was toch zo bij mij. Kan alleen over mezelf praten

Ik zal bv nooit naar mijn moeder toegaan en zeggen ik wil praten want voel me niet lekker in mijn vel, ik zal altijd beginnen met iets wat niet mooi is. En dan weet ze wat er aan de hand is

Ben ook een wandelende zebra hahah, die heb ik met de jaren geaccepteerd misschien komt het bij jou ook :(:)

**Geplaatst**: 26-07-10 23:50

Geplaatst: 26-07-10 23:50

chocobroodje schreef:
Minstens 2 vriendinnen zijn door hun moeder op dieet gezet waar dat echt niet nodig was. Beide meisjes hadden een gezond gewicht. 1 van die 2 werd er super onzeker van de andere (gelukkig) vooral boos. Echt hoor dat begrijp ik dan niet, omdat moeder een complex heeft praat ze dat haar kind ook maar aan
Kennis heeft dochterje van 9, kennis klaagt constant dat ze te dik is (heeft eerder ondergewicht) haar dochter neemt dat gedrag ook over! Het gebeurt echt zo onzettend veel

Ik heb jaren een eetstoornis gehad. Ik durf heel stellig te zeggen dat ik die te danken heb gehad aan mijn moeder. Niks media, een paar harde opmerkingen van je bloedeigen moeder kunnen daarin genoeg zijn. Ik ben nooit dik geweest - voor mijn eetstoornis was ik 1 meter 64 en ongeveer 56 kilo - maar opmerkingen als "dat kun jij niet dragen, daar heb je het figuur niet voor" en "die trui maakt je nog dikker dan je bent" hakken er behoorlijk in als ze van je eigen moeder komen.

Ik ben inmiddels al een tijd rond de 50 kilo. Dat is in principe (net) een gezond gewicht. als ik objectief kijk weet ik dat ik niks te klagen heb over mijn lichaam. Reacties uit mijn omgeving bevestigen dat ook. Maar ik doe ontzettend (eigenlijk te erg) mijn best dit gewicht te behouden, ik voel me subjectief niet happy mt mijn lichaam en durf nog steeds lang niet alle kleding te dragen, aan de ene kant omdat ik me dik voel aan de andere kant omdat ik bang ben dik gevonden te worden.

Dank je wel mama...